บทที่ 150
พบกับกระบี่โลหิต
“แข็งแกร่งมาก!” หลี่ฟู่เฉินพยักหน้า
แข็งแกร่งยิ่งกว่ากรงเล็บวิญญาณเจิ้งซวนมาก
เมื่ออัจฉริยะก้าวหน้าสู่ขอบเขตปฐพี มันก็คล้ายกับเสือที่ได้รับปีก พลังแห่งฝ่ามือก่อนหน้านี้สามารถฆ่านักสู้ขอบเขตปฐพีระดับ 1 ได้ในทันที
“หลี่ชิตี๋ นี่เป็นแร่รึเปล่า?”
เฉินฟางหัวผู้ซึ่งกำลังกล่าวอยู่ ทันใดนั้นก็มองไปที่พื้น
ผิวของพื้นดิน ซึ่งได้รับแรงกระแทกจากฝ่ามือของเธอ มันเผยให้เห็นความเปล่งประกายของโลหะสีทอง
“ให้ข้าดู”
หลี่ฟูเฉินส่งพลังฉีที่แผงจิตสำนึกของเขาลงไปยังพื้น
ไม่นาน บางอย่างขนาดเท่าหม้อชา แร่เงินสีม่วงอ่อนปรากฏอยู่ในใจของเขา
“มันเป็นแร่เงินม่วงระดับลึกลับขั้นต่ำ” หลี่ฟู่เฉินกล่าว
ไม่รับรู้ว่าหลี่ฟู่เฉินทำได้อย่างไร เฉินฟางหัวมีความยินดี
หนึ่งกิโลกรัมของแร่เงินม่วงมีค่าคะแนนสะสม 700 คะแนน ด้วย 1,000 กิโลกรัม มันจะเป็น 700,000 คะแนน มันเป็นตัวเลขที่ค่อนข้างสำคัญ
ขุดแร่เงินม่วง หลี่ฟู่เฉินประเมินน้ำหนักของมันแล้วกล่าวว่า “ประมาณ 2,000 กิโลกรัม”
“2,000 กิโลกรัมเป็น 1.4 ล้านคะแนนสะสม!”
เฉินฟางหัวดึงดาบทองดำของเธอออกมา และฟันลงไปสามดาบต่อเนื่องเพื่อแยกแร่
อันหนึ่งใหญ่กว่าอันอื่น อันเล็กลงเพียงขนาดของอ่างล้างหน้า ประมาณ 300 กิโลกรัม
“ข้าจะเอาอันเล็ก ส่วนเจ้าเอาอันใหญ่ไป”
หากปราศจากหลี่ฟู่เฉิน เธอคงไม่ได้มีชีวิตอยู่อีกต่อไป แร่เงินม่วง 300 กิโลกรัมก็มากเกินพอแล้ว
หลี่ฟู่เฉินเพียงแค่ยิ้มและไม่ได้กล่าวใดมาก จากนั้นก็ไปรับแร่เงินม่วงส่วนที่เหลือ
แม้ว่าท้องฟ้าจะมืดมิดแล้ว พวกเขาทั้งสองก็เตรียมตัวที่จะออกจากหุบเขา
ด้วยความสามารถในปัจจุบันของพวกเขา พวกเขาไม่จำเป็นต้องซ่อนตัวในเขตแดนร้อยพฤกษาเร้นลับอีกต่อไป พวกเขาสามารถเดินไปไหนมาไหนได้โดยไม่ต้องรู้สึกกลัว
***
“ในที่สุด ข้าก็อยู่ในขอบเขตปฐพีระดับที่ 1”
ในป่าที่เต็มไปด้วยต้นไม้ขนาดมหึมา หลิวหวูหวงเปิดตาเขาออกอย่างช้าๆ และก็มีสภาวะพลังฉีปกครองปรากฏออกมา มันทำให้ต้นไม้สั่นสะเทือน ทำให้ฝนตกภายในระยะหลายสิบเมตร
“ตาย!”
