ในโลกของเกมที่ผู้ชายถูกกีดกัน สิ่งที่ผมต้องทำนั้นจึงมีเพียงอย่างเดียว (เกิดใหม่เป็นผู้ชายในโลกเกมยูริ) 15 โอฟิเลีย ฟอน มาร์เจไลน์

ตัวละครรองในโลกเอสโก้ โอฟิเลีย ฟอน มาร์เจไลน์

คุณหนูปากร้าย ที่ย่อมาจากคำว่าคุณหนูที่มีบทเป็นตัวปากร้าย

บทบาทตัวปากร้ายก็คือ บทบาทที่เอาไว้ใช้ช่วยพัฒนาสถานะของพวกตัวเอกนั่นเอง

ถ้าให้ยกตัวอย่างก็เป็นตัวละครที่พูด [เฮ้ย ไอ้กระจอก] แล้วก็ทำเรื่องแย่ ๆ กับตัวเอก จากนั้นก็แพ้หลังโดนแค่หมัดเดียว หรือไม่ก็พวกหนุ่มหล่อที่เอาแต่พล่ามความแข็งแกร่งของตัวเองสารพัด แต่ก็ถูกฆ่าตายในทันที หรือไม่ก็ไอ้พวกตัวละครร้าย ๆ ตามเว็บโนเวลอะไรเงี้ย

หรือก็คือเป็นตัวละครที่เอามาเสียสละทิ้งเพื่อทำให้ตัวเอกมีความสุขกัน

พูดให้ง่ายกว่านั้นคือ ตัวละครที่เอาไว้บัฟตัวเอกนั่นเอง

ฉายา [คุณหนูปากร้าย] นั้น เป็นฉายาที่แฟน ๆ ชอบมาก เพราะเธอมาพร้อมกับความมั่นใจในเวลาที่พวกตัวเอกกำลังลำบาก

จู่ ๆ ก็ปรากฏตัวออกมากระทันหัน แพ้ในทันที แล้วก็พูดว่า [จำเอาไว้เลยนะคะ!!]

อย่างตอนที่อยู่ในเกมง่าย ๆ อย่างโลกเอสโก้ ถึงเธอจะอ่อนแอแต่ก็ยังมีความภาคภูมิใจ ขนาดทุกครั้งที่แพ้เธอก็ยังมีความภาคภูมิใจอยู่ หรือต่อให้เป็นบรรยากาศที่ดูจริงจัง แต่ถ้ามีเธออยู่ก็จะเปลี่ยนไปเป็นฉากฮา ๆ อย่างเร็ว นั่นก็เลยทำให้เธอมีคนชอบเยอะในฐานะตัวฮาเลยทีเดียว

ความปากร้ายของเธอนั้น ถือว่าไร้ใครเทียมเลยล่ะ

คุณหนูผู้เข้าใจได้ง่าย เป็นผู้หญิงคนเดียวในโลกนี้ที่หัวเราะ [โอ๊โฮะโฮะโฮะ!!] แต่พอจะแพ้ก็จะพูดประมาณว่า [ทำไมเวทย์ของดิฉันถึง…!] ไม่ก็ [อึก…ไม่น่าเชื่อเลยว่าจะยังมีผู้หญิงที่แข็งแกร่งกว่าดืฉันคนนี้อยู่อีก…!] เป็นคำพูดที่การันตีความเก่งของอีกฝ่าย

สร้อยคอที่เธอสวมอยู่เป็นของที่สืบทอดกันมาของตระกูลมาร์เจไลน์…อุปกรณ์เวทย์ [โอฟิเลียแห่งการปลดปล่อย] นั้น เป็นของที่ขยะจนน่าตกใจเลย เพราะมันมีแค่สล็อตเดียว แถมยังใช้ธาตุที่เหมาะสมไม่ได้ด้วย

แต่ตัวเธอที่เข้าสู้กับตัวเอกที่โคตรโกงเนี่ย ดูเป็นตัวเอกยิ่งกว่าตัวเอกซะอีก

ถึงความสามารถจะต่างกันมาก แต่เธอก็ตื๊อพวกตัวเอกไม่จบ ซึ่งการที่เห็นเธอต้องมาบาดเจ็บเนี่ยมันก็ทำเอาน้ำตาไหลเหมือนกัน

ตัวเธอนั้น ไม่ญาติดีกับพวกตัวเอกจนถึงท้ายที่สุด

ในตอนจบตามปกตินั้น จะมีการบอกชะตากรรมของตัวละครแต่ละตัวเอาไว้ ซึ่งในกรณีของเธอนั้นก็แน่นอนว่า  [ไม่ยอมรับพวกตัวเอกจนถึงท้ายที่สุด]

