Blessing Cursed พรวิเศษต้องสาป 13: จิ้งจอกเฒ่า

เมื่อความช่วยมาถึง ไลฟ์ที่ฟื้นตัวจากอาการบาดเจ็บก็ค่อยๆ ลุกขึ้นนั่งกลางวงล้อมของกองทหารเกราะเหล็กที่สามซึ่งกำลังลากเขากลับไปยังกระโจมพยาบาล เด็กหนุ่มหลับตาลงอีกครั้งเพื่อตรวจสอบอาการทางร่างกายของตัวเอง บัดนี้อาการบาดเจ็บหายไปจนหมดแล้วเหลือเพียงความเหนื่อยล้าจากการต่อสู้อันดุดันที่เพิ่งจบไป ไลฟ์ขยับตัวส่งสัญญาณให้คนที่ลากเขาอยู่ปล่อยมือเสียก่อนจะลุกขึ้นยืนช้าๆ มองหาดาบสั้นที่หลุดมือไปตอนที่ถูกฟาดด้วยค้อนยักษ์เมื่อครู่

“หานี่อยู่ใช่มั้ย”

องค์ชายโลริกซ์ยื่นดาบทั้งสองเล่มมาให้ เด็กหนุ่มยิ้มเล็กน้อยก่อนจะเอื้อมมือไปรับดาบสั้นมาถือเอาไว้ แต่แทนที่จะนำมันไปใช้งานเขากลับเก็บดาบทั้งคู่เข้าฝักอย่างช้าๆ การที่เด็กหนุ่มเก็บดาบเข้าฝักทำให้องค์ชายต้องเอ่ยปากถาม

“จะไม่ใช้จริงๆ เหรอดาบนั่นน่ะ”

ไลฟ์ส่งยิ้มให้กับชายที่เขาคิดว่าเป็นเพียงนักรบระดับบัญชาการที่ถูกส่งมาเป็นแนวหน้าบัญชากองทหารเกราะเหล็กเท่านั้น “คงต้องเอาจริงกันหน่อยล่ะ ตาเฒ่านั่นกำลังบาดเจ็บ ปล่อยให้กลับไปรักษาตัวไม่ได้ ต้องรีบไปจัดการให้จบแล้วล่ะ”

เด็กหนุ่มเดินไปปลดถุงมือเหล็กจากศพของนักรบเกราะหนักนายหนึ่งมาสวม หันไปส่งยิ้มให้กับโลริกซ์อีกครั้ง “แบบว่า อาวุธพวกนี้มัน…เกะกะน่ะ”

เด็กหนุ่มออกวิ่งไปอย่างช้าๆ แล้วค่อยๆ เร่งฝีเท้าขึ้นเรื่อยๆ พลางฉวยหอกเหล็กเล่มหนึ่งขึ้นจากพื้น กวัดแกว่งป้องกันตัวและสังหารศัตรูที่ขวางทางไปพลางโดยมีเป้าหมายคือแม่ทัพฮาร์ดิลที่กำลังต่อสู้ติดพันอยู่กับแม่ทัพมาร์ควินและลูกชาย

ฝ่ายฮาร์ดิลเองที่กำลังรับมือกับสองพ่อลูกผู้นำทัพหลักของลีซเนปไปพลางถอยหนีไปพลางก็เริ่มจะพบกับสถานการณ์ไม่เป็นใจ ทั้งที่พยายามถอยกลับไปรักษาตัวแต่มาร์คัสนักรบวัยยี่สิบปลายๆ ก็กวัดแกว่งดาบใหญ่อย่างคล่องแคล่วคอยปิดทางหลบหนีของเขาได้แทบทุกครั้ง แถมบาดแผลก็ดูจะสาหัสและสร้างความยุ่งยากให้กับเขาได้มากกว่าที่คิดเอาไว้ เขาจึงตัดสินใจใช้กำไลผลึกส่งสัญญาณแสงให้ลูกน้องที่อยู่บนเนินเขาเปิดกรงปริศนาสามกรงออก สิ่งที่อยู่ในกรงนั้นแน่นอนว่าต้องเป็นหนึ่งในไม้เด็ดที่ยังคงถูกแอบซ่อนเอาไว้มาจนถึงบัดนี้ ไม่มีสัญญาณบ่งบอกล่วงหน้านอกจากแสงที่สว่างวาบออกมาจากข้อมือของแม่ทัพเฒ่าแห่งสโจรกาด กระบวนทัพของลีซเนปแตกกระจายอย่างรวดเร็ว ทหารกล้าที่เริ่มจะตีโต้กลับไปได้มากขึ้นแล้วบัดนี้กลับวิ่งหนีตายกันอลหม่าน สิ่งมีชีวิตสี่ขารูปร่างหน้าตาคล้ายพญาเสือปรากฏตัวเข้าจู่โจมกองทัพของลีซเนปอย่างโหดร้าย