ห่างออกไปเพียงไม่กี่สิบเมตรเป็นสัตว์ปีศาจระดับ 2 ขั้นสูง ซึ่งเป็นสัตว์ปีศาจที่พยายามหลบหนีออกจากถ้ำ สะกดขมและดุร้ายราวกับมังกร พลังฉีพุ่งออกมาจากป่าและปะทะกับสัตว์ปีศาจ เปลี่ยนเป็นกองเนื้อสับ
“นี่คือขอบเขตปฐพีระดับที่ 1 ?” ดวงตาของหลิวหวูหวงเปล่งประกายความเยือกเย็น
ในเวลาเดียวกัน บุคคลมากมายทะลุผ่านระดับที่ 1 ของขอบเขตปฐพีด้วยเช่นกัน
นิกายวารีฟ้ามี เซี่ยวหลี่ไบ๋ ไบ๋เต๋า และหลินหวานชิง
นิกายโหมกระบี่มีหกคน
นิกายเร้นวิญญาณก็มีหกคนเช่นกัน
ส่วนนิกายปีศาจสวรรค์มีทั้งสิ้นแปดคน
***
ในวันที่สาม…
“หยานชิงหวู เจ้าจะไม่สามารถออกจากเขตแดนร้อยพฤกษาเร้นลับไปแบบมีชีวิตได้ ทำไมเจ้าไม่ลิ้มลองว่าผู้หญิงต้องควรรู้สึกอย่างไรก่อนที่จะตาย?” ศิษย์นิกายโหมกระบี่ได้พบกับหยานชิงหวู
ศิษย์นิกายโหมกระบี่ผู้นี่คือฟานยี่เต๋า ปัจจุบันเขาอยู่ในระดับที่ 1 ของขอบเขตปฐพี เขาปรากฏตัวคล้ายกับคนที่บ้าคลั่งและพลังสภาวะก็โดดเด่นราวกับเป็นพายุหมุนกระบี่ ห่อหุ้มหยานชิงหวู
“ข้ากับคนเช่นเจ้า?” หยานชิงหวูวางมือขวาของเธอลงบนด้ามดาบ
“ถูกแล้ว เป็นข้า! ไม่ว่าเจ้าจะแข็งแกร่งแค่ไหน เจ้าก็ไม่ได้เป็นคู่ต่อสู้ของข้าอยู่ดี โครงกระดูกของเจ้าถือเป็นตำหนิในนิกายโหมกระบี่พวกข้า ซึ่งข้าไม่อนุญาตให้มันมีอยู่”
“มีความแตกต่างระหว่างบุคคลอยู่ ถ้าเจ้าอยู่ขอบเขตปฐพีระดับที่ 1 แล้วอย่างไร? จันทร์ทมิฬสะพรั้ง”
หยานชิงหวูเริ่มลงมือ
เมื่อเปรียบเทียบกับ 5 เดือนก่อนที่ภูเขาหิมะทยาน ตอนนี้หยานชิงหวูยอดเยี่ยมกว่าแต่ก่อนมาก
ในเวลาไม่กี่เดือน เจตจำนงกระบี่จันทร์ทมิฬของเธอนั้นสามารถใช้ได้อย่างอิสระแล้ว ในเวลาเดียวกัน เธอยังได้ฝึกฝนเทคนิคลับระดับ 3 ดาวที่ตระกูลของเธอส่งผ่านมา ระบำกลืนยุทธ์
ระบำกลืนยุทธ์นี้สามารถยกระดับความรวดเร็วให้เป็นสองเท่าจากสถานะพื้นฐาน
ไม่ปรากฏร่องรอยหรือเสียงใดๆ ร่างหยานชิงหวูหลายร่างปรากฏออกมาจากอากาศ ฟายยี่เต๋าไม่สามารถตรวจจับได้ว่าเป็นของจริงหรือเท็จ
“นี้เทคนิคลับอะไรกัน” ฟานยี่เต๋าเริ่มตื่นตระหนก
กับคนที่มีชื่อเสียง ฟานยี่เต๋าค่อนข้างระมัดระวังกับหยานชิงหวู ผู้ซึ่งเป็นโครงกระดูกระดับ 6 ดาว
ซึบ!
