บทที่ 142: หนทางจำกัด
เพราะภาพวาดแห่งหญิงงามทั้งเก้าเป็นสมบัติวิญญาณที่แข็งแกร่ง และการปรับแต่งมันยังต้องใช้ความพิถีพิถันอย่างถึงที่สุด เพื่อป้องกันไม่ให้เคล็ดวิชาปีศาจเทวะเสียหาย ผู้ปรับแต่งจึงต้องใช้ความรอบคอบอย่างมากในการสร้างข้อจำกัดของสมบัตินี้ ข้อแรกคือจำกัดความแข็งแกร่ง ซึ่งพลังของหญิงงามในภาพสามารถปลดปล่อยออกมาได้มากกว่าผู้ครอบครองมันหนึ่งระดับเท่านั้น เช่นนี้หากเจ้านายของภาพวาดอยู่ในระดับเซียนเทียน หญิงงามทั้งเก้าจะสามารถปลดปล่อยพลังได้เพียงระดับปฐมภูมิเท่านั้น ในส่วนของพลังที่เหลือจะถูกปิดผนึกในภาพวาด
ต่อมาจะเป็นข้อจำกัดในการเคลื่อนไหวของพวกนาง เนื่องจากมีพลังมหาศาลของปีศาจเทวะปิดผนึกอยู่ในภาพวาด พวกนางไม่สามารถเดินไปมาอย่างได้อิสระหากปราศจากเจ้าของ และไม่สามารถเลือกเจ้านายคนใหม่ได้เองดั่งเช่นสมบัติวิญญาณชิ้นอื่น ๆ ถ้าหากหญิงงามทั้งเก้าสามารถเคลื่อนไหวได้อย่างอิสระ หญิงงามทั้งเก้าคงจะสังหารมนุษย์ทั้งโลกจนหมดสิ้น หรือแม้แต่การสังหารเหล่าปีศาจตนอื่นที่อ่อนแอกว่าด้วย ดังนั้นสิ่งนี้คือสิ่งที่จำเป็นอย่างยิ่งเพื่อควบคุมพวกนางไม่ให้สร้างความเดือดร้อนในอนาคต
ข้อจำกัดข้อสุดท้ายคือการเลือกเจ้านายคนใหม่ เพื่อที่จะได้เป็นเจ้านายคนใหม่ของภาพวาดแห่งหญิงงามทั้งเก้า ปราณจิตวิญญาณที่แทรกซึมอยู่ภายในภาพ ทั้งสองฝ่ายจะสามารถรับรู้ได้ทันทีถ้าหากถูกเลือกให้ทดสอบแล้ว หากถูกยอมรับแล้วจะสามารถหยดเลือดลงหยกบนภาพวาดได้ จากนั้นภาพวาดจะถูกปลดผนึกและพวกนางจะสามารถปลดปล่อยพลังทั้งหมดของตนเองได้ชั่วคราว
เรื่องราวที่มาของภาพวาดเหล่านี้ เจ้าอ้วนยังไม่เข้าใจมากนัก เขาคิดว่าเมื่อยอมรับการทดสอบ หญิงงามทั้งเก้าคงไม่แข็งแกร่งไปกว่าเขาสักเท่าไหร่นัก แต่ความจริงนั้นเขากำลังเข้าใจผิดอย่างรุนแรง หลังจากที่เขายินยอมหยดเลือดลงบนหยก พลังของหญิงงามทั้งเก้าจะกลับคืนสู่สภาพเดิมในตอนที่ยังมีชีวิตนั่นคือระดับเฟินเสินขั้นสมบูรณ์
แน่นอนแม้ว่าพวกนางจะฟื้นคืนพลังของตนเองได้ แต่พวกนางยังถูกพลังของภาพวาดควบคุมไว้ พวกนางสามารถใช้พลังของปีศาจเทวะเพื่อเกลี้ยกล่อมเจ้าอ้วนเท่านั้น แต่ไม่อาจใช้พลังนี้โจมตีเขาได้
