Genius Doctor Black Belly Miss 1309

ตอนที่ 1309  เดินทางสู่อันตรายอีกครั้ง (3)

โอกาสที่ได้มาขุด ‘สุสาน’ ของตัวเองแบบนี้  ไม่ใช่สิ่งที่คนทั่วไปจะได้เจอ  อย่างน้อยเย่ฉาและเย่เหม่ยก็ไม่สามารถเดาได้เลยว่าในใจของจวินอู๋เหยาคิดอะไรอยู่  ตลอดการเดินทางมาที่นี่  พวกเขาไม่เห็นจวินอู๋เหยาแสดงความไม่พอใจในเรื่องนี้เลยแม้แต่น้อย  เขายิ้มมาตลอดทางด้วยซ้ำ

ทั้งสองคนจึงได้แต่นิ่งเงียบ

[ยังไงซะ……]

[ตราบใดที่คุณหนูต้องการ  ก็ไม่มีอะไรที่นายท่านเจว๋จะไม่ให้นาง……]

หลังจากพักเล็กน้อย  ทุกคนก็กลับมามีเรี่ยวแรงเต็มเปี่ยมอีกครั้ง  พวกเขาออกเดินทางไปบนเส้นทางสุดท้ายที่นำไปสู่สุสานจักรพรรดิแห่งความมืด!

เส้นทางที่พวกเขาเคยมา  ครั้งนี้กลานเป็นเรื่องง่ายสำหรับพวกเขา  การระบุตำแหน่งปัจจุบันบนแผนที่  ก็แค่ให้แน่ใจว่าพวกเขาจะไม่หลงทางไปจากจุดที่วางแผนไว้  และจะไปถึงจุดหมายปลายทางในที่สุด

เมื่อมีแผนที่คอยบอกทาง  จวินอู๋เสียกับเพื่อนๆของนางก็สามารถหลีกเลี่ยงอันตรายส่วนใหญ่ไปได้  ตลอดการเดินทางมีหมอกพิษอยู่รอบๆตัวพวกเขาและความหนาวเย็นที่เย็นจนถึงกระดูก  พวกเขากินยาแก้พิษและใช้พลังวิญญาณเพียงเล็กน้อยเพื่อรักษาอุณหภูมิร่างกายเอาไว้  ครั้งที่สองนี่ทุกอย่างดูเหมือนจะง่ายขึ้นจริงๆ

แต่ความสะดวกสบายที่พวกเขาได้มานั้นแลกกับชีวิตมากมายนับไม่ถ้วน  ซากศพที่กองเป็นภูเขาก็เพื่อรายละเอียดทุกส่วนสัญลักษณ์ทุกอันที่อยู่บนแผนที่นั้น

แผนที่ฉบับสมบูรณ์ที่จวินอู๋เสียถืออยู่ในมือนั้นชุ่มโชกไปด้วยเลือด

เมื่อพวกเขาออกเดินทาง  ก็จะไม่สามารถหยุดพักได้เป็นเวลาหลายวัน  จะไม่มีโอกาสให้พวกเขาได้พักเลยสักครั้ง  และพวกเขาก็ไม่มีทางเลือกนอกจากต้องอดทนใช้พลังวิญญาณของตัวเอง

ถึงจะมีแผนที่อยู่ในมือ  แต่พวกเขาก็จะประมาทไม่ได้

หลังจากเดินอ้อมเพื่อหลีกเลี่ยงสัตว์ประหลาดและข้ามผ่านหนองโคลนมาแล้ว  จวินอู๋เสียกับเพื่อนๆก็มาถึงสถานที่ที่พวกเขาไม่เคยเหยียบย่างเข้ามา

อุณหภูมิในสถานที่นั้นลดลงอีกหลายองศา  ลูกบอลเพลิงวิญญาณในมือพวกเขาส่องสว่างในความมืด

มีดวงแสงส่องผ่านหมอกมาจางๆ  มันกระพริบผ่านหมอกมาอย่างต่อเนื่อง

“ทำไม……มีแสงอยู่ที่นี่ได้ล่ะ?”  เฉียวฉู่ประหลาดใจ  แสงที่กระพริบอยู่กระจัดกระจายนั่นเห็นได้อย่างชัดเจน  แต่ในหมอกที่มืดมิดไม่มีที่สิ้นสุดนี้  มันยากที่จะเชื่อว่าจะมีแสงสว่างปรากฏขึ้นในนั้นได้

เฉียวฉู่อยากก้าวไปข้างหน้าเพื่อไล่ตามแสงแปลกๆนั่น  แต่ฮัวเหยารีบลากเขากลับมาทันที

“นั่นไม่ใช่แสง”  จวินอู๋เสียพูดพลางเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย  มองไปยังแสงเล็กๆเหมือนดวงดาวจำนวนมากที่ซ่อนอยู่ในหมอกลึกลับ  นางหรี่ตาลงเล็กน้อย  หยิบลูกบอลเพลิงวิญญาณที่มีขนาดเท่าไข่ห่านออกมาจากกระเป๋ามิติ  หลังจากใส่พลังวิญญาณเข้าไปจำนวนมาก  นางก็ขว้างมันออกไปสุดแรง

ลูกบอลเพลิงวิญญาณขนาดใหญ่ที่มีเปลวไฟสว่างจ้าลอยละลิ่วผ่านหมอกลึกลับ  ทำให้พื้นที่ด้านหน้าพวกเขาสว่างขึ้นทันที

มันเป็นทะเลสาบน้ำแข็งที่ใสราวคริสตัล  แท่งน้ำแข็งแหลมคมยื่นออกมาจากพื้นน้ำแข็ง  ดูน่ากลัวเหมือนเขี้ยวสัตว์ประหลาดขนาดใหญ่เต็มไปหมดทั่วทั้งพื้นที่  ลูกบอลเพลิงวิญญาณขนาดเท่าไข่ห่านกลิ้งอยู่ระหว่างแท่งน้ำแข็งขนาดมหึมา  เสียงกริ๊งๆดังขึ้นทุกครั้งที่ถูกกระแทก

แท่งน้ำแข็งเป็นเหมือนกระจกสะท้อนแสงจากลูกบอลเพลิงวิญญาณ  ส่องจากแท่งหนึ่งไปอีกแท่งหนึ่งไม่รู้จบ  ทำให้พื้นที่ขนาดใหญ่สว่างขึ้นตรงหน้าพวกเขา……

เสาน้ำแข็งขนาดใหญ่ตั้งตระหง่านอยู่ข้างหน้าจวินอู๋เสียและเพื่อนๆ  ภายในชั้นธารน้ำแข็งสีฟ้า  พวกเขาสามารถเห็นกระดูกสีขาวที่ถูกปกคลุมด้วยน้ำแข็งหนาๆได้รางๆ  กระดูกมนุษย์สีขาวโพลนกระจัดกระจายอยู่ทุกหนทุกแห่งในน้ำแข็ง  ดูแวบแรกเหมือนลวดลายแปลกๆที่ทำให้พื้นที่นี้ดูเป็นความงามที่เงียบสงบ