โมเซียนคือพี่อาวุโสของหลิวหนิงหยุน ผิวของเธอเรียบเนียนขาวเหมือนหิมะด้วยชุดสีดำตัวโปรดที่เธอนั้นใส่เป็นประจำมันช่วยขับสีผิวให้เห็นเด่นชัด ผมของเธอพลิ้วไสวไปตามสายลม ริมฝีปากของเธอชมพูอมแดง ในฐานะผู้อาวุโสกว่าหลิวหนิงหยุนด้วยความงามที่ได้รับการเลื่องลือเธอจึงเป็นที่รู้จักในชื่อว่านางฟ้าสีดำ
สาวกของกลุ่มหนานหัวรวมถึงโมเซียน คนส่วนมากมักรู้จักพวกเธอกันดีในเรื่องของความสวยงามแต่พวกเธอไม่ค่อยออกไปไหน พวกเธอส่วนใหญ่ใช้เวลาไปกับการฝึกฝนหรือนั่งจับกลุ่มนินทาคนอื่นแม้แต่ต่อหน้าอาจารย์ก็ไม่เว้น
ขณะเดียวกันฟางฉีเองก็กำลังทำการซื้อขายข้ามภูมิภาคตรงเคาน์เตอร์ ซูโมก็เดินตรวจรอบๆ ร้านอย่างสายใจ ทันใดนั่นเขาก็ยืนนิ่ง “มี มีคนอยู่ข้างนอกร้านีนหรอ?”
ดวงตาของเขาเบิกโพง “ไม่? ไม่มีคน? ข้าตาฝาด?” เขาพึมพำ แต่จู่ๆ สายตาของเขาก็สัมผัสกับการเคลื่อนไหวอีกครั้ง พร้อมชี้นิ้วไปที่ประตู “หะ หัวหน้า! ดูตรงประตู”
“อะไร?” ฟางฉีมองตามนิ้วที่เขาชี้พบว่ามีระอองขาวๆ คล้ายเกล็ดหิมะกำลังตกลงมานอกร้าน เมื่อเดินเข้าไปมองใกล้ๆ เขาพบว่ามันไม่ใช่เกล็ดหิมะแต่มันคือกลีบดอกไม้สีขาวจำนวนมาก!
มองผ่านประตูออกไปข้างนอกเขาเห็นกลีบดอกไม้สีขาวยังคงล่องลอยอยู่ในสายลม ขณะเดียวกันบุคคลลึกลับหลายคนกำลังร่อนลงมาจากอากาศ
“คนเหล่านี้มักใช้สกิลพิเศษนี้ทุกครั้งที่พวกเขาปรากฎตัว” ฟางฉีสูญเสียคำพูดไปเล็กน้อย “พวกเขาเป็นใคร?”
“นั่นบนท้องฟ้า!” ซูโมอ้าปากค้างเขาเห็นภาพหญิงสาวสวยคนหนึ่งอยู่ในชุดดำยาว พร้อมด้วยกลุ่มผู้ฝึกฝนหญิงในชุดขาว
ในฐานะผู้หญิงที่สวมชุดดำคนเดียวของกลุ่มเธอจึงเป็นที่ดึงดูดและสะดุดตาที่สุด
ผู้ฝึกฝนหญิงสองคนผลักประตูเขามาในร้านค้าขณะที่ทั้งสองถือตะกร้าดอกไม้พลางโยนกลีบดอกไม้ขึ้นไปในอากาศ ฟางฉีมองด้วยสายตางงงวย นี่คือเทคนิคพิเศษแบบใหม่!?
พวกเขาไม่เพียงที่สกิลกลีบดอกไม้เท่านั้นแต่ยังมีเสียงเพลงประกอบที่สร้างขึ้นเองอีกด้วย ฟางฉีเห็นกลุ่มผู้ฝึกฝนหญิงอีกสี่คนนั้นเดินเข้ามาในร้านข้างหลังหญิงชุดดำ พวกเธอสี่คนเล่นกู่ฉิน, กู่เจิงและผีผา
(ผู้แปล : กู่ฉิน, กู่เจิงและผีผา เป็นเครื่องดนตรีเก่าแก่ของประเทศจีน)
หญิงสาวในชุดดำยืนอยู่ตรงกลางเธอดูสวยและสง่างามมาก คนอื่นๆ ก็เช่นกันพวกเธอมาพร้อมกับเทคนิคพิเศษดูเหมือนนางฟ้าที่มาจากสวรรค์ตรงมายังร้านค้าแห่งนี้
“สวยมาก!”
