Chaotic Lightning Cultivation โกลาหลแห่งอัสนีบาต 247

Facebook Fanpage กดเลย

••••••••••••••••••••

นิยายอื่นที่ทางค่ายแปล

สารบัญ ARK

สารบัญ อาณาจักรวิญญาณ

••••••••••••••••••••

บทที่ 247: การต่อสู้อันดุเดือด

*ผู้แปล : ขอแก้ไขคำศัพท์ จาก เวทมนตร์ เป็น อาคม*

ตาเฒ่าเฟิงนั้นไม่ได้โง่ ไม่ว่ายังไงเขาก็คือชายชราผู้มีฝีมือ ดังนั้นเขาจึงสามารถคาดเดาการกระทำของซ่งจงได้อย่างง่ายดาย เช่นนี้จึงอดไม่ได้ที่จะสาปแช่งออกมา “ไขมันบัดซบ นั่นคือทิศทางของเหลยซานเอ๋อ เจ้าคิดจะล่อลวงข้าเพื่อไปที่นั่นงั้นหรือ ข้านั้นสามารถหนีจากพวกมันได้ตลอดเวลา แต่เจ้าจะหนีได้อย่างไรกัน? เพียงแค่เจ้ายอมไปกับข้าแต่โดยดี อย่างมากที่สุดข้าก็สัญญาว่าจะไม่สังหารเจ้า”

เห็นได้ชัดเจนว่าตาเฒ่าเฟิงก็ไม่ได้มั่นใจว่าจะสามารถเอาชนะเหลยซานเอ๋อกับลูกน้องของนางอีกนับหมื่นได้ แม้ว่าทั้งหมดอาจจะไม่ได้ลงเอยที่การต่อสู้ แต่เขาก็ยังพยายามที่จะหลีกเลี่ยงการปะทะ ถ้าหากเขาต้องต่อสู้กับเหลยซานเอ๋อพร้อมกับปล่อยให้ซ่งจงหนีไปในช่วงชุลมุน เช่นนั้นคงไม่ได้ แน่นอนว่าเขาคิดจะถอยกลับ ทว่าซ่งจงไม่ได้คิดเช่นนั้นพร้อมตอบกลับมาอย่างเยือกเย็น “ฮ่าฮ่า เจ้ากลัวงั้นหรือ? เสียดายที่มันสายเกินไปแล้ว! ข้าจะบอกความจริงให้นะ แม้ว่าข้าจะตาย ข้าก็จะลากเจ้าตายไปพร้อมข้าด้วยเช่นกัน!”

“เจ้า… เจ้ามันบ้าไปแล้ว! ข้าให้ทางเลือกกับเจ้าแต่เจ้ากลับคิดจะวิ่งเข้าหาความตายงั้นหรือ?” ตาเฒ่าเฟิงตะโกนออกมาอย่างขุ่นเคือง

“เจ้าคิดว่าข้าจะเชื่อวาจาไร้สาระของเจ้าหรือไร?” ซ่งจงตอบกลับอย่างรังเกียจ

เมื่อเห็นว่าซ่งจงมองเขาเช่นไร ตาเฒ่าเฟิงอดไม่ได้ที่จะถอดหายใจออกมา เขากล่าวออกมาอย่างกังวล “ข้าสาบาน!”

“สาบาน?” เมื่อซ่งจงได้ยินเช่นนั้น เขาคิดในใจทันที ‘เฒ่าชราผู้นี้กำลังกลัวจริงงั้นหรือ? แม้ว่าเขาเต็มใจที่จะสาบาน ข้าก็ไม่สามารถเชื่อใจงูพิษเช่นนี้ได้!’

“ขอโทษด้วย ข้าไม่เชื่อแม้ว่าเจ้าจะสาบาน ถ้าหากว่าเจ้าเกรงกลัวอินทรีย์สายฟ้าก็จงรีบหนีไป ข้าสัญญาว่าจะไม่เปิดเผยความลับระหว่างเราเมื่อข้าหลบหนีไปได้!”

ซ่งจงไม่เชื่อมั่นในตัวของตาเฒ่าเฟิงเช่นไร ตาเฒ่าก็ไม่อาจเชื่อมั่นในตัวของซ่งจงเช่นนั้น แม้ว่าซ่งจงจะมีชื่อเสียงเรื่องรักษาคำพูด แต่เรื่องนี้นั้นเกี่ยวข้องกับชีวิตและความตายของเขา ตาเฒ่าเฟิงจะสามารถเชื่อใจซ่งจงโดยง่ายได้เช่นไร?

