นี่อาจเป็นเพราะสัตว์ประหลาดเหล่านี้ไม่เคยถูกฆ่ามาก่อน อัตราการตกของไอเทมนั้นจึงสูงอย่างน่าประหลาดใจ
เวลาเดียวกันรวนหนิงและเพื่อนของเธอก็มาถึงเวลาจำกัดของวันแล้ว แต่ยังสามารถดูผู้เล่นอื่นเล่นได้อยู่ ซึ่งพวกเธอก็ได้เฝ้าดูการเล่นของฟางฉีอยู่ด้านหลัง เขากำลังฆ่าสัตว์ประหลาดแถมยังได้ไอเทมดีๆ ทั้งนั้น
เด็กสาวที่โตเต็มวัยใส่เสื้อผ้าโทนสีดำมีชื่อว่าซียื่อและพี่น้องฝาแฝด แฝดพี่ชื่อว่าซูจิส่วนแฝดน้องชื่อว่าซูเหยา พวกเธอเป็นชาวพื้นเมืองที่นี่
“ทำไมเจ้าของร้านถึงเล่นได้นานขนาดนี้!?”
“สัตว์ประหลาดที่นี่รวยมาก!”
“เจ้าเห็นดาบในมือของเจ้าของหรือไม่ มันสร้างความเสียหายได้ดีเชียวละ”
ฟางฉีนั่นสวมชุดเกราะสีฟ้าอ่อนพร้อมกับดาบที่มีชื่อว่าบาหวังในมือเขา ดาบดูมีชีวิตชีวามาก ผู้เล่นใหม่มีแค่ดาบไม้และชุดผ้าฝ้ายธรรมดาแค่นั้น ซึ่งการแต่งตัวของเขาถือเป็นอะไรที่โดดเด่นในหมู่ผู้เล่นกลุ่มใหม่มาก
“การสร้างความเสียหายของเจ้าของร้านนั้นสูงมาก! เขาสามารถทำลายกระดูกหลายๆ ชิ้นเพียงการโจมตีแค่ครั้งเดียว”
“ทำไมเราหาสถานที่นี่ไม่เจอบ้าง หามาตั้งนาน ดูสิเขามีแต่ของดี!”
“นั่น เด็กหญิงคนนั้นก็กำลังสนุกกับสิ่งเหล่านั่นเช่นกัน!”
“พวกเจ้าต้องการสิ่งเหล่านี้หรือไม่?” ฟางฉีเอ่ย “เจ้าสามารถเพลิดเพลินไปกับผลประโยชน์เหล่านี้ทั้งหมด หากพวกเจ้าเข้าร่วมกิลด์ของข้า!”
(ผู้แปล : ขออนุญาตเปลี่ยนคำว่าสมาคมเป็นกิลด์เพื่อความกระชับและเข้าใจง่าย)
“หึ! เจ้าหลอกล่อให้พวกเราเข้ากิลด์อีกแล้วหรอ?” รวนหนิงตอบกลับเธอทำหน้าเพลีย “ข้าแนะนำว่าเจ้าต้องระวังต้อง ข้าจะไม่เข้าไปยุ่งหากมีคนจากกลุ่มปีศาจดำมาหาเจ้า ข้าจะไม่อยู่ดูศพเจ้าแน่!”
“เจ้าดูเป็นคนรักสงบ ไหงถึงกล้าไปมีเรื่องกับพวกปีศาจดำได้” ซียื่อเคยได้ยินเกี่ยวกับพฤติกรรมที่กล้าหาญของฟางฉี เธอเหลือบมองรอบๆ ร้านด้วยการจินตนาการว่าจะมีอะไรเกิดขึ้น เธอควรหนีไปกับคอมพิมเตอร์สักเครื่องหากเจ้าของตาย!
“เฮ้! ทำไมเจ้าไม่ให้เราเล่นต่อแล้วละ” ซูจีพูดขึ้น “ร้านของเจ้าใหญ่มากมายไม่มีทางเต็ม ทำไมไม่ให้พวกเราเล่นต่อ!”
“ใช่!” รวนหนิงมองหน้าจอของฟางฉีและพูดด้วยเสียงขุ่นเคือง “ข้าไม่เคยเห็นเจ้าของร้านแบบเจ้ามาก่อน เจ้าสนุกกับเกมในขณะที่ให้ลูกค้าเฝ้ามองจากข้างหลัง!”
