บทที่ 223
เจ้านิกายสวรรค์ปีศาจ
เป็นที่แน่นอนแล้วว่า หลี่ฟู่เฉินเพิ่งเรียนรู้ลวดลายดาบและยังไม่เข้าใจพวกเขา
จากลวดลายดาบสีเหลืองขั้นต่ำทั้ง 800 ลวดลาย ทุกๆ ลวดลายมีทฤษฎีเป็นของตนเองที่เขายังไม่สามารถเข้าใจได้จริงๆ ภายใต้การผสมผสานหลายลวดลายมันก็เป็นไปได้ที่จะสร้างลวดลายดาบสีเหลืองขั้นกลางได้นับไม่ถ้วน แต่หลี่ฟู่เฉินได้เรียนรู้เพียงแค่ลวดลายดาบสีเหลืองขั้น 200 ลวดลายเท่านั้น ที่ได้ระบุไว้ในบทดาบไร้สมบรูณ์บทดาบเหล็กดำ
อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้มีความตั้งใจที่จะเป็นปรมาจารย์ลวดลายดาบหรือสุดยอดปรามาจารย์ในระยะเวลาอันสั้น เขาเพียงต้องการให้ตนเองสามารถสร้างลวดลายดาบเหล็กดำได้
เพื่อที่จะให้เข้าใจโดยสมบูรณ์ มันต้องใช้เวลามากกว่าเวลาที่เขาใช้ไปตอนนี้ หลี่ฟู่เฉินไม่ได้มีเวลาเหลือเฟื้อพอที่จะไปใช้ในการเข้าใจลวดลายดาบให้สมบรูณ์ถึงเพียงนั้น
ในสนามหญ้ามีโลหะชั้นดีระดับสีเหลืองนับไม่ถ้วน ต่ำแต่ระดับต่ำไปจนถึงระดับสูงสุด
หลี่ฟู่เฉินซื้อโลหะเหล่านี้มาเมื่อตอนที่เขาเข้ามาในเมืองพิรุณใบไม้ร่วง เพื่อประโยชน์ในการเรียนรู้และสร้างลวดลายดาบ
ยืนอยู่หน้าโลหะระดับสีเหลืองขั้นต่ำ หลี่ฟูเฉินใช้ฝ่ามือดึงโลหะเข้ามาที่มือของเขา
เขาดำเนินการถลุงเหล็กด้วยมือvโลหะชั้นต่ำสีเหลืองขนาดเล็กชิ้นนี้เปลี่ยนเป็นสีแดงและอ่อนลงอย่างรวดเร็ว ในเวลาเพียงสิบลมหายใจ มีดาบที่ยังไม่เสร็จสมบรูณ์ดีปรากฏอยู่ในมือของหลี่ฟู่เฉิน
ด้วยการยืดมันออก หลี่ฟู่เฉินใช้มือถลุงเหล็กเพื่อสร้างดาบมากกว่าหนึ่งโหล
เหตุผลที่ว่าทำไมมันยังเป็นผลิตภัณฑ์ที่ยังไม่เสร็จสมบรูณ์ นั้นเป็นเพราะลักษณะที่ดูหยาบกระด่างและขาดลวดลายดาบใดๆ ที่อยู่ภายในมันนั้นเอง
“เอาหล่ะ ทีนี่ข้าก็สามารถลองสร้างลวดลายดาบสีเหลทองขั้นกลางได้แล้ว”
แม้ว่าขะไม่จำเป็นต้องเข้าใจลวดลายดาบให้สมบูรณ์ก็ได้ แต่ผู้ฝึกฝนก็ต้องทราบลักษณะพิเศษของลวดลายดาบ ยกตัวอย่างเช่นเมื่อคุณได้รับวัตถุชิ้นใหม่มา ท่านก็ต้องรู้ก่อนว่ามันถูกใช้เพื่ออะไรและประโยชน์ของมันคืออะไร แต่ท่านไม่จำเป็นต้องรู้เกี่ยวกับทฤษฎีโครงสร้างของมันเพื่อใช้งาน
ถือดาบที่ยังไม่เสร็จสมบรูณ์ดีไว้ หลี่ฟู่เฉินเริ่มสร้างลวดลายดาบ
มองเห็นได้ด้วยตาเปล่า ดาบที่ยังไม่เสร็จสมบรูณ์ดีเริ่มส่องประกายละเอียดละออออกมาพร้อมๆ กับลายเส้นตรง เส้นรูปแบบเหล่านี้อาจเป็นแนวตั้งหรือแนวนอนและทุกอย่างล้วนมีความมั่นคงในตัวของมันเอง