ตาเฒ่าเฟิงกัดฟันพร้อมกับก่นด่าออกมาอีกครั้ง “ไขมันบัดซบ เจ้ากำลังบังคับให้ข้าลงมือ!”

เมื่อเขากล่าวเช่นนั้น ตาเฒ่าเฟิงปลดปล่อยการโจมตีออกมาอย่างบ้าคลั่งอีกครั้ง ในขณะที่เขาปลดปล่อยทุกอย่างออกมา ร่างกายของเขาสั่นไหวเล็กน้อย ลูกบอลมากมายนับไม่ถ้วนร่วงหล่นจากท้องฟ้าราวกับห่าฝน ในเวลานั้นซ่งจงที่อยู่ใต้น้ำรับรู้ได้ถึงแรงกดดันมหาศาล เขาพยายามอย่างมากเพื่อหลบพวกมัน ลำแสงศักดิ์สิทธิ์ที่กำลังปกป้องเขาอยู่ในตอนนี้สั่นไหวราวกับว่ามันจะหายไปตอนไหนก็ได้ ช่วงเวลาที่มันแตกสลาย ร่างกายของซ่งจงจะต้องรับแรงกระแทกมหาศาลและเขาจะได้รับบาดเจ็บสาหัส แน่นอนว่าช่วงเวลาที่ได้รับบาดเจ็บ ความเร็วของเขาจะลดลงอย่างมากและจะไม่สามารถหลบการโจมตีของตาเฒ่าเฟิงได้ ในเวลานี้ไม่มีผู้ใดเลยที่สามารถจะช่วยเหลือเขาให้รอดพ้นจากวิกฤตินี้ ในขณะที่ซ่งจงกำลังรู้สึกหมดหนทางอย่างสมบูรณ์ เขาทำได้เพียงมองดูลำแสงศักดิ์สิทธิ์ที่กำลังจางหายไปอย่างช้า ๆ และในที่สุดมันก็หายไป หลังจากนั้นแรงกดดันจากพลังของตาเฒ่าเฟิงได้ถาโถมเข้ามาจากทุกทิศทาง

ในขณะที่ซ่งจงถูกโจมตีโดยตาเฒ่าเฟิง ปรากฏอินทรีย์สายฟ้านับหมื่นตัวขึ้นบนท้องฟ้า พวกมันพุ่งไปด้านหน้าอย่างรวดเร็วพร้อมกับปล่อยสายฟ้าออกมาจากปีก เป้าหมายของทั้งหมดแน่นอนว่าคือตาเฒ่าเฟิง!

ถ้าหากอยู่ในสถานการณ์ปกติ ตาเฒ่าเฟิงสามารถป้องกันสายฟ้าเหล่านี้ได้ด้วยสมบัติวิเศษ แต่ในตอนนี้สมบัติของเขาถูกทำลายไปหมดสิ้น ทำให้ฐานะของเขาอัตคัดมาก เมื่อตกอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้ ตาเฒ่าเฟิงไม่กล้าที่จะประมาท เขาใช้อาคมวายุเพื่อหลบหลีกทุกอย่าง ในตอนนี้เขาสูญเสียโอกาสที่จะโจมตีซ่งจงแล้ว

ซ่งจงผู้สิ้นหวังมองเห็นสถานการณ์ทุกอย่าง เขาสดใสขึ้นมาทันที โดยไม่ต้องกล่าวอะไรต่อเขาเรียกระฆังทองแดงออกมาเพื่อป้องกันการโจมตีของตาเฒ่าเฟิง แม้ว่าจะได้รับบาดเจ็บจากแรงกระแทกที่ส่งออกมา แต่มันก็ดีกว่าการตายทันที ในตอนนี้ตาเฒ่าเฟิงถูกบังคับให้หนี ซ่งจงที่บาดเจ็บอย่างหนักในตอนนี้เขามีโอกาสได้พัก เหลยซานเอ๋อที่นั่งอยู่บนหลังอินทรีย์สายฟ้าขนาดใหญ่ได้ปรากฏตัวขึ้นแล้วเช่นกัน หน้าตาที่สวยงามของนางเต็มไปด้วยความกังวล นางตะโกนไปหาซ่งจงที่เต็มไปด้วยความเหนื่อยอ่อน “โอ้ ฝ่าบาทน้อย ท่านสบายดีหรือไม่?”

