บทที่ 34 เขาเป็นผู้สัมภาษณ์หลัก!
เกาหยวนมองไปที่เหมิงเสี่ยวไป๋และพูดด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ: “ฉันจะแนะนําให้คุณนี้คือผู้สัมภาษณ์หลักสําหรับการสัมภาษณ์ในวันนี้ เหมิงเสี่ยวไป๋ผู้อํานวยการด้านเทคนิคของแผนกรายการวาไรตี้โชว์ของเรา!”
เหมิงเสี่ยวไป๋ก็เดินไปนั่งตรงกลางห้องประชุมแล้วมองดูทั้งสองคน
“หือ? เขา… เขาเป็นผู้สัมภาษณ์หลัก… ด้านเทคนิค… ผู้อํานวยการด้านเทคนิคเหรอ?” คําพูดของเกาหยวน ทําให้จางเจียนตกตะลึงในทันใด สมองของเธอไม่สามารถโต้ตอบได้ ทําให้เธอพูดตะกุกตะกัก
“ใช่” เกาหยวนพูดอย่างจริงจัง
“เหมิงเสี่ยวไป๋…เป็นคนที่ขับไล่ผู้ใต้บังคับบัญชาทั้งหมดของเขา! เป็นเขาเอง!” จางเจี้ยนรู้สึกว่าชื่อนี้ค่อนข้างคุ้นเคยและทันใดนั้นก็จําบางสิ่งได้
เหตุผลที่แผนกโครงการนี้จําเป็นต้องรับคนเพราะผู้อํานวยการด้านเทคนิคคนใหม่ของพวกเขาไล่ผู้ใต้บังคับบัญชาออกทั้งหมด! หลายคนในบริษัทก่าลังพูดถึงเรื่องนี้ เพราะมันไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับแผนกของพวกเขา และจางเจี้ยนก็ไม่สนใจมากนัก รู้แต่เพียงว่านามสกุลของบุคคลนั้นคือเหมิง!
แต่เขาไม่ได้คาดหวังว่าคนๆนั้นจะคือเหมิงเสี่ยวไป๋! ผู้สัมภาษณ์วันนี้! ตอนนี้ฉันขอเงินเขา 80,000 หยวน เพื่อให้แน่ใจว่าเขาจะผ่านการสัมภาษณ์
เดิมที่นี่คือการฉ้อโกง จางเจี้ยนรู้สึกว่าไม่มีใครรู้ และถึงแม้จะมีใครรู้เรื่องนี้ในภายหลัง เขาก็คงจะออกจากงานไปนานแล้ว และ กันหัวหรงหาเธอไม่พบเมื่อไปเมืองอื่น
แต่ตอนนี้เธอแสร้งทําเป็นเป็นคนที่มีเส้นสายและพยายามหลอกลวงอีกฝ่าย ที่ไม่ใช่ว่าเธอกําลังเดินตกเหวด้วยตัวเองเหรอ?
เช่นเดียวกับเขา กันหัวหรงก็ตกตะลึงเช่นกัน ถ้าเขาได้ยินถูกต้อง ผู้สัมภาษณ์กล่าวว่าตอนนี้ เหมิงเสี่ยวไป๋เป็นผู้อํานวยการด้านเทคนิคของแผนกโครงการนี้ และเป็นหัวหน้าผู้สัมภาษณ์ในวันนี้!
มันคืออะไร? น้องชายของฉัน เข้าบริษัทใหญ่และเป็นผู้อํานวยการด้านเทคนิค? แต่ฉันคิดผิดว่าเขามาสมัครงานด้วยกัน ข้อมูลนี้กระทบสมองของกันหัวหรงและเขาไม่สามารถตอบสนองได้ชั่วขณะหนึ่ง
“ฉันเอง คุณมีอะไรจะพูดไหม รองประธานจาง?” เหมิงเสี่ยวไป๋มองไปที่จางเจี้ยน
“คุณล้อเล่นหรือเปล่า” การแสดงออกของจางเจี้ยนชัดเจนมาก ด้วยความรู้สึกผิด แปลกใจ และโกรธ เหงื่อเย็นปรากฏบนหน้าผากของเธอ
“คุณกําลังล้อเล่นกับฉัน!” การแสดงออกของเหมิงเสี่ยวไป๋รุนแรงในทันใด “ฉันไม่รู้ว่าเรามีคุณในแผนกของเรา! ไม่เพียงแค่นั้นเธอถึงกับแอบอ้างว่าตัวเองเป็นรองประธานอีกด้วย ไม่เพียงแค่นั้นคุณถึงกับแอบอ้างชื่อบริษัทเพื่อรับสินบนให้ตัวเองเป็นเงินจํานวนมาก ผมไม่คิดว่าคุณจะกล้าทําถึงขนาดนี้!”