ลวดลายจางลงและดาบที่ยังไม่เสร็จสมบรูณ์ดีในมือของหลี่ฟู่เฉินน้ำหนักก็เพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าจากเดิม ดาบที่ดูหยาบๆ ก่อนหน้านี้ก็คมกริบดุจใบมีดโกนอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
ลวดลายดาบทุกอันมีลักษณะพิเศษและนั่นคือขอบดาบที่คมกริบ
หากลวดลายดาบไม่มีลักษณะขอบดาบที่คมกริบนี้ นั้นก็หมายความว่ามันไม่ใช่ลวดลายดาบที่แท้จริง
หลี่ฟูเฉินมีความเข้าใจเพิ่มขึ้นเล็กน้อย
ไม่จำเป็นต้องทดลองใช้ลวดลายดาบสีเหลืองขั้นกลางทั้งหมด หลังจากลองมันไปซักเจ็ดหรือแปดเล่ม หลี่ฟู่เฉินริ่มเรียนรู้วิธีการสร้างลวดลายดาบสีเหลืองขั้นสูง
ลวดลายดาบสีเหลืองขั้นสูงประกอบไปด้วยหลายลวดลายดาบสีเหลืองขั้นกลางและลวดลายดาบสีเหลืองขั้นต่ำกว่าอีกหลายโหล เส้นลวดลายมีความซับซ้อนมากขึ้นและไม่เพียงแค่เส้นแนวตั้งหรือแนวนอน ตอนนี้มันมีกระทั้งเส้นเอียง
แต่เมื่อหลี่ฟู่เฉินพยายามสร้างลวดลายบดาบสีเหลืองขั้นสูงบนดาบสีเหลืองขั้นต่ำที่ยังไม่เสร็จสมบรูณ์ดี พวกมันทั้งหมดแตกสลายออกไปทันที
‘ดูเหมือนว่าขีดจำกัดของโลหะสีเหลืองขั้นต่ำจะเป็นลวดลายดาบสีเหลืองขั้นกลาง สิ่งใดก็ตามที่มันอยู่นอกเหนือจากสีเหลืองขั้นกลางมันล้วนเป็นไปไม่ได้’ หลี่ฟูเฉินคิดกับตัวเอง
ใช้ดาบสีเหลืองขั้นกลางที่ยังเสร็จไม่สมบรูณ์ดี หลี่ฟู่เฉินเริ่มสร้างลวดลายดาบสี้เหลืองขั้นสูง
ชี่!
เมื่อลวดลายดาบเริ่มสร้างขึ้น แสงอันหนาวเหน็บส่องผ่านดาบที่ยังไม่เสร็จสมบรูณ์ดีเล่นนี้ทันที
ดาบที่ยังไม่เสร็จสมบรูณ์ดีเล่มนี้เริ่มส่องประกายรัศมีดาบและไม่ได้ก็เป็นเพียงแค่เศษโลหะอีกต่อไป
“หากลวดลายดาบสีเหลืองขั้นสูงยังดูวิเศษเช่นนี้ ข้าสงสัยว่าลวดลายดาบระดับสีเหลืองขั้นสูงสุดหรือระดับลึกลับขั้นต่ำจะเป็นอย่างไร?”
ความสนใจของหลี่ฟู่เฉินเพิ่มขึ้นทุกวัน ทุกวัน ทุกวันซึ่งทำให้เขาลืมเวลาไป
จิตวิญญาณสีฟ้าอ่อนทำให้การรับรู้ของหลี่ฟู่เฉินแข็งแกร่งขึ้นอย่างน่ากลัว ทำให้เขามีความสามารถในการรับรู้และเข้าใจทุกสิ่งทุกอย่างรวดเร็ว
พร้อมด้วยจิตสำนึกที่พิเศษของเขา มันทำให้ความคิดของหลี่ฟู่เฉิน และความสามารถในการคาดการณ์มีความโดดเด่น เขาสามารถค้นหาความน่าจะเป็นนับไม่ถ้วนจากลวดลายดาบจำนวนนับไม่ถ้วนที่เขาเรียนรู้มาก่อนหน้านี้
ด้วยเวลาน้อยกว่าหนึ่งเดือน หลี่ฟู่เฉินมีความเข้าใจที่สมบูรณ์เกี่ยวกับลวดลายดาบสีเหลืองขั้นสูงสุดที่แตกต่างกันทั้งเก้าอัน