ซ่งจงและตาเฒ่าเฟิงที่ได้ยินเช่นนั้น ทั้งสองคนตกใจทันที แม้แต่ซ่งจงเองก็เช่นกัน เขาคิดภายในใจกับตนเอง ‘ข้ากลายเป็นฝ่าบาทน้อยไปตั้งแต่เมื่อไหร่กัน? เหลยซานเอ๋อกำลังคิดจะทำอะไรกันแน่?’

ใบหน้าของตาเฒ่าเฟิงบิดเบี้ยวด้วยความสงสัย อย่างไรก็ตามเขาคิดอย่างรวดเร็วว่าเหลยซานเอ๋อคงทำอะไรผิดพลาดสักอย่าง ดังนั้นเขาจึงตะโกนออกไป “ราชันเหยี่ยวฟ้าเหลยซานเอ๋อ นี่เป็นเรื่องระหว่างเราผู้ฝึกตนที่เป็นมนุษย์ ข้าอยากจะเตือนว่าท่านไม่ควรเข้ามาแทรกแซง ถ้าไม่เช่นนั้นอย่าได้กล่าวโทษว่าชายชราผู้นี้หยาบคาย!”

ถ้าหากเป็นสถานการณ์ปกติ เหลยซานเอ๋อหันไปรอบ ๆ และถอยออกไปเมื่อตาเฒ่าเฟิงตะโกนมาเช่นนั้น แต่ในตอนนี้สภาพของตาเฒ่าเฟิงค่อนข้างน่าสมเพช แต่เขาก็ยังคงอยู่ในระดับหยวนหยินขั้นสมบูรณ์ แม้ว่าปกติเขาจะไม่สามารถเอาชนะอินทรีย์สายฟ้านับหมื่นตัวได้ แต่การสังหารอินทรีย์สายฟ้าสักสองถึงสามพันตัวก่อนจะหลบหนีไม่ใช่เรื่องยาก เหลยซานเอ๋อไม่ได้โง่เขลา แน่นอนว่านางจะไม่เสียสละลูกน้องของตนเองเพื่อเข้าไปแทรกแซงเรื่องระหว่างมนุษย์

แต่ในตอนนี้ตาเฒ่าเฟิงนั้นคิดผิด ดวงตาของเหลยซานเอ๋อแสดงออกมาถึงความโกรธจัด นางชี้ไปที่ตาเฒ่าเฟิงพร้อมตะโกนออกมา “เจ้าคนสารเลว เจ้ากล้าที่จะโจมตีลูกหลานแห่งจักรวรรดิทะเลตะวันออก เจ้ามันสมควรตาย! เด็กน้อยทั้งหลาย จงสังหารไอ้แก่นี้เพื่อข้า!”

เหล่าอินทรีย์สายฟ้าได้ยินเช่นนั้น พวกมันไม่รีรอพร้อมกับสยายปีกและโจมตีไปที่ตาเฒ่าเฟิงอย่างพร้อมเพรียง

ตาเฒ่าเฟิงไม่ใช่คนที่อารมณ์ดีนัก หลังจากที่โดนโจมตีอย่างนับไม่ถ้วน เขาโกรธจัดทันที เขาสร้างหอกขึ้นมาด้วยอาคมลมจากนั้นส่งมันออกไปราวกับดาวตก ทั้งหมดพุ่งออกมาอย่างรวดเร็ว เหล่าอินทรีย์สายฟ้าที่ถูกแทงด้วยหอกกระดูกหักและบาดเจ็บสาหัสอย่างไม่มีข้อยกเว้น ทั้งหมดร่วงหล่นจากท้องฟ้าอย่างน่าสงสาร เห็นได้ชัดว่าพวกมันไม่มีโอกาสที่จะรอดชีวิตไปได้ ตาเฒ่าเฟิงนั้นอยู่ในระดับหยวนหยินขั้นสมบูรณ์ ด้วยการสะบัดมือเพียงครั้งเดียวเขาสามารถสังหารอินทรีย์สายฟ้านับร้อยตัวได้อย่างง่ายดาย ทั้งหมดเพื่อให้เหลยซานเอ๋อเกรงกลัวและถอยออกไป