“ข้าไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเองว่าข้ากำลังเห็นนางฟ้าตัวเป็นๆ ในร้านค้าเล็กๆ แห่งนี้”
ทุกคนที่นั่งใกล้กับประตูมองไปที่พวกเธอโดยไม่ได้ตั้งใจพร้อมกับอุทานออกมา .. ใช่พวกเขากำลังตกตะลึง!
ดูพวกคนในร้านสิ! .. พวกเธอคิดในหัวว่ามีข้อได้เปรียบจากการปรากฎตัว
เมื่อเห็นปฏิกิริยาของลูกค้าส่วนมากในร้านโมเซียนรู้สึกพอใจ เธอยิ้มเย้ยแม้ว่าความสามารถของเธอจะไม่สูงเท่าหลิวหนิงหยุนแต่ความงามของเธอไม่แพ้นางแน่นอน
เธอภูมิใจในตัวเองอย่างมาก เธอเงยหน้ามองท้องฟ้าด้วยความรู้สึกด้านชาพร้อมมือที่ประสานกันด้านหลัง จากนั้นเธอพูดออกมาว่า “ข้าจะเอาชนะเจ้าด้วยการเคลื่อนไหวเพียงครั้งเดียว” ด้วยการเรียกร้องความสนใจจากฟางฉีเธอจึงพูดต่อว่า “ข้าจะทำให้เจ้าได้รู้จักกับพลังของนางฟ้าสีดำแห่งทะเลดวงดาว!”
“หึ! ข้าจะไม่ให้อภัยเจ้าอีก” เธอเอ่ย
“…”
หลังจากทบทวนสถานการณ์นี้ในหัวโมเซียนเดินเข้าไปที่เคาน์เตอร์ด้วยสีหน้าเย็นช้า เธอเหลือบมองไปรอบๆ บรรยากาศรอบๆ ร้านตอนนี้ดูเย็นยะเยือก
“ใครเป็นเจ้าของร้าน?” เธอเอ่ยถาม
.. มันเงียบสนิท
ไม่มีใครตอบ ไม่มีใครเคลื่อนไหว .. เงียบราวกับป่าช้า
เธอหันหน้าไปทางซ้ายเห็นผู้ฝึกฝนในชุดสีดำเข้มผมปะไหล่ ท่าทีของเขาดูเย็นชาพร้อมด้วยออร่ารอบตัวอันชั่วร้าย!
แถวถัดไปจากเขามีคนอีกกลุ่มหนึ่งที่ดูลึกลับและเลือดเย็นออร่าของพวกเขาดูเป็นลางร้าย!
เธอหันกลับไปทางขวาและพบเข้ากลับผู้ฝึกตนวัยกลางคนสวมเสื้อสีน้ำเงินดวงตาของเขาเคร่งขรึม ข้างๆ เขาคือชายวัยกลางคนที่มีสีหน้าเย็นชาบวกกับยิ้มอ่อนๆ ที่ชวนหนาวสั่น
จากสีหน้าของหลายคนที่นี่ดูเหมือนพวกเขากำลังทำตัวล้อเล่นกับเหยื่อของสัตว์ร้าย
“หึ!?” นางฟ้าสีดำรู้สึกไม่พอใจนัก “ผู้คนที่นี่ชั่งหยาบคาย!”
ทันใดนั้นเธอก็แสดงรัศมีรอบตัว ข้างๆ เธอคือซูโมคนธรรมดาแต่เขากลับสัมผัสได้ถึงพลังของภูเขาขนาดใหญ่ที่ปะทะเข้ากับร่างกายของเขามันชั่งดุดันและอึดอัดชวนหายใจไม่ออก
“หะ .. หัวหน้า!” ซูโมพูดด้วยความยากลำบาก “ผู้หญิงคนนี้มีพลัง ..”
