ตอนที่ 2081 เขาคือ… หลิงฮัน!
หลิงฮันไม่ลุกขึ้นยืนทันทีที่ทดสอบเสร็จ เพราะในตอนที่เขาผ่านการทดสอบระดับที่แปด ในโลกจําลองจิตวิญญาณได้มีบางสิ่งบางอย่างเกิดขึ้น
เบื้องหน้าของเขามีตําราเม็ดยาปรากฏขึ้น ซึ่งทั้งหมดล้วนแต่เป็นตําราที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน เขาจึงพยายามจดจําเนื้อหาทั้งหมดในตําราเก็บไว้ในความทรงจํา
เพราะงั้นหลังจากทดสอบเสร็จเขาจึงต้องใช้เวลาต่ออีกเล็กน้อย
“จงเอ่ยนามออกมา และนามของเจ้าจะถูกสลักเอาไว้ตลอดกาล” ในโลกจําลองจิตวิญญาณ เสียงอันเย็นชาเอ่ยขึ้น
“ข้าได้อันดับที่เท่าไหร่?” หลิงฮันเอ่ยถาม
“สาม” เสียงอันเย็นชาตอบกลับ
แค่สามเองงั้นรึ?
หลิงฮันส่ายหัว “ข้าไม่ขอเอ่ยนาม” เขาไม่ต้องการให้มีชื่อของคนสองคนคอยกดขี่ชื่อของเขาไปตลอดกาล
…แต่ที่เขาไม่รู้คือสองชื่อที่อยู่เหนือเขานั้น ไม่ใช่นักปรุงยาที่ทดสอบแยกแยะสมุนไพรในตอนที่เป็นนักปรุงยาสามดาว แต่ทั้งสองทําการทดสอบในตอนที่ใกล้จะบรรลุเป็นนักปรุงยาห้าดาว เพราะงั้นความรู้เกี่ยวกับสมุนไพรของทั้งสองจึงเหนือกว่าหลิงฮัน
ถ้าหลังชั้นมาทดสอบแยกแยะสมุนไพรในตอนที่เป็นนักปรุงยาสี่ดาวละก็ ในตอนนั้นระยะเวลาที่จะใช้ในการทดสอบระดับแปดย่อมลดลงมหาศาล และจะสามารถขึ้นครองอันดับหนึ่งได้อย่างง่ายดาย
หลังจากกล่าวว่า “ไม่ขอเอ่ยนาม” ออกไป หลิงฮันก็ถูกส่งออกจากโลกห้วงจิตวิญญาณและค่อยๆ ลืมตาขึ้น
ไม่มีใครสักคนที่มองมาที่เขา เพราะไม่มีใครคิดว่าเขาจะเป็นนักปรุงยาที่ผ่านการทดสอบระดับแปด
นักปรุงยายื่อหยางกับอู๋จื่อซวีกวาดสายตามองอย่างจริงจังเพราะต้องการรู้ว่าใครกันที่ก้าวข้ามพวกเขาไปได้ และถูกกล่าวว่าเป็นอัจฉริยะที่สุดแห่งยุคสมัย
เมื่อมีคนทดสอบเสร็จ ผู้ช่วยนักปรุงยาก็ก้าวเดินเข้ามาอีกครั้ง
เขาเดินมายังหลิงฮันด้วยใบหน้าที่ตกตะลึง ในฐานะที่เป็นผู้ช่วยนักปรุงยาของหอโอสถบรรพกาล ทําให้เขาสามารถเข้าถึงข้อมูลได้มากกว่าผู้อื่น ยกตัวอย่างเช่นตัวเขานั้นสามารถมองเห็นการเชื่อมโยงของหินวิถีโอสถได้ทําให้มองเห็นผลการทดสอบของหลิงฮัน
ระดับแปด!
พระเจ้า… หากเรื่องนี้ถูกส่งกลับไปยังหอโอสถบรรพกาลล่ะก็ บางทีผู้อาวุโสของหอโอสถบรรพกาลอาจจะมาที่นี้ด้วยตัวเองเพื่อรับหล็งฮันไปเป็นศิษย์เลยก็ได้
“นายน้อยหลัง!” ผู้ช่วยนักปรุงยากล่าวด้วยท่าที่เคารพ “ข้าน้อยจะตรวจสอบผลการทดสอบให้ท่านเอง”
หือ?
