Genius Doctor Black Belly Miss 1331

ตอนที่ 1331  สุสานที่หายไป (1)

ความยากลำบากที่โหดร้ายซึ่งทุกคนต้องเผชิญในทุกๆย่างก้าว  ไม่อาจหยุดพวกเขาจากการเดินหน้าต่อไปได้  พวกจวินอู๋เสียเดินทางผ่านผาสุดสวรรค์ไปจนถึงจุดหมายปลายทางของพวกเขาในที่สุด

พวกเขากำลังมองดูทะเลดอกไม้ที่ทอดยาวไปจนสุดขอบฟ้า  ดอกไม้สีม่วงแผ่ขยายไปทั่วผืนดินจนสุดสายตา  สายลมพัดดอกไม้พริ้วไหวเอนไปมา  งดงามราวภาพวาด  ความแตกต่างที่ตรงกันข้ามนี้ไม่เข้ากับอันตรายที่พวกเขาเจอมาตลอดทางเลย

“สุสานจักรพรรดิแห่งความมืดอยู่ไหนล่ะ?”  ฟ่านจั๋วถามขึ้นขณะมองไปที่ทุ่งดอกไม้กว้างไกลสุดสายตาด้วยสายตาว่างเปล่า  ตามตำแหน่งที่ระบุไว้บนแผนที่  พวกเขาควรยืนอยู่ตรงหน้าสุสานจักรพรรดิแห่งความมืดแล้ว  แต่ข้างหน้าพวกเขาในตอนนี้  นอกจากทุ่งดอกไม้  ก็ไม่เห็นวี่แววของอย่างอื่นเลย

หลังจากผ่านความทรมานที่ไม่สามารถจินตนาการได้มานับไม่ถ้วน  พวกจวินอู๋เสียก็ไม่มีอารมณ์มาชื่นชมดอกไม้  สีเขียวข้างใต้ทำให้ทะเลดอกไม้สีม่วงดูสดใสมากขึ้น  ยามที่ลมพัด  ทะเลดอกไม้ก็พริ้วไหวเป็นระลอกคลื่น  กลิ่นหอมของดอกไม้ลอยอบอวล  เป็นภาพที่สวยงามอย่างแท้จริง  แต่พวกเขากลับรู้สึกได้แค่ความสิ้นหวัง

บนแผนที่ระบุเอาไว้อย่างชัดเจนว่าตำแหน่งของสุสานจักรพรรดิแห่งความมืดอยู่ด้านหน้าพวกเขาไม่กี่ร้อยเมตรนี้เอง  แต่ในรัศมีหนึ่งพันเมตรมีแต่ทุ่งดอกไม้ที่พริ้วไหวตามสายลม  เมื่อไม่มีหมอก  พื้นที่ทั้งหมดรอบตัวพวกเขาก็สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน  และเหนือหัวพวกเขา  ถึงมีเมฆปกคลุมอยู่  แต่แสงอาทิตย์ก็ส่องลงมา  ทำให้ภาพตรงหน้าพวกเขาสว่างไสว

นอกจากดอกไม้สีม่วงแล้ว  ก็ไม่มีอย่างอื่นให้เห็นอีกเลย

เหมือนไม่เคยมีสุสานจักรพรรดิแห่งความมืดอยู่เลย  ไม่มีร่องรอยอะไรให้เห็นเลยสักนิด

“เป็นไปได้ยังไง……เป็นไปได้ยังไง……”  เฉียวฉู่คร่ำครวญ  ดวงตาเบิกกว้างอย่างไม่อยากจะเชื่อว่าหลังจากที่พวกเขาทุ่มเทพยายามกันมาอย่างสุดกำลังแล้ว  นี่คือผลลัพธ์ที่พวกเขาได้

ไม่มีอะไรเลย……

ไม่มีอะไรทั้งนั้น……

ทิวทัศน์ที่สวยงามตรงหน้าผลักคนทั้งกลุ่มให้ตกลงสู่หุบเหวแห่งความสิ้นหวัง

จวินอู๋เสียมองทุ่งดอกไม้ที่ไร้ที่สิ้นสุด  สายลมพัดกลีบดอกไม้ขึ้นโปรยปรายไปทั่วบริเวณ   กลีบดอกไม้สีม่วงหมุนวนรอบตัวนาง  นำพากลิ่นหอมมาให้  แต่นางก็ไม่รู้สึกดีเลยสักนิด

จวินอู๋เสียหยิบแผนที่ออกมาตรวจสอบตำแหน่งของพวกเขาอีกครั้ง  ทุกอย่างเป็นไปตามลำดับ  ยกเว้นเป้าหมายสุดท้ายของพวกเขาที่หายไปอย่างไร้ร่องรอย

เป็นแบบนี้ไปได้ยังไง?  จวินอู๋เสียขมวดคิ้ว  ทุกอย่างที่ระบุเอาไว้บนแผนที่แม่นยำไม่มีข้อผิดพลาด  ซึ่งแปลว่าแผนที่นี้เป็นของแท้  พ่อแม่ของพวกเฉียวฉู่ต้องเสียสละกันไปมากเท่าไรในตอนนั้นเพื่อทำแผนที่นี้ให้สมบูรณ์?

พวกเขาเห็นกองกระดูกมนุษย์มากมายนับไม่ถ้วนตลอดทางที่มาที่นี่  และตลอดหลายปีที่ผ่านมานี้  จำนวนคนที่เสียชีวิตที่ผาสุดสวรรค์นั้นมีมากมายเกินกว่าจะนับได้แล้ว  ตัวเลขนั้นไม่น่าจะแค่หลักหมื่น  แต่น่าจะถึงหลักล้าน……หรือหลายสิบล้าน  ที่ผาสุดสวรรค์ได้กลายเป็นสถานที่พักผ่อนสุดท้ายของพวกเขา  แผนที่ที่สร้างขึ้นจากชีวิตของผู้คนมากมายนั้นจะผิดได้ยังไง?

เป็นไปไม่ได้……

จวินอู๋เสียปฏิเสธแนวคิดนั้นโดยสิ้นเชิง  พ่อแม่ของฟ่านจั๋วและคนอื่นๆได้เสียชีวิตไปแล้ว  เป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะตรวจสอบว่าคนพวกนั้นได้พบสุสานจักรพรรดิแห่งความมืดจริงๆหรือเปล่า?

และเหวินหยูก็เคยเข้าไปในสุสานจักรพรรดิแห่งความมืดมาแล้วจริงๆ  แม้ว่าเขาจะจำไม่ได้ว่าไปที่นั่นได้ยังไง  หรือว่าเขาออกจากที่นั่นมาได้ยังไง  แต่เหวินหยูก็ได้เข้าไปในสุสานจักรพรรดิแห่งความมืดผ่านทางผาสุดสวรรค์อย่างแน่นอน  นั่นก็เพียงพอแล้วที่จะยืนยันว่าสุสานจักรพรรดิแห่งความมืดอยู่ที่นี่จริงๆ

แต่……

สิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้าพวกเขานี่คืออะไรล่ะ?

จวินอู๋เสียไม่เข้าใจเลย  สุสานจักรพรรดิแห่งความมืดอยู่ที่ผาสุดสวรรค์อย่างแน่นอน  นางเชื่อว่าพ่อแม่ของพวกฟ่านจั๋วได้พบสุสานจักรพรรดิแห่งความมืดก่อนจะกลับไปที่อาณาจักรกลางพร้อมแผนที่หลังจากเสร็จสิ้นภารกิจ  ด้วยความภักดีที่พวกเขามีต่อสิบสองวิหารในเวลานั้น  เป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะรายงานเท็จ