Eternal Reverence เทพบุตรฟ้าประทาน 299

บทที่ 299

 

ต่อสู้กับมู่หรงตี๋

 

 

หลังจากกลับไปที่เสาหินชุบสวรรค์ของเขาแล้ว เซี่ยฮัวชือก็หลับตาลง ในขณะที่เขาดูเหมือนไม่สนใจทิศทางการแข่งขันในรอบต่อๆ ไปมากนัก

 

 

แต่โลกมักจะเปลี่ยนไปไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ทุกคนจะมองไปที่เซี่ยฮัวชวนเป็นครั้งคราว

 

 

การแข่งขันครั้งนี้ทำให้ทุกคนเข้าใจเกี่ยวกับเซี่ยฮัวชวนมากขึ้น

 

 

พวกเขาต้องยอมรับว่าพวกเขาประเมินการแข่งขันในยุคนี้ต่ำไป

 

 

ยุคนี้เป็นยุคที่แข็งแกร่งที่สุดตั้งแต่ที่ผู้เชี่ยวชาญทั้งหมดได้หายตัวไปจากทวีป

 

 

อัจฉริยะชั้นยอดเหล่านี้เติบโตเร็วเกินไปและไม่เปิดโอกาสให้คนอื่นๆ ตามทัน ในการแข่งขันครั้งก่อน ความสามารถของเซี่ยฮัวชวนและเฉินเฟิงอยู่ในระดับเดียวกัน แต่ในการแข่งขันครั้งนี้ เฉินเฟิงไม่สามารถรับการโจมตีได้แม้แต่ฝ่ามือเดียวจากเซี่ยฮัวชวน

 

 

เฉินเฟิงไม่ได้เป็นเพียงอัจฉริยะธรรมดาๆ แต่เขายังคงเป็นอัจฉริยะระดับต้นๆ ไม่เช่นนั้นแล้ว เขาก็คงไม่สามารถติดยี่สิบอันดับแรกในการแข่ขังนครั้งก่อนหน้านี้ได้

 

 

ในนัดที่ 1480 นายน้อยวายุ ฮั่นยี๋หมิงพบกับเหยาฮุ่ยอันดับที่ 18 เมื่อการแข่งขันครั้งก่อน

 

 

เฉินเฟิงและเหยาฮุ่ย อยู่ในอันดับที่ 17 และ 18 ตามลำดับ และมีความสามารถอยู่ในระดับเดียวกัน

 

 

แต่เหยาฮุ่ยต้องมาต่อสู้กับนายน้อยวายุ ฮั่นยี๋หมิง

 

 

ความเร็วของฮั่นยี๋หมิงเร็วเกินไปและเมื่อเริ่มการแข่งขัน เหยาฮุ่ยก็ถูกล้อมรอบไปด้วยร่างของฮั่นยี๋หมิงหลายร่าง

 

 

ในช่วงเวลาต่อมา เหยาฮุ่ยถูกส่งตัวออกไปด้วยลูกเตะและคอของเขาก็เกือบหัก

 

 

“ไม่มีทางสู้ได้เลยจริงๆ เซี่ยฮัวชวนเอาชนะเฉินเฟิงได้ด้วยฝ่ามือเดียว ขณะที่ฮั่นยี๋หมิงเอาชนะเหยาฮุ่ยได้ด้วยการเตะเพียงครั้งเดียว ความสามารถแตกต่างกันมากเกินไป”

 

 

“เดิมทีข้าเคยคิดว่าหลี่ฟู่เฉินมีความหวังอยู่บ้างสำหรับการท้าทายหกนายน้อย แต่จากที่ข้าเห็นตอนนี้ มันไม่มีความหวังเลย ข้าสงสัยเกี่ยวกับความสามารถที่แท้จริงของจื่อหยูเย่อันดับที่ 28 ในการแข่งขันครั้งก่อนและอันดับที่ 35 มู่หรงตี๋

 

 

“มู่หรงตี๋ได้แสดงให้เห็นถึงความสามารถของเขาแล้วและมันก็ไม่ได้น่าตกใจเกินไป แต่คู่ต่อสู้ของเขาคือชูมู่หยู ข้าคิดว่าเขาน่าจะใช้ความสามารถไปซักประมาณ 60% หรือ 70% เท่านั้น!”

