Genius Doctor Black Belly Miss 1337

ตอนที่ 1337  สุสานที่หายไป (7)

ทุกคนเริ่มค้นหาสิ่งที่น่าสงสัยรอบๆเขตแดนทันที  สุสานจักรพรรดิแห่งความมืดตั้งอยู่ตรงหน้าพวกเขาแล้ว  และจวินอู๋เหยาก็พูดไว้อย่างชัดเจนว่าสิ่งที่คงเขตแดนเอาไว้น่าจะเป็นผลึกคริสตัลหลายอัน  พวกเขาก็แค่ต้องทำลายมันซะ  แล้วเขตแดนก็จะถูกทำลาย

พูดง่ายกว่าทำ  เพราะผลึกคริสตัลไม่ได้หาเจอได้ง่ายๆ  พวกเขามองไม่เห็นว่าสุสานจักรพรรดิแห่งความมืดใหญ่ขนาดไหน  ทุกคนจึงเดินตามขอบไปเรื่อยๆ  ใช้การก้าวเท้าเป็นการวัดระยะที่แน่นอน  และหลังจากเดินอยู่นาน  พวกเขาก็ยังไม่พบจุดเลี้ยวตรงไหนเลย  ทุกคนยังยืนอยู่ด้านแรกของสุสานจักรพรรดิแห่งความมืด

เฟยเหยียนกับหรงรั่วเดินไปทางเดียวกัน  แม้ว่าสายตาของเฟยเหยียนจะมองอยู่ที่หลังของหรงรั่ว  แต่มือก็ยังสัมผัสไปรอบๆเพื่อค้นหา  อีกมือหนึ่งซ่อนไว้ที่ด้านหลัง  เขาเพิ่มความเร็วในการเดินขึ้นอย่างเงียบๆ  และเดินขึ้นไปถึงด้านหลังของหรงรั่ว

หรงรั่วกำลังจดจ่อกับการหาผลึกเขตแดน  แล้วจู่ๆก็รู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างวางลงบนหัว  นางเอื้อมมือไปแตะอย่างงงๆ  แล้วก็พบว่าในมือเต็มไปด้วยกลิ่นหอมของดอกไม้

หรงรั่วหันกลับไปและเห็นเฟยเหยียนยืนอยู่ข้างหลังพร้อมด้วยรอยยิ้มสดใสที่คุ้นเคย

“สวยมากเลย”  เฟยเหยียนพูดยิ้มๆ

หรงรั่วมองภาพสะท้อนของมงกุฎดอกไม้ในเขตแดน  มงกุฏดอกไม้บนหัวนางเมื่อเทียบกับของเสี่ยวเจว๋แล้วทำออกมาได้ดีกว่ามาก  ดอกไม้สีม่วงถูกถักเข้าด้วยกันกับใบไม้สีเขียวอย่างประณีต  มันค่อนข้างสวยทีเดียว

แต่ริมฝีปากของหรงรั่วแข็งทื่อเล็กน้อย  นางมองเฟยเหยียนอย่างจนปัญญา

ใบหน้าของเฟยเหยียนประดับด้วยรอยยิ้มสดใส  แต่เมื่อเขาสังเกตเห็นสีหน้าเคร่งเครียดของหรงรั่ว  รอยยิ้มของเขาก็เริ่มจางหายไป

ไม่ใช่ว่าเขาไม่รู้สึก  หลังจากวันที่เกิดอุบัติเหตุระหว่างพวกเขาสองคน  หรงรั่วก็จงใจทำตัวเหินห่างกับเขา  คนสองคนที่เมื่อก่อนตัวติดกันมาตลอด  ตอนนี้กลับเงียบใส่กันอย่างน่าอึดอัด  การที่หรงรั่วหลบเลี่ยงเขาไม่ว่าจะตั้งใจหรือไม่ได้ตั้งใจก็ตาม  ทำให้ในใจของเฟยเหยียนรู้สึกเศร้าอยู่เสมอ

ความรู้สึกนั้นเป็นสิ่งที่เฟยเหยียนไม่เคยสัมผัสมาก่อน  มันเจ็บปวดและทุกข์ทรมาน

“เจ้า……ไม่ชอบเหรอ?”  เสียงของเฟยเหยียนสะดุดเล็กน้อย

หรงรั่วมองหน้าเฟยเหยียนพร้อมกับขมวดคิ้ว  นางเอามงกุฎดอกไม้ออกจากหัวแล้ววางมันไว้ในมือของเฟยเหยียน

“ข้าคิดว่าเจ้ารู้แก่ใจดีอยู่แล้ว  ระหว่างเรามันเป็นไปไม่ได้”  หรงรั่วพูดอย่างกลัดกลุ้ม  นางกับเฟยเหยียนสนิทกันมาก  แต่นางเห็นเขาเป็นแค่เพื่อนที่ดีที่สุด  เป็นเหมือนพี่น้องที่แท้จริงของตัวเอง

ก็แค่นั้น

“ทำไม?”  เฟยเหยียนถามเบาๆ

ทำไมถึงเป็นไปไม่ได้?

หรงรั่วถอนใจ  นางเริ่มรู้สึกอึดอัดในอก

“ข้าไม่ใช่อย่างที่เจ้าคิดว่าข้าเป็น  ที่จริงแล้วข้า……”

ขณะที่หรงรั่วกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง  ก็เกิดเสียงดังกึกก้องขึ้น!

ทั้งสองลืมเรื่องที่กำลังคุยกันอยู่ทันที  พวกเขาหันไปทางเสียงอย่างรวดเร็ว!

จวินอู๋เสียกำลังค้นหาผลึกคริสตัลที่จะคลายเขตแดน  และหลังจากค้นหาอยู่พักหนึ่ง  นางก็รู้สึกว่ามีบางอย่างเล็กๆยื่นออกมาที่ใต้ฝ่าเท้า  นางลงนั่งยองๆทันที  และกวาดเอาดินรอบๆสิ่งที่ยื่นออกมาใต้ดอกไม้พวกนั้น

ผลึกคริสตัลสีม่วงแวววาวปรากฏขึ้นในดิน  นางรวบรวมพลังวิญญาณให้ลุกเป็นไฟ  แล้วซัดพลังเข้าใส่ผลึกคริสตัลอันนั้น!

ทันทีที่กำปั้นของนางโดนผลึกคริสตัล  คริสตัลสีม่วงสวยอันนั้นก็แตกเป็นเสี่ยงๆทันที  ในเวลาเดียวกับที่ผลึกคริสตัลแตก  ก็เกิดเสียงดังกึกก้องขึ้น  และก่อนที่จวินอู๋เสียจะทันได้ตอบสนอง  นางก็รู้สึกว่าพื้นดินใต้ฝ่าเท้าของนางยุบตัวลงและจมลงไปทันที!

จากนั้นพลังอันแข็งแกร่งก็ลากนางลงไปพร้อมกับพื้นดินที่ยุบตัวลง!