หยานชิงหวูหลายคนเฉือนไปที่ฟางยี่เต๋าในเวลาเดียวกัน
“ข้าจะทำลายกระบวนท่าของเจ้า!”
ฟานยี่เต๋าส่งเสียงคำรามและหมุนไปพร้อมกับแสงดาบของเขา
เช้ง เช้ง เช้ง
ประกายไฟปรากฏออกมา ขณะที่หยานชิงหวูหลายคนถอยออกไปด้วยการตีลังกา พวกเธอก็แยกออกไปที่ฟางยี่เต๋าอีกครั้ง
15 นาทีผ่านไป ด้านหลังของฟานยี่เต๋าเปียกโชกไปด้วยเหงื่อ
ภายใน 15 นาที เขาไม่กล้าหยอนยานแม้แต่น้อย เขาใช้ความพยายามอย่างเต็มที่เพื่อป้องกันการโจมตีของหยานชิงหวู ซึ่งมันค่อยๆ ลดสมาธิของเขาลง และในทางเดียวกัน มันทำให้เขามีอาการประสาทหลอน
“ตาย!”
ทันใดนั้นเอง หยานชิงหวูหลายคนก็รวมกันเป็นหนึ่งเดียว แสงกระบี่พุ่งทยานออกมา ดุจดั่นเช่นดวงจันทร์ที่ข้ามท้องฟ้าในคืนที่มืดมิด เจาะพื้นปฐพี
ปิส!
พื้นดินแตกออกไปชิ้นๆ ด้านหลังถูกทิ้งไว้ด้วยรอยกระบี่ ร่างของฟางยี่เต๋าถูกแยกออกเป็นสองส่วน
ร่อนลงพื้นเบาๆ หยานชิงหวูหน้าซีดลง
แม้ว่าฟานยี่เต๋าจะเป็นอัจฉริยะธรรมดาที่ยังไม่เข้าใจเจตจำนงแห่งดาบ แต่ความแตกต่างระหว่างขอบเขตต้นกำเนิดและขอบเขตปฐพีนั้นรุนแรงเกินไป เมื่อนักสู้ก้าวหน้าเข้าสู่ขอบเขตปฐพี ความสามารถของเขาจะเพิ่มขึ้นอย่างมาก หากไม่ใช่เพราะระบำกลืนยุทธ์ของเธอ เธอก็ไม่ได้เป็นคู่ต่อสู้ของฟางยี่เต๋า
“ข้าต้องการผลตัดปฐพี” ดวงตาของหยานชิงหวูเปล่งประกายอย่างมุ่งมั่น
***
ในชั่วพริบตาเดียว สี่วันได้ผ่านไป การฆ่าเกิดขึ้นทุกวัน ผู้ที่ไม่ได้ก้าวเข้าสู่ขอบเขตปฐพีกลายเป็นเหยื่อสำหรับผู้ที่ก้าวข้ามไป ทุกคนซ่อนตัวอยู่
“เวรเอ้ย หากข้าไม่ก้าวหน้ากว่านี้ ข้าก็จะตายอยู่ที่นี่”
ภายในหุบเขา หยูเหวินเทียนดูเหมือนจะวิตกกังวล
เขายังอยู่ในระดับที่ 8 ของขอบเขตต้นกำเนิด และยังไม่เข้าใจเจตจำนงแห่งดาบ เพิ่มข้อเท็จที่ว่าเขาได้พบศิษย์นิกายเร้นวิญญาณ ถูกฆ่าตายในดาบเดียวจากศิษย์ของนิกายปีศาจสวรรค์ มันจึงทำให้สภาวะจิตใจเกิดความกลัวอย่างรุนแรง
เขามีโครงกระดูกระดับ 5 ดาวและไม่สามารถตกตายในเขตแดนร้อยพฤกษาเร้นลับได้