“ลูกพี่ลูกน้อง เกิดอะไรขึ้น” กันหัวหรงตอบโต้ด้วยใบหน้าโกรธและดวงตาที่เปิดกว้างจ้องมองที่จางเจี้ยน
“นี่..” จางเจี้ยนไม่รู้จะอธิบายอย่างไร
“มันง่ายมาก!” เหมิงเสี่ยวไป๋กล่าวต่อ “พี่กําลังถูกเธอโกง! เธอไม่ใช่ผู้บริหารของบริษัทเลย แต่เป็นพนักงานธรรมดาของแผนกการตลาด และเธอกําลังจะถูกไล่ออกแล้ว!”
“เธอโกหกพี่และบอกว่าเธอจะขอเงินพี่ 50,000 หยวนสําหรับงานนี้ อันที่จริงมันเป็นเพื่อผลประโยชน์ของเธอเอง ส่วนคําบอกกล่าวสัมภาษณ์ของพี่ แน่นอนว่าเป็นผมส่งไปให้”
“พฤติกรรมของเธอถือเป็นการฉ้อโกง 50,000 หยวนเป็นหลักฐาน ฉันคิดว่านี้เพียงพอที่จะฟ้องได้”
ทุกครั้งที่เหมิงเสี่ยวไป๋พูดอะไร ใบหน้าของจางเจี้ยนก็ขาวขึ้น และเมื่อถึงเวลายื่นฟ้อง ใบหน้าของเธอก็ซีดลง!
“คุณโกหกฉัน!” กันฮัวหรงเข้าใจทันที เขาคว้าตัวจางเจี้ยนที่คอเสื้อแล้วพูดอย่างโกรธเคือง: “ฉันยังเชื่อใจคุณและให้เงินคุณ! คุณโกหกฉัน!”
“พี่เขย ฟังฉันนะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ…ฉันขาดเงินจริงๆ” จางเจี้ยนมีความรู้สึกผิดชอบชั่วดีและต้องการจะอธิบาย
“มันไม่ได้ตั้งใจเหรอ? เห็นอยู่ว่านี้มันเป็นความตั้งใจของเธอเอง” เหมิงเสี่ยวไป๋กล่าว
“ใช่ ฉันทําโดยตั้งใจ… ไม่ ฉันไม่ได้ทําโดยตั้งใจ และไม่ได้ทําโดยไม่ได้ตั้งใจ มันยากสําหรับฉันด้วย!” จางเจี้ยนอธิบายอย่างเร่งรีบ
“คุณโกหกฉันเหรอ ถงถงรู้เรื่องนี้หรือเปล่า” กันฮัวหรงถาม
“เธอไม่รู้” จางเจี้ยนกล่าว
“บ๊ะ! น่าเสียดาย!” กันหัวหรงสาปแช่ง
“เอาละ!” เกาหยวนกล่าว “บุคคลนี้ บริษัทของเราจะถอดเขาออกอย่างเป็นทางการ ส่วนเรื่องของคุณ อยู่ที่คุณว่าคุณจะแจ้งตํารวจหรือจะจัดการกับมันอย่างไร”
“อย่าเรียกตํารวจ!” จางเจี้ยนรีบอ้อนวอนขอความเมตตา
“ฉันไม่ได้ตั้งใจ มันเป็นเพราะหน้าน้องสาวของฉัน!”