 

 

“นั้นก็เป็นไปได้”

 

 

“สำหรับจือหยูเย่ ตามข้อมูลจากนิกายของข้า ความสามารถของเขาแข็งแกร่งอย่างไม่น่าเชื่อ บางทีเขาอาจจะแข็งแกร่งกว่ามู่หรงตี๋และเซี่ยฮัวชวนเสียด้วยซ้ำไป ข้าได้ยินมาว่าเขาได้ฝึกฝนทักษะดาบระดับลึกลับขั้นสูงที่แข็งแกร่งที่สุดของนิกายดาบมังกรฟ้าแล้ว ทักษะดาบเร้นมังกร”

 

 

“ห้ะ ทักษะดาบเร้นมังกร? นั่นมันน่ากลัวจริงๆ มันเป็นทักษะดาบที่มีพลังของการรุกรานและยังมีเต๋าราชาดาบบรรจุอยู่ด้วยเช่นกัน”

 

 

“ข้าเองก็มีข้อมูลนี้เหมือนกัน ข้าคิดว่าจื่อหยูเย่อาจจะเทียบได้แม้กระทั่งนายน้อยหุขเขานิรันดร์ เถิงฉิงหยุนเลย”

 

 

พวกเขาทั้งหมดเป็นอัจฉริยะชั้นยอด แต่ก็ยังแยกตามระดับความสามารถ นายน้อยดาบมังกร จื่อหยูเย่เป็นหนึ่งในผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดอย่างไม่ต้องสงสัย หากเขาอายุเท่าสามราชาดารา พวกเขาอาจจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาด้วยซ้ำไป

 

บางทีอาจมีเพียงราชาดาราอัสนี สือตูเหล่ยเท่านั้นที่เป็นคู่ต่อสู้ของเขาได้

 

 

ในนัดที่ 1550 มันเป็นอีกหนึ่งการแข่งขันระหว่างอัจฉริยะชั้นยอด

 

 

คราวนี้เป็น นายน้อยต้วนหลิน เซี่ยฮัวชวนกับนายน้อยดาบทยาน หลั่วเฟ่ยหยุน

 

 

การต่อสู้ระหว่างพวกเขาสองคนนั้นน่ากลัวมาก

 

 

ทักษะฝ่ามือของเซี่ยฮัวชวนเป็นเหมือนยอดเขา ทั้งหนัก เผด็จการ และหยิ่งผยองอย่างไม่น่าเชื่อ

 

 

ทักษะดาบของหลั่วเฟ่ยหยุนเป็นเหมือนเมฆ ลอดผ่าน คลุมเครือ และไม่สามารถหยั่งรู้ได้

 

 

หนึ่งร้อยกระบวนท่า สองร้อยกระบวนท่า

 

 

หลังจากแลกเปลี่ยนมากว่าสามร้อยกระบวนท่ากันแล้วก็ยังไม่ตัดสินผู้ชนะแต่อย่างใด

 

 

แต่ในความเห็นของทุกคน นายน้อยต้วนหลิน เซี่ยฮัวชวนกำลังได้เปรียบเล็กน้อย

 

 

ทักษะฝ่ามือของเซี่ยฮัวชวนทั่งเหล็กขนาดใหญ่ ซึ่งทำให้ดาบพลังฉีของหลั่วเฟ่ยหยุนแตกเป็นเสี่ยงๆ อยู่บ่อยๆ

 

 

ในขณะที่หลั่วเฟยหยุนแสดงความได้เปรียบของตัวเองออกมาโดยการที่ใช้เทคนิคตัวเบาที่เหนือกว่าของเขา และเดินเตร่ไปรอบๆ ตัวเซี่ยฮัวชวนตลอดเวลา