ในเวลานั้นตาเฒ่าเฟิงไม่ลืมที่จะเย้ยหยัน “เหลยซานเอ๋อ เจ้าสามารถข่มเหงได้เพียงพวกมือใหม่ในทะเลตะวันออกเท่านั้น น่าเสียดายที่เจ้าไม่เหมาะสมที่จะเป็นคู่ต่อสู้ของชายชราผู้นี้ ถ้าหากเจ้ายังมีสมองอยู่ จงฟังที่ข้าบอกและถอยออกไปซะ ข้าจะลืมเรื่องระหว่างเราทั้งหมดลงเพียงแค่นี้ แต่ถ้าหากไม่ ข้าจะฆ่านกเหล่านี้ให้หมด!”

เมื่อเหลยซานเอ๋อได้ยินเช่นนั้น นางชะงักไปชั่วครู่ นางมองที่ลูกน้องของตนเองพร้อมกับหันไปหาซ่งจง จากนั้นนางกล่าวออกมาอย่างเด็ดขาด “ข้าไม่สนว่าเจ้าจะเป็นใคร แต่ในตอนนี้เจ้าไม่สามารถที่จะข่มเหงฝ่าบาทน้อยแห่งทะเลตะวันออกได้ ถ้าหากเจ้ามีสมอง จงรีบหนีไปซะ ถ้าไม่เช่นนั้นข้าจะใช้ทุกอย่างที่มีเพื่อจับกุมเจ้า!”

ตาเฒ่าเฟิงได้ยินเช่นนั้นเขาโกรธจัดพร้อมกับตะโกนออกมาทันที “เยี่ยม ยอดเยี่ยมมาก! เจ้ามันโง่เขลานัก! ถ้าเช่นนั้นข้าจะแสดงให้เจ้าดูแล้วกันว่าข้าสามารถดูแลเจ้าได้อย่างไรบ้าง!” เมื่อเขากล่าวเช่นนั้น เขาส่งหอกอีกมากมายพุ่งไปที่เหลยซานเอ๋อ

ในฐานะผู้นำ ชื่อเสียงของนางก็ไม่ธรรมดาเช่นกัน เมื่อตาเฒ่าเฟิงโจมตีออกมา นางหลบหลีกได้อย่างรวดเร็ว ในเวลานั้นนางตะโกนเพื่อออกคำสั่งทันที “ฆ่ามัน!”

เหล่าอินทรีย์สายฟ้านับหมื่นที่ได้ยินเช่นนั้น พวกมันเริ่มสยายปีกออกมาอีกครั้ง บางตัวพยายามที่จะพุ่งเข้าไปกัดตาเฒ่าเฟิง บางส่วนพุ่งเข้าไปเพื่อต่อสู้ในระยะประชิด ส่วนที่เหลือนั้นโจมตีจากระยะไกล ทั้งหมดนี้ใช้ความตายเป็นเดิมพัน

ไม่ว่าตาเฒ่าเฟิงจะน่ากลัวเพียงใด เขาอดไม่ได้ที่จะส่งเสียงคำรามออกมาหลังจากที่ถูกโจมตีอย่างหนักหน่วง ในช่วงเวลาแห่งความตายเขาส่งหอกออกไปอีกอย่างบ้าคลั่ง หอกพุ่งออกไปทุกทิศทางพร้อมกับสังหารอินทรีย์สายฟ้าจำนวนมาก อย่างไรก็ตามเหล่าอินทรีย์สายฟ้าก็ยังคงโจมตีออกไปอย่างต่อเนื่อง ทว่าตาเฒ่าเฟิงก็ไม่ยอมแพ้เช่นกัน!