ณ ตอนนี้เอง เขาเหลือสิ่งที่ต้องเรียนรู้ก็เพียงแค่ลวดลายดาบระดับลึกลับขั้นต่ำเพียงอันเดียว ซึ่งเป็นรูปแบบดาบเหล็กดำ
เมื่อเขาเรียนรู้ลวดลายดาบเหล็กดำ เขาจะสามารถลองสร้างลวดลายดาบบนไขกระดูกของเขาได้ เพื่อสร้างบทดาบไร้สมบรูณ์บทดาบเหล็กดำได้
เมื่อแก่นของดาบเหล็กดำถูกสร้างขึ้น เขาสามารถปลดปล่อยดาบพลังฉีเมื่อใดก็ได้ตามที่เขาต้องการ
สิ่งที่หลี่ฟู่เฉินไม่ทราบก็คือในขณะที่เขากำลังเข้าใจบทดาบไร้สมบูรณ์อยู่ในเมืองพิรุณใบไม้ร่วง เจ้าสำนักของนิกายสวรรค์ปีศาจแทบจะเป็นบ้าอยู่แล้ว
เจ้าสำนักของนิกายสวรรค์ปีศาจได้ฝังเทคนิคลับไว้ในร่างกายของหลี่หวูเซี่ย เทคนิคลับนี้เป็นประเภทของเทคนิคลับสัญญาโลหิต ซึ่งเชื่อมโยงกับเจ้าสำนัก
สองเดือนที่ผ่านมาเมื่อหลี่หวูเซี่ยได้ตกตายไป เจ้าสำนักของนิกายสวรรค์ปีศาจก็สัมผัสได้และได้เข้ามาในพื้นที่ร้อยเทพยุทธ์เป็นการส่วนตัว
ตอนนี้เขากำลังมองหาข้อมูลที่เกี่ยวข้องทั้งหมดอยู่ในภูมิภาคร้อยเทพยุทธ์
น่าเสียดายที่ภูมิภาคร้อยเทพยุทธ์มีขนาดใหญ่เกินไป มันใหญ่กว่าภูมิภาคสวรรค์ปีศาจซะอีก
อย่างไม่มีทางเลือก เจ้าสำนักนิกายสวรรค์ปีศาจจึงต้องส่งผู้เชี่ยวชาญด้านขอบเขตปฐพีและขอบเขตสวรรค์ออกไปหาข้อมูล
เขาต้องรู้ให้ได้ว่าหลี่หวูเซี่ยเสียชีวิตได้อย่างไร มันไม่สำคัญว่าใครฆ่าหลี่หวูเซี่ย เขาต้องการให้ศัตรูจ่ายด้วยโลหิตเพื่อชำระหนี้แค้น
***
ในที่สุด อีกหลายวันก็ผ่านไป เขาพบว่าหลี่หวูเซี่ยได้ไปเยี่ยมเยื่อมเมืองสีโลหิต
เมืองสีโลหิต… ตระกูลหม่า…
ในห้องโถงใหญ่ของตระกูลหม่า หมาเทียนบ๋าและหม่าเทียนหยางต่างก็ตกตะลึงด้วยความกลัว พวกเขาไม่กล้าแม้แต่จะมองไปที่เจ้าสำนักนิกายสวรรค์ปีศาจซึ่งนั่งอยู่ในที่นั่งของผู้อาวุโส
การดำรงอยู่ของผู้เชี่ยวชาญหวนคืนต้นกำเนิดคือการดำรงอยู่แบบใด? ไม่ต้องกล่าวถึงแค่กตระกูลหม่าเพียงตระกูลเดียว แม้แต่กระทั้งสิบตระกูลหม่าหรือร้อยตระกูลก็ไม่เพียงพอที่จะต่อสู้กับเขา หากไม่มีผู้เชี่ยวชาญหวนคืนต้นกำเนิด ทุกคนก็เป็นเพียงแค่มดที่ยืนอยู่ต่อหน้าผู้เชี่ยวชาญหวนคืนต้ำกำเนิด มดที่สามารถโดนเหยียบย้ำเมื่อใดก็ได้
“นายน้อยหลี่มาที่เมืองสีโลหิต แต่เขาก็จากไปอย่างรวดเร็วหลังจากนั้น เราไม่รู้ว่าใครฆ่าเขา…” หม่าเทียนบ๋ากล่าวพร้อมลดหัวลง
เจ้าสำนำนิกายสวรรค์ปีศาจมีการแสดงออกที่ดูไม่แยแส “เจ้ารู้หรือไม่ว่าใครมีความบาดหมางกับเขา?”
