บทที่ 151: การต่อสู้ของผู้ฝึกตนทั้งเก้า
มีดสั้นที่หานปิงเอ๋อหยิบจับออกมานั้นถูกออกแบบมาอย่างประณีต แม้ว่าหานปิงเอ๋อจะไม่มีปราณจิตวิญญาณเพื่อเรียกใช้งานมัน แต่ความแหลมคมของมันเพียงอย่างเดียวก็สามารถตัดผ่านโลหะได้สบาย แต่แล้วบุคคลที่ปรากฏขึ้นตรงหน้าของนางกลับใช้มือเปล่าจับมันได้อย่างง่ายดาย จากนั้นเขาดึงมีดสั้นออกจากมือของนางช้า ๆ ผู้ฝึกตนปีศาจทั้งหมดมองเห็นการกระทำของฝ่ายตรงข้ามอย่างชัดเจน บุรุษรูปร่างสูงราวแปดฟุต มีพุงขนาดใหญ่ หากมองผ่านในครั้งแรกพวกเขาทั้งหมดคิดได้เพียงมันคือหมีตัวหนึ่งเท่านั้น แม้ว่าร่างกายของเขาจะไม่มีสมบัติวิญญาณข้างกายและดูเรียบง่าย แต่ทุกคนรู้สึกได้อย่างชัดเจนถึงพลังที่เปล่งประกายออกมาจากร่างกายของเขา มันเป็นกลิ่นอายแห่งความโกรธแค้นและจิตสังหารที่ล้นเหลือ!
“เป็นท่านงั้นหรือ? ศิษย์พี่ซ่ง?” เมื่อหานปิงเอ๋อมองเห็นว่าเขาเป็นใคร นางกล่าวออกมาอย่างประหลาดใจ “ท่านมาทำอะไรในที่แห่งนี้?”
“ฮ่าฮ่า ข้าหลงทางและเข้าประตูผิดน่ะ อีกทั้งตอนนี้ข้ายังมองเห็นกลุ่มคนหมู่มากกำลังข่มขู่หญิงสาวที่ไร้ทางสู้ ข้าไม่อาจยอมรับเรื่องราวเช่นนี้ได้!” เจ้าอ้วนหยิบเอายาอายุวัฒนะออกมาและส่งมันให้หานปิงเอ๋อ “ศิษย์น้องกินนี่ก่อน ในส่วนที่เหลือข้าจะจัดการให้เอง!” หานปิงเอ๋อหยิบยาจากเจ้าอ้วนด้วยความเอียงอายพร้อมทั้งกล่าวออกมาอย่างระมัดระวัง “ศิษย์พี่ พวกเขามีจำนวนมากกว่าท่าน ข้าเกรงว่าท่านจะไม่อาจรับมือได้ มันจะดีที่สุดถ้าหากท่านทำเป็นมองไม่เห็นเรื่องนี้ และช่วยให้ข้าตายตกไปอย่างไม่เจ็บปวด ข้าจะขอบคุณในน้ำใจของท่านอย่างยิ่ง!”
“ฮ่าฮ่า” เจ้าอ้วนยิ้มกลับ “ศิษย์น้องสังหารผู้ฝึกตนปีศาจร่วมยี่สิบคนด้วยตนเอง ข้ารู้สึกประทับใจอย่างยิ่ง! แม้ว่าพี่ชายผู้โง่เขลาคนนี้ฝีมือจะห่างชั้นกับศิษย์น้องอยู่มากโข แต่ข้าคิดว่าเพียงขยะเจ็ดคนนี้ข้าสามารถจัดการได้!”
เมื่อผู้ฝึกตนปีศาจทั้งเจ็ดได้ยินสิ่งที่เจ้าอ้วนกล่าวออกมา แน่นอนว่าพวกเขาโกรธจัดทันทีพร้อมกับตะโกนออกมา “ไขมันบัดซบ เจ้าไปเอาความกล้าหาญนี้มาจากที่ใด!”
“เจ้าคงเหนื่อยคิดมีชีวิตอยู่สืบต่อ ยืนอยู่ตรงนั้นเสีย ข้าจะจับเจ้าต้มยำทำแกงให้เอง ถึงตอนนั้นค่อยดูกันว่าเจ้ายังสามารถยโสโอหังต่อไปได้หรือไม่!”
