Black Tech Internet Cafe System 187

ในโลกคู่ขนานนั้นสภาพแวดล้อมผนังของสิ่งก่อสร้างตัวอาคารถูกปกคลุมไปด้วยคราบน้ำคราบเลือด ร่องรอยของการขีดข่วนซึ่งเกิดจากลวดเหล็กที่เต็มไปด้วยสนิมแถมพื้นที่โดยรอบเต็มไปด้วยซากศพ

โลกคู่ขนานเป็นโลกของการเปิดเผยความคิดชั่วร้ายและอารมณ์ด้านลบที่ซ่อนหยั่งลึกลงไปในจิตใต้สำนึกของผู้คน

ภายใต้แสงสว่างของไฟฉายตามผนังบนทางเดินแคบๆ แต่สามารรถมองเห็นโลหะที่ถูกกัดเซาะทีี่เต็มไปด้วยคาบเลือดปะปนกันอย่างชัดเจน เสียงโดยรอบๆ เงียบมากจนได้ยินเพียงแค่ฝีเท้าและเสียงน้ำไหลจากผนัง

แม้จะพอมีแสงไฟจากกระบอกไฟฉายตามผนังแต่นั้นก็ไม่ได้ทำให้ตัวละครหลักรู้สึกปลอดภัยเลยแถมเมื่อเดินลึกเข้าไปก็ยิ่งมืดบรรยากาศชวนอึดอัดยิ่งกว่าเดิม

ยิ่งเดินลึกเข้าไปมากเท่าไรก็ยิ่งรู้สึกเหมือนจมน้ำมากเท่านั้น ตัวละครหลักเดินลึกเข้าไปจากโรงพยาบาลไปจนถึงคุกที่ถูกทิ้งร้าง

“เจ้าของกำลังทำอะไร?” ผู้ชมเห็นห้องเล็กๆ พร้อมทางเข้าเล็กๆ มันเป็นรูที่เล็กมากสามารถผ่านเข้าไปได้เพียงคนเดียวเท่านั้น

“เข้าจะเข้าไปในนั้นหรือ!?” ในคุกแห่งนี้เต็มไปด้วยปีศาจมากมายแถมหลุมนี้ยังดูลึกมากลึกราวกับว่ามันยาวไปถึงจุดศูนย์กลางของโลก!

หากคิดถึงความเป็นจริง ถ้ามีปีศาจซ่อนตัวอยู่ในรูแคบๆ แบบนั้นเยอะแยะไปหมดแล้วเขาเข้าไปเขาไม่รอดเป็นแน่

“นี่ดูเหมือนจะเป็นสถานที่ ..” นาหลันหมงิสื่อมองลงไปในรูหลุมดำบนหน้าจอ เธอทำหน้าเหมือนกำลังคิดไตร่ตรองว่าถ้าเธอเล่นเองเธอจะกล้าลงไปมั้ย “มันก็แค่สถานที่ในเกม” เธอพึมพำ

ในขณธเดียวกันทุกคนกรีดร้องด้วยความตกใจ ตัวละครหลักกำลังกระโดดลงไปในหลุมดำ!

หลังจากกระโดดลงมาเขาตกกระทบสัมผัสกับพื้นแข็งเมื่อลืมตาพบว่าในหลุมมีีความลึกมาก แสงตามทางมืดสลัวเดินเมื่อเดินลึกเข้าไปก็ได้พบเขากับประตูทางเข้าอุโมงค์ใต้ติดที่มืดครึ้มและอับชื้น

มันเป็นเหมือนทางที่พาไปสู่ก้นเหวลึก!

ยิ่งตัวละครหลักลงไปลึกเท่าไรยิ่งเหมือนกับว่าเขากำลังเดินทางเข้าไปใกล้ชิดกับความมืดมิดที่ซ่อนอยู่ภายในจิตใจของเขา

เวลานี้ไม่เพียงแต่สาวๆ เท่านั้นที่รู้สึกตกใจ หลายคนแม้แต่ผู้ชมผู้ชายก็รู้สึกหวั่นเช่นกัน

ต่อให้ตัวละครหลักหรือผู้ชมเองอยากที่จะเพิกเฉยต่อสิ่งรอบข้าง แต่ด้วยความมืดบรรยกาศอันชวนขนลุกพร้อมปีศาจแสนน่ากลัวนั้นทำให้พวกเขาหยุดจินตนาการไปไกลไม่ได้เลย

การต่อสู้ทางจิตใจนั้นเริ่มขึ้น ยิ่งลึกลงไปความกลัวที่มีมากขึ้นก็มาพร้อมจิตใจที่กล้าแข็งเช่นเดียวกัน แม้ตอนนี้จะเป็นเวลากลางวัน แต่นั้นก็ไม่ได้ช่วยให้ผู้ชมหยุดจินตนาการได้เลย หัวใจเต้นราวกับได้อยู่ในเหตุการณ์จริงด้วยตัวเอง

“เกมนี้ ..” อันหูเว้ยและคนอื่นๆ ต่างทำหน้าสับสน

พวกเขารู้สึกว่าแต่ละขั้นตอนของเกมนั้นทำให้ผู้เล่นมีอารมณ์ร่วม ตัวละครหลักจะต้องเดินตามและแก้ไขปัญหาทีละขั้นตอนโดยไม่สามารถหลีกหนีจากความกลัวได้เลย “ฉันจะทำทุกอย่างเพื่อตามหาเธอ” เสียงบทพูดของตัวละครหลัก