มีเฉพาะในรูทของโอฟีเลียเท่านั้น ที่เธอจะยอมรับความสามารถของพวกตัวเอกนิดหน่อย (แต่ถึงอย่างงั้นก็ไม่จบลงด้วยการรักกันอยู่ดี ถึงแม้จะเป็นเกมยูริก็ตาม) หรือในอีกความหมายก็คือ ทัศนคติแบบนั้นนั่นแหละ ที่ทำให้ผู้เล่นชื่นชอบในตัวเธอล่ะ

ทั้งที่เป็นแค่ตัวละครรองแท้ ๆ แต่ในการสำรวจความนิยม เธอกลับติดอันดับสูงรองลงมาจากนางเอก ซึ่งเป็นประเด็นฮ็อตในหมู่แฟน ๆ เอสโก้เลยทีเดียว

เอาล่ะ แล้วคุณหนูจอมปากร้ายโอฟิเลียคนนั้นน่ะ

ตอนนี้เธอมาอยู่ต่อหน้าผมแล้ว และกำลังอวดผมสีทอง ม้วน ๆ ของเธอนั่นอยู่ล่ะ

“ตายจริง ลิงสมัยนี้นี่ พูดกันไม่เป็นหรือไงคะ?”

“……”

ผมเองก็ชอบโอฟิเลียที่เป็นตัวละครรองเหมือนกับคนส่วนใหญ่เหมือนกัน

ในช่วงหนึ่งของสังคมเอสโก้ (กลุ่มเกมเมอร์ที่เล่นเกมมามากจนถึงขนาดทำให้ผู้พัฒนาพูดว่า [พวกเราไม่รู้จักเกมแบบนั้น]) มีสิ่งที่เรียกว่า [แผนผมม้วน-แผนพัฒนาผมทอง] ซึ่งกำหนดให้เธอเป็นตัวละครสุดโกงที่จะฆ่าตัวหลักได้ในทีเดียวเลยล่ะ

ถ้าตามปกติล่ะก็ ตรงนี้ฮิอิโระกับโอฟิเลียก็จะมีปากเสียงกัน

เป็นศึกต่อสู้ระหว่างความน่ารำคาญกับความน่ารำคาญเลยล่ะ

ในการทะเลาะกันตรงนี้ฮิอิโระก็จะพูดประมาณว่า [ไปตายซะไป๊ ยัยหัวม้วน] ส่วนทางด้านโอฟิเลียก็จะเป็น [ไปตายซะไป ไอ้ผู้ชาย] ซึ่งไอ้การทะเลาะไร้สาระนี่ ก็จะทำให้ตัวเอกอย่าง สึกิโอริ ซากุระ ที่เข้าเรียนสายเพราะอะไรก็ไม่ทราบ มาบ่นพึมพำว่า [เข้าห้องเรียนไม่ได้…] ด้วย

และในจังหวะนั้น ครูประจำชั้นก็จะเข้ามา แล้วก็เริ่มโฮมรูมสั้น ๆ … เหตุการณ์ทั้งหมดก็จะเป็นประมาณนี้นี่แหละ แต่นอกจากนี้ ก็ยังไม่มีการพูดถึงประตูที่พังไปเลยซักนิดเลยแฮะ

“เดี๋ยวสิ!? นี่คิดจะเมินดิฉันเหรอคะ!? พูดอะไรซักหน่อยสิคะ!?”

“……”

ตัวละครปากร้ายน่ะ มันมีไว้เพื่อทำประโยชน์ให้ตัวเอกเท่านั้นแหละ

ถ้าผมทำอะไรไม่เข้าเรื่องตรงนี้ มันอาจจะไปสร้างปัญหาให้กับเหล่าตัวเอกก็ได้…เพราะงั้น เพื่อประโยชน์ของยูริในอนาคตแล้ว ผมควรจะอยู่เงียบ ๆ ไปซะ

เพราะผมไม่ชอบฮิอิโระ ผมก็เลยจำรายละเอียดการพูดคุยแทบไม่ได้เลยด้วยซ้ำ แถมการเลือกตัวเลือกที่ไม่ดีมันก็อาจจพาซวยเอาก็ได้

แต่ถึงผมจะตัดสินใจไปแบบนั้นก็เถอะ

โอฟิเลียก็คงรู้สึกว่ากำลังถูกผู้ชายที่ด้อยกว่าดูถูกอยู่ละมั้ง เธอเลยคว้าเนคไทของผม แล้วก็เอาใบหน้าสวย ๆ นั่นเข้ามาใกล้

“ถ้าไม่อยากกรีดร้องและวิ่งหนีไปเหมือนกับผู้ชายคนก่อนหน้านี้…ก็ขอโทษดิฉันมาซะนะคะ…เอาสิ รีบทำเร็วเข้า!!”

“……”

ตัวเอกครับ!! ช่วยรีบมาทีเถอะคร้าบบบบ!!

