Don’t brush me off the latest Chapter list 21 นายยังบอกว่าไม่ใช้ตัวเองที่เป็นคนทํา?

บทที่ 21 นายยังบอกว่าไม่ใช้ตัวเองที่เป็นคนทํา?

 

เจ้าหน้าที่ตํารวจหลายคนเข้าค้นที่พักของหม่าหย่งช่วงสั้นๆ แต่ไม่พบอะไรเลย

 

“ให้ฉันพูดเถอะ มันไม่เกี่ยวอะไรกับฉัน!” หม่าหย่งพูดด้วยท่าทางไร้เดียงสา

 

“ถูกต้อง ตํารวจสหาย คุณไม่ผิดหรอกคนดี! เด็กคนนี้เป็นเด็กที่มีหน้าที่การงาน ไม่รู้วิธีการทําสิ่งต่างๆ เช่น ลอบข่มขู่ผู้อื่น!” ป้าเสว่กล่าวข้างๆกัน

 

เจ้าหน้าที่ซุนพึมพํากับตัวเอง “ผิดจริงหรือ?”

 

“ขั้นตอนของเขาไม่น่าเชื่อถือ!” เจ้าหน้าที่จางถามอย่างสงสัย

 

“ฉันจะบอกว่าโปรแกรมสามารถหาผู้ต้องสงสัยได้หรือไม่ มากเกินไป!”

 

กัปตันโจวก็ไม่พอใจเล็กน้อยและพูดว่า: “หรือว่าโปรแกรมนั้นจะมีปัญหา”

 

เขาดูขอโทษและพูดกับป้าเสว่ และ หม่าหย่ง: “ผมขอโทษด้วยกับสิ่งที่เกิดขึ้น เราทําให้คุณมีปัญหาในการปฏิบัติหน้าที่ราชการ”

 

“ไม่เป็นไร สหายตํารวจ คุณต้องชัดเจนเกี่ยวกับการสอบสวนในอนาคต ถ้าคุณเข้าใจผิด คุณคิดว่าทรัพย์สินในชุมชนของเราไม่น่าเชื่อถือ!” ป้าเสว่บ่นอย่างไม่พอใจ

 

เหมิงเสี่ยวไป๋แสดงสายตาที่สงสัย กระบวนการนี้เป็นของเขา และผู้ต้องสงสัยหม่าหย่งได้รับการอนุมานโดยขั้นตอนของเขา ตอนนี้ไม่มีหลักฐานพิสูจน์ว่าหม่าหย่งเป็นผู้ต้องสงสัย ไม่ได้หมายความว่าสิ่งของของเหมิงเสี่ยวไป๋ไม่น่าเชื่อถือและ ทําให้พวกเขาขาว Toss เป็นเวลานาน?

 

“ขอเวลาสามนาที” เหมิงเสี่ยวไป๋ไม่รีบอธิบายแต่ทําท่าเหมือนครุ่นคิดอย่างหนัก

 

“คุณมีอะไรจะบอกอีกไหม” กัปตันโจวมองดูเวลาอย่างไม่อดทน “เรายังมีงานอีกมากที่ต้องทํา และเราไม่มีเวลามาหลอกหลอนคุณเลย”

 

เหมิงเสี่ยวไป๋กําลังดูภาพที่ส่งมาจากหุ่นยนต์มดผ่านแว่นตาอัจฉริยะ นั่นคือสิ่งที่หม่าหย่งมักจะผ่านการวิเคราะห์วิดีโอเฝ้าระวัง

 

สํานักงานทรัพย์สิน, ซูเปอร์มาร์เก็ตชุมชน, ร้านทําผมตรงข้ามชุมชน, อินเตอร์เน็ตคาเฟ่ตรงทางเข้าชุมชน, โกดังทรัพย์สิน…โกดังทรัพย์สิน

 