หนึ่งในสัตว์ร้ายที่เพิ่งหลุดออกจากกรงมาได้กระโจนเข้าหาไลฟ์อย่างรวดเร็ว เด็กหนุ่มฟาดหอกใส่ต้นคอสัตว์ร้ายอย่างสุดแรง ด้วยพละกำลังอันมหาศาลของเขาทำให้สัตว์ร้ายร่วงลงกระแทกพื้นตามแรงปะทะ ทว่ามันกลับไม่ได้รับบาดแผลใดๆ จากคมหอกเหล็กแม้แต่แผลเดียว ไลฟ์จ้องไปยังสิ่งมีชีวิตสี่ขาที่นอนนิ่งอยู่เบื้องหน้า แม้รูปลักษณ์ของมันหากมองผ่านก็จะคล้ายพญาเสือตัวใหญ่แต่หางกลับยาวเรียวคล้ายหางสัตว์เลื้อยคลาน ใบหูใหญ่และยาวเรียวกว่าเสือทั่วๆ ไปเล็กน้อย ดูๆ ไปส่วนหูก็คล้ายกับปีกของตัวอะไรสักอย่าง ลำตัวสั้นแต่หนวดกลับเป็นเส้นหนาและยาวกว่า คมเขี้ยว กรงเล็บ และขนของมันที่เมื่อสังเกตดีๆ จะเห็นเป็นเกล็ดหนาก็มีลักษณะคล้ายกับโลหะ แต่ที่น่าแปลกกว่านั้นคือมันถูกสวมด้วยปลอกคอหินสีดำสนิท

ไลฟ์หันมองแผลบนร่างหนึ่งในเหยื่อ ปากแผลเป็นสีคล้ำ อนุมานได้ว่าน้ำลายของมันต้องมีพิษร้ายแรงเป็นส่วนประกอบแน่นอน ส่วนปลอกคอหินสีดำนั่นคงจะเป็นฝีมือจิ้งจอกเฒ่าฮาร์ดิลที่นำคนไปจับตัวพวกมันมา ดูท่าคงจะเสียกำลังพลไปไม่น้อยเลยทีเดียวเพื่อแลกกับการควบคุมสัตว์ร้ายเพียงสามตัว ขณะที่เด็กหนุ่มเสียเวลาวิเคราะห์สิ่งที่ได้พบเจออยู่นี้ เจ้าสัตว์ร้ายก็ฉวยโอกาสลุกขึ้นจู่โจมใส่เขาโดยไม่ทันได้ตั้งตัว

ด้วยความตกใจ ไลฟ์ผวาถอยหลังพร้อมแทงหอกสวนกลับไปตามสัญชาตญาณ หอกเหล็กเสียบเข้ากลางช่องปากของสัตว์ร้ายจนสุดด้าม ร่างของมันล้มลงสิ้นใจพร้อมกับตัวของไลฟ์ที่หงายหลังกระแทกพื้นอย่างจัง

“มันคือเทียเกเลียน มอนสเตอร์มีพิษจากป่าลึกในหุบเขาของแดนเหนือน่ะ ปกติสัตว์พวกนี้จะไม่ข้ามเขตมาวุ่นวายในดินแดนของมนุษย์หรอก ฮาร์ดิลมันคงพาลูกน้องไปจับพวกมันมา”

นายกองฟราวซ์ที่ตอนแรกคิดจะเข้ามาช่วยเหลือไลฟ์เดินมาหยุดอยู่ข้างตัวของเด็กหนุ่มก่อนจะยื่นมาออกมาฉุดให้ไลฟ์ลุกขึ้นยืน

