รอบๆ ของทั้งสี่คนเต็มไปด้วยรัศมีและพลังของลมพร้อมด้วยสายฟ้าที่รุนแรงมันคลื่นไหวคล้ายมังกรแถมมีประกายของเปลวไฟฟีนิกซ์มองดูน่ากลัวอย่างมาก
รัศมีของคนสี่คนกำลังรวมเข้าหากันไม่แค่นั้นเหล่าสาวกหลายคนของกลุ่มก็เช่นกัน สาระทางจิตวิญญาณเริ่มเปลี่ยนแปลงไปตามความแข็งแกร่ง
ริมฝีปากของจิงซูโค้งขึ้นพลางหัวเราะเยาะ “ข้าจะรอดูว่าพวกเจ้าจะอยู่ทนได้นานแค่ไหน!”
อย่างไรก็ตามเพียงเสี้ยววิรอยยิ้มของเขาจางลง
เขาเห็นลมกระโชกรุนแรงเกิดขึ้นอย่างฉับพลันในอากาศรอบๆ จุดศูนย์กลางของรัศมีไหวหวั่นสาระจิตวิญญาณหยุดเคลื่อนไหวทันที!
นาหลันฮงวูใช้พลังภายในเพื่อปล่อยแสงสีฟ้าสี่ของคริสตัลนั่นปรากฎขึ้นรอบร่างกายของเขาทันที .. มันดูโปร่งใสมาก! ทุกอย่างดูเหมือนว่าถูกหยุดเวลาไว้ชั่วคราว
“อะไร .. นี่มันอะไรกันเนี่ย!?” หากพวกเขาไม่กลัวอายตอนนี้เขาคงอ้าปากค้างและกรีดร้องไปแล้ว แต่เวลานี้พวกเขาไม่สามารถทำเช่นนั้นได้แม้ว่าร่างกายของพวกเขาตอนนี้จะไม่สามารถควบคุมได้ก็ตาม
สำหรับผู้ฝึกฝนที่กำลังลอยอยู่ในอากาศพวกเขายังคงได้รับพลังภายในจากตัวเขาเองเพื่อคงตัวอยู่ข้างบน แม้ว่าร่างกายของพวกเขาจะขยับไม่ได้ก็ตาม ตอนนี้พวกเขาตัวแข็งกลางอากาศราวกับถูกแช่แข็ง
ใบหน้าของพวกเขาแข็งตัวก่อนที่จะแสดงสีหน้าใดๆ ออกมา มีเพียงแววตาเท่านั้นที่กำลังบ่งบอกถึงความตื่นตนกหนักและความกลัวที่ซ่อนลึกภายในหัวใจ
ด้วยความตกใจอย่างสุดขีด ชายชราผมขาวพุ่งตัวไปหาพวกเขาด้วยความไม่ตั้งใจก็ยังถูกแข็งตรึง
พลังดาบคมยังคงแผ่ออกไปราวกับว่ามันกำเนิดมาเพื่อตัดทุกอย่างที่ขว้างหน้า .. ท้องฟ้ามืดมนทำให้ที่นี่ตอนนี้มืดราวกับเวลากลางคืน
เงาปกคลุมทั่วพื้นที่รวมไปถึงทุกคน
นี่เรียกว่าเทคนิคการควบคุมดาบระดับยี่สิบสาม มันเป็นเทคนิคที่คล้ายกับยมทู๖กำลังเดินทางมาโลกมนุษย์ทุกอย่างมืดและเงียบสนิท
แม้แต่ผู้ชมในร้านก็สามารถสัมผัสได้ถึงสาระจิตสำคัญที่แผ่ออกมาจากดาบ มันช่างน่าสะพรึงกลัวแม้จะมองจากหลังจอก็ตาม
เมื่อนาหลันฮงวูเดินเข้ามาใกล้กับจิงซูและคนอื่นๆ ที่ต้องการจะโจมตีเขาก่อนหน้านี้ .. ใช่พวกเขาไม่สามารถขยับร่างกายหรือสั่งการกับสาระจิตวิญญาณใดๆ ได้เลยแม้แต่นิดเดียว
ไม่มีใครเชื่อว่าฉากนี้กำลังเกิดขึ้นจริงทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้พวกเขาถูกโจมตี แต่กลับกันกลุ่มไทชิตอนนี้กำลังถูกโจมตีโดยนักรบ! ปฏิเสธไม่ได้เลยว่านักรบอย่างพวกเขาไม่ธรรมดา แม้แต่ผู้ฝึกฝนของไทชิยังแดงแววตาหวั่นเกรง .. นี่หรือนักรบที่พวกเขาดูถูกไว้ก่อนหน้านี้!
นี่คือพลังของเทคนิคดาบระดับยี่สิบสาม เมื่อมันถูกร่ายขึ้นทุกอย่างรวมไปถึงผู้คนเองยังต้องหยุดนิ่งคล้ายว่าพวกเขากำลังรอที่จะถูกสังหาร มันเป็นเทคนิคที่น่ากลัวสามารถยับยั้งได้ทุกสิ่งแม้กรนะทั่งกฏแห่งอวกาศได้!
ช่วงเวลานี้ดูเหมือนนานมากราวกับว่าเวลาผ่านไปเป็นหมื่นปี .. ในที่สุดพวกเขาก็มาถึงจุดสิ้นสุดของเวลา
แม้แต่ดู๋เหยาเองยังมีอาการหนาวสั่น แววตาของเขาสั่นคล้ายกับอากาศเย็นยะเยือกไหลผ่านจากกระดูกสันหลังไปยังกระโหลกศรีษะของเขา!
