Chaotic Lightning Cultivation โกลาหลแห่งอัสนีบาต 293.2

Facebook Fanpage กดเลย

••••••••••••••••••••

นิยายอื่นที่ทางค่ายแปล

สารบัญ ARK

สารบัญ อาณาจักรวิญญาณ

สารบัญ ราชันเทพเก้าสุริยัน

••••••••••••••••••••

บทที่ 293: พ่ายแพ้ต่ออสูรกาย (2)

หลังจากที่ฮวงเซ็นได้ยินเช่นนั้น เขากำลังจะกล่าวอะไรบางอย่างออกมาเมื่อเห็นว่าพี่น้องทั้งสองกำลังคลานออกมาจากตาข่ายของตน เขาตกใจพร้อมรีบกล่าวทันที “เป็นไปได้อย่างไร? ยาชาของข้าไม่ได้ผลงั้นหรือ?”

“ยาชาอะไรกัน?” ชายหนุ่มกล่าวออกมาพร้อมกับหัวเราะ “ข้าไม่เห็นจะรู้สึกอะไรเลย?”

“พี่ชายอาวุโสเป็นคนดีจริงๆ ทำให้ข้านั้นนอนหลับอย่างสบาย!” เด็กสาวกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้มกว้าง

ฮวงเซ็นกลายเป็นคนโง่ทันทีเมื่อเห็นเช่นนี้ เขารู้ทันทีว่ามีอะไรผิดพลาด เขาต้องการที่จะถามว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ทว่าสิ่งที่เขาไม่คาดคิดก็คือเหลียวเซียวเย่ายกมือขึ้นพร้อมกับตบหน้าเขาอย่างรุนแรง ฟันทั้งปากของเขาหายไปจนหมดสิ้น

เหลียวเซียวเย่าคำรามออกมาดังกึกก้อง “ไอ้ตัวบัดซบ นี่หน่ะหรือของขวัญที่นำมาให้ข้า เจ้าต้องการให้ข้าตายงั้นหรือที่พาบุคคลนี้มา! พาไอ้บัดซบนี่ออกไปและเอาเนื้อมันให้หมากินซะ!”

“นายท่าน ยกโทษให้ข้าด้วย ข้าผิดไปแล้ว!” ชายชุดคลุมสีเหลืองกล่าวออกมาอย่างรวดเร็ว ความกลัวถาโถมเข้ามาภายในหัวใจของเขาพร้อมกับวิงวอนขอความเมตตา แต่ในตอนนี้เหลียวเซียวเย่าไม่สนใจเขาโดยสมบูรณ์เสียแล้ว

ในตอนนี้ใบหน้าของเหลียวเซียวเย่าซีดขาวพร้อมกับจ้องมองไปที่ชายผู้นั้นด้วยอาการที่ทำอะไรไม่ถูก ชายผู้นั้นเผยรอยยิ้มจางๆพร้อมกล่าวออกมาว่า “มีอะไรผิดพลาดงั้นหรือ? ไม่หยินไม่หยาง เหลียวเซียวเย่า เจ้าลืมสหายเก่าเหรอ?”

ในทันทีที่เหลียวเซียวเย่าได้ยินเช่นนั้น เขาหงุดหงิดจนอกจะระเบิดออกมา พร้อมพึมพำอยู่ภายในใจ ‘ตัวบัดซบเช่นเจ้าเป็นสหายข้าตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?’

อย่างไรก็ตาม เขาทำได้เพียงเก็บคำพูดเหล่านั้นไว้ภายในใจ เพราะเกรงว่าถ้าหากกล่าวออกใบ เนื้อหนังของเขาอาจจะเสียหายได้ เหลียวเซียวเย่าปรับอารมณ์ของตนเองเล็กน้อยพร้อมกัดฟันเผยยิ้มกว้างและกล่าวว่า “เดิมทีท่านคือพี่ชายซ่ง ซึ่งไม่ใช่สหายข้า แต่ไม่รู้ว่าในตอนนี้ลมอะไรพัดให้ท่านมาอยู่ตรงนี้กันหรือ?”