“สำหรับเวลาเล่นที่มากขึ้น .. พวกท่านจะได้รับเร็วๆ นี้” ฟางฉีกล่าว “ร้านข้าจะเริ่มให้สมัครสมาชิกเร็วๆ นี้ สมาชิกของร้านจะมีเวลาเล่นเพิ่มสองชั่วโมงหากเทียบกับคนอื่นทั่วไป”
อีกไม่นานสมาชิกรุ่นทอดลองจะสามารถอัพเกรดเป็นสมาชิกวีไอพีและสมาชิกเหล่านี้จะได้เวลาเล่นเพิ่มถึงสองชั่วโมง มันเป็นกฏของฟางฉีที่เขายืนยันกับระบบ
“เร็วๆ นี้ .. วันนี้เลยไม่ได้หรือ!?” รวนหนิงพูด “ข้าเพิ่งปล้นคนที่เดินผ่านมาและข้าต้องการมันอีก!”
“ถ้าเจ้าคิดว่าไม่พอ แม้ข้าจะให้เพิ่มสองชั่วโมงหรือสิบชั่วโมงยังไงมันก็ไม่พอ!” ฟางฉีเริ่มหัวร้อนเล็กน้อย “ไม่ว่าข้าจะให้กี่ชั่วโมงมันก็ไม่มีประโยชน์ ..”
ผู้คนที่เดินผ่านมาเอ่ยเสียงดัง “จัดการมัน! พวกมันอยู่ไหน!?”
ผู้คนที่ถูกปล้นยังคงตามหาเหล่าโจรอยู่
“ให้เราเล่นเพิ่มอีกหลายชั่วโมงสิแล้วข้าจะช่วยเรื่องปัญหาของเจ้ากับกลุ่มปีศาจดำให้ดีหรือไม่?” ซียื่อค่อนข้างมั่นใจในตัวเอง เพราะพ่อของเธอเป็นหนึ่งในผู้บริหารสำนักงานมังกรม้วน ครอบครัวของเธอถือเป็นกำลังสำคัญ
แม้จะมีความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนระหว่างกองกำลังทั้งหมดในเมือง แต่บางคนหรือคนบางกลุ่มก็มีอำนาจพอที่จะเข้าไปแทรกแซงในบางสิ่งหรือบางเรื่องได้
เธอเดาว่าเจ้าของร้านมีความแข็งแกร่งและมีภูมิหลังที่ทรงพลัง แต่เขาก็ถือเป็นผู้มาใหม่และเพื่อประโยชน์ของตัวเองเขาไม่ควรจะยุ่งกับคนในท้องถิ่น
เธอรอการตอบกลับของฟางฉีอย่างมั่นใจ
“เอ่อ .. นี่” ฟางฉีทำหน้าบูด “ข้าบอกพวกเขาว่าใครก็ตามที่กล้ามาท้ายทายกิลด์ข้าก็จะไม่ต้อนรับเช่นกัน มันจะดูไม่ดีนะถ้าข้ากลับคำพูด”
“ทำไมละ? เจ้าเห็นชื่อเสียงสำคัญกว่าชีวิตหรอ!?”
“บางทีหรือข้าควรจะนำคนไปปล้นกลุ่มนั้น เพื่อจะได้สมกับคำที่ข้าได้เอ่ยไว้” ฟางฉีลอยหน้า
“เจ้า ..”
“ชั่งมันเถอะ! ศิษย์น้องยื่อปล่อยเค้า!” รวนหนิงจ้องหน้าเขม็งใส่ฟางฉีที่กำลังตีสัตว์ประหลาดโดยไม่สนใจคนรอบข้าง “เขาจะขอความช่วยเหลือเราก็ต่อเมื่อ พวกนั้นมาที่นี่แหละ!”
“ข้าจะไม่ช่วยเจ้าหากเจ้าไม่ให้เวลาเราเล่น!”
ตอนนี้เป็นเวลาสี่ทุ่มและท้องฟ้านอกร้านนั้นมืดสนิท .. ทันใดนั้นทั้งถนนก็เต็มไปด้วยแสงสีแดง!
แสงสีแดงเลือดดูเหมือนจะครอบคลุมทั่วทั้งถนนและร้านของฟางฉีนั้นได้รับผลกระทบมากที่สุด!
เสียงหัวเราะดังขึ้น ..
เสียงหัวเราะเปล่งออกมาดังสนั่น หมอกสีเลือดจากด้านนอกฟุ้งเต็มไปหมด ตอนนี้ร้านของฟางฉีเหมือนอยู่ในโลกของปีศาจ!