พลังนั้นช่างน่ากลัวเกินกว่าจะจินตนาการ
ผู้ชายคนนี้ .. ยังคงเป็นนักรบใช่มั้ย!?
นักรบที่น่ากลัวเช่นนี้มีอยู่ในโลกได้อย่างไร!?
ขณะนี้ผีเสื้อสีเหลืองได้บินออกมาจากดู๋เหยาและหยุดลงที่ไหล่ของเขา
เมื่อมองใกล้ๆ จะเห็นได้ว่าผีเสื้อตัวนนี้ดูเหมือนเกิดขึ้นจากเนื้อหยกสีเหลืองที่มาจากส่วนลึกของห้วงพลังในการฝึกฝนและถือเป็นไพ่ที่ดีที่สุดของเขา ด้วยความช่วยเหลือของผีเสื้อหยกสีเหลืองตัวนี้ซึ่งได้รับการกล่าวขานว่ามีความข้องเกี่ยวกับความอมตะ เขาจึงได้รับโอกาสในการหลบหนี!
เทคนิคดาบระดับยี่สิบสามกำลังร่วมพลังกันอยู่ที่ประตูศักดิ์สิทธิ์ของไทชิเพื่อทำลายรัศมีของทั้งสี่คน
“ข้า ..” ดู๋เหยามองเหตุการณ์ตรงหน้าด้วยความกลัว เขาไม่ได้จินตนาการถึงจุดจบมาก่อนเพียงเสี้ยววิ “กลุ่มไทชิของข้าหลายไปเกือบครึ่งพร้อมทั้งผู้ฝึกฝนชั้นสูง!”
“เร็วเข้า!” ดู๋เหยาตะโกนเหมือนปลาที่กำลังดิ้นพล่าน “รีบเปิดสาระจิตวิญญาณของฝ่ายผู้พิทักษ์!”
เวลาเดียวกันที่เขากำลังตะโกนอย่างบ้าคลั่งเขาหยิบหยกสื่อสารขึ้นมาด้วยสีหน้าไม่สู้ดีก่อนที่ความเคร่งขรึมบนใบหน้าจะหายไป
ผู้ชมที่อยู่ร้านกำลังตะโกนเชียร์กันเสียงดังลั่น
“น่ากลัวมาก!”
“มีพลังมากจริงๆ”
“ข้าเกาว่าชายชราคนนี้คงกลัวจนไม่เป็นทำอะไร!”
ปีศาจดำ, หวังหลิงจ่าวและผู้ฝึกฝนคนอื่นๆ ที่ไม่เคยดูขี่พายุทะลุฟ้ายังคงตกตะลึง “อะไร .. นี่มันเทคนิคอะไรกัน!?”
“นี่เขาเป็นนักรบจริงหรอ?”
ตังหยวนส่งข้อความทันที [ทำไมนักรบที่ยืนอยู่ตรงนั้นถึงได้มีความแข็งแกร่งมาก? ช่างแตกต่างจากนักรบของบ้านเรานักรบที่นี่นั่นช่างอ่อนแอ!]
[ข้าแนะนำให้เจ้าดูขี่พายุทะลุฟ้า!]
[ข้าจะดู! ข้ารู้สึกประหลาดใจที่ท่านเข้าถึงเทคนิคดาบระดับยี่สิบสามอย่างเชี่ยวชาญ!]
เหล่านักรบรวมไปถึงจีวูได้แสดงความเห็นเช่นกัน [พลังที่เห็นยังเป็นเพียงแค่พลังเล็กน้อย หากแสดงมากกว่านี้จะไม่มีใครออกจากที่นี่ได้เลย!]
ขณะเดียวกันดวงตาคู่หยึ่งในส่วนลึกของกลุ่มได้ชิได้เบิกขึ้น
ผู้ฝึกฝนสีดำปล่อยรัศมีอันลึกซึ้งลงไปยังเหวเขาคือชายชราร่างสูงดำที่ครั้งหนึ่งเคยนั่งข้างๆ ดู๋เหยาริมทะเลสาย
“วิญญาณของดาบเล่มนนี้ช่างน่ากลัวจริงๆ!” ใบหน้าของเขามืดมน “ทำไมไทชิของข้าถึงได้สร้างศัตรูที่ทรงพลังเช่นนี้!”
เขาถือสมบัติจิตวิญญาณชิ้นหนึ่งที่มีรูปร่างเป็นแปดเหลี่ยมไว้ในมือมันปล่อยคลื่นแสงลึกลับ พลังงานในนั้นดึงดาวหลายดวงบนท้องฟ้าสูงเพื่อรวมตัวกันทำให้สาระทางจิตวิญญาณสะสมเพิ่มขึ้นอย่างมากระหว่างพื้นที่ของโลกและสวรรค์!
“สาระจิตวิญญาณแบบคุ้มกัน!?”
“เกิดอะไรขึ้น!?”
ความมืดปกคลุมประตูศักดิ์สิทธิ์ของกลุ่ม แต่เหล่าสาวกของไทชิบนยอดเขากลับเห็นลำแสงขนาดใหญ่ที่กำลังพุ่งลงมาจากท้องฟ้า “เป็นเวลาพันปีแล้วที่ไม่ได้เห็นเช่นนี้”
ทุกคนในกลุ่มไทชิต่างมองด้วยสายตาเดียวกัน
พวกเขาไม่เคยคิดเลยว่านักรบจะสามารถบังคับให้พวกเขาจนมุมขนาดนี้
เห็นได้ชัดว่าตอนนี้กลุ่มไทชิเริ่มตระหนักได้ถึงพลังของศัตรูที่แข็งแกร่งและเต็มเปี่ยมไปด้วยพลัง!
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