แน่นอนว่าผู้ชายคนนี้เดิมทีคือซ่งจง แต่สิ่งที่ไม่คาดคิดก็คือราชันเหยี่ยวฟ้าเหลยซานเอ๋อที่ยืนอยู่ด้านข้างของเขา เหลียวเซียวเย่าจดจำสองคนนี้ได้อย่างดี แต่ทว่าเขาไม่อาจหยาบคายต่อทั้งสองได้

เหลยซานเอ๋อนั้นเป็นทูตแห่งกองทัพปีศาจของทะเลตะวันออก ซึ่งไม่ได้น่าเกรงกลัวสำหรับเหลียวเซียวเย่าสักเท่าไหร่ แต่ในตอนนี้ศัตรูของเขายืนอยู่ถึงสองคน ซึ่งคงจะไม่ดีนักถ้าหากเขาวู่วาม

ปัญหาในตอนนี้ก็คือซ่งจงนั้นมากับเหลยซานเอ๋อ ความน่ากลัวเพิ่มขึ้นอย่างช่วยไม่ได้ เมื่อครั้งที่ซ่งจงอยู่ในระดับปฐมภูมิ เขาสามารถขับไล่สามปีศาจแห่งทะเลตะวันออกได้อย่างง่ายดาย ในตอนนี้ซ่งจงนั้นอยู่ในระดับจินตันขั้นสมบูรณ์ ความแข็งแกร่งของเขานั้นไม่อาจประเมินได้เลย กล่าวได้ว่าเหลียวเซียวเย่าไม่อาจจัดการกับซ่งจงได้อย่างแน่นอนในตอนนี้

สำหรับซ่งจงที่แข็งแกร่ง แน่นอนว่าเหลียวเซียวเย่าต้องการที่จะสังหารเขา แต่ทว่าไม่กล้าทำอย่างโจ่งแจ้งเท่านั้น เขาไม่กล้าที่จะเปิดฉากการโจมตี เพราะสถานที่แห่งนี้เต็มไปด้วยสมบัติของเขา อีกทั้งมันยังเป็นสถานที่เพิ่มพูนความร่ำรวยของตน คงจะดีกว่าถ้าหากมันยังอยู่ครบสมบูรณ์ไม่มีสิ่งใดแตกหักหรือสูญสลายหายไป

แท้จริงแล้วซ่งจงนั้นไม่ได้มาที่นี่เพื่อสังหารผู้ใด เขาจงใจที่จะปลอมตัวเพื่อปะปนกับผู้คนที่อยู่ในสถานที่แห่งนี้ เหตุผลไม่มีอะไรมากนอกจากต้องการพบกับเหลียวเซียวเย่า ถ้าหากเขาเดินทางมาพร้อมกับกองทัพขนาดใหญ่ มันจะเป็นการประกาศสถานะของซ่งจงให้กับเหล่ากลุ่มพันธมิตรทะเลตะวันออกทันที จากนั้นฝ่ายของมนุษย์จะเปิดการแจ้งเตือนระดับสูงอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยง

เมื่อเห็นว่าเหลียวเซียวเย่าค่อนข้างที่จะหวาดกลัว ซ่งจงรู้สึกพึงพอใจเล็กน้อย หลังจากนี้เขาจะสร้างความโกลาหลไปทั่วทั้งทะเลตะวันออกอย่างง่ายดาย

แม้ว่าในตอนนี้ซ่งจงจะรู้สึกพอใจ แต่เขาก็ไม่ได้เปิดเผยท่าทีอะไรออกมา เขายิ้มเล็กน้อยที่มุมปากพร้อมกล่าวออกมาอย่างเรียบง่าย “เหลียวเซียวเขา ข้ามาที่นี่เพื่อที่จะให้เจ้ามีชีวิตอยู่ต่อไป ข้าคิดว่าเจ้าก็คงจะรู้ดีอยู่แล้ว!”

