Genius Doctor Black Belly Miss 1457

ตอนที่ 1457  สิ่งที่แฝงอยู่ (2)

“นั่นมันเรื่องของพวกเจ้า”  กู่อิ่งหรี่ตา  เขากลับมาที่อาณาจักรล่างก็เพื่อสิ่งเดียว  นั่นก็คือตามหาคนคนนั้น!

คนที่ทำให้เขาต้องพบกับความอัปยศอดสูที่สุดในชีวิต  จวินเสีย!

ชายคนนั้นมองกู่อิ่งแล้วอดรู้สึกไม่ได้ถึงความหนาวเย็นที่คืบคลานเข้ามาในใจเขา  ปกติกู่อิ่งก็กระหายเลือดอยู่แล้ว  หลังจากประสบเหตุการณ์นั้น  กู่อิ่งก็ให้ความรู้สึกที่อันตรายมากขึ้น

“เอาเถอะ  มารอดูกัน  การค้นหาที่ผาสุดสวรรค์ยังดำเนินต่อไป  และคนจากวิหารอื่นๆที่ซ่อนอยู่ในเมืองชิงเฟิงก็ไม่ได้เคลื่อนไหวอะไรเช่นกัน  ถ้าพวกเขาไม่ได้เคลื่อนไหว  เราก็ไม่จำเป็นต้องเอาตัวเองไปเปื้อนโคลน”

ในตอนที่พวกเขาตกลงกันนั่นเอง  ดวงตาหลายคู่ที่ซ่อนอยู่ในที่ต่างๆของเมืองชิงเฟิงก็กำลังเฝ้าดูทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นในเมืองนั้น

คงไม่มีใครคาดคิดว่า  ในเมืองเล็กๆที่แสนธรรมดาในอาณาจักรล่าง  จะมีสายลับของสิบสองวิหารซ่อนตัวอยู่มากขนาดนี้!

ข้อความที่ลั่วซีส่งออกไปได้รับการตอบกลับอย่างรวดเร็ว  ชายสวมชุดดำคนหนึ่งเดินเข้ามาทางประตูขนาดใหญ่ของเมืองชิงเฟิง  ออร่าอันแข็งแกร่งที่อยู่รอบๆตัวเขาทำให้กลุ่มผู้ลี้ภัยที่เบียดกันอยู่หน้าประตูกระจายตัวออกไปทันที  ทหารเฝ้าประตูหลายคน  เมื่อเห็นหน้าของคนคนนั้น  ก็พากันคุกเข่าตัวสั่นเทาทันที

ใบหน้าของชายชุดดำถมึงทึงเคร่งขรึม  เขาเดินเข้าไปในเมืองชิงเฟิงอย่างช้าๆ  มุ่งหน้าไปที่ฝูหยวนถัง

เมื่อลั่วซีได้ข่าวการมาถึงของชายคนนั้น  เขาก็ลุกขึ้นทันทีโดยตั้งใจจะออกไปต้อนรับ  แต่ชายชุดดำก็ปรากฏตัวที่หน้าประตูห้องของเขาแล้ว

“คารวะนายท่าน!”  ลั่วซีคุกเข่าคารวะทันที

ใบหน้าของชายชุดดำเย็นชาและแข็งกระด้าง  เขาเหลือบมองลั่วซีจากมุมสูงแวบหนึ่ง  แล้วก็ยกเท้าขึ้นเตะลั่วซีลอยกระเด็นออกไป  ลั่วซีกระแทกเข้ากับเก้าอี้ด้านหลังอย่างแรง  เก้าอี้แตกเป็นเสี่ยงๆ  ความเจ็บปวดแล่นไปทั่วร่างกาย  แต่ลั่วซีก็ทำได้เพียงคุกเข่าอยู่บนพื้นด้วยตัวที่สั่นเทา  เลือดไหลลงมาจากมุมปาก  แต่เขาก็ไม่กล้าโอดครวญแม้แต่น้อย

“ไอ้ขยะ!  เรื่องเล็กแค่นี้ก็จัดการไม่ได้  เจ้ายังจะมีประโยชน์อะไรอีก!”  ชายชุดดำขวดคิ้วมองลั่วซี  สายตาเต็มไปด้วยความดูถูก

ลั่วซีพูดขณะที่ร่างกายยังคงสั่นระริก  “นายท่านได้โปรดใจเย็นลงก่อน!  ข้าพยายามทุกทางที่ทำได้แล้ว  แต่เจ้าเด็กทางเหนือของเมืองมันแปลกจริงๆ  ยาพิษกองโตที่ข้าโยนใส่ที่นั่นล้วนไม่ได้ผล  พวกนักฆ่าที่ข้าส่งไปก็ไม่เคยกลับมา”

ถ้าไม่ใช่เพราะเขาไม่เหลือทางเลือกอื่นแล้ว  ลั่วซีคงไม่กล้ารบกวนท่านผู้นั้น  ความโกรธของท่านผู้นั้นไม่ใช่สิ่งที่เขาจะทนได้  แต่กลอุบายและแผนการทั้งหมดที่เขาคิดขึ้นเพื่อจัดการกับทางเหนือของเมืองไม่ได้ผลเลยสักอย่าง  ตั้งแต่ความพยายามครั้งแรกในการใช้ยาพิษจนถึงครั้งสุดท้ายที่เขาส่งมือสังหารไปฆ่าผู้เยาว์คนนั้น  ล้วนล้มเหลวอย่างน่าอนาถ  สุดท้ายแม้แต่คนที่แค่ไปเฝ้าดูทางเหนือของเมืองก็ไม่สามารถกลับมาแบบมีชีวิตได้อีก  ลั่วซีจึงตัดสินใจว่าเขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเชิญท่านผู้นั้นมาที่นี่

“แล้วเกิดอะไรขึ้นที่นี่?”  ชายชุดดำนั่งลงบนเก้าอี้  เขาขมวดคิ้วมองลั่วซี

ลั่วซีเล่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นในเมืองชิงเฟิงให้ชายชุดดำฟังทันที  และใส่สีตีไข่เพิ่มเมื่อพูดถึงการไม่ยอมทำอะไรและขาดความพยายามของเจ้าเมือง

“ลั่วซีทำให้นายท่านผิดหวัง  เป็นลั่วซีที่ไร้ประโยชน์!  แต่เจ้าคุณชายจวินนั่นน่าสงสัยจริงๆขอรับ  ไม่ใช่คนที่ข้าจะรับมือได้เลย  ข้าไม่มีทางเลือกจึงต้องขอให้นายท่านออกหน้าขอรับ”

“คุณชายจวิน?”

“ขอรับ  ตัวตนของเขาลึกลับมาก  ข้าไม่สามารถตรวจสอบอะไรได้เลย”

“จากที่เจ้าบอกมา  หมายความว่าช่วงนี้เจ้าไม่ได้ส่ง “คนยา” ออกไปเลยสักคนใช่ไหม?”  ทันใดนั้นเสียงของชายชุดดำก็เย็นยะเยือกมากขึ้น

คนยาที่เขาพูดถึงก็หมายถึงพวกผู้ลี้ภัยที่ได้รับยาพิษเข้าไป

“ใช่……ใช่……ขอรับ……”  ลั่วซีพูดตะกุกตะกักพร้อมกลืนน้ำลาย  หัวของเขายิ่งก้มต่ำลงไปอีก

“ไอ้พวกขยะ!”  ชายชุดดำลุกพรวดขึ้นด้วยความโกรธ  “ข้าชักอยากเห็น  คนแบบไหนกันที่มันกล้ามาก่อความวุ่นวายขึ้นที่นี่!”