อย่างไรก็ตามบุรุษที่ยังหนุ่มยังแน่นเช่นเจ้าอ้วน ไม่ใช่บุคคลที่สามารถต้านทานพลังของปีศาจเทวะ แม้ว่าเขาจะปิดผนึกประสาทสัมผัสทั้งห้าเพื่อพยายามตาบอดหูหนวก ดูเหมือนว่าสิ่งที่เขาจะกระทำเช่นนี้มันไร้ประโยชน์อย่างสิ้นเชิง
สาวงามทั้งเก้าล้อมรอบเจ้าอ้วนไว้ พวกนางส่ายสะโพกไปมา ยกขายั่วยวนพร้อมส่งเสียงครางเบา ๆ พวกนางใช้ทุกวิถีทางเพื่อล่อลวงเขา พร้อมกับส่งพลังเข้าไปรบกวนจิตใต้สำนึกของเขาอีกด้วย แม้ว่าในตอนนี้เจ้าอ้วนจะกลายเป็นคนตาบอด หูหนวก แต่เขายังสามารถมองเห็นทุกสิ่งได้อย่างชัดเจน และได้ยินทุกสิ่งเช่นกัน เขาปิดจมูกของตนเองแต่ทว่ากลิ่นหอมนั้นก็ไม่อาจรอดพ้นจิตสัมผัสของเขาไปได้เลย
เพียงไม่กี่อึดใจ ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้แม้แต่บุคคลที่มีหัวใจแข็งแกร่งดุจเหล็กกล้าก็ย่อมพ่ายแพ้ เจ้าอ้วนหายใจอย่างยากลำบากในขณะที่เขากำลังต่อสู้กับความปรารถนาภายในจิตใจ ไม่ว่าเขาจะพยายามป้องกันมากเพียงใด ในเวลาเช่นนี้มันไร้ประโยชน์อย่างสิ้นเชิง ในตอนนี้สหายน้อยคู่กายของเขาพลันชูชันขึ้นแล้ว เสื้อผ้าของเขาทั้งหมดถูกฉีกออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย เผยให้เห็นโครงสร้างกล้ามเนื้อที่ยอดเยี่ยมอย่างชัดเจน
หญิงงามทั้งเก้าดวงตาสว่างสุกใสเป็นประกายทันที เห็นได้ชัดว่าพวกนางไม่เคยพบเจอบุรุษผู้ใดที่มีกล้ามเนื้อสวยงามเช่นนี้มาก่อน พวกนางเผยยิ้มพร้อมกับกล่าวออกมาอย่างร่าเริง “อุ๊ย กล้ามเนื้อเช่นนี้ ข้าต้องการมันเหลือเกิน!”
“เมื่อใดที่เขาไม่สามารถควบคุมตนเองได้ เขาจะมอบมันให้กับเราอย่างแน่นอน!” หญิงสาวอีกคนกล่าวออกมาพร้อมหัวเราะอย่างสนุกสนาน
“ฮ่าฮ่า ประเสริฐยิ่งนัก นอกจากนี้เราอาจจะได้ทดสอบการเก็บตัวฝึกฝนกับเขาอีกด้วย!”
“ครั้งสุดท้ายของพวกเราคือผู้ฝึกตนระดับหยวนหยินที่คิดว่าตนเองเป็นผู้เชี่ยวชาญเรื่องบนเตียง หลังจากผ่านไปห้ารอบ เขาทิ้งพวกเราไว้กลางทาง ข้าสงสัยเหลือเกินว่าอ้วนน้อยผู้นี้จะต้านทานไว้ได้สักเพียงใด?”
“อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าเขาจะแข็งแกร่งเพียงใด เขาไม่อาจต้านทานได้ถึงเก้ารอบอย่างแน่นอน”
ในขณะนั้น เจ้าอ้วนมีสติครบถ้วนและได้ยินทุกสิ่งที่พวกนางคุยกัน ในที่สุดเขารู้ตัวทันทีว่าถูกหลอกเสียแล้ว เขาไม่อาจทำสิ่งใดได้อีกต่อไปได้แต่บ่นออกมาอย่างโกรธแค้น “ผู้หญิงสารเลว นี่พวกท่านหลอกข้าจริงงั้นหรือ?”