หน้าของรวนหนิงซีดเผือด “เกิดอะไรขึ้น!? ทำไมปีศาจเก่าถึงได้ปรากฏตัวเป็นการส่วนตัว”
คนกลุ่มหนึ่งปรากฏตัวหน้าร้านค้าของฟางฉี ผู้นำกลุ่มคือชายชราเสื้อแดงที่มีผิวอมชมพู ฉินฮงหลินนั้นแต่งตัวแต่งต่างจากคนอื่น เขาสวมเสื้อคลุมสีแดงสดท่าทางของเขาดูน่ากลัวชวนขนลุก!
ผู้ปลูกฝังวัยกลางคนที่มีลักษณะดุร้ายหัวล้านมีแผลที่น่าเกลียดน่ากลัวบนหัวและหญิงตุ้งติ้งที่แต่งหน้าจัดยืนอยู่ข้างหลังชายชรา
หมอกเลือดที่เข้มข้นและรัศมีการสังหารที่ลอยในอากาศชวนให้ทุกคนในร้านใจหาย
รวนหนิงและเพื่อนๆ ของเธอดูเกร็ง พวกเขาถามฟางฉีว่า “ทำไมเจ้าถึงได้ไปยุ่งเกี่ยวกับปีศาจเก่าแก่ รู้มั้ยว่าเจ้ากำลังมีปัญหาใหญ่!”
“พี่รวน ..” ซูโมเรียกเธอ “ปีศาจเก่านี้มีพลังมากหรือไม่!?”
“ด้วยความเคารพผู้คนมักพูดถึงเขาในฐานะราชาน้ำอมฤต แต่หลายสิบปีที่ผ่านมาผู้คนที่นี่ตั้งฉายาให้เขาใหม่ว่าปีศาจยาพิษ!” รวนหนิงกระซิบ “คนที่นินทาหรือพูดเรื่องราวเกี่ยวกับปีศาจเก่านี้ไม่ใช่ของปลอม มันคือเรื่องจริงทั้งหมด!”
“ได้ยินมาว่าก่อนที่ปีศาจตนนี้จะเข้าสู้เมืองครึ่งเขาฆ่าครอบครัวใหญ่ที่มีเหล่าของพิษไปมากกว่าสิบตระกูล หลังจากเดินทางมายังเมืองครึ่งแล้ว เขายิ่งกลายเป็นคนเลวและมีอำนาจมากขึ้น เขาสร้างน้ำอมฤตที่มีส่วนสำคัญคือเลือดของเหล่าผู้ฝึกฝน เขาลักพาตัวผู้ปลูกฝังจากนอกเมืองเพื่อนำเลือดมากลั่น!”
“มีคนเคยกล่าวว่าเหล่าสมาชิกของปีศาจเก่าได้กลายเป็นยาอายุวัฒนะซึ่งอยู่ในเลือดของเขา .. ”
ซูโมฟังไปตัวสั่นไป “หะ หัวหน้าจะไม่เป็นใช่มั้ย?”
“เจ้าของร้านอยู่ที่ไหน!? ออกมาพบนายใหญ่ของเราสิ!” หลิวซานเดินเข้าไปในร้านด้วยรอยยิ้มเย็นชา
“บ้าเอ้ย! ใครกัน!?” ฟางฉียืนขึ้น
ในที่นี่เถาคุนไม่สามารถนั่งติดเก้าอี้อีกต่อไป เขาออกจากเกมและพูดขึ้น “นั่นอาจารย์ฉิน!”
“เถากุน เจ้าต้องการมีส่วนร่วมหรือไม่!?” ชายหัวล้านวัยกลางคนเอ่ยถาม “เขากล้าฆ่าคนของเราถึงในร้านต่อหน้านายใหญ่! ไม่มีใครจะมาหยุดการแก้แค้นครั้งนี้ของเราได้!”
ดวงตาของเขาดูดุร้าน “ข้าแนะนำให้พี่เถาหลีกเหลี่ยงสิ่งนี้เพื่อมิตรภาพของเรา”
ไม่ใช่เพียงเถาคุนเท่านั้น แต่ใบหน้าของคนอื่นๆ ก็บิดตามไปด้วย พวกเขากำลังคิดว่าเจ้าของร้านกำลังทำอะไรอยู่? เจ้าจะฆ่าคนต่อหน้าปีศาจเก่าได้ยังไงกัน!?
เป็นไม่ไม่ได้ที่พวกเขาจะพูดเรื่องนี้กับฟางฉีดีๆ และหากฉินฮงหลินไม่สามารถแก้ไขปัญหานี้ได้ เขาก็ไม่สามารถอยู่ที่นี่ได้เพราะชื่อเสียงของเขาจะถูกทำลายจนหน้าอับอาย!
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
