Genius Doctor Black Belly Miss 1383

ตอนที่ 1383  เริ่มการล่า (5)

พวกเขาอยากจะพักผ่อนนอนหลับอย่างเดียวเท่านั้น

คนพวกนั้นเลิกต่อต้านกันทีละคน  พวกเขานั่งลงบนพื้นที่สกปรกและเย็นยะเยือก  ดูเหมือนจะลืมเลือนไปแล้วว่าสถานที่ที่พวกเขาอยู่นั้นอันตรายแค่ไหน  แล้วพวกเขาก็นอนลงบนพื้นหลับไปจริงๆ

หัวหน้ากลุ่มจากวิหารฝูหัวมองดูพรรคพวกของเขานอนลงบนพื้นและหลับไปทีละคนด้วยดวงตาเบิกกว้างอย่างไม่อยากจะเชื่อ  แต่เขาไม่สามารถต่อสู้กับความเหนื่อยล้าที่คืบคลานเข้ามาในทุกส่วนของร่างกายได้  เขารู้สึกเหนื่อยมากและง่วงมาก  สติสัมปชัญญะของเขากำลังกรีดร้องให้เขารู้ว่าสถานที่นี้เต็มไปด้วยอันตรายอย่างที่สุด  แต่ไม่รู้ว่าทำไม  ดูเหมือนใจของเขาไม่สามารถกระตุ้นความร้อนรนวิตกกังวลและความสามารถในการดิ้นรนต่อสู้ออกมาได้เลยแม้แต่นิดเดียว

หัวหน้ากลุ่มสะบัดศีรษะอย่างแรง  แต่ไม่สามารถสลัดความรู้สึกแปลกๆที่เข้ามาในตัวเขาได้  ขาทั้งสองข้างของเขาหนักเหมือนตะกั่ว  ดวงตาเหมือนกำลังจะปิดลงทุกเมื่อ  เขาดิ้นรนอย่างสิ้นหวังเพื่อที่จะลืมตาเอาไว้  ขณะเดียวกันเขาก็เห็นพรรคพวกของเขาค่อยๆล้มลงบนกองเลือดของตัวเองทีละคน  จากนั้นร่างสูงเพรียวก็เดินเหยียบแอ่งเลือดเข้ามาช้าๆ  เขาปรากฏตัวออกมาจากภายในหมอกหนารอบตัวเขา

เด็กหนุ่มที่หล่อเหลาเป็นพิเศษคนหนึ่ง  ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยคราบเลือด

“เฮ้  คนนี้ไม่เลวนี่  ยังไม่ล้มอีกหรือ?”  ผู้เยาว์คนนั้นพูดพร้อมกับยิ้มกว้าง

หัวหน้ากลุ่มอยากจะหนี  แต่หัวเข่าของเขาดูเหมือนจะหยั่งรากลึกลงไปในพื้นดิน  เขาคุกเข่าอยู่ที่นั่น  ไม่สามารถขยับเขยื้อนได้

“เจ้ายังไม่ได้จัดการกับพวกมันทั้งหมดหรือ?”  เสียงเย็นชาดังขึ้นเหนือศีรษะด้านหลังของหัวหน้ากลุ่ม  ผู้เยาว์อีกคนในชุดสีม่วงเข้มปรากฏตัวออกมา  ใบหน้าของผู้เยาว์คนนั้นงดงามอย่างน่ากลัว  สิ่งที่ทำให้เขาประทับใจไม่รู้ลืมก็คือ  ไฝใต้ตาหางของเขาที่เหมือนหยดน้ำตา

“จัดการเดี๋ยวนี้แหละ!”  ผู้เยาว์คนแรกเดินมาหาหัวหน้ากลุ่มด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า  และเอื้อมมือไปจับหัวของหัวหน้ากลุ่ม

“พวก……พวกเจ้า……เป็นใคร……”  หัวหน้ากลุ่มพูดด้วยความยากลำบาก

“หือ?  เราหรือ?  ถ้าเจ้าต้องการ  เรียกเราว่านักล่าสิบสองวิหารก็ได้”  เด็กหนุ่มตอบด้วยรอยยิ้มกว้าง  แล้วหมุนมือที่จับส่วนบนของศีรษะชายคนนั้นทันที!

‘กร๊อบ!’

คอของหัวหน้ากลุ่มถูกหักทันที

“เรียบร้อย!”  ผู้เยาว์คนนั้นปล่อยมือ  แล้วปัดฝุ่นออกจากมือ  พร้อมกับยิ้มกว้าง  เขาเงยหน้าขึ้นมองสหายของเขา

“ข้าว่านะ พี่ฮัว……คราวหน้าท่านลงมือช้าหน่อยก็ได้  ข้ายังไม่ทันสนุกเลย  ท่านก็ทำให้พวกมันทุกคนป้องกันตัวเองไม่ได้แล้ว  แล้วข้าจะรู้ได้ยังไงว่าตอนนี้พลังของข้ามาไกลแค่ไหนแล้วเมื่อเทียบกับสิบสองวิหาร?”  เด็กหนุ่มผู้ฮึกเหิมที่เต็มไปด้วยคราบเลือดนั้นไม่ใช่ใครที่ไหน  แต่เป็นเฉียวฉู่ที่เข้าไปในสุสานจักรพรรดิแห่งความมืดพร้อมกับพวกของจวินอู๋เสียเมื่อหนึ่งปีก่อนนั่นเอง!

และที่ยืนอยู่กับเฉียวฉู่นั่นก็คือฮัวเหยา

หนึ่งปีที่พวกเขาอยู่ในสุสานจักรพรรดิแห่งความมืด  พวกเขาไม่ได้ก้าวออกจากที่นั่นเลยสักครั้ง  แต่ได้ขังตัวเองอยู่ในสุสานจักรพรรดิแห่งความมืด  ฝึกฝนพลังวิญญาณอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย  พวกเขาเพิ่งออกมาข้างนอกเมื่อประมาณ 3 เดือนที่แล้วนี่เอง

ฮัวเหยามองเฉียวฉู่ด้วยสายตาเย็นชา  เขาหมุนขลุ่ยกระดูกสีขาวในมือรอบหนึ่ง  ก่อนมันจะเปลี่ยนรูปกลับไปเป็นแหวนประจำตัวบนนิ้วของเขา

“เสี่ยวเสียให้เรามาที่นี่เพื่อฆ่าคนของสิบสองวิหาร  ไม่ใช่ให้มาดูว่าพลังของเจ้าแข็งแกร่งแค่ไหนแล้ว”  ฮัวเหยาตอบอย่างเย็นชา

ถ้าเรื่องที่สุสานจักรพรรดิถูกค้นพบแล้วแพร่กระจายออกไป  มันจะทำให้อาณาจักรกลางทั้งหมดไล่ล่าพวกเขาอย่างแน่นอน  ดังนั้นช่วงที่พวกเขาเก็บตัวฝึกในสุสานจักรพรรดิแห่งความมืด  เย่ฉา เย่เหม่ย และเย่กู เป็นคนช่วยพวกเขากำจัดคนที่สามารถเดินทางมาถึงช่วงกลางของด้านล่างผาสุดสวรรค์ทั้งหมด