“เจ้านาย! มดตัวน้อยได้กลิ่นของพี่สาวซูเหลียนเยว่ในโกดังของทรัพย์สิน” เสี่ยววานจื่อกล่าว วิธีที่เธอส่งสัญญาณเสียงคือการสั่นสะเทือนเล็กน้อยที่ปลายกรอบแว่น และเสียงจะถูกส่งผ่านการนํากระดูก ดังนั้น เหมิงเสี่ยวไป๋ได้ยินเพียงเสียงเท่านั้น

 

เหมิงเสี่ยวไป๋ไม่ได้ทําเสียง แต่เสี่ยววานจื่อได้จัดการหุ่นยนต์มดเข้าไปในโกดังอย่างชาญฉลาด เพื่อค้นหามัน ในไม่ช้า เขาพบเสื้อผ้าของ ซูเหลียนเยว่ในกล่องกระดาษแข็ง ไม่เพียงเท่านั้นแต่ยังมีเสื้อผ้าสตรีรวมถึงเสื้อผ้าส่วนตัวด้วย เห็นได้ชัดว่า หม่าหย่งขโมยมากกว่าของซูเหลียนเยว่

 

กล่องนี้ถูกกดที่ด้านล่างพร้อมกับกล่องอื่นๆที่ไม่เด่น แม้จะตั้งใจมาที่นี่ก็อาจหาไม่เจอ แต่ต่อหน้าเทคโนโลยีสีดําของเหมิงเสี่ยวไป๋ทั้งหมดถูกเปิดเผย

 

เหมิงเสี่ยวไป๋ยิ้มอย่างมั่นใจและถามป้า ซู: “ผู้อํานวยการซู ใครเป็นคนจัดการคลังสินค้าทรัพย์สินของคุณ?”

 

“ฉันเอง” หม่าหย่งตอบ “เกิดอะไรขึ้น มีปัญหาอะไรหรือเปล่า?”

 

“แน่นอนว่ามีปัญหา!” เหมิงเสี่ยวไป๋มีดวงตาที่เคร่งขรึม และเขาก็จ้องมาที่หม่าหย่งและกล่าวว่า: “จากการวิเคราะห์วิดีโอเฝ้าระวัง ยังมีโกดังทรัพย์สินในเส้นทางปกติของคุณ! และทุกครั้งที่คุณผ่าน คุณจะไปข้างหน้าผ่านอาคาร 11 และ 13 แห่ง ไปที่โกดังทรัพย์สิน ฉันสงสัยว่าคุณกําลังซ่อนสิ่งที่คุณขโมยไปที่นั่น!”

 

“อย่าพูดเหลวไหล!” หม่าหย่งตื่นตระหนกและรีบโต้กลับ

 

“กัปตันโจวและตํารวจอีกหลายคน ไปที่โกดังสมบัติแล้วลองดู!” เหมิงเสี่ยวไป๋หันกลับมาพูด

 

“โกดังทรัพย์สิน?” กัปตันโจวไม่ต้องการเสียเวลาอีกต่อไป แต่เขาสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงในการแสดงออกของหม่าหย่งและรู้สึกสงสัย เขาจึงพาใครบางคนไปที่โกดังสมบัติเพื่อตรวจสอบ

 

ไม่กี่นาทีต่อมา หม่าหย่งเปิดประตูโกดังทรัพย์สินและพูดว่า: “ดูสิ ไม่มีอะไรจริงๆ”

 

โกดังมีขนาดไม่ใหญ่และเต็มไปด้วยเศษซากซึ่งยากต่อการค้นหาแม้ว่าจะถูกค้นค้นก็ตาม

 

เจ้าหน้าที่ตํารวจหลายคนหันมาเล็กน้อย แต่ไม่พบอะไรเลย ขณะที่หม่าหย่งถอนหายใจด้วยความโล่งอก เหมิงเสี่ยวไป๋ก็ชี้ไปที่กล่องและถามว่า ” ข้างในคืออะไร”

 

หม่าหย่งผงะ มันคือกล่องที่เขาใส่ดิน เขารีบพูดว่า “ฉันไม่รู้ มันควรจะเป็นของเบ็ดเตล็ด!”