ในตอนนี้เหลยซานเอ๋อใช้อินทรีย์สายฟ้าต่อสู้กับเวลา นางตะโกนบอกซ่งจงที่อยู่ใต้น้ำ “ฝ่าบาทน้อย หนีไป! ข้าจะรั้งเขาไว้เอง!” เมื่อนางกล่าวเช่นนั้น นางเข้าร่วมการต่อสู้ด้วยตนเองทันที นางเห็นว่าสหายของตนนั้นล้มตายไปจำนวนมาก ใบหน้าที่สวยงามกำลังเปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำตา การแสดงออกเช่นนี้ของนางได้เอาชนะใจของซ่งจงอย่างสมบูรณ์! แม้ว่าจะไม่รู้ว่าเหตุใดเหลยซานเอ๋อจึงทำเช่นนี้ แต่ซ่งจงจะหลบอยู่ด้านหลังสตรีเพื่อหนีไปได้อย่างไร?

เมื่อเห็นว่าเหลยซานเอ๋อนั้นยอมตายเพื่อเขา ขนที่สวยงามของเหล่าอินทรีย์สายฟ้าเต็มไปด้วยเลือด ทั้งหมดร่วงลงมาราวกับฝนโลหิต ประกอบกับเสียงกรีดร้องที่ดังสนั่นไปทั่วท้องฟ้าพร้อมกับน้ำตาของเหลยซานเอ๋อ สุดท้ายซ่งจงไม่สามารถอดทนได้อีกต่อไป เขาพุ่งขึ้นจากน้ำราวกับลูกปืนใหญ่ เขาหยิบสายฟ้าทั้งสิบออกมาทันที

มือซ้ายของเขาคืออสนีขั้วลบ มือขวาคืออสนีขั้วบวก ครั้งนี้เขาไม่ได้ผสมมันเข้าด้วยกัน แต่ถือไว้ในมือเท่านั้น ส่งผลให้แสงของมันสว่างไสวออกมา เขากำลังดูดซับพลังของสายฟ้า พลังถูกฉีดเข้าไปในมือของซ่งจง แน่นอนว่าพลังของมันเข้มข้นอย่างมาก ไม่เหมือนกับสายฟ้าศักดิ์สิทธิ์ทั่วไปที่เพียงเอาออกมาแล้วต้องโยนออกไปทันที ไม่เช่นนั้นมันจะระเบิด แน่นอนว่าความแข็งแกร่งของมันไม่เป็นรองใคร แต่ก็มีข้อเสียอยู่เช่นกัน พลังของมันนั้นบ้าคลั่ง ดังนั้นมันสามารถทำให้ผู้ใช้สามารถบาดเจ็บได้ ถ้าหากจะใช้งานมัน แน่นอนว่าจะต้องมีร่างกายที่แข็งแกร่ง ถ้าไม่เช่นนั้นร่างกายของผู้ใช้จะระเบิดก่อนที่จะได้โจมตีออก แม้ว่าเขาจะสามารถปลดปล่อยมันออกไปได้ แต่ร่างกายเขาจะได้รับผลกระทบอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยง นั่นเป็นเหตุผลที่ซ่งจงไม่เต็มใจที่จะใช้มัน!

ในตอนนี้ซ่งจงถูกบีบบังคับให้ทำเช่นนี้ เขาไม่สนใจร่างกายของตนเองและใช้มันทันที เขารีบเร่งทุกอย่างให้รวดเร็วที่สุด จากนั้นปรากฏตัวขึ้นต่อหน้าตาเฒ่าเฟิงทันที พร้อมกับโยนมันออกไปอย่างรวดเร็วโดยที่ตาเฒ่าเฟิงยังไม่ทันได้ตั้งรับ

ตาเฒ่าเฟิงนั้นเป็นผู้ฝึกตนระดับหยวนหยิน แม้ว่าจะถูกรบกวนจากเหล่าอินทรีย์สายฟ้า แต่เขารับรู้ได้อย่างรวดเร็วว่าถูกซ่งจงซุ่มโจมตี แต่เขามั่นใจในร่างกายของตนเองมากเกินไปหลังจากใช้อาคมปีศาจเข้าสู่ร่างกาย มันมากจนคิดว่าไม่มีสิ่งใดทำอันตรายเขาได้ ดังนั้นจึงเพิกเฉยต่อการโจมตีของซ่งจงและส่งลูกบอลออกไปเพื่อตอบโต้เท่านั้นแต่ไม่ได้คิดป้องกันแต่อย่างใด

