Genius Doctor Black Belly Miss 1271

ตอนที่ 1271  จิน (2)

ถึงยังไงหยกกล่อมวิญญาณก็ไม่สมบูรณ์  แม้ว่าจะเอาไปใช้กับร่างวิญญาณ  แต่พลังงานที่วิญญาณต้องการนั้นมากเกินไป  พึ่งแค่หยกกล่อมวิญญาณอย่างเดียวไม่สามารถทำให้วิญญาณสมบูรณ์ได้  หยกกล่อมวิญญาณต้องการพลังงานเพิ่มอีก  จึงต้องให้จักรพรรดิน้อยดูดซับจากแหล่งภายนอกเพื่อเปลี่ยนให้เป็นพลังงานวิญญาณ

ไม่เพียงแต่หินหยกเท่านั้น  อะไรก็ตามที่มีกลิ่นไอวิญญาณ  หยกกล่อมวิญญาณในร่างของจักรพรรดิน้อยก็ต้านทานไม่ได้ทั้งนั้น

มันไม่ใช่ความหิวโหยของร่างกาย  แต่เป็นความว่างเปล่าของวิญญาณ

“มันจะไม่เป็นอันตรายกับร่างกายเขาใช่ไหม?”  จวินอู๋เสียถามพร้อมขมวดคิ้ว  แม้ว่านางจะเข้าใจสิ่งที่จวินอู๋เหยาอธิบายคร่าวๆแล้ว  แต่ร่างกายมนุษย์จะสามารถดูดซับหินหยกได้ยังไง?  ถึงจะเคี้ยวไปแล้ว  แต่การมีหินหยกอยู่ในท้องก็อาจจะทำให้เกิดปัญหาอื่นๆได้

จวินอู๋เหยาเดินไปข้างหน้า  เขาง้างปากจักรพรรดิน้อยที่ดวงตายังคงจับจ้องอยู่ที่หยูอี้หยก

ในปากของจักรพรรดิน้อยมีเขี้ยวเพิ่มมาอีกสอง  แม้ว่ามันจะไม่ใหญ่เกินไป  แต่ก็แหลมคมเป็นพิเศษ

“เด็กคนนี้ไม่ได้เป็นแค่มนุษย์ธรรมดาอีกต่อไปแล้ว  ของพวกนี้ไม่ทำให้เกิดอันตรายกับเขาหรอก”

จักรพรรดิน้อยมองไปที่จวินอู๋เสีย  ดวงตาของเขามีแววเชื่อฟัง

นี่เป็นครั้งแรกที่จวินอู๋เสียเจอกับเรื่องแบบนี้  ถ้าคำพูดพวกนั้นไม่ได้มาจากจวินอู๋เหยา  นางก็คงจะไม่เชื่อ  แต่เนื่องจากจวินอู๋เหยาเป็นคนพูด  เช่นนั้นก็ไม่มีทางผิดแน่

เมื่อเห็นจักรพรรดิน้อยจ้องไปที่หยูอี้หยกด้วยสายตาอยากได้ขนาดนั้น  จวินอู๋เสียก็ไม่มีทางเลือกนอกจากยืนขึ้นและเอาหยูอี้หยกลงมาวางไว้ในมือของจักรพรรดิน้อย

จักรพรรดิน้อยถือหยูอี้หยกด้วยท่าทางที่เหมือนคนที่หิวมาเป็นเวลานานแล้วและกำลังถือไก่ย่างอย่างตื่นเต้น  ดวงตาโตใสแจ๋วของเขาหันไปมองจวินอู๋เสียอีกครั้ง  และเมื่อจวินอู๋เสียพยักหน้าน้อยๆ  เขาก็เอาหยูอี้หยกใส่ปากแทะ

‘กร้วม  กร้วม  กร้วม……’

เสียงพวกนั้นทำให้หัวใจของจวินอู๋เสียกระตุกไปตามเสียงเคี้ยว

เมื่อเฉียวฉู่กับคนอื่นๆเข้ามาหาจวินอู๋เสีย  พวกเขาก็เห็นจักรพรรดิน้อยกอดหยูอี้หยกที่เหลือครึ่งอันนั่งอยู่ทางด้านหนึ่ง…… ‘กร้วม  กร้วม  กร้วม……’  ทันใดนั้น พวกผู้เยาว์ก็พากันตกตะลึง

“นี่……นี่มันอะไรกันเนี่ย?  ขนมชนิดใหม่จากครัวของจวนหลินอ๋องเหรอ?  ฮ่า…..ฮ่า…..ดูเหมือนหยูอี้หยกมากเลยเนอะ……”  เฉียวฉู่พูด  ขณะที่มุมปากของเขาเริ่มกระตุก  เขาบอกตัวเองว่าตาของเขาต้องฝาดไปแน่ๆ  เด็กตัวเล็กๆอย่างนั้นจะแทะหยูอี้หยกได้ยังไง

“ข้าว่า  นั่นไม่ใช่ขนมจริงๆหรอก”  ฟ่านจั๋วพูดเสียงเย็น

“……….”  เฉียวฉู่ทำหน้าประหลาดใจ

“เขาหายแล้วเหรอ?”  หรงรั่วเดินเข้ามาข้างใน  พลางมองไปที่จักรพรรดิน้อยที่กำลังก้มหน้าก้มตาเคี้ยวหยูอี้หยก  แล้วถามจวินอู๋เสียด้วยความประหลาดใจ

จวินอู๋เสียเล่าอาการของจักรพรรดิน้อยให้เพื่อนๆของนางฟังคร่าวๆ  พวกผู้เยาว์ต่างไม่รู้ว่าจะมีปฏิกิริยากับเรื่องนี้ยังไงดี

จักรพรรดิน้อยดูเหมือนจะสบายดีกว่าเมื่อก่อน  แต่……ก็ยังไม่ฟื้นตัวเต็มที่!

หยูอี้หยกยาวเกือบเท่าแขนเด็ก  จักรพรรดิน้อยเคี้ยวซะเกลี้ยงไม่มีเหลือ  จากนั้นสายตาของเขาก็มองหาไปทั่วห้อง  และทันใดนั้นดูเหมือนเขาจะพบบางอย่าง  เขายกมือขึ้นแตะจี้หยกที่ห้อยอยู่ที่คอของเขา

ขณะที่จวินอู๋เสียคิดว่าเขากำลังจะเริ่ม ‘จิน’ อีกครั้ง  เด็กน้อยก็ไม่มีทีท่าสนใจจี้หยกมากนัก  เขาปล่อยมือจากมันอย่างรวดเร็ว

“เห็นแบบนี้  เขาจะไม่เป็นไรจริงๆใช่ไหม?”  เฉียวฉู่เกาหัว  รู้สึกว่ามันค่อนข้างแปลก

“พี่ใหญ่อู๋เหยา  นอกจากหินหยกแล้ว  มีอะไรที่ปกติกว่านี้ที่สามารถเพิ่มพลังของหยกกล่อมวิญญาณได้ไหม?”  เฉียวฉู่ถาม

จวินอู๋เหยายิ้มแล้วตอบว่า  “มี”

“มันคืออะไร?”

“ภูติประจำตัว”