“ให้ข้ามีชีวิตอยู่ต่อ?” เหลียวเซียวเย่าขมวดคิ้วพร้อมถามกลับ “ข้าไม่เข้าใจ หวังว่าเจ้าจะกล่าวมากกว่านี้!”

“ถ้าจะให้พูด ที่จริงแล้วมันง่ายมาก กล่าวก็คือผู้นำของข้านั้นเห็นว่าเจ้ามีพรสวรรค์อย่างมาก จึงมีความตั้งใจที่จะนำเจ้าเข้าร่วมด้วย!” ซ่งจงเว้นระยะเพื่อให้เหลียวเซียวเย่าได้คิดก่อนสักพัก หลังจากนั้นเขากล่าวต่อ “ไปกับข้าเถอะ ไม่ฉะนั้นชีวิตของเจ้าก็คงจะเดินทางมาถึงทางตัน และเป็นทางตันที่ไม่มีทางไปต่อได้เลย!” ในขณะที่เขากล่าวเช่นนั้น มือข้างหนึ่งของเขาไขว่อยู่ด้านหลัง อีกข้างกุมไว้ที่หน้าอก จากนั้นสายฟ้าศักดิ์สิทธิ์ค่อยๆผสานกันอย่างช้าๆ ขนาดของมันใหญ่เท่ากำปั้นอยู่ตรงหน้าของเหลียวเซียวเย่า ซึ่งภาพนี้ทำให้เขาเริ่มหายใจติดขัด

เหลียวเซียวเย่าไม่ใช่คนโง่เขลา เขารู้ดีถึงความแข็งแกร่งของสายฟ้าศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่ตรงหน้า ในตอนนี้เขาทำได้เพียงสูดเอาอากาศเย็นเข้าปอดอย่างช้าๆพร้อมกับคิดอย่างสิ้นหวังอยู่ภายในใจ ‘ในครั้งที่สหายผู้นี้อยู่ในระดับปฐมภูมิ เขาสามารถใช้สายฟ้าศักดิ์สิทธิ์ของตนเพื่อขับไล่สามปีศาจแห่งทะเลตะวันออกได้ ในตอนนี้เขาอยู่ในระดับจินตันแล้ว พลังของเขาคงจะเทียบเท่าผู้ฝึกตนระดับหยวนหยินแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นระยะที่เขาสามารถระเบิดได้ คงจะเพิ่มมากขึ้นจนข้าไม่อาจคาดเดา! ไอ้สารเลวฮวงเซ็น มันสามารถพาเทพแห่งภัยพิบัตเช่นนี้มาหาข้าได้อย่างไร? ถ้าหากข้ารู้ว่ามันคือซ่งจง แน่นอนว่าข้าจะสังหารมันทิ้งทันที ใครจะอยากช่วยเหลือสหายผู้นี้กันล่ะ?’

เมื่อเห็นว่าเหลียวเซียวเย่ากำลังสับสน บางครั้งใบหน้าของเขาแสดงถึงความโกรธ บางครั้งแสดงถึงความโศกเศร้า บางครั้งแสดงออกว่าอึดอัดใจ ซ่งจงที่เห็นเช่นนั้นจึงถามออกไปทันที “เหลียวเซียวเย่า เจ้าต้องตัดสินใจเดี๋ยวนี้ หรือไม่ก็บอกมาว่าให้ข้าสังหารเจ้าได้!”

“อะไรกัน! ฝ่าบาทน้อยนั้นมีความชื่นชอบเจ้า ซึ่งมันจะส่งผลดีต่ออนาคตของเจ้าอย่างมาก แต่เจ้ากลับลังเล นี่เจ้าโง่หรือบ้ากันแน่?!” เหลยซานเอ๋อกล่าวออกมาอย่างไม่พอใจ

เหลียวเซียวเย่าได้ยินเช่นนั้น เขาตกใจพร้อมถามออกไปทันที “ฝ่าบาท? เจ้ากล่าวว่าเขาคือฝ่าบาทงั้นหรือ?”