ผู้ฝึกตนปีศาจทั้งเจ็ดต่างพากันตะโกนเหยียดหยามเจ้าอ้วน แต่เขาหาได้เก็บมาคิดใส่ใจไม่ เขาโบกมือหนึ่งครั้งพร้อมปรากฏดาบแห่งธาตุทั้งห้าออกมาลอยอยู่ในอากาศรอบตัว
ผู้ฝึกตนปีศาจทั้งเจ็ดคนถูกคลื่นความกดดันจากสมบัติวิเศษนี้โดยสมบูรณ์ คนทั้งเจ็ดสีหน้าเปลี่ยนโดยฉับพลัน ปัญหาก็คือเจ้าอ้วนเป็นผู้ฝึกตนประเภทสายฟ้า อีกทั้งเขายังครอบครองสายฟ้าถึงสามประเภทด้วย และยังสามารถต่อสู้กับหานปิงเอ๋อได้อย่างเท่าเทียม เมื่อดาบแห่งธาตุทั้งห้ามาอยู่ร่วมกับสายฟ้าศักดิ์สิทธิ์ ความน่าเกรงขามของมันเพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณ พวกเขาไม่สามารถทำสิ่งใดได้นอกจากระมัดระวังตัวให้มาก พร้อมทั้งเริ่มคุยกันผ่านสัมผัสวิญญาณอีกครั้ง หานปิงเอ๋อรู้สึกประหลาดใจเมื่อได้เห็นสมบัติวิเศษของเจ้าอ้วน นางขมวดคิ้วแน่นพร้อมถามออกไปอย่างจริงจัง “ศิษย์พี่ซ่ง น้องสาวผู้นี้เคยขุ่นเคืองกับท่านมาก่อนและเกือบจะทำให้ท่านพิการ เหตุใดท่านจึงปกป้องข้า? ท่านก็รู้ว่าแม้จะมีสมบัติวิเศษพร้อมทั้งสายฟ้าศักดิ์สิทธิ์ก็ยังไม่อาจเอาชนะพวกมันได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเป็นสถานที่แห่งนี้!”
“ใช่แล้ว!” เมื่อผู้ฝึกตนปีศาจได้ยินเช่นนั้น ดวงตาของพวกเขาสว่างขึ้นมาพร้อมกล่าวว่า “นี่คือประตูเคลื่อนย้ายของผู้ฝึกตนปีศาจ คนของพวกเราจะหลั่งไหลเข้ามายังสถานที่แห่งนี้อย่างต่อเนื่อง ถ้าหากเจ้ายังอยากจะขุดหลุมฝังตนเองไว้ที่นี่ ข้าเกรงว่ามันจะเป็นการเสียสละที่เปล่าประโยชน์!”
เจ้าอ้วนไม่ได้สนใจสิ่งที่ผู้ฝึกตนปีศาจกล่าวออกมา แต่เขากลับหันหลังและกล่าวกับหานปิงเอ๋อ “ศิษย์น้อง ความขุ่นเคืองของเรานั้นเกิดขึ้นจากเรื่องราวระหว่างสำนัก พี่ชายผู้นี้ไร้ความสามารถและพ่ายแพ้ต่อเจ้า แม้ว่ามันจะไม่เป็นทางการ แต่ข้ายินยอมรับความพ่ายแพ้นั้นแต่โดยดี ถ้าหากในอนาคตมีโอกาสได้พบเจอกันอีกครั้ง พี่ชายผู้โง่เขลาคนนี้จะขอท้าทายเจ้าอีกครั้ง แต่ทุกอย่างเป็นเรื่องของอนาคต ตอนนี้ศิษย์น้องตกอยู่ในอันตราย เป็นเรื่องธรรมดาที่พี่ชายผู้นี้จะขอปกป้องเจ้า! ข้าไม่อาจกล่าวว่าตนเองคือวีรบุรุษ แต่ข้าไม่สามารถมองเห็นศิษย์น้องถูกรังแกโดยคนชั่วเหล่านี้แล้วนิ่งเฉยได้!”
