บทที่ 13 คําเชิญ
ในกลุ่มพนักงานเลอ ไลฟ์ พนักงานเอสอาร์ตัวหนาแอบถ่ายรูปเพื่อบันทึกฉาก แม้ว่าจะไม่ชัดเจน แต่ทุกคนก็เห็นแล้ว และจางไคก็ก้มศีรษะเพื่อขอโทษเหมิงเสี่ยวไป๋!
เพื่อนร่วมงานของจางไค: ผู้จัดการจางผู้ชั่วร้ายคนนั้นได้ขอโทษเหมิงเสี่ยวไป๋จริงๆ! เขาทําได้ อย่างไร?”
เพื่อนร่วมงานเล่าหวาง: “รีบลบรูปทิ้งซะ ไม่งั้นเธอจะถูกไล่ออกแนถ้าผู้จัดการรู้ล่ะเข้าต้องมาเอาเรื่องเธออย่างแน่นอน! แต่ยังไงมันก็ดูน่าเหลือเชื่ออยู่มาก!”
เพื่อนร่วมงานคนอื่นๆ: “ตั้งแต่วันนี้เหมิงเสี่ยวไป๋คือไอดอลของฉัน!”
” (ฉันอยากจะคาราวะเขาจริงๆ)”
“วันนี้มีเจ้าของบริษัทถึงสองคนมาหาเขา และพวกเขาทั้งสองก็ยังตามหาเหมิงเสี่ยวไป๋อีกตั้ง หากหรือว่าเขาอาจเป็นผู้สืบทอดของตระกูลอภิมหาเศรษฐีรุ่นที่สองหรือเปล่า?” เด็กหญิงตัวเล็กๆที่แผนกต้อนรับกล่าวในกลุ่ม
“อาจเป็นไปได้!”
“เขาเอาจะเป็นเจ้าของบริษัทแอบซ่อนตัวมาก็ได้! เขาอาจจะตบตาเราอยู่ก็ได้!”
ซุบซิบกันในกลุ่มน้อยคนนักที่จะรู้ กาวหงเหวินกล่าวเสียงอ่อนเสียงหวานว่า “เสี่ยวเหมิงเห็นไหม ผู้จัดการจางขอโทษคุณแล้ว ฉันคิดว่าคุณเองก็คงจะเป็นคนใจกว้างรับคําขอโทษนี้ไว้ ฉันสัญญาว่าจดหมายขอโทษต่อสาธารณะของบริษัทจะไม่เกี่ยวข้องกับคุณอย่างแน่นอน เรื่องนี้จบลงแล้ว และคุณสามารถไปทํางานได้..”
“ฉันได้ยินมาว่าทักษะการเขียนโปรแกรมของคุณดี และดูเหมือนทางประธานปานและประธานจะสนใจคุณมาก มันเป็นความผิดพลาดของฉันเอง และฉันไม่รู้มาก่อนเลยว่าคุณจะมีความสามารถขนาดนี้! ถ้าเช่นนั้นเรามาคุยกันก่อนดีกว่า!”
จากที่กล่าวมากวนหงเหวินต้องการพาเหมิงเสี่ยวไป๋ไปที่ออฟฟิศอย่างกระตือรือร้น หากเหมิงเสี่ยวไป๋เป็นชื่อเขาอาจถูกหลอกด้วยคําพูดไม่กี่คําเหล่านี้ได้ เขาอาจจะรู้สึกขอบคุณจริงๆ และคงจะโชว์ผลงานที่เขาทําให้ประธานบริษัทอย่างกวนหงเหวินไปแล้ว
น่าเสียดายที่เขาเห็นผ่านจิตใจของกวนหงเหวิน และกล่าวด้วยสีหน้าเฉยเมย: “ไม่ ฉันลาออกแล้ว”
“คุณไม่จําเป็นต้องออกไป มันควรจะเป็นการปรับตําแหน่งงาน!” กวนหงเหวินคิดอย่าง รวดเร็วและพูดทันทีด้วยรอยยิ้มว่า “ฉันได้ยินมาว่าคุณบอกว่าคุณต้องการเข้าร่วมแผนกเทคนิค ใช่แล้ว ฝ่ายเทคนิคยังคงมีตําแหน่งว่างระดับหัวหน้าว่างอยู่ และฉันก็มั่นใจว่าคุณเก่งพอที่จะทํางานนี้ได้?”
กวนหงเหวินมั่นใจว่าตําแหน่งระดับสูงซื้อใจเหมิงเสี่ยวไป๋ได้ และแน่นอนว่านี้เป็นวิธีการบริหารคนของพวกเจ้าของบริษัทหน้าเลือด แน่นอนว่าเด็กชายตัวเล็กๆที่เพิ่งเข้าทํางานสามารถปฏิเสธสิ่งล่อใจนี้ได้หรือไม่?