“แน่นอน! เขาคือเจ้าชายแห่งทะเลตะวันออก!” เหลยซานเอ๋อกล่าวออกมาอย่างภูมิใจ

“แต่เรื่องนี้เป็นไปได้อย่างไร เขาเป็นมนุษย์!?” เหลียวเซียวเย่ากล่าวออกมาอย่างมึนงง

“เจ้าก็จงมองข้าให้ดีอีกครั้งสิ!” ซ่งจงกล่าวออกมา พร้อมกับปลดปล่อยลายเส้นสายธารโลหิตทันที ร่างกายของเขาถูกลำแสงสีเขียวห่อหุ้มไว้จากนั้นเขาปลดปล่อยปราณจิตวิญญาณของปีศาจออกมา ซึ่งเป็นรูปแบบของอสูรกายอย่างสมบูรณ์

“ปราณจิตวิญญาณของอสูรกาย? โอ้ งั้นเรื่องที่เจ้าเป็นสายลับให้กับกองทัพอสูรกายก็เป็นเรื่องจริงเหรอ?” เหลียวเซียวเย่ากล่าวออกมาอย่างประหลาดใจ

“เรื่องนั้นเจ้าไม่จำเป็นต้องรู้!” ซ่งจงสงบใจลงพร้อมกับกล่าวอย่างเรียบเฉย “ก่อนหน้านี้ข้าถูกล้อมโดยเหล่าอาวุโสของมนุษย์อย่างไร้ความเป็นธรรม ข้าจึงคิดที่จะรวบรวมกองทัพอสูรกายเพื่อตอบโต้ สถานที่แห่งนี้จะกลายเป็นสนามรบ เจ้าก็คงรู้ถึงความสามารถของข้าดี ทางที่เจ้ามีก็คือจงรักภักดีต่อข้าซะ แน่นอนว่าข้าจะรับประกันความปลอดภัยของเจ้า สมบัติมากมายของเจ้าในสถานที่แห่งนี้จะไม่ถูกทำลาย ยิ่งไปกว่านั้นในทะเลตะวันออกแห่งนี้ ข้าต้องการคนที่ไว้ใจได้เพื่อเป็นแขนขาให้ เจ้าไม่ใช่ทางเลือกเดียวของข้า! จงคิดให้ดี!”

เมื่อเหลียวเซียวเย่าได้ยินเช่นนั้น ดวงตาของเขาเปล่งประกายทันที เห็นได้ชัดว่าเขาตื่นเต้นอย่างมาก ไม่แปลกที่เขาจะตื่นเต้นกับสมบัติในทะเลตะวันออก มีอีกหลายเกาะที่เขายังไม่สามารถเข้าถึงได้ ระดับของเขาน้อยเกินกว่าจะบุกเดี่ยวไปยังที่แห่งนั้น เขาจึงทำได้เพียงครอบครองเกาะเล็กๆเช่นนี้เท่านั้น สถานที่ที่เป็นขุมสมบัตินั้นเต็มไปด้วยผู้ฝึกตนที่แข็งแกร่ง นั่นทำให้เหลียวเซียวเย่าทำได้เพียงมองมันอยู่ห่างๆเท่านั้น

ถ้าหากเขาเข้าร่วมกับซ่งจง เขาจะสามารถได้รับผลประโยชน์มหาศาลจากทะเลตะวันออก ทางเลือกของเขามีไม่มากนัก อีกทั้งชีวิตของเขายังอยู่ในมือของซ่งจงอีกด้วย

ภายในหัวใจของเหลียวเซียวเย่านั้นยังมีคุณธรรมเล็กน้อย เขาถามออกมาด้วยความกังวล “กลุ่มพันธมิตรทะเลตะวันออกนั้นแข็งแกร่งมาก อีกทั้งพวกเขายังได้ต่อสู้กับเหล่าอสูรกายมากมายมาก่อนเป็นระยะเวลาที่ยาวนาน เจ้าจะลบพวกเขาออกไปได้อย่างไร?”

