Advent of the Archmage 448: ลมเปลี่ยนทิศ

Chapter
วิหารมังกร
ลิงค์ตามราชินีมังกรแดงไปที่ห้องของลูเซียซิลเวอร์สตาร์, และด้วยการเดินอย่างรีบร้อน, เขาก็ไปถึงข้างเตียงของเธอ จากนั้นเขาก็ร่ายเวทย์ตรวจจับที่พึ่งจะเชี่ยวชาญเมื่อเร็วๆนี้
“ดวงตาแห่งความว่างเปล่า!”
ดวงตาแห่งความว่างเปล่า
เวทย์ตรวจจับเลเวล11
พลังงานที่ใช้:พลังมังกร 300 แต้ม
ผล:จะย้อมสีร่องรอยของออร่าแห่งความว่างเปล่าทั้งหมดที่อยู่รอบตัวผู้ใช้
(หมายเหตุ:เลเวลของผู้ใช้จะเป็นตัวกำหนดขอบเขตการมองเห็นของผู้ใช้)
มีจุดแสงสีแดงสดใสฉายออกมาจากมือของลิงค์,ซึ่งมันกำลังเริ่มตรวจสอบอากาศรอบๆเป็นวงกลม
ในรอบแรก,อากาศยังคงไม่เปลี่ยนไป, แต่ลิงค์ก็รู้สึกได้ถึงบางอย่างที่อยู่ในห้อง
ดวงตาแห่งความว่างเปล่าตรวจสอบสถานที่แห่งนี้อีกสองสามครั้ง,และร่องรอยความว่างเปล่าอ่อนๆก็เริ่มเผยออกมาในอากาศด้วยสีแดง หมอกสีแดงค่อยๆหนาขึ้นและเริ่มไปรวมตัวกันรอบเตียงที่อยู่ข้างหน้าลิงค์, ซึ่งตอนนี้มันสามารถเห็นเป็นภาพร่างมนุษย์สีแดงได้อย่างชัดเจน
จากนั้นเกรเทลก็เข้ามาในห้อง,และพอเห็นภาพแสงนี้, เธอก็เข้าใจเวทย์ของลิงค์ในทันที เธอกระซิบด้วยความไม่เชื่อ “ผู้ปกครองแห่งความว่างเปล่ายึดร่างซิลเวอร์สตาร์อยู่หรอ?”
“น่าจะใช่นะ”ลิงค์พูดพร้อมกับพยักหน้า, ในขณะที่เขาเริ่มตรวจสอบส่วนอื่นๆของห้องด้วยเวทย์ตรวจจับ “ผู้ปกครองแห่งความว่างเปล่าปกปิดตัวเองได้ฉลาดจริงๆ; ที่นี่แทบไม่มีร่องรอยออร่าแห่งความว่างเปล่าเลย ผมสงสัยว่าเธอน่าจะตกอยู่ภายใต้อิทธิพลของมันในตอนที่อัญเชิญผู้ปกครองแห่งความว่างเปล่าเข้ามาในโลกของเรา”
ณจุดนี้, แนวความคิดของลิงค์ชัดเจนยิ่งกว่าเดิม, ในขณะที่เขานึกย้อนไปถึงเหตุการณ์ในป่าที่เกิดขึ้นในวันนั้น “ตอนที่อยู่ในป่า, ผมบังเอิญเจอกับศพยับบ้าครึ่งมังกรด้วย คุณพอจะรู้ไหมว่าเธอเป็นใคร?”
“ข้ารู้จักเธอ,เธอชื่อเอมิเลีย, เธอเองก็เป็นสมาชิกคนนึงของสมาคมมรกต ซิลเวอร์สตาร์ได้อธิบายว่าครึ่งมังกรคนนั้นตกอยู่ภายใต้อิทธิผลของความว่างเปล่า, และดังนั้นเธอจึงถูกบังคับให้ฆ่าตัวเองและลูกน้องด้วยความช่วยเหลือของผู้ปกครองแห่งความว่างเปล่า ซึ่งพวกเราก็ไม่ได้สงสัยเรื่องนั้นเลยซักนิดเดียว”
ลิงค์ได้ตรวจสอบสภาพห้องส่วนใหญ่แล้วแต่ก็ไม่เจอเงื่อนงำที่สามารถใช้การได้อีก“ตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือ, การตามหาซิลเวอร์สตาร์ แต่เธอเป็นภัยคุกคามสำหรับทุกคนที่อยู่รอบๆ, ดังนั้นมันจะดีที่สุดถ้าพวกเราไปไล่จับเธอกันแค่สองคน ผมได้ยินมาว่ามีนักเวทย์ระดับตำนานอยู่ที่นี่อีกสี่คน, บางทีพวกเขาน่าจะให้ความช่วยเหลือได้นะ”
เกรเทลส่ายหัว“ไม่ได้หรอก, พวกเขายังยุ่งอยู่กับการสร้างรูนต่อต้านรอยแตก, พวกเขาน่าจะไม่สามารถช่วยพวกเราได้นะ”
“รูนต่อต้านรอยแตกหรอ?”ลิงค์ไม่ได้สนใจเท่าไหร่
เกรเทลอธิบายเรื่องทั้งหมดให้ลิงค์ฟังในตอนที่เธอพูดจบ, ลิงค์ก็เงียบไปพักนึง จากนั้นเขาก็พูด “ผมคิดว่าเก็บเรื่องรอยแตกมิติเอาไว้ก่อนจะดีกว่านะ ตอนนี้, พวกเราจำเป็นต้องจัดการผู้ปกครองแห่งความว่างเปล่าให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้, ไม่อย่างนั้นมันจะแข็งแกร่งขึ้นจนพวกเรารับมือไม่ไหว จากมุมมองของผม, ผมว่าผู้ปกครองแห่งความว่างเปล่าสำคัญกว่ารอยแตกมิตินะ”
จากนั้นลิงค์ก็เดินออกจากห้องแล้วถาม“ตอนนี้พวกเขาอยู่ไหน? ผมจะไปพบพวกเขาเอง”
เกรเทลรีบเดินตามเขาไป“ไม่, เจ้าไม่เข้าใจ, สมาคมมรกตเป็นกลุ่มอิสระที่มีอยู่เพื่อปกป้องความสงบสุขของภพทั้งหมด สำหรับพวกเขา, เรื่องอื่นๆก็เป็นแค่เรื่องเล็กน้อยที่ไม่มีความสำคัญอะไร พวกเขาจะไม่เข้าไปแทรกแซงในสิ่งที่คิดว่าไม่คุ้มค่ากับเวลาของพวกเขา”
ลิงค์อึ้งไปพักนึงแน่นอน, เขาจะลืมได้ยังไงหล่ะ?
แม้กระทั่งตอนที่อยู่ในเกมส์,ลิงค์ก็เคยเจอหนึ่งในสมาชิกระดับสูงของสมาคมมรกตและเข้าใจรากฐานขององค์กรนี้ดีกว่าคนอื่นๆ เหล่านักเวทย์ดวงดาวนั้นมีตัวตนที่ลึกลับ การมีอยู่ของพวกเขาแทบจะไม่เป็นที่รู้จักสำหรับผู้เล่นคนอื่นๆ, แต่ลิงค์เคยพบกับบุคคลลึกลับเหล่านี้ประมาณสองหรือสามครั้ง
เหล่านักเวทย์ระดับตำนานพวกนี้ได้ทุ่มเททำงานให้กับโลกอย่างเงียบๆ,และในฐานะกฎ, พวกเขาจึงไม่เข้าไปก้าวก่ายกับเรื่องทางโลก และตอนนี้, ด้วยความที่ผู้ปกครองแห่งความว่างเปล่าเป็นปัญหาภายในของเผ่ามังกร, พวกเขาก็คงจะเฝ้าดูเหตุการณ์ทั้งหมดในฐานะผู้สังเกตุการณ์ข้างสนามเพียงเท่านั้น
แต่ลิงค์ไม่ได้เชื่อซะทีเดียวถ้าจัดการได้ถูกต้อง, ไม่ว่าจะเป็นใครในโลกนี้ก็สามารถโน้มน้าวให้เห็นด้วยกับมุมมองความคิดของเขาได้
หลังจากที่คิดอยู่พักนึง,ก็มีความคิดนึงผุดขึ้นมาในหัวของเขา, แล้วเขาก็ถาม “คุณบอกว่าคุณกำลังทำให้เวทย์คงสภาพมิติสมบูรณ์อยู่ใช่ไหม ขอผมดูหน่อยสิ?”
“ได้สิ”เกรเทลดีดนิ้วอย่างนุ่มนวล, และโครงสร้างเวทมนตร์สามมิติที่ซับซ้อนอย่างมากก็ปรากฎขึ้นในอากาศ
ถ้าเป็นเขาตอนที่ยังอยู่ในสถาบันเวทมนตร์อีสโควฟหรือแม้กระทั่งครั้งก่อนที่เขาอยู่ในหมู่บ้านมังกร,เขาก็คงจะมองโครงสร้างพวกนี้ไม่รู้เรื่องเลย; แต่ตอนนี้, เขาไม่มีปัญหาอะไรกับการทำความเข้าใจโครงสร้างเวทมนตร์ทุกส่วนที่อยู่เบื้องหน้าเขา
ด้วยการเดินวนรอบโครงสร้างเวทมนตร์ที่อยู่กลางอากาศ,ลิงค์ก็เข้าใจโครงสร้างหลักๆของเวทย์คงสภาพมิตินี้ หลังจากที่เดินวนอีกรอบนึง, พร้อมกับสังเกตุดูอย่างละเอียด, เขาก็พูดออกมาในที่สุด “ไม่เลวเลยนี่สำหรับเวทย์มิติ, แต่ยังมีจุดที่พัฒนาได้อีกเยอะเลยนะ…ไปกันเถอะ, นำทางไปเลย, ผมมั่นใจว่าผมสามารถโน้มน้าวให้พวกเขาช่วยเหลือพวกเราได้”
เกรเทลมุ่งหน้าไปยังห้องโถงใหญ่,และด้วยความที่ไม่มั่นใจในคำพูดของลิงค์อย่างเต็มที่เธอจึงพูดออกมา “เจ้าแน่ใจนะ? ไบรอันท์บอกว่าเขาจะช่วยก็ต่อเมื่อนำศิลปะการแปลงมังกรไปแลกเปลี่ยนกับเขา”
ลิงค์ตกตะลึงกับเรื่องนี้“ไบรอันท์เป็นสมาชิกของสมาคมมรกตด้วยหรอ?”
“ใช่,เขาได้เข้าเป็นสมาชิกเมื่อ 150 ปีก่อนในฐานะตัวแทนของไฮเอลฟ์”
“เยี่ยมเลย,ตอนนี้ผมมั่นใจแล้วหล่ะว่าผมสามารถโน้มน้าวพวกเขาทุกคนได้!” ลิงค์ยิ้มอยู่ในใจ
เกรเทลไม่เข้าใจว่าลิงค์กำลังวางแผนอะไรอยู่,แต่พอเห็นความมั่นใจในดวงตาของเขา, เธอก็ไม่กดดันอีก ถ้าเขาล้มเหลว, ลิงค์ก็แค่เสี่ยงที่จะเสียหน้าเท่านั้น, แต่เผ่ามังกรจะสามารถป้องกันความสูญเสียได้ถ้าเขาทำสำเร็จ
ในเวลาไม่กี่นาที,พวกเขาก็มาถึงทางเข้าห้องโถงใหญ่ แม้ว่าจะพยายามสร้างความมั่นใจให้ตัวเองสำหรับการดูถูกที่จะมาถึง, แต่ราชินีมังกรแดงก็ยังไม่ชินกับเรื่องแบบนี้อยู่ดี ตลอดช่วงชีวิตของเธอ, นี่น่าจะเป็นหนึ่งในเหตุการณ์ไม่กี่ครั้งที่เธอต้องขอความช่วยเหลือจากคนอื่น
ในขณะที่เธอพยายามควบคุมอารมณ์ของตัวเองอยู่นั้น,เธอก็รู้สึกว่ามีคนมาตบที่ไหล่แล้วเธอก็เห็นลิงค์ยิ้มสร้างความมั่นใจให้กับเธอ
“ไม่ต้องห่วง;ถึงยังไง, ผมก็เป็นคนเดียวที่จะเสียหายจากเรื่องนี้”
ด้วยความตกตะลึงเล็กน้อย,เธอก็รู้สึกว่าใบหน้าของตัวเองกำลังร้อนฉ่าจากความเขินอาย เธอคิดถึงตัวเองในช่วงเวลาแบบนี้ได้ยังไง? ลิงค์เป็นคนที่จะทำการโน้มน้าว, และคนที่จะถูกเยาะเย้ยหากผลลัพธ์ที่ออกมาไม่เป็นไปตามที่คิดก็คงจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากตัวลิงค์เอง เธอมีอะไรต้องเสียหล่ะ?
ด้วยการยืดตัวตรง,และสูดหายใจเข้าลึกๆ, เกรเทลก็ยิ้มให้เขาอย่างรู้สึกผิด “ขอโทษด้วย…แล้วก็ขอบคุณนะ”
เธอผลักประตูเข้าไปในห้องโถง,และข้างในนั้น, นักเวทย์ดวงดาวทั้งสี่ก็กำลังยุ่งอยู่กับการปรับแต่งเวทย์คงสภาพมิติให้สมบูรณ์ พวกเขาหันมาหาเกรเทลด้วยสีหน้างุนงง
คนแคระนักปราชญ์ฮีโรโตะถามอย่างสงสัย“ราชินี, ท่านบอกว่ามีเรื่องใหญ่เกิดขึ้นไม่ใช่หรอ? ข้านึกไม่ถึงเลยว่าท่านจะกลับมาเร็วขนาดนี้…ไอลีนโนเวล
เกรเทลไม่ได้ตอบกลับไป;แต่เธอ, ขยับไปยืนด้านข้าง, และอนุญาติให้ลิงค์, ที่สวมผ้าคลุมนักฆ่าสีน้ำเงินเข้ม, เข้ามาในห้อง สายตาของเขาจับจ้องไปที่โครงสร้างที่อยู่บนโต๊ะแล้วส่ายหัว, พร้อมกับยิ้มออกมา “ขอโทษที่ผมต้องพูดตรงขนาดนี้นะ, แต่เวทมนตร์ที่พวกคุณกำลังสร้างอยู่นี่มันขยะจริงๆ!”
นักเวทย์ดวงดาวทั้งสี่ถึงกับพูดไม่ออกและมองหน้ากันก่อนที่จะระเบิดใส่ลิงค์
คนแคระนักปราชญ์ฮีโรโตะที่เป็นคนใจร้อนที่สุดพูดออกมาเป็นคนแรก“เจ้าคือลิงค์สินะ? ไอหนู, ข้าอยู่มานานกว่าที่เจ้าจะได้เกิดมาเพื่อพูดเรื่องไร้สาระแบบนี้ซะอีก แล้วเจ้ากล้าเรียกเวทย์นี้ว่าขยะได้ยังไง?”
ไบรอันท์พูดออกมาอย่างเย็นชา“รู้จักกาละเทศะซะบ้างนะ, เจ้าหนู!”
นักเวทย์แห่งความมืดหัวเราะอย่างเย็นชา“เจ้ากล้าหาญดีนะ, หนุ่มน้อย”
นักเวทย์แสงไม่ได้พูดอะไรแต่หันไปหาลิงค์,รอฟังคำอธิบายจากเขาแทน
ณตอนนี้, เกรเทลอยากจะหารูที่ใกล้ที่สุดแล้วมุดเข้าไปอยู่จริงๆ เธอคิดไม่ถึงว่าลิงค์จะเริ่มด้วยการทำตัวอวดดีแบบนี้; เขากำลังขุดหลุมฝังตัวเองด้วยคำพูดแบบนั้น!
ลิงค์หัวเราะคิกคัก,แล้วตรงไปที่โต๊ะ จากนั้นเขาก็ชี้คทาเวทมนตร์ไปที่โครงสร้างและเริ่มจัดการรายละเอียดบางส่วนของมันใหม่
เขาสามารถปรับปรุงได้ประมาณสิบส่วนของโครงสร้างหรืออาจจะมากกว่านั้นด้วยการเคลื่อนไหวอย่างคล่องแคล่วด้วยคลื่นแสงในมือของเขา, โครงสร้างรูนก็เริ่มหมุนอย่างช้าๆ ลิงค์ใช้คทาเคาะมันอย่างรวดเร็วประมาณสองสามครั้ง, และทำการลบรูนที่ไม่จำเป็นพร้อมกับเพิ่มรูนที่เขาเห็นว่าเหมาะสม ครึ่งชั่วโมงต่อมา, โครงสร้างเวทมนตร์เวอร์ชันใหม่ก็ลอยอยู่เหนือโต๊ะ
ลิงค์เก็บคทากลับไปด้วยรอยยิ้ม“แม้ว่าเวทย์ดั้งเดิมของพวกคุณจะสามารถคงสภาพโครงสร้างมิติเอาไว้ได้, แต่มันก็ขาดประสิทธิภาพในการหยุดยั้งการแพร่กระจายของมานา คิดว่าพวกท่านส่วนใหญ่น่าจะรู้อยู่แล้วนะ, มานาสามารถฉีกมิติให้ขยายตัวมากขึ้นได้ ตั้งแต่การปรากฎตัวของรอยแตก, ความหนาแน่นของมานาในโลกก็เพิ่มขึ้นถึง 80 เปอร์เซนต์, และบาเรียมิติของฟิรุแมนก็บางลงอย่างเห็นได้ชัด แต่ด้วยเวทย์ของผม, ไม่ว่าจะเป็นผลข้างเคียงแบบไหนที่เกิดขึ้นจากรอยแตกมิติมันก็จะเก็บเอาไว้ในบาเรีย; ต่อให้มิติที่อยู่ในบาเรียพังไป, มันก็จะไม่ส่งผลกับส่วนอื่นๆของภพฟิรุแมน”
ลิงค์ใช้สิ่งที่เขาเพิ่งจะเรียนรู้มาเมื่อเร็วๆนี้ในการออกแบบเวทย์นี้แน่นอนว่า, เขาใช้ความรู้ใหม่นี้เพียงแค่ผิวเผินเท่านั้น เขายังไม่ได้แตะต้องแก่นสำคัญของงานวิจัยของเขาเลย
สรุปแล้ว,เวทย์มิติที่นักเวทย์มิติฝีมือดีอย่างเขาเป็นคนสร้างขึ้นนั้นก็น่าจะพิสูจน์ได้แล้วว่ามันมีประสิทธิภาพมากกว่าเวทย์ที่พวกทำเป็นเล่นเหล่านี้จะคิดได้
นักเวทย์คนอื่นๆสามารถรับรู้ได้ถึงฝีมือที่ใส่ลงไปในโครงสร้างเวทมนตร์เวอร์ชันใหม่นี้พวกเขารู้สึกประหลาดใจกับมันอย่างเงียบๆ
หลังจากนั้นสักพัก,ฮีโรโตะก็ผายมือออกมา “ก็ได้, มันดีกว่าเวทย์เก่าจริงๆ”
“เหอะ!”ไบรอันท์ส่งเสียงฟึดฟัดแสดงความไม่พอใจผ่านรูจมูกของเขา
นักเวทย์แห่งความมืดเองก็ยอมรับในความรู้ของลิงค์,แม้ว่าจะไม่เต็มใจก็ตาม “ข้าคิดว่าเจ้ามีสิทธิที่จะพูดนะ”
อย่างไรก็ตาม,นักเวทย์แสงได้ถามขึ้น “มันมีมากกว่านี้สินะ, ใช่ไหมหล่ะ, มาสเตอร์ลิงค์?”
ไม่มีอะไรในโลกที่ได้มาฟรีๆ,เหล่านักเวทย์ดวงดาวต่างก็รู้ว่าลิงค์คงจะไม่ช่วยพวกเขาโดยไม่มีเหตุผล
ลิงค์ยิ้มอย่างมีเลศนัย“ผมคิดว่าไม่มีเหตุจำเป็นอะไรที่ต้องปิดบังเรื่องนี้นะ ลูเซีย ซิลเวอร์สตาร์กำลังเจอปัญหาใหญ่”
ด้วยการใช้ตำแหน่งของลูเซียในฐานะสมาชิกของสมาคมมรกตแทนที่จะเอาเรื่องที่เกิดขึ้นกับเผ่ามังกรมาเป็นประเด็นหลักในการสนทนานั้น,ลิงค์คิดว่านักเวทย์พวกนี้จะเต็มใจช่วยมากกว่า
ความคิดที่จะช่วยเพื่อนสมาชิกนั้นฟังดูน่าเห็นใจกว่าการไปยุ่งเรื่องของเผ่ามังกร,แม้ว่าผลลัพธ์ที่ออกมาโดยหลักๆแล้วจะเหมือนกันก็ตาม
พอได้ยินแบบนี้,คนแคระฮีโรโตะก็ส่งเสียงออกมา “เกิดอะไรขึ้น? เมื่อวันก่อนเธอยังสบายดีอยู่เลย, เกิดอะไรขึ้นกับเธอหล่ะ? เธออยู่ที่ไหน? ไม่สิไปตามหาเธอกันเถอะ!”
ด้วยความที่ยังเก็บความไม่พอใจที่มีต่อลิงค์เอาไว้อยู่,ไบรอันท์จึงหัวเราะออกมาอย่างเย็นชา “เกี่ยวกับเรื่องลูเซีย…”
ก่อนที่เขาจะพูดจบ,ลิงค์ก็ขัดจังหวะเขา “ท่านครับ, ผมมีความเคารพในตัวท่านอย่างถึงที่สุดมาโดยตลอด ตำนานของพวกเราได้เล่าขานถึงท่านในฐานะที่ไม่ต่างอะไรจากตำนานผู้ช่วยชีวิตสำหรับเผ่ามนุษย์เรา ผมหวังเป็นอย่างยิ่งว่าท่านจะมาเยี่ยมผมที่เฟิร์ดอีกสักครั้งนึง; ผมจะทำให้มั่นใจว่าท่านจะได้รับการปรนนิบัติที่ยอดเยี่ยมให้เหมาะสมกับแขกผู้ทรงเกียรติอย่างท่าน, แน่นอนว่า, ถ้ามีโอกาสแบบนั้นนะครับ”
ใบหน้าของไบรอันท์แข็งทื่ออย่างเห็นได้ชัด“ขอบใจ, แต่ตอนนี้เรื่องของลูเซียสำคัญกว่า พวกเราควรรีบแก้ไขมันให้ไวนะ”
สายตาของเขาจ้องมาที่ลิงค์อย่างคุกคาม,และข้อความที่แฝงอยู่ในนั้นก็ชัดเจนมาก, เรื่องที่เกิดขึ้นที่เฟิร์ดเป็นเรื่องระหว่างเราสองคน, จะไม่มีใครรู้เรื่องนี้อีก
ถ้ามีใครรู้ถึงความอัปยศของเขา,ชื่อเสียงของเขาก็จะพังทลายในทันที
ลิงค์พยักหน้า,ด้วยความรู้สึกพอใจที่ว่าพวกเขาสามารถทำความเข้าใจร่วมกันได้
จากนั้นเขาก็หันไปหานักเวทย์แห่งความมืดและนักเวทย์แสง“เท่าที่ผมรู้, ลูเซีย ซิลเวอร์สตาร์ น่าจะถูกผู้ปกครองแห่งความว่างเปล่าครอบงำอยู่, ถ้าไม่ทำอะไรเลย, เหตุการณ์มันอาจจะไปถึงจุดที่ไม่สามารถควบคุมได้…พวกคุณคิดว่ายังไงหล่ะ?”
หลังจากเงียบไปพักนึง,นักเวทย์แสงก็พูดออกมา “ข้าจะช่วยเจ้าตามหาตำแหน่งของลูเซียให้, แต่ข้าจะไม่ช่วยเจ้าจัดการกับผู้ปกครองแห่งความว่างเปล่านะ”
นักเวทย์แห่งความมืดเองก็พูดขึ้น“ข้าจะช่วยด้วยอีกแรง พวกเราจะตามหาผู้หญิงคนนั้นให้เจ้า, แต่เจ้าจะต้องจัดการกับไอ้สิ่งมีชีวิตตัวนั้นด้วยตัวเองนะ”
แค่นี้ก็พอแล้วลิงค์ถอยไปหนึ่งก้าวแล้วโค้งให้เหล่านักเวทย์ “ขอบคุณครับ”
และแล้วเรื่องทั้งหมดก็ลงตัว
ที่ทางเข้า,เกรเทลมองด้วยความตกตะลึง
นักเวทย์ดวงดาวสี่คน,มีสองคนที่ตัดสินใจให้ความช่วยเหลือ, ในขณะที่อีกสองคนเลือกที่จะนั่งอยู่ข้างสนาม ผลลัพธ์นี้อยู่เหนือการคาดการณ์ของเกรเทล เธอจ้องไปที่ลิงค์, ด้วยความรู้สึกชื่นชมผสมกับความหวาดกลัว
ในตอนนั้นเอง,มังกรอาวุโสทั้งสองคนก็กลับมาถึง พวกเขายืนอยู่ข้างราชินีมังกรแดง, ในตอนที่เรื่องกำลังจะเรียบร้อย
เพทตาลองมองดูลิงค์,ที่สามารถจัดการเรื่องต่างๆได้ด้วยความรวดเร็วและความแน่วแน่และจากนั้นก็หันไปมองราชินีที่อยู่ข้างๆเขา เขาถอนหายอยู่ลึกๆ การเวลาได้เปลี่ยนไปแล้วจริงๆ, เพทตาลองคิดอย่างค่อนข้างโหยหา