“มอนสเตอร์เหรอ”

“ใช่ เกล็ดของเจ้าพวกนี้มันทั้งแข็งและหนา ของมีคมทำอะไรมันไม่ได้หรอก”

“ยังไงก็เถอะจะให้ตาเฒ่านั่นกลับไปรักษาตัวไม่ได้”

“อะไรนะ”

“ฮาร์ดิลกำลังบาดเจ็บ เอาเป็นว่าขอยืมหอกนี่หน่อยนะ ส่วนไอ้พวกตัวประหลาดอีกสองตัวที่เหลือฝากน้าจัดการมันด้วยก็แล้วกัน”

เด็กหนุ่มฉวยหอกเหล็กจากมือของนายกองหนุ่มก่อนจะวิ่งไปหาแม่ทัพเฒ่าอย่างสุดกำลัง

“เฮ้ยๆ เดี๋ยวเซ่!!”

เด็กหนุ่มไม่แม้แต่จะหันกลับมามอง นายกองหนุ่มจึงได้แต่ก้มลงหยิบดาบที่ตกอยู่บนพื้นขึ้นมาและออกวิ่งตามไปหลังไลฟ์ไป ด้านนักรบสองพ่อลูกที่กำลังไล่ต้อนจิ้งจอกเฒ่าตอนนี้ต้องหยุดมือชั่วคราว เพื่อหันไปรับมือกับมอนสเตอร์จากแดนเหนือก็ได้โลริกซ์กับกองพันเกราะเหล็กเข้ามาสนับสนุนอย่างทันถ้วงที ฮาร์ดิลที่เห็นว่าตนไม่มีใครเข้ามาขวางทางแล้วก็พยายามถอยกลับไปรักษาตัว แต่เมื่อหันหลังกลับมาได้ก็ต้องตกตะลึงเมื่อเด็กหนุ่มที่ควรจะนอนหมดสภาพจากการถูกค้อนยักษ์คู่ใจฟาดใส่สุดแรงกลับมายืนขวางทางเขาอยู่พร้อมกับหอกเหล็กในมือ

“จะรีบไปไหนลุง มาต่อยกที่สองกันดีกว่ามั้ย”

ฮาร์ดิลหัวเราะร่าด้วยความถูกใจในความกล้าหาญของเด็กหนุ่ม “ใจกล้าดีนี่ไอ้หนู ดีเลย ข้าไม่ได้เจอคนหนุ่มใจถึงแบบนี้มานานมากแล้ว…แกชื่ออะไร”

“ไลฟ์”

“เป็นชื่อที่ดี…เอาล่ะ…ถ้าอยากตายมากล่ะก็ เข้ามาเลย”

การต่อสู้ของทั้งสองเริ่มต้นอีกครั้ง ไลฟ์ปาหอกในมือออกไปอย่างจงใจให้ดูเหมือนเขาหมดแรง

“อะไรกันหนู มีแรงแค่นี้คิดจะสู้กับข้า”

ไม่มีคำตอบโต้จากเด็กหนุ่มนอกจากการกระโจนเข้าใส่ค้อนยักษ์ที่เหวี่ยงเข้าหาตัว ไลฟ์ประสานมือชูขึ้นเหนือหัวก่อนจะฟาดลงบนค้อนของจิ้งจอกเฒ่าสุดแรง การทุบลงมาทำให้ค้อนตกลงบนพื้นก่อนเขาจะใช้ความคล่องตัวเหยียบลงบนค้อนและพุ่งตัวเข้าปล่อยหมัดซ้ายเข้าใบหน้าของฮาร์ดิลอย่างจัง แม้จิ้งจอกเฒ่าจะพยายามยกแขนขึ้นมาปัดป้องแต่ก็ไม่สามารถตามความเร็วของเด็กหนุ่มได้จึงโดนหมัดนี้เข้าไปเต็มเหนี่ยว ร่างของนักรบเฒ่าเซถลาไปตามแรงหมัดก่อนจะตั้งหลักเหวี่ยงค้อนใส่เด็กหนุ่มอีกครั้ง ฝ่ายไลฟ์เองก็ปักหลักยืนให้มั่นคงที่สุดก่อนจะใช้หัวไหล่กระแทกใส่ค้อนที่เหวี่ยงเข้ามาหาตัว แม้จะเจ็บตัวบ้างแต่เขารู้ดีว่าพรวิเศษที่ได้รับมาจะทำให้เขาหายจากอาการบาดเจ็บนี้อย่างรวดเร็ว การต่อสู้ดุเดือดขึ้นเรื่อยๆ ต่างฝ่ายต่างโจมตีใส่กันอย่างหนักหน่วง เสียงการปะทะกันของเด็กหนุ่มที่ใช้มือเปล่าสู้กับแม่ทัพเฒ่าที่ใช้ค้อนยักษ์เป็นอาวุธดังสนั่นไปทั่วบริเวณ

