Eternal Reverence เทพบุตรฟ้าประทาน 154

บทที่ 154

ท้าทายสวรรค์คือสิ่งใด

 

 

“หลี่ฟู่เฉิน!”

 

หลิงหวูหวงเปิดปากกว้าง ขณะที่ไม่เชื่อสายตาตัวเอง

 

หลี่ฟู่เฉินใช้เพียงดาบเดียวเพื่อให้หลี่หวูเซี่ยถอยไป เขาก้าวหน้าไปถึงขอบเขตปฐพีขั้นที่ 1 แล้วหรือไม่?

 

คิดและมองอย่างละเอียด เขาก็ไม่สามารถทำความเข้าใจได้!

 

เขาผู้ซึ่งสูญเสียเลือดไปมาก รู้สึกหดหู่มากขึ้น

 

“หลิวชิตี๋ เจ้าเป็นไรไหม?!” เซี่ยวหลี่ไบ๋รับเข้าไปถาม

 

“ข้าไม่เป็นไร ขอบคุณมากสำหรับความช่วยเหลือ”

 

สำหรับการที่หลิวหวูหวงกล่าวคำว่า ‘ช่วยเหลือ’ ออกมาได้ มันก็สามารถจินตนาการได้เพียงว่ารู้สึกแบบไหนกันที่เขามี

 

ใช้ดาบเดียวเพื่อขับไล่หลี่หวูเซี่ย หลี่ฟูเฉินก็คล้ายกับภูเขาที่ไม่สามารถเคลื่อนย้ายได้ ปิดกั้นเส้นทางของต้วนไห่และหลี่หวูเซี่ย

 

ไม่ว่าเขาและหลิวหวูหวงจะมีความขัดแย้งในนิกายวารีครามเช่นไร ตราบใดที่พวกเขาอยู่ในเขตแดนร้อยพฤกษาเร้นลับ พวกเขาจะเป็นทีมเดียวกัน อยู่และตายพร้อมๆ กัน

 

“เป็นไปไม่ได้”

 

ปฏิกิริยาแรกของหลี่หวูเซี่ยคือไม่เชื่อ

 

เขาไม่เพียงแต่เป็นนักสู้ขอบเขตปฐพีระดับที่ 1 เขายังเป็นอัจฉริยะชั้นยอดจากนิกายปีศาจสวรรค์ นักสู้ขอบเขตปฐพีระดับ 1 โดยปกติแล้วไม่มีค่าควรแม้แต่การขัดรองเท้าให้เขา

 

ทันใดนั้นเองต้วนไห่ที่ดูบ้าคลั่งก็เผยให้เห็นสีหน้าราวกับมนุษยธรรมดาในดวงตาของเขา มีความรู้สึกตกใจ เจตนาสังหาร และเจตนาต่อสู้

 

“เขาเบี่ยงหอกของหลี่ชิเซียงออกไปได้จริงๆ หลี่ฟูเฉินผู้นี้เป็นใคร? นิกายวารีครามจะมีบุคคลที่น่ากลัวเช่นนี้อยู่ได้อย่างไร?”

 

เหล่าศิษย์ที่ยืนอยู่ข้างหลังหลี่หวูเซี่ยและต้วนไห่ล้วนแล้วแต่ตะลึง

 

พวกเขาไม่สามารถจินตนาการได้ว่าหลี่ฟู่เฉินทำได้อย่างไร

 

โดยไม่รู้ตัว คำจำกัดความของพวกเขาเกี่ยวกับการท้าทายสวรรค์เริ่มที่จะบิดเบือน มีใครบ้างที่จะท้าทายสวรรค์ได้มากกว่าหลี่ฟู่เฉิน?

 

เขาผู้ซึ่งอยู่ในขอบเขตต้นกำเนิดระดับที่ 8 ที่จริงแล้วแม้แต่กับหลี่หวูเซี่ยซึ่งเป็นนักสู้ขอบเขตปฐพีระดับที่ 1 เขาก็สู้ได้

 

“ฆ่าเขา เขาจะต้องเป็นภัยคุกคามในอนาคตแน่นอน เขาจะต้องตาย!”