กันฮวาหรงโกรธมาก เงินที่เขาเก็บได้มาอย่างยากลําบากเกือบจะถูกหลอกโดยลูกพี่ลูกน้องคนนี้
“เธอต้องคืนเงินฉันมาก่อน!” กันฮัวหรงตะโกน
เพื่อป้องกันอุบัติเหตุ เหมิงเสี่ยวไป๋ได้ขอให้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของบริษัทยืนอยู่ข้างนอก เมื่ มองไปที่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยด้านนอก จางเจี้ยนไม่กล้าที่จะสร้างปัญหา ดังนั้นเธอจึงจ่ายเงินคืนได้อย่างเชื่อฟังเท่านั้น
ต่อมา กันหัวหรงโทรหาแฟนสาวและถามความคิดเห็นของเธอ
“ที่รัก การสัมภาษณ์เป็นอย่างไรบ้าง สอบผ่านแล้วเหรอ?” จางตงตงถาม “ลูกพี่ลูกน้องของฉันยังน่าเชื่อถืออยู่ไหม”
“เชื่อถือได้? คุณรู้ไหมว่าเธอเป็นใคร” กันหัวหรงสรุปเรื่องนี้ด้วยความโกรธ
“อ่า เป็นไปได้ยังไง?” จางตงตงยังพบว่ามันยากที่จะยอมรับ “เธอโกหกฉันจริงๆ! น่าเสียดาย! ฉันยังคงปฏิบัติต่อเธอเหมือนเป็นญาติ!”
“ใช่! ถ้าไม่ใช่เพราะเพิ่งเสียวไป วันนี้ฉันคงแย่แน่!” กันฮวาหรงกล่าว
“ขอโทษนะ ฉันไม่รู้ว่าเธอเป็นคนแบบนี้!” จางตงตงกระซิบและเสียใจ “คุณสามารถทําอะไรก็ได้ แค่ปฏิบัติต่อเธอเหมือนไม่ใช่ลูกพี่ลูกน้องของฉัน!”
“เข้าใจแล้ว!” กันหัวหรงกําลังจะวางสาย และจางตงตงก็ตะโกนขึ้นทันที: “เดี๋ยวนะ น้องชายของคุณอยู่ข้างๆเหรอ?”
“เขาอยู่ในห้องประชุม” กันฮวาหรงกล่าว
“เปิดเสียง” จางตงตงกล่าว
กันหัวหรงเปิดใจและ เหมิงเสียวไปได้ยิน จางตงตงพูดว่า: “คุณเหมิง! ฉันต้องขอโทษกับเหตุการณ์นี้เป็นความผิดของฉันทั้งหมด ฉันเข้าใจคุณผิดและฉันขอโทษคุณอย่างจริงใจ”
“ได้โปรดอย่าเข้าใจฉันผิดกับแฟนของฉัน เขาแค่ต้องการหางานทําจริงๆ เขามีความสามารถและความรับผิดชอบอย่างแรงกล้า!”
“ไม่เป็นไร” เหมิงเสี่ยวไป๋ตอบ “คุณไม่จําเป็นต้องพูดอะไรมาก ผมรู้อยู่ในใจ”
“ขอบคุณ” โทรศัพท์ก็วางไป
“พาเขาไปที่ห้องรักษาความปลอดภัยก่อน จะจัดการอย่างไร ฉันจะพูดถึงมันในภายหลัง” เหมิงเสี่ยวไป๋พูดกับรปภ.
“อย่าเรียกตํารวจ พี่เขย!” จางเจี้ยนยังคงอ้อนวอนขอความเมตตาอย่างประหม่า “ผู้อํานวยการเหมิง มันเป็นความผิดของฉัน ฉันไม่ควรหลอกลวงคุณ!”
“ไปกันเถอะ!” รปภ.พาเขาไปที่ห้องรักษาความปลอดภัย
ในห้องประชุม เหมิงเสี่ยวไป๋, เกาหยวนและกันหัวหรงที่สงบลงยังคงอยู่
“ก็เจอคนโกหกแล้ว งานของฉันก็เสร็จ ฉันไปก่อนนะ ไปคุยกันดีๆ” เกาหยวนพูด แล้วออกจากห้องประชุม
“เรียน… ผู้อํานวยการเหมิง!” กันฮัวหรงเปลี่ยนค่าพูดครู่หนึ่งและรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย “ขอบคุณ”
“ขอบคุณ” เหมิงเสี่ยวไป๋ยิ้ม “ไม่ต้องประหม่า นั่งลง”
“เธอคือจริงๆ ตอนนี้เธอเป็นผู้อํานวยการของบริษัทนี้แล้วหรือ” กันหัวหรงถามอีกครั้ง
“มันเป็นความจริง!”
“น่าทึ่ง!” กันฮัวหรงสูดหายใจเข้าลึก ๆ เขาไม่ได้คาดหวังว่าเขาจะปรึกษาน้องชายของเขาที่โรงเรียนบ่อยๆ และตอนนี้เขาได้กลายเป็นผู้บริหารของบริษัทใหญ่ แต่เขาเป็นผู้หางานอยู่เถอะ!