ณ เวลานี้ฮาร์ดิลมั่นใจและเข้าใจอย่างสุดซึ้งแล้วว่าเด็กหนุ่มคนนี้ต่อสู้ด้วยสัญชาตญาณดิบและประสบการณ์ที่มีอยู่ในตัว ไม่ใช่การต่อสู้ที่ได้รับการฝึกฝนอย่างเป็นแบบแผนตามที่นักรบควรได้รับ ‘ช่างน่าเสียดาย’ สิ่งเดียวที่เขารู้สึกกับเด็กหนุ่มคนนี้ เพราะหากเขาได้เป็นคนเคี่ยวกรำคู่ต่อสู้ที่อยู่ตรงหน้าเขาด้วยตัวเอง เด็กหนุ่มคนนี้คงจะกลายเป็นนักรบที่มีฝีมือยอดเยี่ยมยิ่งกว่าตัวเขาเองเสียอีกหากเทียบอายุในช่วงวัยเดียวกัน และที่น่าเสียดายที่สุดก็คือหลังจากนี้อีกไม่กี่อึดใจต้องมีคนหนึ่งที่ต้องล้มตายไปหลังจากจบการต่อสู้ครั้งนี้ ซึ่งคนนั้นดูเหมือนจะเป็นจิ้งจอกเฒ่าผู้นี้เองเสียด้วย

พายุหมัดและลูกเตะที่เด็กหนุ่มปล่อยออกมารวดเร็วและทรงพลังยิ่งกว่าตอนที่ต่อสู้กันครั้งแรก เกราะเหล็กที่ฮาร์ดิลสวมอยู่ตอนนี้มีสภาพยับเยิน จะสวมเอาไว้ก็ไม่มีประโยชน์ที่จะใช้ป้องกันตัวจากคมหอกคมดาบ มีแต่จะเกะกะจนเคลื่อนไหวลำบากเสียเปล่าๆ เมื่อเป็นเช่นนั้นจิ้งจอกเฒ่าจึงถอดเสื้อเกราะเหล็กออก สภาพของเด็กหนุ่มเองก็ถือว่าสะบักสะบอมเสียจนแทบไม่อยากจะเชื่อว่ายังสามารถยืนแลกหมัดกับแม่ทัพใหญ่แห่งสโจรกาดได้จนถึงตอนนี้ แต่เลือดที่ไหลออกมาจนเปรอะไปทั้งร่างกลับหยุดไหลหายไปพร้อมกับแผลสดบนร่างกาย ทิ้งเอาไว้เพียงคราบเลือดที่ยังไม่แห้งกรังเท่านั้น

“ยกสุดท้ายแล้วนะลุง”

“เออยกสุดท้าย เข้ามาเลยไอ้หนู”

สิ้นเสียงตอบรับของนักรบเฒ่า ทั้งคู่กระโจนเข้าตะลุมบอนกันอย่างดุดัน ร่างกายที่อ่อนล้าของทั้งคู่ทำให้นักรบเฒ่าเคลื่อนไหวได้ช้าลงจนพลาดท่าถูกไลฟ์เข้าประชิดตัวระหว่างที่ใช้แรงเฮือกสุดฟาดค้อนคู่ใจจั่วลมอย่างเต็มเหนี่ยว ตึง!!! ค้อนยักษ์ฟาดใส่พื้นดินเสียงดังสนั่น ขณะเดียวกันไลฟ์ที่หลบการโจมตีได้สำเร็จก็เอื้อมมือซ้ายดึงหอกที่เขาปาออกไปตั้งแต่ก่อนเริ่มต่อสู้ขึ้นมาและชิงจังหวะแทงสวนกลับไปก่อนฮาร์ดิลจะยกค้อนขึ้นมาปัดป้องได้ทัน คมหอกปักเข้าที่กลางหน้าอกของจิ้งจอกเฒ่าได้สำเร็จ ฮาร์ดิลยิ้มออกมาอย่างสมใจด้วยรู้ตัวว่าวาระสุดท้ายของชีวิตเขาได้มาถึงแล้ว ไลฟ์ค่อยๆ ดึงหอกออกมาอย่างช้าๆ