หม่าเทียนบ๋าตอบกลับ “ครั้งหนึ่งเขาเคยขอให้ตระกูลของเราออกหมายจับบุคคลที่ชื่อว่าหลี่ฟู่เฉิน บุคคลนี้เป็นศิษย์หลักจากนิกายวารีคราม และเนื่องจากเหตุการณ์นี้ผู้อาวุโสชั้นในจากนิกายวารีครามจึงออกมาที่ตระกูลหม่า และให้คำเตือนแก่เรา”
“นิกายวารีคราม”
ดวงตาของเจ้าสำนักนิกายสวรรค์ปีศาจแสดงออกอย่างน่าหวาดกลัว
“เจ้ารู้หรือไม่ว่าหลี่ฟู่เฉินผู้ในไปที่ใด?” เขาไม่กังวลว่าหลี่ฟู่เฉินผู้นี้จะเป็นผู้สังหาร เขาเป็นจำพวกฆ่าคนนับพันทิ้งดีกว่าจะปล่อยให้ผู้ต้องสงสัยหลบหนี
สำหรับเขาแล้ว ความต้องสงสัยนั้นมากเกินพอ
“ข้าไม่รู้ เขาควรจะออกไปก่อนที่นายน้อยหลี่จะออกจากเมืองสีโลหิต” หม่าเทียนบ๋ากล่าวอย่างซื่อตรง
เขาไม่กล้าปกปิดความจริงใดๆ
ไม่ว่าจะเป็นนิกายวารีครามหรือนิกายสวรรค์ปีศาจ หนึ่งในนั้นล้วนเป็นสัตว์ร้ายขนาดยักษ์สำหรับตระกูลหม่า เขาไม่กล้าที่จะล่วงเกินนิกายสวรรค์ปีศาจได้ในทางกลับกันนิกายวารีครามเองก็เช่นกัน
เขาพูดได้แค่ความจริงและเขาเชื่อว่านิกายวารีครามจะไม่หาปัญหามาให้กับตระกูลหม่าของเขาเพราะเขาพูดเฉพาะความจริงเท่านั้น
“ข้าหวังว่าพวกเจ้าทุกคนจะกล่าวความจริง ไม่เช่นนั้นแล้ว อย่าหาว่าข้าเป็นคนไร้ความปราณี” โบกมือของเขา เจ้าสำนักนิกายสวรรค์ปีศาจกล่าวอย่างไม่แยแส “เจ้าหลีกทางออกไป!”
“ได้ขอรับ!”
หม่าเทียนบ๋าและหม่าเทียนหยางถูกทิ้งไว้ด้วยการต้องทำตัวโค้งความเคารพ ตอนนี้เอง พวกเขาไม่ได้ตระหนักถึงความจริงที่ว่านี่คือตระกูลของพวกเขา และเจ้านิกายสวรรค์ปีศาจก็ถือว่าสถานที่แห่งนี้เป็นพื้นที่ของเขาเอง
แน่นอน แม้ว่าพวกเขาจะรู้ พวกเขาก็ไม่มีทางเลือกเช่นกัน
ความคิดเดียวของพวกเขาคือการหวังว่าเจ้านิกายสวรรค์ปีศาจจะออกไปอย่างรวดเร็วและช่วยพวกเขาให้พ้นจากความรู้สึกวิตกจริต
เมื่อหม่าเทียนบ๋าและหม่าเทียนหยางจากไป ผู้เชี่ยวชาญขอบเขตสวรรค์จากนิกายสวรรค์ปีศาจจำนวนมากก็เข้ามา
“ท่านเจ้าสำนัก ข้ามีข่าวล่าสุดมารายงาน ชูเหยชานผู้เป็นศิษย์หลักของนิกายสวรรค์ปีศาจเราเดินทางมาพร้อมกับนายน้อย เป็นเพราะชูเหยชานมา นายน้อยถึงได้ออกจากเมืองสีโลหิตแห่งนี้”
เจ้านิกายสวรรค์ปีศาจพยักหน้าและกล่าวด้วยการแสดงออกที่ดูโหดร้าย “ประกาศคำสั่งออกไป ให้ออกหมายจับศิษย์หลักจากนิกายวารีครามผู้นี้ หลี่ฟู่เฉิน ในภูมิภาคร้อยเทพยุทธ์แห่งนี้ ใครก็ตามที่ให้ข้อมูลถูกต้องจะได้รับรางวัลเป็นเหรียญทองนับล้าน”
“เราจะไม่เกิดการบาดหมางกับนิกายวารีครามหรือ?” ผู้เชี่ยวชาญขอบเขตสวรรค์กล่าวถาม
เจ้านิกายสวรรค์ปีศาจกล่าวออกมาด้วยความรังเกียจ “เราจะตัดสินใจหลังจากที่พวกเขามาหาเรา”
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
