หากหนังสือทักษะไม่ได้มีจำนวนจำกัดคงไม่เกิดการประมูลขึ้นแบบนี้ แน่นอนว่าส่วนหนึ่งมันเป็นผลดีและเป็นบรรยากาศที่พิเศษกว่าปกติถือเป็นการกระตุ้นของผู้ประมูล ผู้ที่สนใจรายการเดียวกันอาจเสนอราคาที่สูงขึ้น
ฟางฉีเองก็เข้ามาในงานเพื่อสัมผัสการประมูลและเหตุการณ์เพื่อดูว่าสิ่งที่เขาต้องการอย่างเช่นคฆาหยกนั้นจะมีราคาสูงขนาดไหนกัน การประมูลครั้งนี้ถือเป็นภารกิจของเขา
หลังจากเข้ามาในบ้านที่จัดการประมูลเขาเดินไปรอบๆ สังเกตดูตัวบ้านทั้งการต้องแต่งภายนอกและภายในเขาพบว่าห้องประมูลนั้นใหญ่ แต่ไม่ได้รับการตกแต่งอย่างประณีต
แขกรับเชิญนั้นเป็นทั้งคนระดับสูง หัวหน้ากองกำลังขนาดใหญ่หรือผู้ฝึกฝนที่ทรงพลังซึ่งมีภูมิหลังที่หนักแน่น ภายใต้รัศมีสีทองอ่อนจากผู้คนนอกจากนี้ภายในงานยังมีการจัดวางอาหารว่างผลไม้ทางจิตวิญญาณแกะสลักอีกด้วย
ฟางฉีเห็นใบหน้าที่คุ้นเคยในห้องประมูล หลิวหนิงหยุนที่หายตัวจากคาเฟ่ไปเมื่อเร็วๆ นี้
“หืม? ศิษย์พี่อาวุโสต้วน!” เสียงดังมาจากข้างๆ ผู้ฝึกฝนตัวอ้วนดังขึ้น “ดูนั่น! เขาใช่คนที่ถามทิศทางเราขณะที่ยืนบนดาบหรือเปล่า?”
“นั่นเขาหรือ?” ต้วนหลันหันไปมองที่ฟางฉีด้วยสายตาเรียบเฉย เขานึกขึ้นได้ว่าฟางฉีนี่แหละที่เป็นก่อสายฟ้าครั้งก่อน!
ก่อนที่จะพูดอะไรออกไป จู่ๆ เขาก็ได้ยินเสียงซุบซิบข้างๆ
“ว้าว! ศิษย์น้อง! นั่นใช่คนที่บินผ่านเราด้วยดาบหรือเปล่า?”
“เขามีพลังมาก! ข้าละสงสัยว่าเขาใช้เทคนิคใดกัน!?”
“ชายคนหนึ่งบินข้ามท้องฟ้าด้วยดาบเพียงเล่มเดียว ช่างยอดเยี่ยมจริงๆ!”
“ศิษย์พี่ดู นั่นตรงนั้น!”
เส้นเลือดบนหน้าผากของต้วนหลันปุดขึ้นด้วยความหัวร้อนเล็กน้อย “ตอนที่ข้าพยายามจะหาเขาข้ากลับไม่เจอ แต่ตอนนี้เขากับเดินมาหาข้าเองโดยที่ข้าไม่ได้สนใจ!”
“หยุดตะโกน! มารยาทของเจ้าอยู่ที่ไหน!?” ผู้ฝึกฝนวัยกลางคนสวมชุดคลุมสีเทาเอ่ยเตือนทำให้พวกเธอดูแย่
“เอ่อ .. เราต้องขอโทษด้วย” เด็กหญิงทั้งสองเงียบปากลงทันที
ผู้ฝึกฝนชุดคลุมสีเทาลูบเคราของตนและเอ่ยว่า “ครั้งหนึ่งข้าเคยได้ยินมาว่าผู้ฝึกฝนที่บินด้วยดาบสามารถเอาชนะนางฟ้าแห่งสวรรค์ของหนานหัวด้วยเทคนิคดาบที่ชื่อดาบแห่งสายฟ้า พลังของมันนั้นยอดเยี่ยมพอๆ กับดาบสวรรค์ของสำนักเฮารัน ข้าสงสัยว่าข่าวลือนั่นคือเรื่องจริงหรือไม่!?”