ฟางฉีีไม่สามารถจบเกมได้เพียงในวันเดียวเขาจึงตัดสินใจที่จะแยกมันออกเป็นสามส่วนและใช้เวลาเล่นโดยประมาณสามวัน

ณ หลุมฝังศพของโลกคู่ขนาน เรื่องราวและผู้คนแองเจล่า, แมรี่และตัวละครหลักถูกเชี่ยมโยงต่อกันเพื่อให้จบลงที่นี่

ไซเลนต์ฮิลล์เป็นสถานที่ที่พิเศษที่ถูกกล่าวถึงในจดหมายของภรรยา เป็นส่วนที่ลึกที่สุดในความทรงจำของตัวละครหลัก หลักฐานความจริงเป็นเทปวิดีีโอที่ถูกบันทึกทิ้งไว้ในโรงแรม

ในที่สุดเมื่อเขาได้พบเทปวิดิโอก็ได้เข้าใจ .. ไม่กี่วันที่ผ่านมาเขาได้ฆ่าแม่รี่ที่ป่วยเป็นโรคที่รักษาไม่หาย เขาฆ่าเธอโดยการกดหมอนลงบนใบหน้าเธอจนขาดอากาศสิ้นลมหายใจ

เมื่อตัวละครหลักได้เข้าใจถึงจุดจบเช่นนี้ .. กลุ่มผู้ชมต่างยืนนิ่ง

หลังจากได้ดูจุดเริ่มต้นของเกม บางคนพบว่ามันเป็นเรื่องราวของความรักที่น่าชื่นชม แต่หลังจากที่ได้พบความจริงทุกคนต่างตื่นตนกและประหลาดใจเช่นเดียวกับเจมส์

.. เหตุการณ์ที่เทปบันทึก เสียงของแมรี่ดังขึ้นจากวิทยุสื่อสาร เขาหยิบมันขึ้นมาและออกตามหาเพื่อที่จะได้พบเธอให้เร็วที่สุด หลังจากเดินออกไปหาเขาก็ได้พบเข้ากับมาเรีย หญิงสาวที่มีรูปร่างหน้าตาคล้ายกับภรรยา แต่มีบุคลิกที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง เธอเปรียบเสมือนภาพภรรยาในอุดมคติของเขา

ปิรามิดเฮดถูกสร้างขึ้นจากก้นบึ้งจากจิตใจของเจมส์เพื่อลงโทษเขาที่ก่อเหตุอาชญากรร ปีศาจถูกสร้างขึ้นจากความชั่วร้าย

เรื่องราวในเทปบันทึกยังคงดำเนินต่อไป .. ย้อนกลับไปในวันหนึ่งเขาพาแมรี่ไปสวนดอกไม้ แต่แมรี่อารมณ์ไม่ดีนักเมื่อรู้ตัวว่าเธอคงอยู่ในโลกใบนี้ได้ไม่นาน เธอระบายอารมณ์ทั้งโกรธเหวี่ยงวีนและเศร้าโศกทั้งหมดให้เจมส์ได้ฟัง

หลังจากที่เจมส์รับรู้ เจมส์เองรู้สึกแย่มาก แมรรี่รู้ตัวว่าเธอได้ทำสิ่งที่ผิดพลาดเธอขอร้องไห้เจมส์กลับมา ..

จุดจบในเกม .. ท้ายที่สุดทั้งสองได้พบกัน บนทางเดินคล้ายกับสะพานเหล็กชั้นบนสุดของโรงแรม

“ยกโทษให้ผมด้วย”

“ฉันอยากตายเจมส์ ฉันอยากให้ความเจ็บปวดมันจบลง”

“นั่นคือเหตุผลที่ผมทำแบบนั้นที่รัก ผมไม่อยากให้คุณต้องทนทุกข์ทรมาน” เจมส์ตอบด้วยเสียงสั่นเครือ แต่จู่ๆ น้ำเสียงเขาก็เปลี่ยนไป “ไม่หรอก ผมโกหกความจริงผมเกลียดคุณมาก ผมแค่ต้องการชีวิตของผมกลับคืนมา”

“ถ้าเป็นเช่นนั้นจริง .. ทำไมคุณดูเศร้าจัง” แมรี่สกิดแผลในหัวใจ

เมื่อได้เห็นบทสนทนาบนหน้าจอ ทุกอย่างดูชัดเจนในเรื่องนี้ไม่มีวีรบุรุษหรือความรักที่ยิ่งใหญ่

นี่คือเรื่องราวทั้งหมด

ในตอนท้ายของเกม .. เขาได้รับจดหมายของภรรยาอีกครั้งซึ่งปรากฏขึ้นบนหน้าจอ

“ในความฝันของฉัน .. ฉันเห็นเมืองนั้น”

บางทีนี่อาจเป็นส่วนที่มีสเน่ห์ที่สุดของเกม มันไม่เพียงทำให้ผู้เล่นและผู้ชมมีอารมณ์ร่วม .. แต่มันหักมุมสุดๆ