“มันน่าอายเกินไป ฉันอยากจะแนะนําให้เธอรู้จักที่ทํางาน และฉันก็ทําเรื่องตลกที่ยิ่งใหญ่…” กันฮว่าหรงพูดไม่ได้อีกต่อไปแล้วก้มหน้าลงอย่างเขินอาย
“นี่เป็นเรื่องเล็กน้อย และทุกคนไม่ได้สูญเสียอะไรเลย” เหมิงเสี่ยวไป๋กล่าว “เราควรดําเนินการต่อหรือไม่?”
“ดำเนินการต่ออะไร” กันฮัวหรงเงยหน้าขึ้นมองด้วยความประหลาดใจ
“แน่นอนว่าเป็นการสัมภาษณ์! เป็นเวลาทํางานต้องทําธุรกิจ!” เหมิงเสี่ยวไป๋กล่าวอย่างเป็นธรรมชาติ
“สัมภาษณ์เหรอ ดี! สัมภาษณ์!” กันฮัวหรงตกตะลึงก่อนแล้วจึงดีใจมาก เขาคิดว่าเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นและการหางานของเขาก็พัง เขาไม่คิดว่าจะมีโอกาส!
เหมิงเสี่ยวไป๋ถามค่าถามมืออาชีพกับเขาและ กันหัวหรงตอบอย่างคล่องแคล่ว ดูเหมือนว่าระดับเทคนิคของเขาจะไม่ลดลงอย่างแน่นอน
“ดีมาก การสัมภาษณ์ผ่านไป ถ้าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ฉันจะรายงานพรุ่งนี้!” เหมิงเสี่ยวไป๋สรุป
“ฉันผ่าน?”
“ใช่” เพิ่งเสี่ยวไปพยักหน้ายืนยัน
“เยี่ยมมาก! ขอบคุณสําหรับการเรียนรู้… ผู้อํานวยการเหมิง! ฉันจะทํามันให้ดีอย่างแน่นอนและจะไม่ทําให้เธออับอาย!” กันฮัวหรงดีใจมาก
กันหัวหรงต้องจัดการกับข้อพิพาทระหว่างเขากับจางเจียนและเหมิงเสี่ยวไป๋ไม่สนใจเกี่ยวกับการติดตามผล นอกจากกันหัวหรงเขายังสัมภาษณ์ช่างทั้งหมดที่เขาสมัครวันนี้และยืนยันสมาชิกทีมเทคนิคใหม่
ตอนนี้งานของทีมเทคนิคไม่ใช่เรื่องยาก และพนักงานที่เพิ่งได้รับคัดเลือกจะปรับตัวเข้ากับงานเหล่านี้ได้อย่างรวดเร็ว ซอฟต์แวร์รายการวาไรตี้ได้รับการปรับปรุงอย่างรวดเร็ว สองสัปดาห์ต่อมา เวอร์ชันแรกถูกสร้างขึ้น และผลก็คล้ายกับสิ่งที่ เหมิงเสี่ยวไป๋แสดงให้เห็นในห้องประชุม
วันเปิดตัวสินค้กําลังใกล้เข้ามาเรื่อยๆ
ฝ่ายโครงการทีมเทคนิค เพิ่งทําการทดสอบครั้งสุดท้ายเสร็จก่อนที่จะออนไลน์
“ผู้อํานวยการ ไม่มีปัญหากับการทดสอบ” กันฮัวหรงชุ่ยรายงาน
“โอเค” เหมิงเสี่ยวไป๋พูดกับทุกคน: “แม้ว่าจะยังไม่พบปัญหาในตอนนี้ แต่ก็ต้องมีปัญหาที่จะถูกเปิดเผยในการทํางานจริง ดังนั้นเมื่อผลิตภัณฑ์เข้าสู่ออนไลน์ในวันพรุ่งนี้ทุกคนจะต้องเตรียมพร้อม เมื่อเราพบสิ่งใด ช่องโหว่ เราจะใช้มัน แก้ไขให้เร็วที่สุด!”
ทุกคนพยักหน้า พนักงานเหล่านี้ถูกสัมภาษณ์โดย เหมิงเสี่ยวไป๋เป็นการส่วนตัวและปฏิบัติตามคําแนะนําของเขาได้เป็นอย่างดี
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