“ท่านพ่อแสงสวรรค์แห่งหนานหัวของกลุ่มหนานหัวนั้นเป็นเทคนิคที่ดีที่สุดในโลก พลังของมันเทียบเท่ากับดาบสวรรค์ของเฮารัน” เด็กชายคนหนึ่งอายุราวๆ สิบสองปีกล่าว “หากดาบที่สามารถควบคุมสายฟ้านั้นดุร้ายและสามารถเอาชนะพี่อาวุโสหลิวได้เช่นนี้มันก็ต้องมีพลังมากกว่าดาบแห่งสวรรค์ของเฮารัน ..”
ใบหน้าของผู้เป็นพ่อบิดเบี้ยวไปมาเขาพูดไม่ออก
รอบตัวเด็กชายต่างพูดชมเขา “เจ้าช่างฉลาดและเข้าใจง่าย”
“เขายอดเยี่ยมมาก! ฃ”
“ข้าละสงสัยว่าเขามาจากกลุ่มไหน ..”
“…”
โต๊ะถัดจากกลุ่มเฮารันออกไปเป็นกลุ่มนักบวชเต๋าหนุ่มตาโตอยู่ภายใต้ชุดคลุมนักบวชสีดำและขาว
“พี่อาวุโส ท่านคิดว่าชายคนนั้นที่ดูลึกลับเขาสามารถเอาชนะนางฟ้าหลิวได้จริงหรือ? แต่ท่าทางเขาดูธรรมดา ..”
“มีคนกล่าวว่านอกจากเขาจะสามารถเอาชนะนางฟ้าได้แล้ว เขายังดูหยิ่งยโสมากอีกด้วย!”
“…”
…
“ฮัชชิ่ว!” ฟางฉีที่กำลังพูดคุยกับหวังปู่เต๋าจาม “ทำไมข้ารู้สึกเหมือนมีหลายคนจับตามองข้าอยู่!?”
“วันนี้ผู้คนมากหน้าหลายตาเดินทางมาที่นี่เพื่อเข้าร่วมการประมูล แหม! ใครกันนะที่มัวแต่สนใจหัวหน้าสมาคม” รวนหนิงและหญิงสาวคนอื่นๆ ที่ไม่รู้จักฟางฉีต่างมองดูเขาด้วยสายตาเอียนเอียง
รวนหนิงกระซิบ “แม้ว่าหลายคนกำลังจับตามองเขา ไม่แน่หลายคนอาจจะเดินทางมาที่นี่เพื่อแก้แค้น!”
“ข้าได้ยินมาว่านอกจากนี้หัวหน้าสมาคมยังชอบแกล้งศิษย์พี่หลิว ..” ซูจิกระซิบ
“เขาแก่กว่าเธอมาก! เขาจะรังแกคนที่อายุน้อยกว่าตัวเองได้ยังไง!?”
“บ้าเอ้ย ..” ฟางฉีสบถเมื่อได้ยินเสียงพวกเธอซุบซิบ “พวกเจ้าช่วยลดเสียงลงได้มั้ย! ข้าดูแก่ขนาดนั้นเลยหรือ?”
เราทุกคนล้วนยังดูเด็ก!
“การประมูลกำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว!” ข้างๆ พวกเขาโมเทียนชิงเอ่ยด้วยความรู้สึกเห็นใจฟางฉี “ข้าคิดว่าอย่างหัวหน้าสมาคมน่าจะอายุน้อยกว่าสองร้อยปี .. ดูไม่แก่เกินไป”
“ลืมมันซะเถอะ!” ฟางฉีรู้สึกสิ้นหวัง ข้ายังเด็กทำไมทุกคนไม่เชื่อข้า!
“ดูการประมูลกันเถอะ!” ฟางฉีเปลี่ยนหัวเรื่องทันที
ภายใต้แสงไฟที่ส่องสว่างพวกเขามองเห็นผู้ขายทอดตลอดคือหญิงสาวที่สวมชุดยาวสีขาวเงิน
“ชาวต่างชาติ?” ฟางฉีรู้สึกประหลาดใจกับใบหน้าของเธอ ใบหน้ารูปไข่คิ้วโค้งโด่งเป็นสันแบบคนทางแทบตะวันออก ผมของเธอหยักได้รูปสีน้ำตาลประกายทองอ่อนๆ ดวงตาสีเขียวราวกับสีน้ำทะเลรัศมีรอบตัวเธอดูแตกต่างจากที่เคยเห็น
ด้วยผิวสีขาวสว่างตัดกับใบหน้าและดวงตาทำให้เธอดูสง่างามมีเสน่ห์น่ามองอย่างไม่อยากละสายตา เธอดูเป็นผู้ใหญ่ ชุดเดรสที่เธอใส่สีขาวเงินดูระยิบระยับเน้นส่วนโค้งของร่างกายซึ่งยิ่งมองยิ่งที่ให้ชายหนุ่มอย่างฟางฉีหัวใจสูบฉีด
เธอเปิดปากเล็กน้อยเผยให้เห็นเขี้ยวสองซี่นั่นยิ่งทำให้เสน่ห์ท่วมท้นเข้าไปอีก “ยินดีตอนรับทุกท่านเข้าสู่การประมูล ณ ศาลาสวรรค์ของเรา” เสียงของเธอช่างไพเราะ
“เจ้ามองตาไม่กระพริบเลยนะ!” มือคู่หนึ่งโบกสบัดต่อหน้าฟางฉี “ตาเจ้าจะทะลักออกมาแล้ว!”
