บทที่ 171
การสะกดข่ม
“ฟู่เฉิน แม่ว่านี่ไม่ดีนัก หากเจ้าทำเช่นนี้ ตระกูลหลี่ทั้งหมดจะตกอยู่ในความสับสนวุ่นวาย เจ้าไม่รีบร้อนเกินไป?” เฉินหยูหยานถามด้วยความสงสัย
หลี่เทียนฮานเองก็กล่าวเช่นกัน “เจ้าอย่ารีบร้อนเกินไป ตอนนี้ข้าไม่เป็นไร ข้ายังมีอาหารและนอนหลับเพียงพอ เจ้าไม่ต้องกังวลกับมันมากเกินไป”
พวกเขาสองคนมีข้อกังวลมากมาย ความกังวลที่ใหญ่ที่สุดคือหลี่ฟู่เฉินยังไม่ได้พัฒนาไปสู่ขอบเขตปฐพี ตราบใดที่เขาไม่ได้ขอบเขตปฐพี พวกเขาจะไม่สามารถรู้สึกสบายใจได้ โครงกระดูกปกติมีตัวแปรที่คำนวณไม่ได้จำนวนมากเกินไป และอาจเกิดอะไรขึ้นก็ได้
น่าเสียดายที่พวกเขาสองคนไม่สามารถเห็นได้ว่าหลี่ฟูเฉินก้าวเข้าสู่ขอบเขตปฐพีไปแล้ว
“พ่อ แม่ ท่านคิดว่าฟู่เฉินจริงๆ แล้วโง่? ถ้าไม่มีความสามารถบางอย่างข้าจะทำสิ่งนี้? ตั้งแต่ข้ากล้าที่จะทำ มันก็หมายความว่าข้ามีความมั่นใจอย่างที่สุด และจะไม่กลัวใดๆ”
“ฟู่เฉิน จริงๆ แล้วเจ้า…”
หลี่เทียนฮานคิดถึงความเป็นไปได้ที่น้อยที่สุด จากการแสดงออกของหลี่ฟู่เฉิน ความเป็นไปได้ที่น้อยที่สุดดูเหมือนจะเป็นจริง
“พ่อ พวกเขากำลังมา นั่งลงตรงตำแหน่งผู้นำตระกูล หากเชื่อใจลูกชายของพ่อ” หลี่ฟู่เฉินรู้สึกถึงบางสิ่งบางอย่าง
“ช่างเถอะ งั้นข้าจะนั่งลงบนมัน อย่างมากข้าก็แค่ถูกไล่ออกไปอีกครั้ง”
หลี่เทียนฮานรู้สึกกระอักกระอ่วน แต่ก็ค่อนข้างตื่นเต้นเช่นกัน เขาไม่ได้ตื่นเต้นที่จะได้เป็นผู้นำตระกูลอีกครั้ง แต่ตื่นเต้นสำหรับเมื่อตอนที่หลี่ฟู่เฉินจะเปิดเผยความสามารถที่แท้จริงของเขา
ได้ยินเสียงฝีเท้าดังขึ้นเป็นระยะๆ ผู้อาวุโสตระกูลหลี่เดินเข้ามาในห้องโถงรับรอง
เมื่อพวกเขาเห็นที่นั่งของผู้นำตระกูลเป็นหลี่เทียนฮานนั่ง ขากรรไกรของพวกเขาลดลงไปเอง ขณะที่มองมาอย่างเซื่องซึม
“กล้าอย่างแท้จริง หลี่เทียนฮาน อะไรที่ทำให้เจ้ากล้านั่งลงที่นั้น เจ้าพยายามที่จะกบฏ?”
“หลี่เทียนฮาน ลงมาซะตั้งแต่ตอนนี้ และเจ้าอาจมีโอกาสได้รับการอภัย อย่าได้สร้างความผิดทั้งๆ แบบนี้”
ผู้อาวุโสที่อยู่ด้านข้างตะโกนใส่หลี่เทียนฮาน
“หุบปาก”
หลี่ฟู่เฉินกวาดสายตาและจ้อง สภาวะพลังฉีที่ดูเกรี้ยวโกรธของเขาปรากฏขึ้นราวกับสายฟ้าฟาด ส่งผลให้ความเย็นของหลังเป้าหมายลดลง
เสียงฝีเท้าดังขึ้นอีกครั้ง คราวนี้มันเป็นหลี่ไท่ซานและกลุ่มที่มาถึง
เห็นหลี่เทียนฮานนั่งอยู่ที่ในที่นั่งของผู้นำตระกูล หลี่ไท่ซานเปลี่ยนจากความโกรธเป็นเสียงหัวเราะ “ทำได้ดีหลี่เทียนฮาน ดูเหมือนว่าเจ้ายังคงต้องการผู้นำตระกูล เจ้าคิดว่าการนั่งบนนั้นจะทำให้เจ้าอยู่ในผู้นำตระกูลหรือไม่? หยุดฝันและลงไป!”