ในตอนนี้ซ่งจงยังมีกระดองเต่าดำอยู่ แม้ว่ามันจะเป็นถึงเต่าดำแต่ก็ไม่อาจป้องกันการโจมตีของผู้ฝึกตนระดับหยวนหยินขั้นสมบูรณ์ได้ กระดูกซี่โครงของเขาหักทันทีเมื่อถูกแรงกระแทก ก่อนที่จะได้พูดอะไรออกมา เขาพ่นเลือดออกมาพร้อมกับหมดสติไปทันที ก่อนที่จะหมดสติไปเขารู้สึกว่าร่วงหล่นบนอะไรสักอย่างที่นุ่มนิ่มพร้อมกับเสียงร้องไห้ที่กังวลว่าเขาจะเป็นอะไรไป

สำหรับตาเฒ่าเฟิง ร่างกายของเขานั้นแข็งแกร่งมาก ร่างกายของซ่งจงก็ไม่ได้อ่อนแอเช่นกัน ร่างกายของซ่งจงนั้นสามารถเทียบเท่าอสูรกายขั้นห้า ด้วยสายฟ้าศักดิ์สิทธิ์ทั้งสิบ อสนีขั้วบวกและลบพุ่งเข้าปะทะกับหน้าอกของตาเฒ่าเฟิง พวกมันระเบิดออกอย่างทรงพลังพร้อมกับเหล่าอินทรีย์นับหมื่นที่พุ่งเข้าไปหาเขาอย่างพร้อมเพรียง ทำให้ตาเฒ่าเฟิงกระเด็นออกไปพร้อมกับบาดเจ็บสาหัสทันที! ตาเฒ่าเฟิงเหลือบไปเห็นว่าเจ้าอ้วนหลังจากที่ถูกเขาโจมตีนั้นเป็นเหลยซานเอ๋อเข้าไปกอดเขาไว้ในอ้อมแขน เขาโกรธจัดพร้อมกับกังวลอย่างมาก ในตอนนี้เขาเป็นเพียงปีศาจร้ายตนหนึ่งที่เหนื่อยล้าจากการต่อสู้ที่ยาวนาน ถ้าหากว่าเขาเพิ่งใช้อาคมปีศาจเข้าสู่ร่างกายระยะแรก ซ่งจงจะตายด้วยการสะบัดมือเพียงครั้งเดียว น่าเสียดายที่เรื่องราวดำเนินมาถึงตอนจบแต่เขาก็ยังไม่อาจสังหารซ่งจงได้

เห็นได้ชัดว่าเหลยซานเอ๋อนั้นตระหนักถึงจุดนี้เช่นกัน เมื่อนางปกป้องซ่งจงไว้ได้แล้ว นางรีบใช้ยาอายุวัฒนะเพื่อรักษาเขาทันที ไม่ต้องกล่าวสิ่งใดต่อ นางกอดเขาไว้ในอกพร้อมกับบินหนีทันที เมื่อตาเฒ่าเฟิงเห็นเช่นนั้น เขาเริ่มกระวนกระวายอย่างรุนแรง ในตอนนี้แม้ว่าเขาต้องการที่จะไล่ล่า แต่ก็ไม่สามารถออกจากฝูงอินทรีย์นับหมื่นที่กำลังโจมตีเขาอย่างบ้าคลั่งได้ ไม่ว่าจะต้องล้มตายกันอีกเท่าไหร่ แต่เหล่าอินทรีย์สายฟ้าจะไม่ยอมให้ตาเฒ่าเฟิงเข้าถึงเหลยซานเอ๋อได้อย่างเด็ดขาด!

ตาเฒ่าเฟิงนั้นติดอยู่กับเหล่าอินทรีย์สายฟ้านับหมื่น และในตอนนี้เป็นเวลาที่อาคมปีศาจเข้าสู่ร่างกายถึงขีดจำกัดแล้ว นอกจากนั้นเขายังบาดเจ็บสาหัสจากการโจมตีของซ่งจง อวัยวะภายในของเขาไม่ได้อยู่ในตำแหน่งเดิมและกระดูกหักหลายที่ ถ้าหากเขาไม่ถอยในตอนนี้ จุดจบของเขาคือเป็นอาหารเย็นให้กับเหล่าอินทรีย์สายฟ้า

ตาเฒ่าเฟิงถอนหายใจอย่างหมดหนทาง เขาใช้อาคมหลบหนีของสำนักเพื่อส่งตัวเองกลับไปอย่างรวดเร็ว