 

 

เซี่ยฮัวชวนยิ้มเยาะ เทคนิคตัวเบาของเขาอาจไม่ดีเท่าหลั่วเฟ่ยหยุน แต่มันเป็นไปไม่ได้ที่จะเอาชนะเขาด้วยได้เทคนิคตัวเบา รูปแบบการต่อสู้ของเขาคล้ายกับราชาดาราไร้เคลื่อนไหว ฉีเหิง เขาใช้ความนิ่งในการจัดการกับความเปลี่ยนแปลง ไม่ว่าศัตรูของเขาจะเร็วแค่ไหน พวกเขาก็จะไม่เร็วไปกว่าความเร็วในการโจมตีของเขา ทุกการโจมตีด้วยฝ่ามือของเขาสามารถโจมตีผ่านอากาศและไม่จำเป็นต้องเข้าใกล้คู่ต่อสู้ด้วยซ้ำ

 

 

“เซี่ยฮัวชวน ดูเหมือนว่าเจ้าจะพัฒนามากในช่วงสามปีนี้” หลั่วเฟ่ยหยุนหัวเราะเบาๆ

 

 

เซี่ยฮัวชวนกล่าว “ได้เวลาใช้ดาบบินของเจ้าแล้ว ข้าอยากจะดูว่าครั้งนี้ดาบบินของเจ้าจะสามารถเอาชนะข้าได้หรือไม่”

 

 

ในการแข่งขันครั้งก่อน เขาพ่ายแพ้ต่อดาบบินของหลั่วเฟ่ยหยุน

 

 

หลั่วเฟ่ยหยุนอยู่ในอันดับที่ 11 และเขาก็อยู่ในอันดับที่ 15

 

 

“ได้ตามขอ” ทันใดนั้นเอง มือของหลั่วเฟ่ยหยุนก็มีดาบขนาดเล็กขนาดเท่าฝ่ามือโผล่ออกมา

 

 

“ระวังดาบของข้าด้วยก็แล้วกัน!”

 

 

หลั่วเฟ่ยหยุนไม่ได้บุกและกลับกัน เขาเลือกถอยกลับแทน เขาบินกลับไปในอากาศ

 

 

ขณะที่เขากำลังถอยกลับไปในอากาศ ดาบเล็กเล่มหนึ่งก็บินออกมาหลังจากการเขย่ามือของเขา

 

 

ดาบเล็กนั้นเร็วเกินไป เหมือนลำแสงที่กำลังกระเพื่อมเป็นระลอกคลื่นเล็กๆ

 

 

ในขณะนั้นเอง การมองเห็นของเซี่ยฮัวชวนก็พร่ามัว

 

 

“เร็วอะไรเช่นนี้”

 

 

เซี่ยฮัวชวนตกใจ เขาคิดว่าเขาได้เตรียมการไว้เพียงพอแล้ว แต่เมื่อหลั่วเฟ่ยหยุนส่งดาบบินของเขาออกมา เขารู้ได้เลยว่าเขายังคงประเมินหลั่วเฟ่ยหยุนต่ำไป

 

 

“ทำลาย!”

 

 

ดวงตาของเขาเบิกกว้าง ในที่สุดเซี่ยฮัวชวนก็เห็นดาบเล่มเล็ก แต่มันก็อยู่ห่างจากเขาไม่ถึงสิบฟุตแล้ว

 

 

บูม!

 

 

เมื่อเซี่ยฮัวชวนใช้ฝ่ามือฟาดลงไป เกิดการสั่นสะเทือนขึ้นกลางอากาศ ซึ่งฝ่ามือนี้ก็ได้เข้าปะทะกับดาบเล่มเล็กในเวลาอันรวดเร็ว

 

 

“มือร้อยดาว!”