หลี่ไท๋ซานตอนนี้กลายเป็นโกรธแล้วอย่างแท้จริง
เขาเป็นผู้นำตระกูลในปัจจุบันและการที่เขากล้าที่จะไม่สนใจเขา อย่าได้กล่าวถึงหลี่ฟู่เฉินที่อยู่ในขอบเขตต้นกำเนิดระดับที่ 7 แม้แต่กระทั่งขอบเขตต้นกำเนิดระดับที่ 9 ตระกูลหลี่ก็ยังคงไม่อนุญาตให้มีการต่อต้านหลี่ไท่ซานอยู่ดี
“หลี่ไท่ซาน ตำแหน่งผู้นำตระกูลมีไว้สำหรับคนที่มีศักดิ์ศรีและมีความกล้าหาญ เจ้าที่เป็นผู้นำตระกูลหลี่ ข้าจะไม่กล่าวถึงว่าเจ้าติดสินบนเฉินตู่หลางจากตระกูลเฉินตู่อย่างไร แต่หลี่เซี่ยวตี้ที่เป็นสมาชิกตระกูลหลี่เรา พ่อของเธอถูกฆ่าโดยเฉินตู่หลาง และเจ้าก็ไม่ฟังหรือแม้แต่ถาม เจ้ามีค่าพอที่จะผู้นำตระกูลหรือไม่?” นับตั้งแต่ที่เขานั่งอยู่บนที่นั่งของผู้นำตระกูล หลี่เทียนฮานไม่ตอบว่าเขาต้องการตำแหน่งผู้นำตระกูลหรือไม่ แต่กลับถามหลี่ไท่ซานแทน
หลี่ไท่ซานแย้ง “หลี่ต้าเจียงหาเรื่องใส่ตัว เขาไม่สามารถตำหนิใครได้ หลี่เทียนฮาน ข้าจะให้โอกาสเจ้าอีกครั้งหนึ่ง ออกไป หากไม่เช่นนั้น ฉันจะจัดการกับเจ้าตามกฎนิกาย”
“ใช้กฎนิกาย? เหอะ น่าเสียดายที่เจ้าไม่ใช่ผู้นำตระกูลอีกต่อไปแล้ว” หลี่ฟูเฉินกล่าวอย่างไม่แยแส
หลี่ไท๋ซานมองไปที่หลี่ฟู่เฉินด้วยสายตาที่ดุร้าย “เมื่อไหร่กันที่เจ้าผู้เป็นเยาวชนสามารถขัดจังหวะขณะที่ผู้ใหญ่กำลังพูด? ข้าอยากจะถามเจ้า ทำไมข้าถึงจะไม่ได้เป็นผู้นำตระกูลอีกแล้ว?”