“กลุ่มพันธมิตรทะเลตะวันออกน่ะหรือแข็งแกร่ง?!” ซ่งจงกล่าวออกมาอย่างเย้ยหยัน “พวกเขาเพียงแค่วิ่งหนีการต่อสู้เหล่านี้ไม่ได้ ถ้าหากไม่ใช่เพราะเหล่าอสูรกายบุกขึ้นโจมตีเหล่ามนุษย์ กลุ่มพันธมิตรทะเลตะวันออกก็คงจะไม่เกิดขึ้น หลายคนนั้นเย่อหยิ่งคิดว่าเหล่าอสูรกายไม่สามารถบุกขึ้นฝั่งไปโจมตีพวกเขาได้ เหล่ามนุษย์ก็เลยดูเหมือนเป็นฝ่ายไล่ล่าเพียงอย่างเดียว แต่ในคราวนี้ข้าจะสร้างโอกาสที่จะให้เหล่าอสูรกายบุกขึ้นไปตอบโต้บ้าง ข้าคิดจะกวาดล้างมนุษย์ตามแนวชายฝั่งทั้งหมด!”

“มันง่ายดายขนาดนั้นเลยงั้นหรือ?” เหลียวเซียวเย่ากล่าวออกมาอย่างรอบคอบ “ชายฝั่งของทะเลตะวันออกนั้นเต็มไปด้วยการลาดตระเวนและการป้องกันที่เข้มงวด โดยเฉพาะอย่างยิ่งในตอนนี้ซึ่งเป็นผลมาจากการพ่ายแพ้และสูญเสียเรือบินไปจำนวนมาก ทั้งหมดเพิ่มการป้องกันมากขึ้นหลายเท่า พวกเขาพร้อมที่จะล่าถอยตลอดเวลา การสังหารพวกเขาทั้งหมดจะทำได้ง่ายดายเช่นนั้นเลยหรือ?”

“ฮ่าฮ่า ถ้าหากมีเจ้ามาช่วยเหลือ แน่นอนว่าทุกอย่างจะง่ายมาก!” ซ่งจงยิ้มกว้าง “ข้าคิดว่าเจ้าก็คงจะรู้ดีอยู่แล้วว่าข้าหมายถึงอะไร!”

เหลียวเซียวเย้าจ้องมองซ่งจงเงียบๆ จากนั้นเขาก็เข้าใจทุกอย่างทันที

แน่นอนว่าเหลียวเซียวเย่าไม่ใช่คนโง่เขลา เขาเข้าใจเรื่องชั่วช้าได้อย่างง่ายดาย จากนั้นเขารีบกล่าวออกมา “เจ้าต้องการจะเคลื่อนกองทัพใต้น้ำผ่านสถานที่ของข้าไปอย่างเงียบๆ แล้วจะบุกโจมตีโดยไม่ให้ศัตรูตั้งตัวใช่หรือไม่?”

“เกือบถูกต้องแล้ว สถานที่ของเจ้ายังไม่ปลอดภัยมากนัก ข้าต้องการความช่วยเหลือจากเหล่าปีศาจทั้งสามแห่งทะเลตะวันออก จากนั้นข้าจะส่งกองทัพขึ้นฝั่งทั้งสามทิศเพื่อล้อมรอบกลุ่มพันธมิตรแห่งทะเลตะวันออก!” เมื่อกล่าวถึงตรงนี้ ซ่งจงเผยความเกลียดชังออกมาบนใบหน้าของเขาทันที “ช่วยไม่ได้ พวกมันล้อมรอบข้าก่อน ในตอนนี้ข้าก็จะให้พวกมันรับรู้ถึงการโดนล้อมบ้าง!”