อย่างไรก็ตาม เขาคํานวณผิด ทัศนคติของเหมิงเสี่ยวไป๋ตอบอย่างมั่นคงมาก “ฉันลาออกแล้ว”
“คิดดีแล้วหรอ ตําแหน่งหัวหน้ามีรายได้ประจําปีสูงถึง 200,000 หยวน!” กวนหงเหวินคิดว่าเหมิงเสี่ยวไป๋จะไตร่ตรองเรื่องนี้อยู่บ้าง
“ท่านประธานกวน นี้มันจะขี้เหนียวไปหน่อยไหม!” เสียงของปานหยูดังขึ้น และเขาก็รออย่างใจจดใจจ่อ เขาถามตําแหน่งของเหมิงเสี่ยวไป๋บนโทรศัพท์มือถือของเขา
ปานหยูมองไปที่เหมิงเสี่ยวไป๋และกล่าวว่า “ถ้าคุณยินดีที่จะไปที่บริษัทของเรา เงินเดือนประจําปีจะเริ่มอย่างน้อย 700,000 หยวน!”
“ท่านประธานกวน นี้น่าเป็นโอกาสของผมแล้วที่จะได้ต่อรองราคาบ้าง “ปานหยูพยายามยิ้มสู้
กวนหงเหวินหันหน้ามาหาปานหยูด้วยแววตาที่ดุดัน จนทําให้ปานหยูถึงกับหันหน้าหนี เขาพูดอย่างเขินอาย: ” ผมเองแค่พูดเล่นเฉยๆ แน่นอนเงินเดือนประจําปีสามารถต่อรองกันได้อยู่แล้ว
“เหมิงเสี่ยวไป๋” ปานหยูเดินไปหาเหมิงเสี่ยวไป๋ ยื่นมือออกมาแล้วพูดเชิงรุก “บริษัทเทคโนโลยีสารสนเทศลังยา ปานหยู”
“สวัสดี ผมเองเหมิงเสี่ยวไป๋” เหมิงเสี่ยวไป๋จับมือขณะมองหน้าปานหยู
เมื่อเปรียบเทียบกับชายวัยกลางคนอ้วนสองคนกวนหงเหวินและจางใคแล้ว ปานหยูนั้นดูอายุน้อยกว่ามาก เขาใส่สูทดําดูเนียบมาก หน้าของเขาเป็นหนุ่มที่มีเครา และหุ่นดี เขาน่าจะเป็นคนออกกําลังกายสม่ําเสมอ
“ในที่สุดก็ได้เจอตัวสักที มาคุยกันหน่อยไหม” ปานหยูเสนอ
“เข้าใจแล้วครับ ผมคิดว่าที่นี้คงจะไม่สะดวกเท่าไร” เหมิงเสี่ยวไป๋ชี้มาที่นี่ และการแสดงออกของกวนหงเหวินและจางไคก็ดูไม่น่าพิสมัยเอาเสียเลย
ปานหยูไม่สนใจคนทั้งคู่และพูดกับกวนหงเหวิน: “ประธานกวน แล้วผมจะกลับมาเยี่ยมคุณใหม่!”
เมื่อเห็นพวกเขาเดินออกจากบริษัท ใบหน้าของกวนหงเหวินก็กลายดูมืดมนในทันที! ตอนนี้ปานหยูจากไปแล้ว เหมิงเสี่ยวไป๋ก็หายไปด้วยซอฟต์แวร์ถ่ายทอดสดที่เขาเขียน!
เขาไม่ได้รับผลประโยชน์ใดๆ! อีกทั้งยังต้องอับอายอีกตั้งหาก! ทั้งหมดเป็นเพราะจางไค กวนหงเหวินมองหน้าเข้าสายตาไม่กระพริบ
“แกกลับไปแล้วเขียนใบรายออกได้เลย!” กวนหงเหวินไม่พบที่ระบายความโกรธของเขา
ฉันไม่มีทางเลือกนอกจากต้องระบายความอับอายนี้ไปที่จางไค
“ท่านประธานกวน คุณทําแบบนี้ไม่ได้!” จางไคไม่พอใจ เขาเองก็ขอโทษไปแล้วทําไมเขาต้องถูกลงโทษ? และในเวลานี้ ตอนที่เขาลาออก เขาก็กลายเป็นแพะรับบาปในจดหมายขอโทษจากบริษัทถึงชาวเน็ตไม่ใช่หรือ?
เขาไม่คิดว่าการโยนก้อนหินออกไปก่อนหน้านี้จะกลับมาตกใส่เท้าของตัวเอง! ตอนนี้เขาเสียใจ ในใจแล้วทําไมเขาถึงต้องทําตัวเองเดือดร้อนด้วย เหมิงเสี่ยวไป๋! ถ้าฉันรู้ว่าเขามีความสามารถมาก ฉันเองก็คงไม่ทํากับเขาแบบนี้!
แต่ตอนนี้อนาคตเขาต้องจบลงแล้ว!