“ข้ากำลังไตร่ตรองเกี่ยวกับเชื้อของเธอ” ฟางฉีหันหน้ามองรวนหนิง “ข้าได้ยินมาว่าปีศาจและอสูรสามารถเดินเข้ามาในเมืองครั้งได้ในเวลากลางวัน เธอดูสมบูรณ์แบบจนเกินไปหรือว่าเธออาจจะเป็นปีศาจ!?”
ทันใดนั้นทั้งห้องก็เงียบลง เงียบ .. มันเงียบจนทำให้บรรยากาศรอบๆ ดูแปลกไป
แม้แต่ผู้ฝึกฝนของกลุ่มเฮารันและอาจารย์ซีชิจากหนานหัวก็ยังมีสีหน้าที่ดูไม่พอใจเท่าไรนัก
“ข้าจะแนะนำรายการแรก” ชายชุดสีเงินนำเสนอขึ้นทำลายความเงียบ
ฟางฉีที่ดูเป็นคนใหม่ในที่นี่ไม่ได้แสดงออกอะไรมากนัก ส่วนมากแล้วผู้ที่เสนอราคามักจะเป็นผู้ฝึกฝนจากรอบนอกที่เดินทางเข้ามาเพื่อหาของมีค่า ราคาสำหรับรายการต่างๆ อาจไม่เป็นผลต่อสถานะทางการเงินของพวกเขา การประมูลดำเนินมาเรื่อยๆ จนกระทั้งถึงรายการที่ห้า
“สมบัติต่อไปนี้ที่เราจะทำการเปิดประมูลเป็นของพิเศษ” หญิงสาวโบกมือ รูปของหนังสือที่มีปกเหลืองปรากฎขึ้นต่อหน้าผู้ชม
“เกราะเวยท์มนตร์เป็นคาถาทางจิตวิญญาณที่ทรงพลัง มีการกล่าวว่าสามารถป้องกันการโจมตีจากผู้ฝึกฝนมหาสมุทรระดับสูงได้อย่างเต็มกำลัง ซึ่งได้รับการทดสอบส่วนตัวจากผู้บริหารจินวูเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ราคาเริ่มต้นของมันอยู่ที่ห้าพันคริสตัล!”
“อะไร!?”
“มันมีคาถาจิตวิญญาณที่ป้องกันแบบนี้ด้วยหรอ!?”
“ใช้ระยะเวลาคัดเลือกนานแค่ไหนกัน!?”
“มันมีประสิทธิภาพขนาดนั้นเลยหรือ?”
“เขาใช้เวลานานแค่ไหนเพื่อหาคาถานี้!?”
ไม่เพียงแต่ผู้ที่เดินทางจากข้างนอกที่ได้ประมูลเท่านั้น แต่ผู้ฝึกฝนหลายคนที่อยู่ที่นี่เองก็สนใจหนังสือทักษะนี้ไม่น้อย
อาจารย์ซีชิกล่าวด้วยความประหลาดใจ “มีคาถาจิตวิญญาณแบบนี้ในโลกด้วยหรือ? ศาลาสวรรค์เต็มไปด้วยสิ่งมหัศจรรย์ .. หากราคาดีข้าคิดว่ากลุ่มหนานหัวของเราน่าจะสามารถซื้อได้!”
โมเซียนที่กำลังจิบน้ำชาเกือบจะสำลัก “เกราะเวทย์มนตร์!”
มันเป็นรายการหนึ่งที่ดีมาก เกราะนี้ป้องกันพวกสัตว์ประหลาดที่โจมตีเมือง! ทำไมข้าถึงไม่เล่นเกม! หญิงสาวที่นั่งถัดจากข้าวันนั้นได้รับหนังสือเล่มนี้มา!
แม้แต่หลิวหนิงหยุนที่นั่งถัดจากโมเซียนเองก็ยังรู้สึกประหลาดใจ ครั้งล่าสุดที่ข้าเห็นมันแค่สองพันคริสตัลเท่านั้น ไหงตอนนี้ราคาสูงถึงห้าพันคริสตัล!?
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