เมื่อคนที่อยู่ด้านข้างได้ยินพวกเขาก็รู้สึกประหลาดใจอย่างช่วยไม่ได้
ไม่ใช่ว่าผู้ช่วยนักปรุงยาผู้นี้หยิ่งยโสมาตลอดงั้นรึ? นอกจากกับนักปรุงยาที่ผ่านการทดสอบระดับเจ็ดแล้ว เขาไม่เคยทําท่าที่สุภาพกับใครมาก่อนแท้ๆ นี่มันเกิดอะไรขึ้นกัน เหตุใดท่าทีของเขาถึงได้เปลี่ยนเป็นประจบสอพลอเช่นนี้
“คนผู้นี้เป็นศิษย์ของปรมาจารย์นักปรุงยาคนไหนรึเปล่า?”
“บางทีเขาอาจจะเป็นนักปรุงยาของหอโอสถบรรพกาลที่มาที่นี่เพื่อจงใจโอ้อวดความสามารถก็เป็นได้”
“บัดซบ ข้าเกลียดคนแบบนี้ที่สุด”
ทุกคนเผยท่าทางเหยียดหยามใส่หลิงฮัน และอดใจไม่ไหวอยากจะรุมทุบตีพวกที่ชอบทําตัวโอ้อวด
“อืม” หลิงฮันพยักหน้าอย่างไม่คิดอะไร
“ท่านผ่านการทดสอบทั้งหมดแปดระดับ ส่วนเวลานั้น…”
“ว่าไงนะ” เสียงอุทานดังกึกก้อง จนคําพูดที่เหลืออยู่ของผู้ช่วยนักปรุงยาถูกกลบจนไม่ได้ยิน
ระดับแปด! คนผู้นี้คือสัตว์ประหลาดอัจฉริยะที่ผ่านการทดสอบระดับแปดได้!
พระเจ้าช่วย!
“หึม เหตุใดคนผู้นี้ถึงดูหน้าคุ้นๆ กันนะ”
“นายน้อยหลัง… นายน้อยหลัง… หลิงฮัน!”
“ใช่แล้ว เขาคือหลิงฮัน!”
“หลิงฮันอะไรกัน ฮ่าๆๆ พวกเจ้าจะบอกว่าหล็งฮันผู้นี้คือคนที่สังหารสุดยอดจักรพรรดิทั้งสื่อย่างเทียนชิงเย่งั้นรึ?”
“ช่างน่าขัน ก็แค่ชื่อแซ่ของทั้งสองคนเหมือนกันก็เท่านั้น”
“ถูกแล้ว ต้องเป็นชื่อแซ่ที่บังเอิญเหมือนกันแน่”
“มีคํากล่าวว่าพลังบ่มเพาะของหลิงฮันคือระดับตัดวิญญาณหยางเท่านั้น แต่ก็สามารถสังหารสุดยอดจักรพรรดิที่มีพลังบ่มเพาะระดับตัดวิญญาณสวรรค์ได้ เพราะงั้นพรสวรรค์ในศาสตร์วรยุทธของเขาย่อมโดดเด่นที่สุดในทุกยุคสมัย! อัจฉริยะในศาสตร์วรยุทธเช่นนั้นจะเป็นสัตว์ประหลาดในศาสตร์ปรุงยาได้อย่างไร?”
“แต่ว่าพลังบ่มเพาะของหลิงฮันผู้นี้ก็ดูเหมือนจะเป็นระดับตัดวิญญาณหยางเหมือนกัน”
“แถมรูปร่างยังดูคล้ายคลึงกันด้วย”
“นอกจากนั้นก็ยังชื่อหลิงฮันอีก!”
หลังจากถกเถียงกันวกวนไปมาทุกคนก็เริ่มมั่นใจขึ้นเรื่อยๆ ว่าหลิงฮันทั้งสองคือคนคนเดียวกัน
พวกเขาโห่ร้องและเอามือกุมหัวแน่นราวกับดวงวิญญาณจะหลุดออกจากร่าง
ในโลกมีสัตว์ประหลาดอัจฉริยะขนาดนี้อยู่ได้อย่างไรกัน?