“ตรงนี้ก็น่าจะเหมาะสมแล้วนะครับ” เหมิงเสี่ยวไป๋หาร้านน้ําชาใกล้นั่งคุยกัน แล้วเปิดห้องส่วนตัวและพูดคุยกับปานหยู
“ตรงนี้ก็ได้” ปานนหยูพูดอย่างสบายๆ ก่อนที่เจียงเหว่ยของโดยจะมา เขาวางแผนที่จะคุยกับเหมิงเสี่ยวไป๋สักพักหนึ่ง แน่นอนเขามีเรื่องสําคัญบางอย่างที่จะต้องคุยกับเขา
หัวข้อที่พวกเขาพูดถึงคือการออกแบบโปรแกรมของเหมิงเสี่ยวไป๋โดยธรรมชาติ เหมิงเสี่ยวไป๋เองก็มีพรสวรรค์อย่างมากและด้วยบทเรียนเสริมที่เชียวว่านจื่อว่ากันว่าตรงไปตรงมา ความคิดเห็นและความคิดมากมายทําให้ปานหยูรู้สึกดี
“หายากจริงๆ! ฉันแน่ใจได้เลยว่าตอนนี้คุณเขียนโปรแกรมนี้จริงๆ!” ปานหยูอุทาน “ช่างเป็นอัจฉริยะจริงๆ!”
“ไปกันเถอะ” เขาพูดอย่างแข็งขัน “คุณเจียงจะมาเร็วๆนี้ ฉันจะบอกข้อเสนอก่อนหน้านั้น เดิมฉันเสนอราคาโปรแกรมนั้นที่ 1.5 ล้านหยวน แต่ดูเหมือนว่ามันจะถูกเกินไป ดังนั้นฉันจะเสนอใหม่อีกครั้ง โดยที่ครั้งนี้ฉันจะเสนออยู่ที่ 2 ล้านหยวน”
“สองล้าน” เหมิงเสี่ยวไป๋ตื่นเต้นมาก แต่เขาก็ยังพยายามแสร้งทําเป็นสงบ
เมื่อเห็นสิ่งนี้ ปานหยูกล่าวต่อ: “ฉันไม่รู้ว่าประธานเจียงให้ราคาคุณเท่าไหร่ ฉันเดาว่ามันน่าจะเท่าๆกัน”
“อย่างไรก็ตาม ระบบนี้เหมือนเป็นไอซิ่งบนเค้กของลังยา แต่แน่นอนว่ามีดีกว่านี้ และไม่ต้องส่งผลกระทบมาก ถ้าเกินสองล้านก็ขอโทษด้วย มันอยู่เหนือราคาที่ทางเราความคาดหวังเอาไว้”
“แค่นี้มันก็มากพอแล้วครับ!” เหมิงเสี่ยวไป๋เน้นย้ํา “ส่วนการเพิ่มประสิทธิภาพ คุณไม่สามารถทําได้แม้ว่าคุณจะลงทุน 2 ล้านก็ตาม”
“ฉันรู้” ปานหยูพยักหน้า “แต่เราต้องพิจารณาให้ถี่ถ้วน นี่เป็นผลจากการพิจารณาอย่างคร่าวๆเท่านั้น”
เหมิงเสี่ยวไป๋ยังคงลังเลที่จะขายของ แน่นอนว่าเขาต้องการขายที่ราคาที่สูงขึ้น แค่เขาได้คุยกับปานหยูมากในตอนนี้ และราคาของอีกฝ่ายก็มากพอสําหรับเขา
เมื่อเห็นว่าเหมิงเสี่ยวไป๋ไม่ตอบ ปานหยูจึงกล่าวว่า “จริงๆแล้ว ฉันยังมีเรื่องที่จะต้องพูดอยู่อีกนิดหน่อย ฉันคิดว่าคุณสามารถนํามันมาพิจารณาได้”
“มันคืออะไรล่ะ” เหมิงเสี่ยวไป๋มองมาที่เขา
“ผมเพิ่งคุยกับคุณมาซักพัก ผมคิดว่าคุณเป็นคนฉลาด แม้ว่าจะยังเด็ก แต่ความแข็งแกร่งทางเทคนิคก็ไม่ควรมองข้าม ความสามารถในการพัฒนาระบบที่ซับซ้อนอย่างอิสระนั้นเทียบได้กับทีมของเรา!” ปานหยู่กล่าว
“ดังนั้น ฉันต้องการเชิญคุณเข้าร่วมบริษัทของเรา เราสามารถซื้อระบบนี้ หรือคุณสามารถขายให้โดยได้ แต่ฉันหวังว่าคุณจะเข้าร่วมบริษัทของเรา ในบริษัทของเรา คุณจะได้รับมากกว่าสองล้านหยวน! ก่อนหน้านั้นที่ฉันบอกว่าเงินเดือนประจําปี 700,000 หยวนไม่ใช่เรื่องล้อเล่น!” เขาจริงจังมากและมองไปที่เหมิงเสี่ยวไป๋ด้วยแววตาที่คาดหวังและจริงจัง
Related
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