“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!” เมื่อพวกนางได้ยินเช่นนั้น เหล่าหญิงสาวระเบิดหัวเราะออกมาอย่างมิอาจอดกลั้น
หลังจากที่หัวเราะกันอยู่ชั่วครู่หนึ่ง สตรีนางหนึ่งกล่าวตอบเจ้าอ้วน “น้องชายอ้วน เจ้าช่างน่ารักยิ่งนัก เจ้าคิดว่าจะมีสัจจะอยู่ในหมู่ปีศาจเช่นพวกเรางั้นหรือ?”
“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!” จากนั้นคลื่นเสียงหัวเราะระเบิดขึ้นมาอีกครั้ง สำหรับเจ้าอ้วนในตอนนี้ปอดของเขาแทบระเบิดเพราะความโกรธ พร้อมกับคิดในใจ ‘ข้าเป็นคนที่ภูมิใจในตนเองเสมอมาในเรื่องของความฉลาดที่มี เหตุใดเหตุการณ์โง่เขลาเช่นนี้ข้าจึงต้องรู้สึกพ่ายแพ้ด้วย? นี่เป็นกับดักอย่างเห็นได้ชัด แม้แต่เด็กน้อยยังสามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน แต่ข้ากลับมองไม่เห็น ข้าจะต้องเอาชนะสิ่งยั่วยวนเหล่านี้ให้ได้เพื่อครอบครองพวกนาง!’
ช่างน่าสงสารที่บนโลกใบนี้ไม่มียาสำหรับระงับความเสียใจ ทางเลือกเดียวที่เหลือของเจ้าอ้วนตอนนี้คือหาหนทางให้สมองสามารถควบคุมตนเองไว้ ในขณะนี้เขานึกขึ้นได้ว่ายู่เฟิงจัดการกับตนเองอย่างไรเพื่อผ่านการทดสอบนี้ ‘ถ้าหากยู่เฟิงเต็มใจที่จะเป็นขันทีเพื่อผ่านการทดสอบ ข้าก็ควรทำได้เช่นกัน แม้ชั่วชีวิตของข้าจะต้องเป็นขันที แต่ก็ย่อมดีกว่าที่จะไม่มีชีวิตอีกต่อไป!’ เขาไตร่ตรองอย่างเคร่งเครียด
เจ้าอ้วนตัดสินใจที่จะจัดการสหายน้อยของตนเอง แต่ทว่าขณะนี้เขาสูญเสียการควบคุมร่างกายไปแล้ว ไม่มีเรี่ยวแรงแม้แต่จะขยับนิ้ว นับประสาอะไรกับการเฉือนดวงใจทิ้ง!
การค้นพบหนทางในเวลาเช่นนี้นับว่าไร้ประโยชน์โดยสิ้นเชิง พอตระหนักได้ ‘หมดหวังแล้ว ข้าเปรียบเหมือนเนื้อชิ้นหนึ่งที่ถูกวางไว้บนเขียงและเฝ้ารอให้เหล่าสตรีพวกนี้เหยียบย่ำอย่างสาสมใจของพวกนาง!’
เหล่าหญิงงามทั้งเก้ารับรู้ถึงความคิดของเจ้าอ้วนในตอนนี้ พวกนางไม่อาจทำสิ่งใดได้จึงระเบิดหัวเราะออกมาอีกครั้งหนึ่ง จากนั้นสตรีนางหนึ่งแสดงความเห็นออกมา “น้องชายอ้วน เหตุใดเจ้าจึงเป็นคนใจร้อนเช่นนี้ล่ะ ยับยั้งช่างใจการทำลายสหายน้อยอันแข็งแกร่งนั้นเสีย!”