สิ่งที่เจ้าอ้วนกล่าวออกมานั้นเกิดจากก้นบึ้งของหัวใจเขาและตรงไปตรงมา หานปิงเอ๋อสงบลงเพราะนางรับรู้ได้ว่าเจ้าอ้วนไม่ได้โกหก นางตัดสินใจที่จะมีชีวิตอยู่ด้วยติดหนี้เจ้าอ้วนพร้อมกับไม่ได้กล่าวทักท้วงอะไรอีก นางคำนับเจ้าอ้วนพร้อมกล่าวอย่างจริงใจ “ถ้าหากเป็นเช่นนั้น ข้าต้องรบกวนศิษย์พี่ด้วย!” เมื่อนางกล่าวเช่นนั้น นางกินยาอายุวัฒนะที่เจ้าอ้วนมอบให้ ไม่มีคำกล่าวใดออกมาอีก นางเข้าสู่สมาธิทันที พร้อมตัดขาดโลกภายนอกอย่างรวดเร็ว เช่นนี้คือนางมอบชีวิตของตนเองไว้ให้เขาปกป้องแล้ว
แม้ว่าหานปิงเอ๋อจะไม่ได้กล่าวสิ่งใดออกมามากนัก แต่เจ้าอ้วนรับรู้ได้ว่านางเชื่อใจเขา นับตั้งแต่ที่เขาถูกไล่ออกจากบ้านของตนและต้องเร่ร่อนกลายเป็นคนรับใช้ เขาได้พบเจอกับความอัปยศมากมาย คนเดียวที่เขาสามารถไว้ใจได้คือเจ้าลิง แม้แต่หานหลิงเฟิงเขาก็ยังไม่อาจไว้ใจนางได้! ในตอนนี้มีหญิงสาวผู้หนึ่งไว้วางใจเขาอย่างเต็มใจ แม้กระทั่งมอบร่างกายของตนเองให้เขาดูแล สิ่งเหล่านี้ทำให้จิตใจของเขาพองโตขึ้น เขาคิดกับตนเองภายในใจว่าจะไม่ยอมให้เกิดอันตรายกับนางโดยเด็ดขาด!
เจ้าอ้วนไม่ใช่บุคคลที่มีดีแค่คำพูดเท่านั้น หลังจากกล่าวคำสาบานในใจแล้ว เขาไม่ได้กล่าวสิ่งใดเพิ่มเติมแต่เริ่มขยับร่างกายทันที เขาขยับมือหนึ่งครั้งเพื่อปลดปล่อยดาบแห่งธาตุทั้งห้าออกไปสร้างวงกลมขนาดสามสิบฟุตเพื่อล้อมรอบหานปิงเอ๋อและตนเองไว้
ดาบทั้งห้าเริ่มเปล่งแสงที่แตกต่างกันออกมา ดาบทำการปิดผนึกพื้นที่โดยรอบอย่างรวดเร็ว ถ้าหากผู้ใดต้องการที่จะเข้ามาโจมตีในตอนนี้จะต้องพบกับความน่าเกรงขามของดาบทั้งห้าเล่มนี้เสียก่อน
ในขณะนั้น เจ้าอ้วนวางมือซ้ายไว้ด้านหลังและใช้อาคมเพื่อควบคุมดาบ สำหรับมือขวาของเขากำลังถือสายฟ้าศักดิ์สิทธิ์โปร่งใสอยู่ ถ้าหากมีเหตุการณ์ที่ผิดปกติเกิดขึ้น แน่นอนว่าเขาจะเริ่มการโจมตีโดยไม่ลังเล
ผู้ฝึกตนปีศาจทั้งเจ็ดรู้สึกปวดหัวกับกลยุทธ์ที่แสนขี้ขลาดของเจ้าอ้วน ความจริงแล้วพวกเขาทั้งหมดสามารถทำลายดาบเหล่านี้ได้อย่างง่ายดาย แต่ช่องโหว่มีมากเกินไป ถ้าหากพวกเขาโจมตีพร้อมกัน แน่นอนว่าจะไม่มีปราณจิตวิญญาณสำหรับการป้องกัน อีกทั้งหลังจากนั้นถ้าหากเจ้าอ้วนใช้สายฟ้าศักดิ์สิทธิ์พวกเขาทั้งหมดจะตกอยู่ในสภาวะยากลำบาก
ในขณะนั้นผู้ฝึกตนปีศาจทั้งเจ็ดไม่สามารถหาทางออกได้ แต่ดูเหมือนว่าสวรรค์ต้องการจะเห็นความตายของเจ้าอ้วน ในเวลาเดียวกันมีผู้ฝึกตนปีศาจโผล่มาที่บริเวณประตูเคลื่อนย้ายอีกสองคน ในตอนนี้การต่อสู้คือหนึ่งต่อเก้า!