โมเซียนเบะปากเล็กน้อย “เจ้ามันอ่อนแอ”
เธอปลายตามองที่ฟางฉี .. เธอรู้สึกประหลาดใจที่เขาไม่ได้รับผลกระทบเลยสักนิดเธอรู้สึกผิดหวังที่เขาไม่ได้อยู่ในอาณาจักรนักรบระดับสูงหรอกหรอ!? แต่ชั่งเถอะยังไงข้าก็มาถึงนี่แล้ว “นี่เจ้าหนูโชคดีที่เจ้าสามารถปราบน้องสาวผู้ไร้เดียงสาของข้าได้ ตอนนี้ข้ามาปรากฎตัวด้วยตัวเองแล้วมันสายเกินไปที่เจ้าจะเอ่ยคำขอโทษ!”
“หืม?” ฟางฉีขมวดคิ้ว
“หืม?” โมเซียนรู้สึกไม่พอใจเหมือนว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง
ทันใดนั้นเองรัศมีของผู้คนในร้านรอบตัวเธอก็เปล่งประกายขึ้ย
รัศมีของชายผิวดำเสื้อคลุมดำทางด้านซ้ายมือเปล่งออกมา คนในกลุ่มของเขาเองบางคนอยู่ในจุดสูงจุดของอาณาจักรต่อสู้ ส่วนผู้นำข้างหน้าสุด .. เขาอยู่ในอาณาจักรแห่งมหาสมุทรศักดิ์สิทธิ์
ทางด้านซ้ายมือชายชุดคลุมสีน้ำเงินพร้อมกับคนข้างๆ ปรากฎขึ้น .. เขาทั้งสองเองก็อยู่ในอาณาจักรแห่งมหาสมุทรอันศักดิ์สิทธิ์เช่นกัน
“นี่เจ้าหนูฟางฉี ผู้หญิงคนนี้คือใคร?” โมเทียนชิงทำหน้างง ใช่! เขาก็เป็นผู้ฝึกฝนระดับอาณาจักรมหามุทรอีกคน
“.. ผู้ฝึกฝนหลายคนจากอาณาจักรมหาสมุทรศักดิ์สิทธิ์” เหล่าผู้ฝึกฝนระดับล่างของหนานหัวรู้สึกหนาวเหน็บในหัวใจ พวกเขาอยู่ในระดับสูงของกลุ่มหนานหัวก็จริง แต่สำหรับที่นี่ .. ที่นี่ไม่ใช่หนานหัว
เมื่อเห็นเหล่าผู้ฝึกฝนที่ยิ่งใหญ่มารวมตัวมากมายที่นี่ หัวใจของพวกเธอก็หล่นไปอยู่ที่ตาตุ่ม
“ดวงตาของชายผู้นั้นดูดุร้าย ..”
“ศิษย์พี่อาวุโส .. ได้มีการเล่าว่าผู้คนในเมืองครึ่งเป็นเหมือนปีศาจที่ฆ่าคนเพียงแค่กระพริบตา พวกเราจะ ..”
“อย่าพูด! .. ตอนแรกข้าก็รู้สึกดีจนเจ้าพูดออกมานี่ละ”
“เราควรไปกันมั้ย?”
“พี่อาวุโสท่านแตกต่างจากหลิวหนิงหยุน ท่านมีความฝันอันยิ่งใหญ่ท่านต้องยืดมั่น!”
“อย่ายอมรับความพ่ายแพ้นี้”
“พี่อาวุโสท่านทำได้!”
โมเซียนพยักหน้าและพูดกลับมา “พวกเขาเป็นเพียงผู้ฝึกฝนในดินแดนอาณาจักรมหาสมุทรศักดิ์สิทธิ์” เธอหายใจเขา
ข้างเธอปีศาจดำตะโกนขึ้น “นี่เจ้าไม่รู้กฎหรอ!? เข้าแถว!”
“ตกลง ..”
ผู้ฝึกฝนหญิงคนอื่นๆ ในกลุ่มเดินไปข้างหลังเพื่อเข้าแถวทันที
โมเซียนเงียบกริบ
ภายใต้สายตาที่จับจ้องมาของทุกคนเธอย้ายตัวเองไปด้านหลังและยืนเข้าแถวทันที
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