“เหอะ แท้ที่จริงแล้วต่อให้เจ้าทำลายไปก็หาได้เป็นอันใด พวกเราสามารถเข้าไปจัดการสภาวะในจิตใจของเจ้าได้ แน่นอนว่าเจ้าจะกลายเป็นบุคคลวิกลจริตจากแรงปรารถนา!” นางผู้นั้นกล่าวพร้อมรอยยิ้มกว้าง
“ว่าอะไร?” เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจ้าอ้วนถามออกมาอย่างตกใจ “พวกท่านไม่ได้บอกข้าเองหรือว่ายู่เฟิงผ่านการทดสอบด้วยวิธีเช่นนี้? ให้ตายเถอะ อย่าบอกนะว่าพวกท่านโกหก?”
“ฮ่าฮ่า เรื่องนั้นน่ะหรือ?” สตรีนางหนึ่งรีบตอบกลับอย่างสุภาพ “แน่นอนว่าพวกเราไม่ได้โกหก เด็กหนุ่มผู้นั้นทำเช่นนั้นจริง แต่สิ่งนี้สามารถช่วยให้เขาต้านทานพลังของปีศาจเทวะได้ระดับหนึ่งเท่านั้น ถ้าหากเราต้องการเล่นกับเขาจริง ๆ แน่นอนว่าเขาก็ไม่ต่างจากเนื้อชิ้นหนึ่ง!”
“แล้วเหตุใดพวกท่านจึงไม่เล่นกับเขาจนตาย?” เจ้าอ้วนรีบถามอย่างสงสัย
“เพราะว่าพวกเราไม่สามารถทำได้!” สตรีนางหนึ่งกล่าวออกมาพร้อมถ่มน้ำลายอย่างรังเกียจ “เจ้าเด็กสารเลวนั่นมีสมบัติที่มีความสามารถในการยับยั้งพลังของปีศาจ ถึงแม้ว่ามันจะไม่อาจปกป้องเขาได้อย่างสมบูรณ์จากเคล็ดวิชาปีศาจเทวะ แต่เมื่อควบคู่กับการตอนตนเอง จึงทำให้แม้เป็นพวกเราก็ไม่อาจคาดคิดได้ว่าเขาจะผ่านการทดสอบ!”
“สมบัติเหล่านี้ไม่อาจพบเห็นได้โดยง่าย แต่ในก่อนหน้านี้พวกเราได้ทำลายมันไปแล้ว!” สตรีอีกนางหนึ่งกล่าวออกมาอย่างชั่วร้าย “และพวกเราไม่คิดว่าเจ้าจะมีสมบัติที่สามารถปราบปรามเราได้! เหอะ แล้วเหตุใดเจ้าจึงไม่ยอมแพ้เสียที!”
“น้องชายอ้วนจงมั่นใจเถิด พวกเราทั้งหมดจะทำให้เจ้ารู้สึกถึงสวรรค์ชั้นเจ็ด!” เหล่าสตรีที่เหลือพากันหัวเราะอย่างสนุกสนานเมื่อได้เย้าแหย่เจ้าอ้วน
อย่างไรก็ตาม เจ้าอ้วนในตอนนี้เริ่มมีแนวโน้มที่จะเอนเอียงตามพวกนางมากขึ้น เขาบ่นกับตนเอง ‘มีสมบัติที่สามารถต้านทานพลังของปีศาจได้งั้นหรือ? ในตอนเช้าระฆังของข้าก็ไม่ได้พ่ายแพ้ต่อภาพวาดนี้มิใช่หรือ? สิ่งเดียวที่ข้าสามารถคิดได้คือระฆังอาจเป็นสิ่งเดียวที่สามารถช่วยชีวิตข้าในตอนนี้!’
