Genius Doctor Black Belly Miss 1400

ตอนที่ 1400  หน้ากากภูติไม้ (3)

หลังจากพวกคนพิษจำนวนมากถูกกวาดล้าง  ทหารของแคว้นฉูก็ได้ทีขี่แพะไล่  การต่อสู้เริ่มพลิกกลับเป็นการโจมตีฝ่ายเดียว

พวกของเฉียวฉู่ได้เห็นพลังอันยิ่งใหญ่ของหน้ากากภูติไม้กับตาตัวเอง  ในใจก็รู้สึกตื่นเต้นอย่างมาก  เลือดในกายเดือดพล่าน  พวกเขาต่างต่อสู้เต็มกำลังอย่างไม่ยอมน้อยหน้าคนอื่นๆ

ในที่สุดเหล่าทหารของแคว้นฉูก็ปีนขึ้นจากความสิ้นหวังอันมืดมิดไปสู่แสงสว่าง  ในใจของพวกเขารู้สึกซับซ้อนอย่างมาก  พวกเขารวมตัวกันอย่างรวดเร็วเพื่อจะเริ่มโต้กลับ  แต่แล้วก็พบว่า……

ไม่มีโอกาสให้พวกเขาได้แสดงฝีมือมากนัก

กลุ่มผู้เยาว์ที่มีแสงสีม่วงห่อหุ้มร่างมีฝีมือร้ายกาจน่าทึ่งมาก  แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้แสดงวิชาที่ท้าทายสวรรค์อย่างโทสะแห่งภูติไม้  แต่การลงมือของพวกเขาก็ยังทำให้เหล่าทหารแคว้นฉูพากันปากอ้าตาค้างได้อยู่ดี

เมื่อเห็นกองทัพคนพิษที่เคยทำให้พวกเขาตกอยู่ในความคับแค้นสิ้นหวัง  ถูกกำจัดลงอย่างบ้าคลั่งเหมือนเกี่ยวข้าวสาลี  ภายใต้การร่วมกันของกลุ่มผู้เยาว์  ในใจของเหล่าทหารก็ไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี

พลังของพวกเขากับผู้เยาว์กลุ่มนี้แตกต่างกันมากจนไม่อาจเอามาเปรียบเทียบกันได้เลย

พลังของกลุ่มผู้เยาว์ไม่กี่คนยังแข็งแกร่งกว่าพลังของทั้งกองทัพที่มีทหารอยู่หลายแสนคน!

วิกฤตของแคว้นฉูจบสิ้นลงในเวลาไม่นาน  ผู้ครองแคว้นฉูที่ยืนอยู่ในค่ายทหารเฝ้ามองคนพิษกลุ่มสุดท้ายถูกกำจัด  เส้นประสาทที่ตึงเครียดมานาน  ในที่สุดก็ผ่อนคลายลง  เมื่อความเครียดหายไป  ขาของเขาก็อ่อนแรงจนเกือบจะล้มลงบนพื้น

แม่ทัพใหญ่รีบวิ่งไปพยุงเขาขึ้น  จักรพรรดิแคว้นฉูพูดขึ้นทันทีว่า  “เร็วเข้า!  ไปขอบคุณจักรพรรดิแห่งแคว้นเหยียนกับข้า!”

พวกเฉียวฉู่ได้ต่อสู้จนหนำใจ  ร่างกายของพวกเขารู้สึกกระปรี้กระเปร่าอย่างมาก  ขณะที่พากันสำรวจผลการต่อสู้ของตัวเอง

ซากศพคนพิษที่กองเป็นภูเขาเลากานั้น  เป็นภาพที่น่าสยดสยองอย่างแท้จริง

“เผาซะ”  จวินอู๋เสียเหลือบมองซากพวกนั้นแวบนึง

เฉียวฉู่ลงมือทันทีโดยไม่ต้องพูดเป็นครั้งที่สอง  มังกรเพลิงพุ่งออกจากหมัดของเขา  เข้าห่อหุ้มซากศพของพวกคนพิษทันที

เสียงเปะทุจากเปลวไฟที่โหมกระหน่ำ  กลายเป็นสัญญาณการเฉลิมฉลองการสิ้นสุดการรบครั้งนี้  เปลวไฟได้กลืนกินหุ่นเชิดที่น่าสมเพชภายใต้ท้องฟ้าในฤดูร้อน

จวินอู๋เหยาค่อยๆลอยลงมาจากอากาศ  มายืนอยู่ข้างๆจวินอู๋เสีย

การต่อสู้ครั้งนี้  เขาไม่ได้ลงมือเลย  แค่ลอยตัวอยู่กลางอากาศอย่างเงียบๆ  ชมการต่อสู้ครั้งแรกของผู้เยาว์กลุ่มนี้หลังการเก็บตัวฝึกฝน

เมื่อเขาได้เห็นกระบวนท่าที่หมดจดงดงามของจวินอู๋เสีย  จวินอู๋เหยาก็รู้สึกว่ามันงดงามสมบูรณ์แบบมาก  นักเต้นที่เก่งที่สุดในโลกก็ยังเทียบไม่ได้กับท่าทางการออกหมัดออกเท้าในสนามรบของนาง

“เป็นยังไงบ้าง?”  เขาเลิกคิ้วถามยิ้มๆ

จวินอู๋เสียแตะหน้ากากภูติไม้ที่หูของนาง  และพูดว่า  “ใช้ดีมาก”

ตอนแรกนางคิดว่าหน้ากากภูติไม้เป็นแค่ของวิเศษที่ช่วยเพิ่มพลังวิญญาณเท่านั้น  ไม่เคยคิดมาก่อนว่า  ภายใต้การชี้แนะจากจวินอู๋เหยา  มันจะซ่อนพลังที่แข็งแกร่งเช่นนี้เอาไว้

ตอนนั้นที่เขาไม่ยอมเลิกหา  ก็เพราะว่าเขาต้องการให้สิ่งที่ดีที่สุดกับนาง

และเขาก็ทำได้แล้ว

ไม่มีอะไรดีไปกว่าหน้ากากภูติไม้อีกแล้ว

“ชอบก็ดีแล้ว”  จวินอู๋เหยาหัวเราะเบาๆ  แค่คำว่า “ดีมาก” ของจวินอู๋เสียคำเดียว  ก็ทำให้เขาพอใจได้มากกว่าถ้อยคำหวานๆซะอีก

ขณะที่พวกเขาพูดคุยหัวเราะกัน  จักรพรรดิแคว้นฉูกับแม่ทัพใหญ่ก็เดินออกมาจากกองทัพของพวกเขา  ทหารแคว้นฉูต่างพากันแหวกทางเดินให้โดยไม่กล้าก้าวออกมาข้างหน้า

“ถวายบังคมฝ่าบาท!  วันนี้ได้จักรพรรดิแห่งแคว้นเหยียนมาช่วย  นับเป็นโชคดีของแคว้นฉู!  ฝ่าบาทโปรดรับการคารวะจากข้าด้วย!  ขอบคุณท่านที่ช่วยแคว้นฉูให้พ้นหายนะ!”  ผู้ครองแคว้นฉูคุกเข่าลงตรงหน้าจวินอู๋เสียต่อหน้าทุกคนโดยไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย!