Advent of the Archmage 454: ดยุคลับ

Chapter
หุบเขามังกร
ไม่นานหลังจากที่ลิงค์กระโจนเข้าไปในทะเลแห่งความว่างเปล่าเกรเทลก็มองเห็นว่าหนวดสีดำนั้นได้ดิ้นไปมาอย่างคาดเดาไม่ได้
ในตอนแรกหนวดได้ฟาดใส่วงรูนยับยั้งอย่างเป็นจังหวะ เหมือนกับคลื่นสีดำ แต่ตอนนี้ ดูเหมือนว่ามันจะเริ่มถอยออกจากวงรูนอย่างเสียกระบวน
มันเหมือนกับมองฝูงหมาที่วิ่งหนีหางจุกตูดหลังจากความพ่ายแพ้
เหตุการณ์นี้คงอยู่เป็นเวลานานกว่า1 นาที หลังจากนั้น อยู่ๆหนวดก็อ่อนแรงลงและตกลงพื้นอย่างรุนแรง ราวกับว่ามันได้สูญเสียพลังชีวิตทั้งหมดของมันไปแล้ว
สิ่งนี้เกิดขึ้นเป็นเวลากว่า10 วินาที และในตอนนั้นเอง เกรเทลก็มั่นใจแล้วว่าผู้ปกครองแห่งความว่างเปล่าได้ตายไปแล้ว
ที่ด้านนอกเมือง
ลูเซียซิลเวอร์สตาร์เองก็สังเกตเห็นมันเช่นกัน เมื่อเห็นสภาพของหนวดพวกนี้เธอก็ตะโกนออกมาอย่างดีใจ “ผู้ปกครองแห่งความว่างเปล่าตายแล้ว! ในที่สุดมันก็ถูกฆ่าซักที!”
“จริงรึ?”ผู้อาวุโสมังกรแดงต่างมองไปที่เธอด้วยความไม่เชื่อ คู่ต่อสู้ของพวกเขานั้นแข็งแกร่ง หนวดของมันปกคลุมทั้งพื้นดินและผืนฟ้า แม้แต่เวทย์เพลิงระดับตำนานของราชินีมังกรแดงยังไม่สามารถเผามันได้จนหมด แล้วมันถูกฆ่าได้ยังไงกัน?
“จริงสิ!ลิงค์เข้าไปในทะเลแห่งความว่างเปล่าเขาจะต้องทำลายสมองของผู้ปกครองแห่งความว่างเปล่าไปแล้วแน่ๆ!” ลูเซีย ซิลเวอร์สตาร์ตอบอย่างตื่นเต้น ยังไงซะเธอก็เป็นนักเวทย์ระดับตำนาน และเธอก็รู้ดีว่าลิงค์วางแผนที่จะทำอะไรที่นั่น
หนึ่งในผู้อาวุโสมังกรแดงถามขึ้นมา“แล้วมาสเตอร์ลิงค์หล่ะ เขายังไม่กลับมาหรอ?”
“เอิ่ม…”ซิลเวอร์สตาร์คิดคำตอบไม่ออก ผู้ปกครองแห่งความว่างเปล่าตายแล้ว แต่ว่าลิงค์ยังไม่กลับมาที่ภพกายภาพ นี่เขายังปลอดภัยดีอยู่ใช่ไหม?
ด้วยความเป็นห่วงลิงค์เกรเทลจึงเริ่มออกตามหาในทันที
เธอบินไปยังจุดที่ลิงค์หายไปจากนั้นก็เข้าไปในความว่างเปล่าด้วยเวทย์ข้ามภพ
พอเข้ามาในทะเลแห่งความว่างเปล่าแล้วทั้งหมดที่เธอเห็นก็มีแค่จุดด่างๆสีเทา ที่นี่มีวังวนพลังงานอยู่ทุกที่ และในบางครั้ง ก็จะมีแสงกระพริบใกล้ๆเธออีกด้วย
ความปั่นป่วนอย่างฉับพลันของพลังงานได้ไหลมาหาเธอ
ซึ่งเหตุผลนั้นง่ายมาก:ในทะเลแห่งความว่างเปล่ามิติไม่ใช่สิ่งที่อยู่กับที่ ในทางตรงกันข้าม มันเหมือนกับฟองอากาศที่ลอยอยู่บนมหาสมุทร มันจะไหลไปมาตามกฏกายภาพของสภาพแวดล้อม
แต่ถึงกระนั้น,ก็ไม่มีใครรู้จริงๆว่ากฎพวกนั้นคืออะไร
“ลิงค์เจ้าอยู่ที่ไหน? ลิงค์!” เกรเทลตามหาลิงค์ไม่พบ; ในตอนนี้ สิ่งเดียวที่เธอสามารถทำได้ก็คือการส่งข้อความผ่านไปตามความว่างเปล่า
เธอตะโกนเรียกลิงค์อย่างต่อเนื่องแต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับจากเขา
พอเวลาผ่านไปพักใหญ่ๆเกรเทลก็เริ่มที่จะสิ้นหวัง เธอกลัวว่าลิงค์จะถูกฆ่าในระหว่างที่ต่อสู้กับผู้ปกครองแห่งความว่างเปล่า และศพของเขาก็อาจจะถูกวังวนแห่งความเปล่าดูดกลืนไปแล้ว
แต่ถึงยังไงเธอก็ยังอยากจะขอบคุณสำหรับสิ่งที่เขาทำในวันนี้!
“ลิงค์!ลิงค์!” เกรเทลไม่เชื่อว่าลิงค์ตายไปแล้ว เธอบินต่อไปอย่างไร้จุดหมาย เพื่อตามหาร่องรอยของสิ่งมีชีวิต
เธอไม่สามารถหยุดคิดถึงลิงค์ได้
พวกเขาได้พบกันครั้งแรกที่จัตุรัสมังกรที่ๆเขาและยับบ้าจิ๋วได้แอบทำลายตราชั่งแห่งสมดุลอย่างลับๆ
ในตอนที่พวกเขาถกกันเรื่องทฤษฏีเวทย์มิติเขาได้พูดกับเธอด้วยใบหน้าอันยิ้มแย้ม “องค์ราชินี คุณทำตรงนี้ผิดนะ”
ในตอนที่พวกเขาเดินอยู่ด้วยกันในป่าที่เทือกเขาโคโรราโด้เขาได้เคลียร์ทางที่เต็มไปด้วยขวากหนามและเถาวัลน์ให้เธอตามมารยาทและยังสร้างสะพานหินให้เธอข้ามแม่น้ำอีกด้วย บนแท่นบูชาบรรพบุรุษ การที่จู่ๆพวกเธอก็ทำตัวห่างเหินจากเขา เขาก็ไม่ได้ว่าอะไร แถมในตอนที่เธอต้องการความช่วยเหลือ ลิงค์ก็เป็นคนแรกที่เข้ามาช่วยเธออีกด้วย
ตอนนี้เขาได้ช่วยหุบเขามังกรเอาไว้ แต่ว่ามันต้องแลกด้วยชีวิตของเขา
เธอไม่น่ามองข้ามลูเซียซิลเวอร์สตาร์เลย เธอไม่น่าเอาเรื่องราชามังกรดำไปอคติกับลิงค์เลย นั่นมันเป็นเรื่องในอดีต ลิงค์ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับเรื่องพวกนี้!
เธอนั่นแหละที่เป็นคนทำให้ลิงค์ต้องตาย!
“ลิงค์!ลิงค์!” เสียงของเกรเทลในตอนนี้มีความเศร้าเข้ามาผสมด้วย
และในตอนที่เธอกำลังที่จะทิ้งความหวังไปออร่าจิตใจอันอ่อนแอก็เข้ามาหาเธอ “หยุดร้องไห้ได้แล้ว ผมยังไม่ตายซักหน่อย! ผมอยู่ตรงนี้!”
เกรเทลรู้สึกดีใจจนถึงขีดสุดเธอบินไปยังจุดที่จิตใจพาไปในทันที ไม่นานนัก เธอก็พบกับลิงค์นอนแน่นิ่งอยู่ด้านนอกบาเรียมิติ หนวดสีดำพันรอบตัวเขาอยู่ หนึ่งในนั้นได้แทงลึกเข้าไปกลางหลังของเขา
“ร่างมังกรของผมได้รับบาดเจ็บสาหัสผมไม่สามารถใช้มันข้ามภพได้” ลิงค์พูด เขาเกือบจะถูกดึงไปยังส่วนลึกของความว่างเปล่าแล้ว แต่ก็โชคยังดีที่เขายังเหลือพลังอยู่เล็กน้อย ดังนั้นเขาจึงสามารถใช้เวทย์บาเรียมิติได้ทันเวลา
“ตอนนี้เจ้าปลอดภัยแล้วข้ามาแล้วนะ” เกรเทลบินมาข้างๆเขา และได้โอบกอดลิงค์เอาไว้ในอ้อมแขนของเธอพร้อมกับใช้เวทย์ข้ามภพ
แผ่นแสงที่เหมือนกับน้ำได้โอบล้อมพวกเขาไว้และทั้งสองคนก็ค่อยๆลอยขึ้น และในที่สุดพวกเขาก็กลับมายังภพฟิรุแมน
แสงทำให้ลิงค์แสบตาในทันทีที่กลับมายังภพแห่งฟิรุแมนพวกเขาอยู่บนท้องฟ้าเหนือหุบเขามังกร, ไม่ไกลจากจุดที่เขาได้เข้าไปที่ทะเลแห่งความว่างเปล่าในตอนแรก
พอมองลงไปเขาก็เห็นกลุ่มหนวดสีดำไร้ชีวิตและกลุ่มนักรบมังกรแดงที่อยู่ด้านนอกเมือง
เกรเทลค่อยๆร่อนลงมาที่พื้นดินและวางเขาลงบนพื้นอย่างนุ่มนวล
นักรบมังกรได้เข้ามาห้อมล้อมพวกเขาในทันทีพวกเขาต่างก็มองลิงค์ด้วยหลายอารมณ์ผสมกัน เคารพ, หวั่นเกรง, และสับสน
“เอาหล่ะขอพื้นที่ให้พวกเราหน่อย มาสเตอร์ลิงค์ได้รับบาดเจ็บสาหัสและต้องการการรักษาโดยด่วน” ราชินีมังกรแดงตะโกนออกมา
ทุกคนแยกย้ายกันตามคำสั่งในทันที
ลิงค์ได้รับบาดเจ็บสาหัสที่กลางหลังหนวดนั้นได้แทงเข้าไปที่หลังของร่างมังกร ความเจ็บปวดที่ยากจะทานทนกำลังแล่นอยู่ในร่างกายของเขาจนเขาไม่สามารถขยับตัวได้
เกรเทลจับหนวดที่ปักอยู่และใส่พลังมังกรของเธอเข้าไปในร่างของลิงค์จากนั้นเธอก็กระซิบกับเขา “เอาหล่ะ มันจะจบก่อนที่เจ้าจะรู้สึกตัวซะอีก ไม่ต้องเกร็งนะ”
เธอทำการดึงหนวดสีดำออกมาจากหลังของเขาอย่างรุนแรง
“โอ๊ยย”ลิงค์ตะโกนด้วยความเจ็บปวด รอบๆตัวเขาได้กลายเป็นสีดำไอรีนโนเวล
เกรเทลเริ่มทำการปิดปากแผลภายในร่างกายของลิงค์ด้วยพลังมังกรของเธอจากนั้นเธอก็จับที่หัวใจมังกรของเขาเบาๆ หลังจากผ่านไปไม่กี่วินาที ลิงค์ก็ถูกดึงออกจากร่างมังกรและในที่สุดก็กลับมาอยู่ในร่างมนุษย์
แม้ว่าจะไม่มีรอยเลือดในร่างมนุษย์ของเขาแต่เธอก็สังเกตเห็นแผลเป็นที่หลังของเขาในตอนที่ถอดเสื้อของเขาออก แม้ว่าเลือดมันจะหยุดไหลไปแล้ว แต่มันก็ดูเตะตามากๆ
เธอใช้กรงเล็บประคองร่างของลิงค์ขึ้นมาอย่างอ่อนโยนเธอบินขึ้นไปบนท้องฟ้าอีกครั้งและปล่อยทลายความว่างเปล่าใส่หนวดสีดำที่อยู่บนพื้น
“ตู้ม!”เปลวเพลิงปะทุขึ้นที่ซากปรักหักพังด้านล่าง หนวดสีดำที่ไร้ชีวิตได้ถูกเผากลายเป็นเถ้าถ่าน
จากนั้นเธอก็ออกคำสั่ง“จัดการทำความสะอาดพื้นที่แห่งนี้ซะ ข้าต้องการให้เผาหนวดทั้งหมดอย่าให้เหลือซาก!”
“รับทราบครับองค์ราชินี!” ผู้อาวุโสมังกรแดงพูดขึ้นมาพร้อมกัน
เกรเทลบินไปยังวิหารมังกรเพื่อที่จะทำการรักษาบาดแผลของลิงค์ต่อ
…….
หัวใจของลิงค์นั้นเต้นแรงมากในตอนที่เขานอนหมดสติอยู่
ภาพเบลอที่เขาได้เห็นในตอนที่เขาหมดสติอยู่นั้นคือภาพของดินแดนเฟิร์ด
เขาเห็นดินแดนของเขากลายเป็นทะเลเพลิงเด็กๆต่างก็คุกเข่าร้องไห้อยู่ที่ข้างศพพ่อแม่ของพวกเขา มีศพของยับบ้านอนเกลื่อนกลาดอยู่มากมาย มันแทบจะเต็มไปทั่วทั้งเกาะเลย นอกจากนี้เขายังเห็นไฟไหม้ที่ท่าเรือและศพลอยอยู่ในทะเลอีกด้วย น้ำนั้นเต็มไปด้วยสีแดงเพราะเลือด
ในซากปรักหักพังเขาเห็นเงาร่างสีดำปรากฏขึ้น พวกมันมีหูที่แหลมเหมือนกับเอลฟ์ แต่ว่ามีดวงตาสีแดงเลือดและลิงค์ไม่สามารถบอกได้ว่าพวกมันคือตัวอะไร
ทันใดนั้นเองเงาดำก็พุ่งใส่เขาเขาได้ยินเสียงหัวเราะแหลมดังอยู่ในหัวและเห็นว่าเงาดำนั้นได้ฝังเขี้ยวอันแหลมคมใส่เขา ที่ปากของมัน น้ำลายที่เป็นประกายได้หยดลงไปที่พื้น และเขาก็เห็นก้อนเนื้อสดๆติดอยู่ที่ฟันของมัน
ลิงค์ตื่นขึ้นในทันทีที่สิ่งนั้นพุ่งเข้ามาหาเขา
ในตอนที่เขาตื่นขึ้นเขาก็พบว่าตัวเองนอนอยู่บนเตียงใหญ่ขนาด 8 ฟุต และมีดวงดาวอยู่บนเพดาน มีแค่ในวิหารมังกรเท่านั้นที่มีรูปแบบสถาปัตยกรรมอันเป็นเอกลักษณ์เช่นนี้
เขาเช็ดเหงื่อที่เย็นชืดออกจากหน้าผากและค่อยๆตรวจสอบสภาพร่างกายของตัวเองเขารู้สึกอ่อนแรง แต่ก็ไม่ได้รู้สึกบาดเจ็บที่ตรงไหน เขารู้สึกแน่นที่รอบๆหน้าอก และเขาก็สังเกตเห็นว่าเขาถูกพันด้วยผ้าพันแผล
“เจ้าตื่นแล้วหรอ?”เสียงอันคุ้นเคยดังขึ้น เธอคือเกรเทล
“ผมหลับไปนานแค่ไหน?”ลิงค์พยายามจะลุกขึ้น จิตใจของเขายังนึกถึงฝันร้ายที่เขาเห็นเมื่อสักครู่นี้ รายละเอียดของมันเลือนลางมาก และมันก็ไม่ได้ให้ความรู้สึกเหมือนกับภาพนิมิต แต่ว่าเขาก็ยังอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเป็นห่วงเกี่ยวกับเรื่องนี้
“ไม่นานหรอกแค่ 3 วันเอง” เกรเทลรีบวิ่งไปที่เตียงและช่วยพยุงลิงค์ขึ้นมานั่งพิงกับเตียง
ความเจ็บปวดแล่นไปทั่วร่างกายของลิงค์ทำให้เขารู้ตัวว่าเขายังไม่หายดี “หุบเขามังกรเป็นยังไงบ้าง?”
“ผู้ปกครองแห่งความว่างเปล่าตายแล้วร่างใหม่ของมันที่แบ่งตัวออกจากร่างหลักก็ถูกทำลายไปหมดก่อนที่มันจะมีโอกาสได้เติบโต ต้องขอบคุณเจ้า ตอนนี้ได้มีคำสั่งให้ฟื้นฟูหุบเขามังกรอยู่” เกรเทลนั่งลงบนเตียงและจับมือของลิงค์ด้วยความรู้สึกขอบคุณ
“หรอถ้างั้นก็ดีแล้ว” ลิงค์พยักหน้า เขาดึงมือออกจากเกรเทลอย่างรวดเร็ว
“แผลของผมจะหายดีเมื่อไหร่?”ลิงค์ถามอีกครั้ง
“บาดแผลของเจ้าต้องใช้เวลาในการรักษาอย่างน้อยครึ่งเดือนแต่ว่า ร่างมังกรของเจ้าได้รับบาดเจ็บสาหัส และในตอนนี้มันก็กำลังรักษาตัวเองอยู่ มันน่าจะใช้เวลาถึงครึ่งปีกว่าเจ้าจะสามารถแปลงร่างได้อีก แต่ไม่ต้องห่วงเรื่องนั้นหรอกนะ เจ้าสามารถพักอยู่ที่หุบเขามังกรได้ตามใจชอบเลย ข้าได้ส่งข่าวไปที่เฟิร์ดแล้ว อ้อ แล้วข้าก็ได้ส่งนักรบมังกรไปที่นั่นอีก 30 คนด้วย เพทตาลองจะบินไปที่นั่นในอีกไม่กี่วันนี้ ซึ่งมันน่าจะพอสำหรับการป้องกันผู้บุกรุกแล้วนะ”
ราชินีมังกรแดงได้คุกเข่าลงที่ข้างเตียงของลิงค์และเงยหน้ามองเขา“ข้าได้ยินเจ้าละเมอในตอนที่เจ้าหลับ ไม่ต้องห่วงนะ จะไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับเฟิร์ดหรอก”
นักรบมังกร30 คนและผู้อาวุโสเลเวล 9 นั้นน่าจะแข็งแกร่งพอที่จะจัดการกับสิ่งมีชีวิตที่ไม่ใช่ระดับตำนานได้ ลิงค์ถอนหายใจเบาๆและพยักหน้าให้กับราชินี “ขอบคุณมาก องค์ราชินี”
“เจ้าพักผ่อนเถอะถ้าเจ้าต้องการอะไร ก็เรียกหาข้าได้เสมอนะ แล้วข้าจะรีบมา”
”โอเค”
เกรเทลได้ออกคำสั่งกับข้ารับใช้ที่อยู่ใกล้ๆอีกเล็กน้อยและกำลังจะออกจากห้องไปแต่หลังจากเดินไปที่ประตูได้ไม่กี่ก้าว เธอก็หันกลับมาและยัดตราประทับสีดำใส่มือลิงค์ “ตอนนี้เจ้าเป็นดยุคของเผ่ามังกรอย่างเป็นทางการแล้ว”
โดยที่ไม่รอคำตอบของลิงค์เธอก็รีบออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว　　ลิงค์เกาหัวด้วยความสับสนนี่เป็นวิธีมอบตำแหน่งดยุคที่แปลกประหลาดจริงๆ เธอไม่ให้โอกาสเขาปฏิเสธเลยด้วยซ้ำ