ในสถานการณ์เช่นนี้ เจ้าอ้วนเริ่มมีประกายแห่งความหวังขึ้นมาในหัวใจ เขาใช้สัมผัสวิญญาณเรียกระฆังออกมาจากมิติลึกลับเพื่อปกป้องร่างกายของเขาไว้ อย่างไรก็ตามขณะที่เขากำลังใช้สัมผัสวิญญาณนั้นดูราวกับว่ามันไม่มีประโยชน์เลย เหมือนกับว่าเขากำลังโยนหินลงไปในมหาสมุทร
“ฮี่ฮี่ น้องชายอ้วน เจ้ายังไม่ยอมแพ้งั้นหรือ? พี่น้องของเรายอมตายเพื่อที่จะได้รับใช้เจ้า แต่เจ้ากลับต้องการเรียกระฆังออกมาเพื่อปราบปรามพวกเรา เหตุใดเจ้าจึงเป็นบุรุษไร้หัวใจเช่นนี้?!”
“เหอะ แม้ว่าพลังของระฆังจะน่าเกรงขามอย่างมาก แต่น่าเสียดายที่เหล่าพี่น้องของเราไม่ได้ง่ายดายเช่นเดิมแล้ว ถ้าหากไม่มีเจ้านายคอยสนับสนุน แม้ว่าจะต้องเผชิญหน้ากับสมบัติวิญญาณขั้นเก้า มันก็ไม่อาจหยุดความแข็งแกร่งของผู้ฝึกตนระดับเฟินเสินขั้นสมบูรณ์ทั้งเก้าได้ น้องชายอ้วน ข้าขอแนะนำให้เจ้ายอมแพ้เสีย การตายในอ้อมอกของพี่สาวเหล่านี้เป็นสิ่งที่เหล่าบุรุษทั้งหลายปรารถนา เจ้าเลิกหลอกตนเองได้แล้ว!”
เจ้าอ้วนหมดความหวังทันทีเมื่อถูกปัญหาถาโถมอย่างหนักหน่วง เขารู้ตัวแล้ว ในตอนนี้ไม่ว่าจะพยายามมากเพียงไหน เขาไม่สามารถเรียกระฆังได้เลย นอกจากนี้พวกนางยังกล่าวความจริงที่ว่าสตรีทั้งเก้านั้นอยู่ในระดับเฟินเสิน แม้ข้อจำกัดของพวกนางคือไม่สามารถทำร้ายเขาได้ นอกจากนี้เจ้าอ้วนใช้ไพ่ในมือที่ถือครองไว้จนหมดสิ้น และโชคชะตาของเขาในตอนนี้เหมือนกับว่าจะต้องถูกสูบน้ำจนแห้งเหือดเพียงเท่านั้น
ในขณะนี้เจ้าอ้วนไม่สามารถควบคุมตนเองได้อย่างสมบูรณ์ ไม่ใช่เพียงร่างกายเท่านั้น รวมไปถึงสัมผัสวิญญาณ ปราณจิตวิญญาณ เขากำลังถูกครองงำ สถานการณ์ของเขาตอนนี้ไม่ต่างจากผักที่นอนแน่นิ่ง เขาทำได้เพียงมองดูไฟแห่งความปรารถนาที่กำลังเผาไหม้จิตใจของเขาไปอย่างช้า ๆ มันกำลังเปลี่ยนให้เขาเป็นศพเดินได้ ณ จุดนี้ถึงเวลาที่เขาจะตายตกไปอย่างแท้จริง และในเวลาถัดจากนั้น เหล่าหญิงงามทั้งเก้าจะดูดเอาพลังของเขาไปจนเหือดแห้ง
สำหรับตอนนี้สายตาของเจ้าอ้วนเริ่มเบลอ ตันหาเริ่มครอบงำ ทันใดนั้นมิติลึกลับของเขาเริ่มสั่นไหวและเปล่งแสงสีแดงออกมา มันปรากฏตัวเหนือศีรษะของเขา ไม่มีการควบคุมใดจากเจ้าอ้วน ระฆังทองแดงปรากฏขึ้นทันทีพร้อมเปล่งเสียงก้องกังวาน