ทั้งสองคนที่เดินเข้ามาใหม่ถูกจัดอยู่ในกลุ่มคนชั้นสูงและเต็มไปด้วยสมบัติวิเศษ ความสมดุลของการต่อสู้ถูกทำลายลงทันที พวกเขาประชุมลับผ่านสัมผัสวิญญาณพร้อมเริ่มต้นแผนการทำลายดาบทันที
บุคคลแรกที่เดินเข้ามาคือผู้ฝึกตนแมลง เขาหยิบอุปกรณ์ออกมาพร้อมเริ่มใช้งานมัน ตัวต่อสีดำจำนวนมากบินออกและปรากฏตัวอยู่ในอากาศ แม้ว่ามันจะดูคล้ายกับตัวต่อทั่วไป แต่ทว่าพิษของมันร้ายแรงมาก หากผู้ใดโดนพิษเข้าไป ความเจ็บปวดนั้นเกินบรรยาย มีผู้ฝึกตนหลายสิบคนที่ต้องตายตกไปเพราะความเจ็บปวดเหล่านี้
ภายใต้คำสั่งผู้ฝึกตน ตัวต่อทั้งหลายจะบินออกพร้อมต่อสู้ พวกมันตอนนี้สภาพไม่ต่างเมฆดำขนาดใหญ่เคลื่อนตัวเข้าหา
ขณะนี้ ผู้ฝึกตนคนอื่นล้วนนำสมบัติวิเศษออกมา ทั้งดาบบิน ไม้เท้า อุปกรณ์อันหลากหลายปรากฏขึ้นพร้อมกัน พวกมันส่องประกายแสงแตกต่างกันไปพร้อมบินไปมาทั่วท้องฟ้า หากมีผู้พบเห็นคงได้ประทับใจกับแสงสีเหล่านี้
ราวกับพวกเขาสื่อสารกันก่อนแล้ว เมื่อฝูงตัวต่อนับล้านปรากฏ กลางอากาศตอนนี้ต่างก็มีสมบัติวิเศษจำนวนมากเข้ากดดันพร้อมกัน พวกมันพุ่งเข้าใส่จากทุกทิศทาง
เจ้าอ้วนไม่ล่าช้าเช่นกัน เขาสั่งให้ดาบแห่งธาตุทั้งห้าทำงานเต็มกำลังทันที ด้วยคุณสมบัติของดาบแห่งธาตุทั้งห้าที่สามารถหักล้างกับทุกสิ่งอย่างได้ วินาทีต่อมาคือสมบัติวิเศษปะทะเข้ากับดาบแห่งธาตุทั้งห้าอย่างรุนแรง แม้ว่าระดับขั้นของดาบแห่งธาตุทั้งห้าจะเหนือกว่า แต่ด้วยจำนวนของฝ่ายศัตรูมีมากกว่า อีกทั้งเจ้าอ้วนต้องใช้ปราณจิตวิญญาณทั้งหมดที่เขามีทำให้เจ้าอ้วนต้องจำกัดพลังของมันเอาไว้ ดาบทั้งหมดจึงกระจัดกระจายออกจากกัน แต่ดาบแห่งธาตุทั้งห้าของเขาไม่ได้ถูกทำลายแต่อย่างใด
ถ้าหากพวกเขาดันทุรังที่จะต่อสู้กันต่อไป เจ้าอ้วนจะไม่มีเวลาที่จะใช้แสงจากดาบอีกครั้ง ขอบคุณสวรรค์ในตอนนี้เขามีแผนภายในใจแล้ว หลังจากที่สมบัติวิเศษถูกส่งกลับไปยังเจ้าของของพวกมัน เจ้าอ้วนเริ่มทำการยิงสายฟ้าทันที นั่นทำให้อีกฝ่ายที่ไม่ได้อยู่ในสถานะจะป้องกันสูญเสียโอกาสทันที และเจ้าอ้วนจะมีเวลาเพื่อตรวจดูแสงดาบของตนเองและเริ่มจัดการกับมันอีกครั้ง