 

“ของเบ็ดเตล็ด? ขอฉันดูหน่อยได้ไหม” เหมิงเสี่ยวไป๋ยิ้มเล็กน้อย

 

เปิดกล่องและเปิดมัน

 

ในช่วงเวลานี้ หัวใจของหม่าหย่งยังคงห้อยอยู่ เขาต้องการหยุดเหมิงเสี่ยวไป๋แต่เขาไม่กล้าพูด เพราะมีเจ้าหน้าที่ตํารวจหลายคนจ้องมองมาที่เขา

 

ทันทีที่เปิดกล่อง มันเป็นกองเสื้อผ้า ซูเหลียนเยว่ พบเสื้อผ้าของเธออย่างรวดเร็วและอุทานว่า “นั่นมันกระโปรงของฉัน!”

 

“ พบแล้ว!” เจ้าหน้าที่ซุนเข้าไปด้วยความประหลาดใจและเปิดกล่องซึ่งมีเสื้อผ้าส่วนตัวอื่นๆของหญิงสาว

 

“คุณซ่อนสิ่งนี้ไว้หรือ” กัปตันโจวจ้องมาที่หม่าหย่ง และใบหน้าของหม่าหย่งก็ซีดทันที ตอนนี้ไม่ต้องถามอีกต่อไป การแสดงออกของเขาได้อธิบายทุกอย่างแล้ว

 

ป้าเสว่ก็ตกตะลึงเช่นกัน เธอแค่สาบานว่าจะรับประกัน หม่าหย่งใครจะคิดจะหาหลักฐานได้เร็วปานนี้ หน้าโดนตบหน้าแล้ว

 

แต่เธออายุ 50 หรือ 60 ปีแล้ว ความลําบากใจเล็กๆน้อยๆนี้ไม่ใช่ปัญหาสําหรับเธอเลย เธอเปลี่ยนหน้าทันทีและตะโกนใส่หม่าหย่ง

 

“โอเค เสี่ยวหม่า ฉันคิดเสมอว่าเธอเป็นเด็กที่ซื่อสัตย์! คุณทําอย่างนี้ได้ยังไง” ป้าเสวี่ยดูเศร้า “จิตวิทยาของเธอจะผิดปกติขนาดนี้ได้ยังไง?”

 

“ขโมยเสื้อผ้าสตรีและเขียนโปสการ์ดเพื่อข่มขู่ผู้อื่น!” เจ้าหน้าที่ซุนมองมาที่หม่าหย่งอย่างเคร่งขรึม “ธรรมชาติของคุณไม่ได้ง่ายเพียงแค่ขโมย! หากเราไม่ทราบทันเวลา คุณอาจได้ก่ออาชญากรรมใดๆ มันกําลังมา !”

 

“ฉัน ฉัน” หม่าหย่งเอก

 

เขามีความผิดปกติทางจิตบางอย่าง ก่อนที่เขาจะได้พบกับ ซูเหลียนเยว่เขาได้ลักขโมยเล็กน้อยและไม่เคยมีใครค้นพบ ต่อมาเมื่อเขาให้ข้อมูลการลงทะเบียนเช่าของซูเหลียนเยว่ เขาเห็นสาวสวยคนนี้ได้อย่างรวดเร็ว

 

จากนั้นฉันก็พบเธอถ่ายทอดสดทางอินเทอร์เน็ตทุกวัน หม่าหย่งดูการถ่ายทอดสดของซูเหลียนเยว่ โดยนึกในใจว่าสาวสวยและมีความสามารถคนนี้เป็นของเขา

 

ไม่สามารถคิดเกี่ยวกับมันได้ ความคิดของเขาค่อยๆบิดเบี้ยว หลังจากที่รู้ว่าซูเหลียนเยว่จะหยุดออกอากาศและย้ายออกไป ความคิดของหม่าหย่งเริ่มบ้าคลั่งมากขึ้นเรื่อยๆ เขายังต้องการครอบครองแต่ละอย่าง อื่นๆ ในทุกกรณี

 

แต่เขาถูกค้นพบก่อนที่จะดําเนินการตามแผน!