“ฉันชนะแล้วล่ะลุง เพราะฉันคือคนที่ตายไม่เป็น”

รอยยิ้มของจิ้งจอกเฒ่าฮาร์ดิล ณ เวลานี้แม้แต่ตัวของเขาเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมวาระสุดท้ายในชีวิตคือการยิ้มให้กับศัตรูผู้สังหารเขาได้ในสนามรบ

“อย่างงั้นเหรอ…เป็นแก…หรอกเหรอ”

ร่างของฮาร์ดิลโงนเงนคล้ายจะล้มลงแต่ไลฟ์ฉุดเอาไว้ให้ยืนอยู่กับที่ตามด้วยจัดค้อนยักษ์ให้เข้าที่เพื่อให้จิ้งจอกเฒ่าจับเอาไว้ได้อย่างถนัดทั้งยังใช้เป็นเครื่องมือค้ำร่างของจิ้งจอกเฒ่าเอาไว้ไม่ให้ล้มลง

“อย่าล้มนะลุง นักรบผู้ยิ่งใหญ่ไม่ควรสิ้นใจโดยที่หลังแตะพื้น”

เด็กหนุ่มถอยหลังออกไปทรุดเขาลงกับพื้นค้อมตัวเล็กน้อยแสดงความเคารพต่อวาระสุดท้ายของจิ้งจอกเฒ่าผู้เกรียงไกร ส่วนแม่ทัพฮาร์ดิลก็เค้นแรงเฮือกสุดท้ายกล่าวชื่นชมเด็กหนุ่มก่อนจะสิ้นใจไปทั้งที่มือทั้งสองข้างยังจับที่ปลายด้ามค้อนคู่ใจ ยืนตระหง่านอย่างน่าเกรงขาม

ไลฟ์คุกเข่าค้อมตัวแสดงความนับถือแก่ฮาร์ดิลต่อไปอีกครู่ใหญ่ ก่อนจะเงยหน้าขึ้น แม่ทัพมาร์ควิน องค์ชายโลริกซ์ และนายกองฟราวซ์กำลังรุมกระหน่ำฟาดสัตว์ร้ายจากแดนเหนือตัวสุดท้ายด้วยโล่เหล็กและค้อนศึก อยู่เบื้องหลังร่างไร้วิญญาณของจิ้งจอกเฒ่า แต่ทว่าไร้เงาของมาร์คัส

ฉึก!!! ดาบใหญ่เล่มหนึ่งแทงร่างของฮาร์ดิลจากด้านหลังทะลุกลางอก พร้อมกับเลือดที่สาดกระเซ็นเปรอะใบหน้าของไลฟ์ เป็นมาคัสที่เห็นร่างไร้วิญญาณฮาร์ดิลยืนนิ่งไม่เคลื่อนไหวจึงตัดสินใจแทงจิ้งจอกเฒ่าผู้นี้จากด้านหลัง เสียงโห่ร้องดีใจของเหล่านักรบแห่งอาณาจักรลีซเนปเริ่มดังกึกก้อง ข่าวของนักรบหนุ่มรูปงามสามารถสังหารจิ้งจอกเฒ่าด้วยดาบใหญ่แพร่กระจายไปทั่วสมรภูมิอย่างรวดเร็ว ไลฟ์ที่ไม่มีแม้แต่เรี่ยวแรงจะพยุงตัวให้นั่งอยู่ได้ก็ล้มฟุบลงกับพื้น เวลานี้เขารู้สึกเพียงแขนและขาที่เริ่มชาก่อนจะค่อยๆ ไร้ความรู้สึกไปทีละน้อย