แต่ในขณะนี้เกิดคลื่นลูกใหม่กำลังก่อตัวขึ้น ดูคล้ายกับตั๊กแตน มันพุ่งตัวมาด้านหน้าอย่างรวดเร็วในขณะที่ดาบยังไม่เสร็จสมบูรณ์
แม้ว่าพวกมันเหล่านั้นส่วนใหญ่จะถูกทำลายลงไปจากลำแสงของดาบ แต่มีหลายตัวที่สามารถเล็ดลอดเข้ามาได้และพุ่งเข้ามาหาเจ้าอ้วนกับหานปิงเอ๋อ
เจ้าอ้วนรู้ทันทีว่าติดกับดักเข้าให้แล้ว ในตอนแรกพวกเขาตั้งใจที่จะโจมตีพร้อมกันเพื่อทำลายลำแสงของดาบ จากนั้นจึงปล่อยให้เหล่าแมลงจัดการต่อ
เมื่อพวกเขารู้ว่าเจ้าอ้วนไม่ได้มีท่าไม้ตายอะไรซ่อนไว้ จึงเริ่มการโจมตีแบบบ้าคลั่ง เจ้าอ้วนส่งสายฟ้าศักดิ์สิทธิ์แห่งอัคคีออกไปหลายสิบลูกที่ด้านนอกของรัศมีดาบ ทำให้เกิดการปะทะระหว่างสายฟ้าและเหล่าแมลงเกิดเป็นระเบิดหลายสิบครั้ง
แต่เนื่องจากว่าแมลงนั้นมีเยอะมาก การระเบิดของสายฟ้าแม้เกิดขึ้นอย่างกะทันหันแต่ยังทำให้เกิดผลลัพธ์ที่โดดเด่นมาก มันส่งผลให้พวกแมลงกลายเป็นขี้เถ้าโดยสมบูรณ์
เมื่อเหล่าผู้ฝึกตนแมลงเห็นดังนั้น หัวใจของเขาปวดร้าวถึงขั้นที่ต้องหลั่งน้ำตาออกมา ก่อนอื่นต้องเข้าใจว่าการสร้างแมลงนับล้านไม่ใช่เรื่องง่าย มันแทบใช้ความมั่งคั่งทั้งหมดที่ตนเองมีเพื่อทุ่มเทให้กับมัน แต่ในตอนนี้พวกมันกลายเป็นขี้เถ้าไปเสียแล้ว ความพยายามอย่างหนักของพวกเขาตลอดสิบปีกลายเป็นสิ่งที่ไร้ค่า! แล้วจะไม่ให้รู้สึกปวดหัวได้อย่างไรกัน?
สำหรับผู้ฝึกตนปีศาจอีกแปดคน พวกเขาไม่ได้ใส่ใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นเท่าไหร่นัก แม้กระทั่งบางคนกล่าวสบถออกมาว่ามันเป็นเพียงความโชคร้ายของเขาเท่านั้น ในความจริงพวกเขาไม่สนใจว่าพันธมิตรของตนเองจะกำไรหรือขาดทุนเท่าใด ความสนใจของพวกเขาทั้งหมดในตอนนี้คือดาบแห่งธาตุทั้งห้า ถ้าหากพวกเขาสามารถทำลายมันลงได้ แน่นอนว่าความใกล้ชิดที่คิดฝันไว้กับหานปิงเอ๋อจะต้องกลายเป็นจริงอย่างแน่นอน!