“ตรวจสอบเสร็จรึยัง?” หลิงฮันเอ่ยถามผู้ช่วยนักปรุงยา
“ขอรับ ขอรับ” ผู้ช่วยนักปรุงยารีบพยักหน้าอย่างรวดเร็ว
หลิงฮันยิ้ม “ถ้างั้นข้าก็ขอตัว”
“ข้าน้อยจะไปส่งนายน้อยหลิงเอง” ผู้ช่วยนักปรุงยาไม่สนใจว่าจะมีคนอื่นที่เพิ่งทดสอบเสร็จหรือไม่ ราวกับว่าไม่ว่าอะไรก็ไม่สําคัญเมื่ออยู่ต่อหน้าหลิงฮัน
หลิงฮันหันหลังและก้าวเดินจากไป
“ช้าก่อน!” แต่หลังจากที่ก้าวเดินไม่กี่ก้าวใครบางคนก็ตะโกนหยุดเขา
เป็นอู๋จื่อซวี
“หลิงฮันสินะ?” ใบหน้าของอู๋จื่อซวีเต็มไปด้วยความรู้สึกไม่พอใจ “ข้าคืออู๋จื่อซวี ยอมรับว่าในด้านของสมุนไพรเจ้ามีความสามารถมากกว่าข้าจริงๆ”
“เพียงแต่นักปรุงยาก็ต้องตัดสินกันด้วยความสามารถในการหลอมเม็ดยา ในการทดสอบอีกสองรอบ ข้าไม่มีทางแพ้เจ้าแน่!” อู๋จื่อซวีกล่าวอย่างหนักแน่น
หลิงฮันยิ้มตอบอย่างไม่สนใจ ในศาสตร์ปรุงยานั้น คู่ต่อสู้ของเขามักจะเป็นตัวเขาเองมาโดยตลอด สิ่งที่เขาจําเป็นต้องทําคือการก้าวข้ามตัวเองเพียงอย่างเดียว เพราะไม่มีใครเป็นคู่ต่อสู้ให้เขาได้
ไม่มีเหมือนกับศาสตร์วรยุทธที่เขามีคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งอย่างอู๋หมิง
“รอก่อนเถอะ ข้าจะเป็นคนโค่นเจ้าเอง!” อู๋จื่อซวีทิ้งท้ายคําพูดเอาไว้แล้วก็เดินนําหน้าจากไปก่อน
ที่เขามาปรากฏตัวหน้าหลิงฮันเช่นนี้ ดูเหมือนว่าจะแค่ต้องการแสดงตนว่าเหนือกว่าเท่านั้น
หลิงฮันหัวเราะ เป็นรุ่นเยาว์ที่เลือดร้อนจริงๆ
นักปรุงยายื่อหยางเองก็เดินเข้ามาใกล้ เขาหยุดนิ่งมองไปยังหลิงฮันและไม่พูดอะไรออกมา
“ผู้เฒ่าเองก็คิดจะเอาชนะข้าในการทดสอบหลอมเม็ดยาเหมือนกันรึ?” หลิงฮันกล่าวด้วยรอยยิ้ม
“ถึงแม้จะดูไม่เหมาะที่ข้าจะท้าทายรุ่นเยาว์เช่นเจ้า แต่เพื่อชื่อเสียงและเกียรติของข้า ข้าจะพยายามให้ถึงที่สุดเพื่อเอาชนะเจ้า” นักปรุงยายื่อหยางกล่าว
เขาคือนักปรุงยาเฒ่าที่แท้จริง ถึงแม้เขาจะสัมผัสถึงธรณีประตูสู่การเป็นนักปรุงยาสี่ดาวได้นานแล้ว เขาก็ยังมีปัจจัยเล็กน้อยที่ทําให้เขาไม่สามารถผ่านประตูเข้าไปได้ บางทีการมีหลิงฮันเป็นศัตรูอาจจะทําให้เขาก้าวข้ามขีดกําจัดของตนเองได้ก็เป็นได้
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