“หยูเหวินชิตี๋”
ขณะที่หยูเหวินเทียนกำลังตื่นตระหนกอยู่ เสียงที่คุ้นเคยมาจากเนินเขาไม่ไกล
“เซี่ยวชิเซียง” ดวงตาของหยูเหวินเทียนสว่างขึ้น
“โชคดีที่ข้าพบเจ้าก่อน ติดตามอยู่ข้างข้าจากนี้ไป! มองหาสมุนไพรที่ช่วยให้เจ้าก้าวหน้าไปสู่ขอบเขตปฐพีได้อย่างรวดเร็ว” เซี่ยวหลี่ไบ๋กล่าว
“ขอบคุณท่านมาก เซี่ยวชิเซียง”
หยูเหวินเทียนขอบคุณเซี่ยวหลี่ไบ๋จากใจจริง เขาเห็นได้ชัดว่าเซี่ยวหลี่ไบ๋ก้าวหน้าขึ้นสู่งระดับที่ 1 ของขอบเขตปฐพีเรียบร้อยแล้ว ด้วยการปกป้องจากเขา เขาจะได้รับประกันความปลอดภัย
เซี่ยวหลี่ไบ๋ตอบกลับ “พวกเราเป็นศิษย์จากนิกายเดียวกัน เป็นเรื่องธรรมดาที่ต้องช่วยเหลือซึ่งกันและกัน” เซี่ยวหลี่ไบ๋ต้องการรวบรวมศิษย์จากนิกายวารีครามเข้าไว้ด้วยกัน การเดินทางคนเดียวนั้นอันตรายเกินไป ถึงแม้ว่าตอนนี้เขาจะอยู่ในระดับที่ 1 ของขอบเขตปฐพีก็นับว่าอันตราย
ห่างออกไปหลายสิบไมล์จากภูเขา หลี่ฟู่เฉินและเฉินฟางหัวพบกับกระบี่โลหิตหลิงหวงจากนิกายโหมกระบี่
กระบี่โลหิตได้ก้าวหน้าไปถึงระดับที่ 1 ของขอบเขตปฐพีแล้ว และเหนือกว่าเฉินฟางหัวมาก
ในระหว่างพวกเขามีก้านสมุนไพรปลดปล่อยคลื่นวิญญาณอันหนาแน่นออกมา
สมุนไพรหวนคืนกำเนิดระดับลึกลับขั้นกลาง
ก้านสมุนไพรนี้สามารถอนุญาตให้นักสู้ก้าวหน้าขึ้นไปหนึ่งระดับได้ ที่สำคัญที่สุดคือ มันไม่มีผลข้างเคียงใดๆ และเป็นเช่นเดียวกับเมื่อผู้ใช้ฝึกฝนระดับสูงใช้ความพยายามของตัวเอง
“ข้าเห็นว่าเจ้าต้องการสมุนไพรนี้มาก แต่ช่างน่าเสียดาย ข้าไม่อนุญาตให้เอาไป” กระบี่โลหิตหลิงหวงเย้ยหยัน เขามองไปยังหลี่ฟู่เฉินและเฉินฟางหัวราวกับว่าพวกเขาเป็นเหยื่อของเขา
“หลี่ชิตี๋ ข้าจะรั้งเขาไว้ เมื่อเจ้าได้รับสมุนไพรหวนคืนกำเนิด เจ้าจะต้องหนีไปทันที” เฉินฟางหัวกล่าว
หลี่ฟู่เฉินส่ายหัว “เจ้าไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา”
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