 

 

หลั่วเฟ่ยหยุนไม่ได้คิดอะไร ขณะที่มีภาพพร่ามัวอีกภาพปรากฏขึ้นข้างหลังเขา ภาพนี้มีแขนหลายสิบแขนและทุกแขนมีดาบขนาดเล็ก ดาบทั้งหมดนี้ดูลวงตาและด้วยการสั่นมือของหลั่วเฟ่ยหยุน ดาบขนาดเล็กหลายสิบเล่มก็ถูกซัดไปที่เซี่ยฮัวชวน

 

 

ชั่วขณะนึ่ง มันดูราวกับว่ามีนกยูงกำลังแผ่หางเข้าไปปกคลุมเซี่ยฮัวชวน

 

 

“ฝ่ามือเขย่าขุนเขา!”

 

 

เซี่ยฮัวชวนระเบิดพลังออกมาพร้อมกับท่าสังหารระดับลึกลับขั้นสูงของเขา

 

 

ทันทีที่ฝ่ามือของเขาถูกส่งออกไป ฝ่ามือพลังฉีที่ทรงพลังก็ได้บีบอัดยอดเขาลงมาอยู่ในรูปของมือห้านิ้ว

 

 

เช้ง เช้ง เช้ง เช้ง!

 

 

ดาบเล็กๆ เด้งออกและสลายไป

 

 

แต่ทั้งหมดนั้นเป็นดาบเล็กลวงตา

 

 

ดาบเล็กของจริงพบช่องว่างและก็พุ่งเข้าไปทะลุแขนขวาของเซี่ยฮัวชวนได้สำเร็จ

 

 

ปิส! ปิส!

 

 

หลังจากนั้นทันที ดาบเล็กหลายเล่ก็มพุ่งออกมาจากความว่างเปล่าและแทงเข้าที่ตัวของเซี่ยฮัวชวน

 

 

เซี่ยฮัวชวนพ่ายแพ้

 

 

‘ไม่น่าแปลกใจเลยที่ไม่มีใครนอกเหนือจากราชาดาราอัสนี สือตูเหล่ย ที่สามารถหลบดาบบินจากนายน้อยดาบทยาน หลั่วเฟ่ยหยุน ได้จากการแข่งขันครั้งก่อนหน้านี้ ความเร็วของดาบนั้นเร็วเกินไป’ หลี่ฟู่เฉินถอนหายใจกับตัวเอง

 

 

เซี่ยฮัวชวนไม่ได้อ่อนแอและถ้าหากเป็นการปะทะกันแบบตัวต่อตัว หลั่วเฟ่ยหยุนก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเซี่ยฮัวชวน เมื่ออยู่ต่อหน้าความเร็วที่เหนือกว่าโดยสิ้นเชิง หลายสิ่งก็ไม่สำคัญอีกต่อไป

 

 

ในโลกของนักสู้ ไม่มีสิ่งใดที่หยุดไม่ได้นอกเสียจากหยุดความเร็ว มันมีเหตุผลสำหรับคำพูดนี้

 

 

การต่อสู้ระหว่างยอดอัจฉริยะทั้งสองสำหรับทุกคนนับว่าเป็นการเปิดหูเปิดตา

 

 

เซี่ยฮัวชวนอาจจะพ่ายแพ้ แต่เขาก็ประสบความพ่ายแพ้อย่างสมเกียรติ

 

 

หากไม่มีดาบบิน หลั่วเฟ่ยหยุนก็จะไม่มีทางเป็นคู่ต่อสู้เขาได้

 

 

การแข่งขันเริ่มต้นและจบลงทีละคู่ๆ

 

 

ภูเขาโชคชะตาดารานั้นลึกลับอย่างแท้จริง เห็นได้ชัดว่ามันเป็นตอนกลางคืน แต่ยอดเขายังสว่างเหมือนกลางวัน ถึงกระนั้นก็ยังสามารถมองเห็นดวงดาวบนท้องฟ้าได้ พวกมันกระพริบและเปล่งประกายอยู่เหนือภูเขาโชคชะตาดารา