เสียงของมันในตอนนี้แตกต่างจากเสียงก่อนหน้านี้ทั้งหมด เหล่าคนที่น่ารังเกียจจะไม่มีวันเข้าใจกฎแห่งสวรรค์ ความสามารถนี้ดูไม่เลวร้ายเท่าไหร่นักในสถานการณ์เช่นนี้ เสียงของมันไพเราะและเต็มไปด้วยความชอบธรรม ดังนั้นไม่ว่าสิ่งน่ารังเกียจใดที่เหล่าปีศาจเทวะกำลังร่ายรำอยู่ พวกมันล้วนถูกทำลายจนหมดสิ้นโดยระฆังทองแดงทันที เจ้าอ้วนที่ถูกเผาไหม้ด้วยไฟแห่งตัณหาได้ฟื้นกลับคืนสู่สภาพปกติอย่างรวดเร็ว
สำหรับหญิงสาวทั้งเก้า พวกนางกรีดร้องออกมาอย่างรุนแรงอีกทั้งยังไม่สามารถรักษารูปร่างของตนเองไว้ได้ เวทมนตร์ของพวกนางแตกสลายไปอย่างรวดเร็ว พวกนางทั้งหมดถูกบังคับให้กลับคืนสู่สภาพร่างกายเดิมทันที
หลังจากนี้ระฆังทองแดงเปล่งแสงสีทองออกมาครอบคลุมหญิงงามทั้งเก้าไว้ ร่างกายของพวกนางสั่นไหวและกรีดร้องออกมาอย่างน่าสมเพช แต่ที่น่าแปลกใจคือร่างกายของพวกนางไม่ได้รับบาดเจ็บ ดูเหมือนกับว่าพวกนางกำลังว่ายวนอยู่ในหม้อน้ำเดือดอย่างไรอย่างนั้น
เจ้าอ้วนที่เพิ่งรอดพ้นจากความตายถึงกับตกตะลึงกับเหตุการณ์ตรงหน้า ก่อนที่เขาจะเข้าใจเรื่องราวทั้งหมด เขาได้ยินคำวิงวอนจากหญิงงามทั้งเก้า “นายท่าน พวกเรายอมที่จะเป็นทาสรับใช้ของท่านตลอดไป ได้โปรดปล่อยเราเถิด!”
“เรายินดียอมรับท่านเป็นนายคนต่อไปของเรา นายท่านได้โปรดหยุดสิ่งนี้เถิด!”
“นายท่าน เร็วเข้า ข้าเจ็บปวดเหลือเกิน!”
“นายท่าน ข้ากำลังจะถูกเผาตายด้วยแสงสีทองนี้แล้ว!”
เวลาเช่นนี้เจ้าอ้วนเข้าใจทันทีว่าแสงสีทองจากระฆังทองแดงคือพลังที่สามารถปราบปรามปีศาจเหล่านี้ได้ ดังนั้นร่างกายซึ่งเป็นร่างของปีศาจเทวะจึงถูกทำลายอย่างสมบูรณ์และพวกนางกำลังทรมานอย่างแท้จริง
เมื่อครู่เขาเกือบตายตกเพราะหญิงงามเหล่านี้ เช่นนั้นตอนนี้เขาจะสามารถปล่อยวางพวกนางไปโดยง่ายได้เช่นไร?
เจ้าอ้วนเค้นเสียงหัวเราะออกมาอย่างเยือกเย็น “เหอะ ไม่ใช่ความคิดของพวกท่านงั้นหรือที่จะเผาไหม้ข้าจนตายตกไป? อย่างไรแล้ว แม้ว่าข้าจะครอบครองร่างกายของพวกท่าน แต่ข้าสามารถหาผู้อื่นมาแทนที่ได้เสมอ!”
“นายท่าน ร่างกายของเราเชื่อมต่อกับผู้ฝึกตนเหล่านั้น ถ้าหากเราตาย ความทรงจำและพลังของพวกนางทั้งหมดจะหายสาบสูญไป ท่านจะได้รับร่างกายที่ไร้วิญญาณเท่านั้น และภาพวาดแห่งหญิงงามทั้งเก้าจะหายไป!”