“เจ้าถูกไล่ลงตำแหน่งแล้ว”
“ฮ่าฮ่า ไล่ลง? ใครกันที่จะไล่ข้าลง?” หลี่ไท๋ซานหัวเราะเสียงดัง
“ข้า” หลี่ฟู่เฉินตอบกลับ
“เจ้าเป็นใครถึงกล่าวเช่นนั้น” สภาวะพลังฉีที่ชั่วร้ายพุ่งออกมาจากร่างกายของหลี่ไท๋ซาน มันไม่สำคัญว่าจะเกิดอะไรขึ้นในอนาคต วันนี้ เขาต้องนำความกล้าหาญของเขาออกมาในฐานะผู้นำตระกูล หากไม่เช่นนั้น ใครกันที่จะยอมเชื่อฟังเขา
“หลี่ฟู่เฉิน สิ่งที่เจ้าทำคือการกบฏ หากพ่อของเจ้าไม่ก้าวลงมา เช่นนั้นอย่าได้โทษพวกเราที่ทำตัวหยาบคาย” ผู้อาวุโสที่สนับสนุนหลี่ไท่ซานทุกคนปลดปล่อยสภาวะพลังฉีของพวกเขาและมันดูเหมือนจะไม่เป็นมิตรนัก
ผู้อาวุโสที่เหลือของตระกูลหลี่ลังเลและตัดสินใจที่จะสังเกตการณ์
ในทันที บรรยากาศทั้งหมดเริ่มรุนแรง
“ตระกูลหลี่ของเจ้าแน่แท้แล้วว่าเป็นสถานที่ที่ไร้กฎระเบียบ หากเป็นที่ตระกูลเซียงของข้า กลุ่มผู้ต่อต้านจะถูกสังหาร” เซียงไจ๋หยูมองดูราวกับว่าเธอกำลังดูการแสดงโชวอยู่
ใบหน้าของหลี่หยุนเห่อเปลี่ยนเป็นสีดำเข้มและกล่าวว่า “อย่าได้กังวล เรื่องนี้จะไม่จบลงอย่างง่ายดาย หลี่ฟูเฉินและครอบครัวของเขาจะถูกลงโทษอย่างหนัก”
“ฮะ ฮะ” หลี่ฟู่เฉินหัวเราะเบาๆ
“หลี่ฟู่เฉิน เจ้าหัวเราะอะไร?” หลี่ไท๋ซานกล่าวถามด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม
หลี่ฟู่เฉินตอบกลับ “ข้าหัวเราะที่เจ้าประเมินตัวเองสูงเกินไป กลุ่มของนักสู้ขอบเขตต้นกำเนิดแค่ระดับสูง ยังกล้าแสดงตัวตนต่อหน้าข้า? เจ้าคิดว่าข้าไปที่นิกายวารีครามเพื่อความสนุกเท่านั้น?”
ในขณะที่เขากล่าว หลี่ฟู่เฉินก้าวไปข้างหน้า และปลดปล่อยสภาวะพลังฉีออกจากตัวเขา
ทันที อุณหภูมิในห้องโถงสูงขึ้นเล็กน้อย
ภายใต้แรงกดดันจากสภาวะพลังฉีของหลี่ฟู่เฉิน หลี่ไท๋ซานและผู้ที่สนับสนุนเขาเปลี่ยนเป็นหน้าซีด ราวกับก้อนหินขนาดยักษ์กดลงบนร่างของพวกเขา ส่งผลทำให้หายใจไม่ออกและอึดอัดอย่างมาก
“พลังกดดันจากสภาวะพลังฉี สภาวะพลังฉีที่โดดเด่นอะไรเช่นนี้”
ผู้อาวุโสตระกูหลี่ที่สังเกตการณ์ตกใจยิ่ง
โดยทั่วไปแล้ว แม้แต่กระทั่งนักสู้ขอบเขตต้นกำเนิดระดับที่ 9 ไม่สามารถใช้สภาวะพลังฉีเพื่อสกดข่มนักสู้ขอบเขตต้นกำเนิดระดับที่ 1 ได้ เฉพาะหลังจากผ่านไปสู่ขอบเขตปฐพีแล้วเท่านั้นถึงจะสามารถใช้สภาวะพลังฉีเพื่อกดดันคู่ต่อสู้ได้
พวกเขายังไม่รู้ว่าหลี่ฟูเฉินอยู่ในขอบเขตปฐพีเรียบร้อยแล้ว พวกเขาคิดว่ามันเป็นเพราะหลี่ฟู่เฉินฝึกฝนเทคนิคระดับลึกลับ ซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมสภาวะพลังฉีของเขาถึงดูน่ากลัว
แน่นอน หลี่ฟูเฉินใช้สภาวะพลังฉีของเขาเพียงเล็กน้อยเท่านั้น