แต่แล้วเจ้าอ้วนก็ส้างความผิดหวังให้อีกครั้ง เมื่อจัดการปัญหาภายนอกเรียบร้อย เจ้าอ้วนหัวเราะอย่างเย็นเยือกขณะหยิบยันต์ระดับปฐมภูมิออกมา และเรียกใช้งานมันทันทีไม่คิดรีรออันใด เกิดลำแสงสีเขียวขึ้นรอบร่างของหานปิงเอ๋อเพื่อเข้าคุ้มกันตัวนาง เจ้าอ้วนยกนิ้วขึ้นชี้ไปยังดาบพร้อมส่งปราณจิตวิญญาณเข้าไปเล็กน้อย ดาบธาตุอัคคีพลันเกิดลำแสงระเบิดออกอย่างเร็วยิ่ง เพียงแค่ช่วงเวลาเล็กน้อย คลื่นความร้อนที่แผ่พุ่งออกมาได้สังหารแมลงทั้งหมดอย่างง่ายดาย และอาคมที่เจ้าอ้วนใช้ป้องกัน มันทำให้หานปิงเอ๋อปลอดภัยไร้กังวล เจ้าอ้วนยังไม่ได้รับอันตรายใดจากการระเบิดครั้งนี้เพราะเป็นเจ้านายของดาบแห่งธาตุทั้งห้า
ในตอนนี้เขามีโอกาสที่จะได้ซ่อมแซมดาบแล้ว เขาเริ่มดื่มน้ำแห่งองค์ประกอบทั้งห้าอีกครั้งเพื่อเพิ่มปราณจิตวิญญาณ หลังจากนั้นก็เพียงยืนสงบนิ่งเพื่อรอการโจมตีครั้งต่อไป เมื่อเห็นว่าแผนที่สมบูรณ์แบบทั้งหมดถูกทำลายลงโดยเจ้าอ้วน เหล่าผู้ฝึกตนปีศาจทั้งเก้าแทบจะกระอักเลือดตายอยู่ตรงนั้น พวกเขาสูญเสียแมลงนับล้านตัว แต่เจ้าอ้วนสูญเสียสายฟ้าศักดิ์สิทธิ์เพียงสิบ นับว่าพวกเขาขาดทุนอย่างไร้ทางกอบกู้
แต่อย่างน้อยพวกเขาก็ได้เปรียบในเรื่องของจำนวน อีกทั้งสถานที่แห่งนี้พวกเขามีอำนาจเหนือกว่า หลังจากประชุมกันเล็กน้อย ผู้ฝึกตนทั้งเก้าสรุปได้ว่า พวกเขาจะไม่ใช้ลูกเล่นอะไรกับเจ้าอ้วนอีก
หลังจากนั้นพวกเขาทั้งหมดแบ่งออกเป็นสองกลุ่ม ห้าคนสำหรับโจมตีและสี่คนสำหรับป้องกัน แม้ว่าเพียงห้าคนจะยากต่อการทำลายลำแสงของดาบ แต่พวกเขาสามารถทำให้ปราณจิตวิญญาณของเจ้าอ้วนหมดลงได้ ตราบใดที่พวกเขาสามารถยืดระยะเวลาการต่อสู้ออกไปได้และรอให้เจ้าอ้วนหมดแรง อีกสี่คนที่ทำหน้าที่ป้องกันค่อยเข้ามาเป็นกำลังในการโจมตีอีกครั้ง
อีกทั้งสถานที่แห่งนี้คือพื้นที่สำหรับผู้ฝึกตนปีศาจ มีผู้ฝึกตนปีศาจอีกมากที่ยังเดินทางมาไม่ถึง ทุกอย่างจะเกิดประโยชน์ถ้าหากพวกเขายื้อการต่อสู้นี้ไปเรื่อย ๆ
ผู้ฝึกตนปีศาจทั้งห้าที่ได้รับหน้าที่เป็นกำลังในการโจมตีนั้นแข็งแกร่งอย่างมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่ครอบครองสมบัติวิเศษที่ดูคล้ายกับภูเขาขนาดเล็ก รูปร่างของมันคล้ายกับภูเขาโลหะขนาดเล็ก แต่หากถูกเรียกใช้งานมันจะขยายใหญ่ได้ถึงร้อยฟุต ในขณะที่มันกำลังปรากฏอยู่บนอากาศ กลิ่นอายของมันสามารถกดดันดาบแห่งธาตุทั้งห้าได้ นับว่าเหตุการณ์นี้ทำเจ้าอ้วนปวดหัวได้ไม่น้อยเลยทีเดียว
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