 

ศิษย์จากนิกายโหมกระบี่และนิกายปีศาจสวรรค์ระเบิดเจตนาสังหารออกมาพร้อมๆ กัน

 

“ฮี่ฮี่ ข้าคาดว่าสมาชิกทั้งหมดจากนิกายวารีครามคงจะมาถึงแล้ว! ดีเหลือเกิน เพราะพวกเราจะฆ่าพวกเขาทั้งหมด” หลี่หวูเซี่ยพยายามเก็บความริษยาและเย้ยหยันพวกเขา

 

ต้วนไห่ไม่ได้กล่าวสิ่งใด แต่ดวงตาของเขาปูดโปนคล้ายกับจะหลุดออกมา

 

เขาที่รักการฆ่า สนุกกับการแยกศัตรูของเขาออกเป็นชิ้นๆ หากเขาสามารถฆ่าเด็กปีศาจอย่างเช่นหลี่ฟูเฉินได้ มันจะน่าพึงพอใจมากยิ่งขึ้น

 

‘ขอบเขตปฐพีระดับแรกห้าคน และระดับ 9 ขอบเขตต้นกำเนิดสองคน’ เฉินฟางหัวคิดอยู่ในใจของเธอ

 

“หลี่ชิตี๋ คิดทางออกสำหรับกับดักสังหารครั้งนี้” เซี่ยวหลี่ไบ๋ส่งข้อความลับไปยังหลี่ฟู่เฉิน

 

หลี่ฟู่เฉินส่ายหัว ด้วยเจ็ดคนที่มองตามพวกเขา พวกเขาจะหนีได้อย่างไร? หากพวกเขาเลือกที่จะหลบหนีจริงๆ มันก็อาจหนีออกไปได้แค่ตัวเขาเองเท่านั้น

 

“มีเพียงเจ็ดคนและยังต้องการกำจัดพวกเรา? ข้าจะทำให้พวกเจ้าทั้งหมดต้องไปนอนในหลุม” หลี่ฟู่เฉินกล่าวออกไปอย่างสงบและไม่แยแส บางทีอาจสงบเกินไป

 

แม้ว่าท้องฟ้ากำลังจะร่วงหล่น มันก็จะไม่ทำให้เขาเกิดความรู้สึกใดๆ

 

แต่คำกล่าวที่สงบนี้ก็มีเจตนาดูหมิ่นและเจตนาสังหารแฝงไปด้วย ซึ่งนี้ก็ก่อให้เกิดความเย็นยะเยือกในหัวใจของเหล่าศิษย์โหมกระบี่และปีศาจสวรรค์

 

ชัวครู่หนึ่งนึง อากาศก็คล้ายกับหม่นหมองลงไป ขณะที่ทั้งสองฝ่ายเขม่นใส่กัน

 

อ๊ากก!

 

กระบี่คลั่งต้วนไห่เป็นคนแรกที่ทำลายความเงียบ แต่มันไม่ใช่เสียงของมนุษย์ มันคล้าบกับเสียงสัตว์คำรามเสียมากกว่า มันโหดเหี้ยมและดุดัน ไร้อารมณ์อยู่ภายใน

 

ด้วยมือทั้งสองที่กำดาบ ต้วนไห่ตวัดมันลงไปใส่หลี่ฟู่เฉิน

 

“ต้วนไห่ เนื่องจากเจ้ามีสมยานามกระบี่คลั่ง เช่นนั้นก็ให้ข้าเปลี่ยนเจ้าเป็นคนบ้าจริงๆ” หลี่ฟูเฉินแทงไปยังปลายดาบของศัตรู

 

ติ๋ง!

 

สภาวะดาบพลังฉีและกระบี่พลังฉีถูกปล่อยออกมาในทุกทิศทาง

 

“ต้วนไห่ ข้าจะทิ้งเจ้านี้ให้กับเจ้า ข้าจะไปฆ่าคนอื่น” ร่างกายของหลี่หวูเซี่ยวูบหายไป เขาพุ่งไปหาเซี่ยวหลี่ไบ๋และคนอื่น ๆ

 

“ศัตรูของเจ้าคือข้า”

 

ด้วยท่าร่างศักดิ์สิทธิ์ที่ถูกใช้ออกจนถึงขีดจำกัด หลี่ฟู่เฉินขัดขวางการโจมตีของหลี่หวูเซี่ย

 

“เจ้าใช่ต้องการต่อสู้กับข้าและต้วนไห่หรือไร?”

 

หลี่หวูเซี่ยถอยออกไปอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ใบหน้าของเขาดูมืดมน

 

เขารู้สึกว่าเขาถูกดูแคลน

 

“พายุดาวตก!”