หากเขาระเบิดสภาวะพลังฉีที่แท้จริงของเขา จะไม่มีใครในห้องโถงรับรองสามารถต้านทานมันได้ ถ้าตั้งใจ สภาวะพลังฉีของเขาสามารถทำให้ร่างกายของบุคคลพังทลายได้อย่างง่ายดาย
“หลี่ฟู่เฉิน เจ้าพยายามจะทำอะไร? กบฎ? ตระกูลหลี่ไม่ใช่ที่ที่เจ้าสามารถท้าทายได้”
ในเวลานี้ ความกล้าหาญและความแข็งแกร่งจากสภาวะพลังฉีปกคลุมลามไปถึงด้านนอกของห้องโถงรับรอง
สภาวะพลังฉีนี้กว้างใหญ่มาก ถ้าสภาวะพลังฉีของหลี่ไท่ซานเป็นเหมือนกับสายลมอ่อนโยน เช่นนั้นสภาวะพลังฉีนี้ก็เหมือนลมโหมกระโชกแรง
ด้วยสภาวะพลังฉีที่เข้าปกคลุม หลี่ไท่ซานและกลุ่มของเขาที่รู้สึกคล้ายกับแบกน้ำหนักมหาศาลไว้อยู่ จู่ๆ ก็ไม่รู้สึกใดๆ อีก แสงแห่งความประหลาดใจที่น่ายินดีเอาชนะใบหน้าซีดๆ ของพวกเขา
ท้องฟ้าของตระกูลหลี่ไม่ใช่ผู้นำตระกูล แต่สภาอาวุโสและผู้ก่อตั้งหลี่ซวนเฟิง
ตราบใดที่ผู้ก่อตั้งยังอยู่ที่นี่ หลี่ฟู่เฉินก็ไม่สามารถทำอะไรได้มากนัก
“ข้ากำลังรอเจ้าอยู่”
หลี่ฟู่เฉินมองดูหลี่ซวนเฟิงที่เดินเข้ามาในห้องโถง
หลี่ซวนเฟิงพยักหน้าไปยังเซียงไจ๋หยูแล้วส่งสายตาของเขาไปที่หลี่ฟู่เฉินและหลี่เทียนฮานทันที สังเกตเห็นหลี่เทียนฮานนั่งอยู่ที่นั่งผู้นำตระกูล ดวงตาของเขาดูไม่พอใจเท่าใด “หลี่เทียนฮาน เจ้ากล้าดีอย่างไร เจ้าไม่ได้เรียนรู้จากบทเรียนก่อนหน้านี้?”
ก่อนที่หลี่เทียนฮานจะได้กล่าว หลี่ฟู่เฉินตอบ “หลี่ซวนเฟิง เจ้าสมควรจะเป็นญาติผู้ใหญ่ของข้า ตามหลักควรแล้วข้าควรเรียกเจ้าว่าปู่ แต่ในระหว่างการแข่งขันอัจฉริยะของเมืองหมอกเมฆา เจ้าขอให้ข้ายอมแพ้หลี่หยุนไห่ เพียงเพราะเจ้าชอบเขา หากเป็นเพียงแค่เหตุผลนี้ ข้ายังคงสามารถทักทายเจ้าในฐานะปู่ใหญ่หรือผู้ก่อตั้งได้อยู่ต่อ แต่เจ้าได้ทำสิ่งที่เจ้าไม่ควรทำลงไป นั่นคือความโกรธของเจ้าที่มีต่อพ่อและแม่ของข้า การถูกไล่ออกจากตำแหน่งผู้นำตระกูลของพ่อข้า และการลดตำแหน่งเขาให้กลายเป็นคนในตระกูลสาขา ใช่ ก็จริงที่เจ้าอาจสามารถทำเช่นนั้นได้ เพราะโลกนี้ในท้ายที่สุดแล้วก็เป็นกฎของผู้แข็งแกร่ง ในฐานะที่เจ้าเป็นผู้เชี่ยวชาญอันดับต้นๆ ของตระกูลหลี่ งั้นแล้วข้าก็คงไม่มีอะไรที่จะกล่าว…”
“เจ้ากล้าพูดกับข้าและยังเรียกชื่อของข้า ใครให้ความกล้าเจ้าถึงเช่นนี้!”
ก่อนที่หลี่ฟู่เฉินจะกล่าวจบ หลี่ซวนเฟิงกลายเป็นโกรธแล้ว สภาวะพลังฉีของเขาเข้าปกคลุมหลี่ฟู่เฉินโดยฉับพลัน โถงรับรองทั้งหมดคลายกับมีพายุก่อตัว ไม่มีใครกล้ากล่าวใดๆ เพราะผู้ก่อตั้งโกรธแล้วอย่างแท้จริง
“อวดดี!” หลี่หยุนเห่อตกใจ เขาไม่ได้คาดหวังว่าหลี่ฟู่เฉินจะเรียกชื่อผู้ก่อตั้งโดยตรง เขาท้าทายอย่างที่สุด
เซียงไจ๋หยูส่านหัวของเธอ กล้าที่จะต่อสู้กับนักสู้ขอบเขตปฐพี เธอสงสัยว่าเขาโง่หรือโง่
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
