BANDIT ILLICIT โคตรเลว SM25++โคตร​เลว​ #65 -​ ไม่ปลอดภัย

เจ้าพ่อมาเฟียใหญ่ชักสีหน้าไม่​สบอารมณ์ในทันที ก่อนหันไปตะคอกเสียงดุดันว่าให้ “อะไรของมึงไม่เห็นเหรอว่ากูคุยกับเมียอยู่”

“ขอโทษครับ​ พอดีผมมีเรื่องสำคัญที่ต้องบอกนาย” ดินก้มหน้าเล็กน้อยกล่าวคำขอโทษผู้เป็นนาย​ แล้วก้าวมายืนหันหน้าข้างๆเจ้านายทั้งสองคน​ โน่กระชับเอวภรรยาเข้ามาแนบชิดกายหันไปประจันหน้ากับลูกน้องคนสนิทตรงๆ​

“เรื่องอะไร? ”

“มีพนักงานคอนโดของคุณหนูส่งรูปมาบอกว่าเมื่อคืนมีผู้ชายอุ้มคุณหนูน้อยทั้งสองคนเดินคู่กับคุณหนูขึ้นลิฟต์ไปครับ” ว่าแล้วมือหนาก็ยื่นโทรศัพท์มือถือของตนที่เปิดข้อความ พร้อมกับรูปภาพค้างไว้อยู่จากเบอร์แปลกให้เจ้านาย​ หลังเพิ่งเปิดเห็นและอ่านเมื่อสักครู่

ทว่าระยะเวลาของข้อความนั้นถูกส่งมาตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว​ เนื่องจากดินยุ่งๆมัวแต่เตรียมงานให้เจ้านายพร้อมกับลูกน้องอีกคนตามคำสั่งเลยไม่ได้แตะโทรศัพท์ ไม่แปลกที่พนักงานจะส่งมารายงานเขาเพราะตั้งแต่รู้เรื่องทั้งหมดโน่ก็สั่งให้จัดการป้องกันความปลอดภัยให้ลูกสาว​ ไม่ถึงกับตามติดแค่เข้าออกที่ไหนกับใครจะรู้ทุกอย่างเท่านั้นเอง

ซึ่งเรื่องนี้เจ้าตัวไม่รู้

“ใคร? ฟีฟายรึเปล่า” โน่ยื่นมือไปรับมือถือมาดู นัยน์ตาสีดำเงาของเขาสะท้อนแสงจอจ้องเข้าไปที่รูปภาพบนนั้นไม่ละ

เป็นภาพของลูกสาวที่กำลังเดินเข้าลิฟต์ไปพร้อมกับผู้ชายคนหนึ่งซึ่งอุ้มหลานสาวทั้งสองคนของเขา เล่นหยอกล้อกันดูมีความสุข​ ใบหน้าคมคายขมวดคิ้วเข้าหากันเป็นปมอย่างคาดไม่ถึง​ ไม่ต่างจากม่านตาที่เบิกกว้างด้วยความตกใจราวกับไม่เชื่อสายตาตัวเอง เมื่อผู้ชายในภาพที่เห็นชัดเจนนั่นคือ’เพลิง’ลูกน้องคนโปรดที่ได้ยิงทิ้งไปกับมือเมื่อสองสามปีก่อน

“เป็นไปได้ยังไง” เสียงทุ้มพูดออกมาเบาๆ ทั้งเขาและลูกน้องทุกคนต่างก็เห็นกันกับตาว่าเพลิงสิ้นลมหายใจไปแล้ว​ ทำไมอยู่ๆถึงกลับมาอยู่กับลูกสาวเขาได้..

“มีอะไรหรือเปล่าแด๊ด” เมื่อเห็นท่าทีของสามีแปลกไปแนทจึงเอียงหน้าแหงนมอง พลางเอ่ยถามขึ้น​ แต่โน่ไม่ตอบกลับยื่นโทรศัพท์มือถือมาให้ดูเองแทน

“ทำไมมันถึงยังไม่ตาย ไหนมึงบอกว่าให้การ์ดและลูกน้องจัดการเอาศพมันไปโยนทะเลแล้วไง ทำไมมันถึงมาอยู่กับลูกกูได้” เขาตวัดสายตาไม่พอใจขึ้นมองลูกน้องคนสนิท พร้อมกับถามออกไป​ ขณะที่แนทกำลังตกใจกับภาพที่เห็น

“แด๊ดหนูเป็นห่วงยัยเน่กับหลาน” ยังไม่ทันที่ดินจะได้ตอบอะไรเธอก็พูดแทรกเสียงสั่น มือเล็กเกาะแขนสามีแน่นด้วยความเป็นห่วงลูกสาวกับหลานสาว​ แม้ว่าภาพตรงหน้าหลานสาวตัวเองจะดูมีความสุขมากแต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่ได้ทำให้เธอเลิกรู้สึกกลัวได้เลย​ ยิ่งเคยทำร้ายลูกสาวเธอมาแล้วยิ่งกลัวอยู่ดีขึ้นชื่อว่าสถานะโจรยังไงก็ไว้ใจไม่ได้

“มันไม่ทำอะไรลูกกับหลานเราหรอก​ เดี๋ยวแด๊ดจัดการเองอ้วนไม่ต้องกลัวนะ” เจ้าพ่อมาเฟียใหญ่ว่าปลอบขวัญภรรยา​ ยกมือลูบศีรษะทุยเบาๆ

“ค่ะ” เธอพยักหน้ามุ่ยด้วยความกังวลใจอยู่หน่อยๆ เลือดความเป็นแม่มันอดที่จะเป็นห่วงลูกไม่ได้จริงๆ​ ก่อนสามีจะโน้มหน้าลงมาหอมขมับของเธอฟอดหนึ่ง

“ผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับ​ แต่คืนนั้นพวกมันโทรมารายงานผมว่าได้โยนร่างของไอ้เพลิงลงกลางทะเลไปแล้ว” ทันทีที่สิ้นสุดคำพูดของเจ้านายทั้งสองคนดินก็พูดตอบ ทีแรกที่เห็นข้อความเขาก็ตกใจไม่ต่างกันกับเจ้านายเลยและเชื่อว่าการ์ดกับลูกน้องไม่กล้าโกหกแน่​ เพราะทุกคนรู้ดีว่าผู้เป็นนายนิสัยยังไงคงไม่กล้าเอาชีวิตตัวเองไปแลก

“เสร็จแล้วค่ะ​ ตอนนี้กำลังนั่งเซ็นเอกสารอยู่ แล้วตอนนี้ป๊าอยู่ไหนกลับมาจากจีนหรือยัง”

(กลับมาแล้ว​ หลานสาวป๊าล่ะไม่ได้อยู่ด้วยเหรอทำไมห้องเงียบจัง)

“เจ้คลีนพาเด็กๆไปกินไอศกรีมที่ห้างกันค่ะ”

(อืม​ เห็นม๊าบอกเมื่อคืนขอไปนอนคอนโดหนิ) ​

“ค่ะ​ เมื่อวานหนูเหนื่อยๆเลยขี้เกียจขับรถกลับเลยพาลูกไปนอนคอนโด”

(เหรอ​ คงไม่ใช่เพราะใครหลอกใช่ไหม)

“…..” คิ้วงามขมวดเข้าหากันด้วยความไม่เข้าใจที่อยู่ๆผู้เป็นพ่อก็ถามแบบนี้ขึ้น​ หรือท่านไปรู้อะไรมางั้นเหรอ

(ได้ยินที่ป๊าถามไหม) ​

“มะ..ไม่นี่คะ” คนเงียบไปหลุดจากภวังค์รีบตอบกลับเสียงสั่นตะกุกตะกัก​ ฟันขมกัดลงบนริมฝีปากอวบอิ่มเบาๆ​ รู้สึกตงิดใจแปลกๆเหมือนจะมีอะไรเกิดขึ้น ดูเหมือนว่าผู้เป็นพ่อนั้นจะรู้ว่าเมื่อคืนเพลิงได้มาอยู่กับเธอและลูกไม่งั้นอยู่ๆคงไม่ถามอะไรแบบนี้

(อืม​ แล้วทำไมต้องเสียงสั่นด้วยล่ะ มีอะไรปิดบังป๊าอยู่รึเปล่า)

“เอ่อ..ไม่มีนี่คะ​ หนูแค่เหนื่อยจริงๆแล้วเมื่อวานเด็กๆขอให้พาแวะกินไอศกรีมด้วย​ เห็นว่าฟ้ามืดแล้วระยะทางกลับบ้านก็ไกลกว่าหนูเลยเลือกนอนคอนโดเฉยๆไม่มีอะไรหรอกค่ะ​ ป๊าก็เป็นคนบอกเองหนิไม่ใช่เหรอว่าไม่อยากให้หนูขับรถดึกๆมันอันตราย” เนเน่พยายามพูดแก้ตัวในเชิงหว่านล้อมให้คนปลายสาย​เชื่อ​ รู้ทั้งรู้ว่าโอกาสน้อยที่ผู้เป็นพ่อจะเชื่อแต่มันเป็นทางเดียวที่ทำให้เพลิงรอดจากวันนี้ไปได้​ถ้าท่านรู้จริง

เธอจะพยายามคอยช่วยเขาให้หลุดพ้นจากความไม่ปลอดภัยในตอนนี้ให้สุดความสามารถ​ เพราะไม่อยากเห็นลูกต้องมาร้องไห้เสียใจและเกลียดตาตัวเอง ถ้าโตขึ้นแล้วรู้ว่าพ่อของพวกเขามาตายด้วยน้ำมือของคนเป็นตา เพลินลินกับเพลงพิณต้องไม่ให้อภัยคนที่ฆ่าพ่อตัวเองแน่เธอคิดแบบนั้น

(อืม​ งั้นลูกทำงานเถอะป๊าไม่กวนแล้ว) ​ สิ้นสุดจากเสียงปลายสาย สายก็ถูกตัดไปทันที​โดยที่เธอยังไม่ทันตอบรับใดๆกลับ​

เนเน่กำโทรศัพท์มือถือแน่น​ ความกลัวและความรู้สึกบางอย่างถาโถมเข้าใส่จนหัวใจดวงน้อยมันอยู่ไม่สุข​ สิ่งที่เธอห่วงมากที่สุดก็คือความรู้สึกของลูกไม่อยากให้ลูกต้องรู้สึกขาด

“ต้องบอกเพลิงให้ระวังตัว​ ใช่​ ต้องบอกเพลิง” เสียงร้อนรนพึมพำออกมา​ ก่อนนิ้วโป้งเรียวยาวจะกดเข้าไปที่เบอร์ของเพลิง พร้อมกับพิมข้อความส่งไปเตือนเขา

‘เหมือนป๊าฉันรู้แล้วว่าเมื่อคืนนายอยู่กับฉัน​ ตอนนี้นายกำลังไม่ปลอดภัยนะรีบหนีไปซะก่อนที่ป๊าฉันจะสั่งคนไปลากคอนาย หรือไม่ตอนนี้พวกลูกน้องป๊าอาจจะกำลังไปหานายแล้วก็ได้ ถ้ายังอยากมีชีวิตที่จะเจอฉันกับลูกอยู่ก็ทำตามที่ฉันบอกนะ’​