 

หลี่ฟู่เฉินไม่ตอบกลับ ดาบทองดำในมือของเขาสั่น และปล่อยกระบวนดาบไปยังต้วนไห่และหลี่หวูเซี่ย

 

กระแสแสงคล้ายดาวตกนับไม่ถ้วนถูกยิงออกไป หลี่หวูเซี่ยไม่สามารถหยุดยั้งมันได้และต้องใช้หอกเพื่อป้องกัน ต้วนไห่ร่ายรำด้วยกระบี่ร้อยเทพยุทธ์เพื่อสร้างตาข่ายกระบี่ขึ้นมา ไม่อนุญาตให้มีการโจมตีใดๆ ผ่านไป

 

แต่หลี่ฟู่เฉินดูไม่ทุกร้อน เป้าหมายที่แท้จริงของพายุดาวตกก็คือเหล่าศิษย์ของนิกายโหมกระบี่และนิกายปีศาจสวรรค์

 

อ๊ากกก!

 

ศิษย์โหมกระบี่สองคนและศิษย์ปีศาจสวรรค์หนึ่งคนเสียชีวิตทันที

 

พายุดาวตกไร้ข้อบกพร่อง ทักษะดาบลึกลับขั้นต่ำไม่สามารถนำมาเปรียบเทียบกับมันได้ ตราบใดมีช่องโหว่เล็กๆ มันก็จะผ่านเข้าไปได้ กระบี่โลหิตหลิงหวงเป็นตัวอย่างที่ดีของเรื่องนั้น

 

การต่อสู้เพิ่งเริ่มขึ้น แต่ฝ่ายตรงข้ามผู้ซึ่งมีจำนวนเจ็ดคน ตอนนี้เหลือเพียงสี่ โต๊ะยังไม่ทันวาง อาหารก็กินใกล้หมดแล้ว

 

“พวกเจ้าฆ่าอีกสองคน อย่าบอกข้าว่าเจ้าทำไม่ได้ แม้ว่าเจ้าจะทำไม่ได้ เจ้าก็ต้องหาทางทำจนได้! หลิวหวูหวง หากเจ้ายังไม่ตาย เช่นนั้นก็เข้าร่วมการต่อสู้ครั้งนี้” ขณะนี้เอง หลี่ฟูเฉินไม่สนใจใดๆ และสั่งเขา

 

“หลี่ชิตี๋แน่นอนว่ากำลังท้ายทายสวรรค์!” เซี่ยวหลี่ไบ๋รู้สึกตกใจ

 

“หลี่ฟู่เฉิน อย่าได้หยิ่งไปนัก ต้วนไห่ มาฆ่าเขาด้วยกัน” หลี่หวูเซี่ยคล้ายจะคลั่ง ผลลัพธ์ในปัจจุบันเป็นความอัปยศที่เข้ามาตบหน้าของเขาเอง

 

เป้ง เป้ง เป้ง เป้ง เป้ง…

 

ทันใดนั้นเอง ทั้งสองฝ่ายก็แยกจากกันสู้อยู่คนละฝั่ง หนึ่งคือหลี่ฟู่เฉินกับต้วนไห่และหลี่หวูเซี่ย อีกหนึ่งคือเซี่ยวหลี่ไบ๋ และสมาชิกศิษย์สี่คนของนิกายโหมกระบี่และปีศาจสวรรค์

 

การต่อสู้กับทั้งสองที่เป็นการต่อสู้ของหลี่ฟูเฉิน เขามีข้อได้เปรียบในตอนลงมือครั้งแรก เนื่องจากองค์ประกอบของความตื่นตกใจ การต่อสู้ทั้งหมดหลังจากนั้นเขาอยู่ในสภาพที่ถูกกดดัน

 

ถ้ามันไม่ใช่แผนการที่น่ากลัวของเขา เขาจะตายไปแล้ว

 

“ฆ่า!”

 

“ฆ่า!”

 

“ฆ่า!”

 

ทักครั้งที่ต้วนไห่ลงมือจะกล่าวคำว่า ‘ฆ่า’ หลังจากนั้นกระบี่ของเขาก็จะแข็งแกร่งขึ้น ตอนนี้ กระบี่ของเขาก็คล้ายกับฝนพายุและคลื่นคะนอง ที่โหมซัดเข้าสู่หลี่ฟู่เฉิน

 

สภาวะจากหอกของหลี่หวูเซี่ยไม่ได้รุนแรงเท่าต้วนไห่ แต่ระดับชั้นมันก็เท่าเทียมกัน ทุกๆ ครั้งที่เข้าปะทะ มันราวกับมังกรพิษซึ่งกำลังพุ่งออกมาจากผืนทะเล หอกของเขามีพลังการเจาะทะลุที่สูงส่ง

 