 

เขาไม่เต็มใจมาก เขารู้สึกว่าสิ่งที่เขาทําถูกปกปิดไว้เพียงพอแล้ว ทําไมเขาถึงค้นพบ? มีโกดังสมบัตินี้ด้วย ปกติไม่มีใครมา ทําไมชื่อผู้ชายคนนี้ถึงรู้จัก?

 

“นําตัวออกไปสอบสวน!” กัปตันโจวสั่ง และตํารวจจับกุมหม่าหย่งทันทีและนําไปพร้อมกับหลักฐาน

 

“สหายตํารวจ ขอบคุณ!” ป้าเสว่กล่าวขอบคุณ “ไม่ตรวจดูไม่รู้หรือไง ไม่คิดว่าจะมีคนแบบนี้อยู่ในบ้านของเรา! ฉันเกือบทําพลาดครั้งใหญ่แล้ว! นี่เด็กหรือเปล่า” เป็นนักสืบ ฉันจะรู้ทุกอย่างได้อย่างไร “

 

เหมิงเสี่ยวไป๋ยิ้มและพูดว่า “ฉันแค่ใช้ทักษะเล็กน้อย”

 

“มันไม่ใช่แค่กลอุบายเล็กๆน้อยๆ มันน่าทึ่ง!” เจ้าหน้าที่ซันกล่าวด้วยอารมณ์ว่า “ฉันอยู่กับตํารวจมานานกว่าสิบปี เรียกได้ว่าเป็นการแก้ปัญหาที่เร็วที่สุด! จากการตรวจสอบวิดีโอไปจนถึงหาหลักฐาน เราไม่ได้ใช้เวลาสองชั่วโมง?”

 

“ใช่! จากการวิเคราะห์ครั้งแรกของโปรแกรม ผู้ต้องสงสัยทั้งหมดสามารถพบได้ในทุกเส้นทาง! เหลือเชื่อ!” เจ้าหน้าที่ตํารวจจางยังอุทานว่า “เทคโนโลยีในปัจจุบันนี้ไม่สามารถจินตนาการได้จริงๆ!”

 

“ขอบคุณ พี่เหมิง!” ซูเหลียนเยว่รู้สึกขอบคุณและชื่นชมในดวงตาใสคู่หนึ่ง เธอบอก เหมิงเสี่ยวไป๋เกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่จริงๆแล้วมันเป็นตัวเลือกที่เร่งด่วน

 

ใครจะคิดว่าในเวลาอันสั้น เหมิงเสี่ยวไป๋ช่วยเธอแก้ไขวิกฤตครั้งใหญ่ และแม้แต่เจ้าหน้าที่ตํารวจเหล่านี้ก็ยังชื่นชมมัน

 

เธออดไม่ได้ที่จะสงสัยเกี่ยวกับเหมิงเสี่ยวไป๋ ทําไมเขาถึงมีความสามารถที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้?

 

“เรื่องนี้ฉันก็รู้สึกมีอารมณ์มากเช่นกัน ดูเหมือนว่าในอนาคตความคิดของฉันไม่ควรแคบเกินไป และเป็นการดีที่จะพึ่งพาเทคโนโลยีคอมพิวเตอร์ เด็กน้อย ฉันต้องให้เครดิตคุณ!” กัปตันโจวยิ้ม “ไปเถอะ กลับไปที่สถานีตํารวจก่อน”

 

Related

Favorite