 

 

หลี่ฟู่เฉินที่ชนะการแข่งขัน 30 นัดติดต่อกันมีก็มีออร่าที่ดูสง่างามขึ้นมา ในสายตาของทุกคน นอกเหนือจากเซี่ยฮัวชวนและเหล่าอัจฉริยะที่อยู่เหนือกว่าระดับของเขาแล้ว ก็ไม่มีใครอื่นที่สามารถต่อสู้กับหลี่ฟู่เฉินได้

 

 

สิ่งเดียวที่สามารถหยุดเขาได้ก็คือสามราชาดารา หกนายน้อยและสองในสี่เทพธิดา เทพธิดาไตรสิกขาและเทพธิดาวายุเหมันต์เท่านั้น

 

 

และมันก็ไม่ได้ทำให้ทุกคนผิดหวัง ก็ในเมื่อหลี่ฟู่เฉินได้สู้กับหนึ่งในหกนายน้อยเสียที…

 

 

นายน้อยนภาดารา มู่หรงตี๋

 

 

ขณะนี้เอง ไม่มีใครรู้ว่าความสามารถของมู่หรงตี๋นั้นอยู่ในระดับใด เพราะไม่สามารถมีใครบังคับให้เขาใช้ความสามารถที่แท้จริงของตัวเองออกมาได้ การแสดงออกที่ดูเบิกบานและพัดเหล็กของเขาทำให้ผู้คนรู้สึกมั่นใจและไม่เร่งรีบ ราวกับว่าทุกอย่างอยู่ในการควบคุมของเขา

 

 

“หลี่ฟู่เฉิน มันเป็นเรื่องที่น่ายกย่องแล้วที่เจ้ามาถึงขั้นนี้ได้ แต่ถ้าเป็นไปได้ เจ้าควรยอมแพ้เสียดีกว่า! ข้าไม่ต้องการเปิดเผยความสามารถที่แท้จริงของข้า” มู่หรงตี๋ไม่ชอบที่จะมีส่วนร่วมในการต่อสู้ที่ไร้ความหมาย เพราะมันไม่เป็นประโยชน์ต่อเขา นอกจากนี้ เขาเองก็มีคู่แข่งมากมายและคงไม่เป็นการดีที่จะเปิดเผยความสามารถที่แท้จริงของเขาทั้งหมดออกไป ที่ดีที่สุดก็คือเก็บงำไว้แล้วมาสร้างความประหลาดใจที่หลังเสียจะดีกว่า

 

 

“ลงมือเถอะ!” หลี่ฟู่เฉินกล่าวอย่างไม่แยแส

 

 

“หึหึ” มู่หรงตี๋มีแววตาของการหยอกล้ออยู่บนใบหน้า ขณะที่เขาส่ายหัว “ลืมมันไปซะ ข้าคิดว่าเจ้าคงจะไม่แน่ใจว่าจะชนะข้าได้หรือไม่ ก็ในเมื่อข้าขอให้เจ้ายอมแพ้ไปทั้งๆ แบบนี้ เนื่องจากเป็นเช่นนี้แล้ว ข้าจะให้เจ้าเป็นพยานถึงความสามารถของเหล่านายน้อย!”

 

 

บูม!

 

 

สภาวะพลังฉีของมู่หรงตี๋ปะทุขึ้นมา และมันก็เพิ่มขึ้นเกือบสองเท่า เมื่อเทียบกับการต่อสู้ระหว่างเขาและชูมู่หยู

 

 

เห็นได้ชัดว่าเขาเปิดใช้งานเทคนิคลับระดับ 4 ดาวของตนเอง

 

 

นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเปิดใช้งานเทคนิคลับระดับ 4 ดาวในการแข่งขันครั้งนี้

 

กำลังสนุกอ่ะดี๊ กลุ่มลับถึง 316 แล้วนะติดตามได้ที่เพจ Indynovel เลยย

Favorite