“นี่คือการต่อสู้ที่แท้จริง การต่อสู้ที่ข้าสามารถต่อกรกับความโหยหาในใจได้”

 

เจตจำนงต่อสู้ของหลี่ฟู่เฉินนั้นพุ่งสูงทะลุฟ้า เขาแลกเปลี่ยนกระบวนท่าทั้งกับต้วนไห่และหลี่หวูเซี่ย

 

“เจตนาต่อสู้ของเขามีมากเกินไป ต้วนไห่ ให้ข้าหยุดเขาเอง”

 

ยิ่งพวกเขาต่อสู้มากเท่าไหร่ หลี่หวูเซี่ยก็ยิ่งรู้สึกว่าพลังต่อสู้ของหลี่ฟู่เฉินยิ่งแข็งแกร่งมากขึ้นเท่านั้น ความแข็งแกร่งในพลังต่อสู้ของหลี่ฟู่ฉินนั้นใกล้เคียงกับเขา แต่เมื่อรวมกับต้วนไห่แล้วก็ยังใกล้เคียงกัน พวกเขายังคงไม่สามารถทำให้เขาพลาดพลั้งได้ในเร็วๆ นี้

 

ชิ้ง เคร้ง!

 

หอกสีแดงเลือดถูกแยกออกเป็นสามส่วน แต่ละส่วนเชื่อมโยงกันด้วยห่วงโซ่โลหะ

 

หอกสามส่วน มันมีพละกำลัง แต่ก็บองบาง ความสามารถที่มีคือตีหรือรัดโดยห่วงโซ่

 

“รัดโลหิตมังกรจันทรา!”

 

หลี่หวูเซี่ยคำราม หอกสามส่วนของเขากลายดูคล้ายกับมังกรโลหิต พุ่งเข้าใส่หลี่ฟู่เฉิน

 

“กระบี่คลั่ง 28 ส่วน!”

 

ต้วนไห่จริงๆ แล้วไม่ได้บ้า เขาหมกมุ่นอยู่กับโลกของตัวเอง เมื่อเห็นว่าหลี่ฟู่เฉินขัดขวางเอาไว้ เขาใช้วิชากระบี่ที่น่ากลัวที่สุดของเขาออกไปทันที แสงกระบี่โค้งงอพันอยู่รอบตัว และจะเข้าตัดหัวของหลี่ฟู่เฉินให้เป็นชิ้นๆ

 

ติ๋ง ติ๋ง ติ๋ง ติ๋ง…

 

วิชาดาบดาวตกของหลี่ฟู่เฉินเกินขีดจำกัดดั้งเดิมมานานแล้ว ใช้ดาบเดียวเพื่อป้องกันหอกสามส่วน พร้อมๆ กันนั้นเขาก็ปล่อยดาบพลังฉีไปยังวิชากระบี่ปีศาจคลั่งของต้วนไห่

 

“เศียรมังกรหวนคืน ตาย!”

 

หอกสามส่วนล้วนแล้วแต่หมุนวนอยู่ตามร่างกายหลี่หวูเซี่ย ขณะที่ถูกถ่ายพลังฉีหลั่งไหลเข้าไปจำนวนมาก หอกยาวยี่สิบฟุตพุ่งตรงไปยังหลี่ฟู่เฉิน เวลาเดียวกัน หลี่ฟูเฉินยังคงถูกกักตัวไว้ในการต่อสู้ที่ดุเดือดกับต้วนไห่

 

ภายใต้อันตรายร้ายแรง หลี่ฟู่เฉินรู้สึกเหมือนกระแสฟ้าผ่าไหลผ่านร่างกายของเขา มันทำให้ความรู้สึกของเขาเกิดความมึนงง เนื่องจากภัยคุกคามโลหิตจากหลี่หวูเซี่ย ในที่สุดศักยภาพในกายของหลี่ฟู่เฉินก็พุ่งไปเกินขีดจำกัดของมนุษย์

 

เจตจำนงเพลิงแดงที่น่าสะพรึงกลัวระเบิดขึ้น บนหัวของหลี่ฟู่เฉิน ปรากฏเตาหลอมลึกลับ ด้วยเตาหลอมและสภาวะพลังฉีที่รวมตัวกัน ต้วนไห่และหลี่หวูเซี่ยก็คล้ายกับอยู่ในนรก ทุกการเคลื่อนไหวของพวกเขาถูกรบกวน

 

ขั้นสูงสุดของระดับ 15 เทคนิคเปลวเพลิงลี้ลับ ร่างเตาหลอม

Favorite