“นายท่าน พวกเราขอสัญญาว่าจะจงรักภักดีต่อท่านเพียงผู้เดียว ท่านจะทนเห็นทาสรับใช้ที่ทรงพลังอำนาจถูกทำลายได้งั้นหรือ?”
“นายท่าน ปีศาจเช่นเรามีความสามารถมากมาย ท่านไม่เสียดายงั้นหรือถ้าหากจะทำลายพวกเรา ท่านสามารถใช้งานพวกเราได้อย่างเต็มที่เพื่อให้เราได้แสดงความสามารถเหล่านี้ ได้โปรดปลดปล่อยเราเถิด!”
“นายท่าน พวกเรายินดีรับใช้ท่านทุกสิ่งอย่างที่ท่านต้องการ ไม่ว่าจะเป็นทางจิตวิญญาณหรือร่างกาย ท่านสามารถเพลิดเพลินกับพวกเราได้ตลอดเวลา! ข้าขอร้อง ได้โปรดปล่อยข้าออกไปจากตรงนี้เสียที!”
เมื่อได้ยินคำอ้อนวอนจากหญิงงามทั้งเก้า ความโกรธของเจ้าอ้วนมลายหายไปแทบหมดสิ้น อีกทั้งภาพวาดแห่งหญิงงามทั้งเก้าเป็นสมบัติชั้นเลิศ มันออกจะน่าเสียดายเกินไปหากถูกทำลายทิ้งเช่นนี้ หลังจากที่เขาไตร่ตรองชั่วครู่หนึ่ง เขากล่าวว่า “ข้าไม่อาจปล่อยพวกเจ้าไปได้ในตอนนี้ เราจะต้องทำพิธีเพื่อที่จะเป็นนายกับทาสกันก่อน! หลังจากที่ข้าได้เป็นเจ้านายคนใหม่ของพวกเจ้า ข้าจะปล่อยพวกเจ้าไป!”
“ตกลง ตกลงนายท่าน! พวกเราได้รับเลือดของท่านแล้ว ต่อจากนี้ขอให้ท่านหยดเลือดลงบนศีรษะของพวกเราทั้งเก้าคนบนพัดใบนั้น จากนั้นท่านจะสามารถใช้จิตวิญญาณเพื่อเชื่อมต่อกับพวกเราได้และสามารถควบคุมทุกอย่างได้ดั่งใจนึก ไม่ว่าจะเป็นร่างกายหรือจิตใจ ทุกสิ่งอย่างเป็นของท่านแล้วในตอนนี้” สตรีนางหนึ่งตอบกลับอย่างรวดเร็ว
หลังจากได้ยินคำกล่าวที่จริงใจเช่นนั้น อีกทั้งสภาพของพวกนางตอนนี้ดูไม่ค่อยดีนัก เขารีบใช้เลือดหยดลงบนศีรษะของพวกนางบนพัดตามคำแนะนำอย่างรวดเร็ว เลือดถูกดูดซึมไปอย่างรวดเร็ว จากนั้นเจ้าอ้วนรู้สึกได้ทันทีว่าพวกเขาได้เชื่อมโยงกันเป็นที่เรียบร้อย และรับรู้ความเจ็บปวดของพวกนางได้ทันที
หลังจากที่ทุกอย่างเสร็จสิ้น เจ้าอ้วนสามารถควบคุมภาพวาดแห่งหญิงงามทั้งเก้าได้แล้ว คลื่นข้อมูลของพวกเขาทั้งสองฝ่ายแลกเปลี่ยนกันอย่างรวดเร็ว ทั้งเรื่องราวในชีวิตของเขาและพวกนาง ทักษะ และอื่น ๆ ข้อมูลมากมายไหลเข้ามาหาเข้าอย่างไม่อาจรับไหว ดังนั้นเจ้าอ้วนจึงคิดว่าเรื่องนี้ควรพักไว้ก่อน เขาจะจัดการข้อมูลเหล่านี้ในภายหลัง
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