ในขณะที่ผมกำลังคิดแบบนั้น มือของโอฟิเลียก็ถูกคว้าไปอย่างเงียบ ๆ

ผมเห็นหญิงสาวผมสีเกาลัด หน้าใส มีออร่าแบบผู้ปกครองแดน กับออร่าที่ครอบอยู่รอบตัว

ไม่สิ ที่เห็นอยู่นั่นมันคือพลังเวทย์อันมหาศาลต่างหาก

เฮ้ย ๆ ยัยนี่…จะอันตรายเกินไปแล้วนะเฮ้ย…

ปริมาณพลังเวทย์อันน่าเหลือเชื่อ ไหนจะประกายไฟสีขาวที่อยู่รอบ ๆ ตัวอีก

เด็กสาวร่างสูงคนนั้นจ้องเข้าไปในห้องเรียนและพูดออกมาเบาๆ

“เขาลำบากใจอยู่นะ”

ซึกิโอริ ซากุระ

ตัวเอกของเกมนี้ ที่มีอัตราเติบโตในระดับสัตว์ประหลาด แถมยังเป็นสัตว์ประหลาดสุดโกงที่ใช้อุปกรณ์เวทย์ได้ทุกชนิดอีก

แถมค่าพลังตอนต้นเมื่อเทียบกับเหล่านางเอกแล้วก็ยังถือว่าสูงลิ่วอีกต่างหาก

สมแล้วที่เป็นตัวเอกของเกมง่าย ๆ …พลังเวทย์ของเธอนั้นแข็งแกร่งมากซะจนแผ่ออกมาโดยแค่ยืนเฉย ๆ เลย

“ช่วยถอยไปหน่อยสิ”

ตัวละครสุดคูลแบบเธอพูดโดยไม่แสดงสีหน้าใด ๆ

ดูเหมือนว่า พอผมเลือกที่จะเงียบ ตัวเอกก็เลยเข้ามาช่วยเหลือชายผู้น่าสงสาร…สมแล้วที่เป็นตัวเอก!! จิตใจช่างงดงาม!! โย่!! ผู้หญิงที่ดีที่สุดในโลกที่จะขโมยจูบผู้หญิงคนอื่น!!

แล้วตอนนี้ผมควรจะทำอะไรก่อนดีนะ

เพื่อที่จะหลีกเลี่ยงเดธแฟล็กในอนาคต มันก็จำเป็นจะต้องมีปฏิสัมพันธ์กับตัวเอกซักหน่อยด้วย ตรงนี้คือต้องแกล้งทำเป็นกลัวแล้วให้เขารู้สึกอยากปกป้องดีกว่า

“ยะ…หยุดเถอะครับ…มะ…มันน่ากลัวนะครับ”

“ดูสิ กำลังกลัวอยู่ด้วยนะเนี่ย”

“จะดูยังไงก็กำลังยั่วกันอยู่ชัด ๆ เลยไม่ใช่รึไงคะ!? อะไรของคุณน่ะคะ? จู่ ๆ ก็เข้ามาขัดขวางกันจากด้านข้างแบบนี้น่ะ!?”

“ซึกิโอริ ซากุระ”

เธอพูดออกมาเบา ๆ

“ซึกิโอริ ซากุระ…หื้ม ไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย คงเป็นสามัญชนสินะคะ ฉันน่ะคือโอฟิเลีย ฟอน มาร์เจไ–“

“จะยังไงก็ช่างเถอะ ช่วยถอยออกไปที”

ในจังหวะนั้น ผมเหมือนจะได้ยินว่ามีอะไรขาดไปเลยทีเดียว

“มาสู้กันค่ะ!!”

เธอปาถุงมือขาวของเธอลงบนพื้น

“ฉันขอท้าดวลกับคุณค่ะ!! แล้วก็รับคำท้าซะนะคะ!!”

“ถึงไม่ต้องพูดซ้ำ ก็เข้าใจอยู่แล้วนะ”

เธอก้าวถอยหลังไปและหยิบอุปกรณ์เวทย์ออกมา

“จะตอนไหนก็เข้ามาได้เลย”

“ยะ…อย่ามาทำบ้า ๆ นะ…!!”

เกิดเสียงดังขึ้นในห้องเรียน จากนั้นทั้ง 2 คนก็ผ่านกันไปในทิศทางตรงกันข้ามกันและกัน

ส่วนผมที่ยืนอยู่ข้างโอฟิเลีย ก็จับอุปกรณ์เวทย์ไว้ด้วย

“……”

“……”

“อะไรกัน!?”

“เอ๊ะ? อ๊ะ!?”

แย่ล่ะสิ!! เผลอไป!! ดันอยู่ข้างคุณหนูปากร้ายซะได้!! ไม่สิ ก็ความต่างของความสามารถมันมากไปต่างหากล่ะ!! แล้วฉันก็ชอบเธอซะด้วย!!

“ไม่ว่าจะหน้าไหน ก็อย่ามาทำบ้า ๆ กับดิฉันนะคะ…!!”

“ไม่ล่ะ ไม่ได้ทำบ้า ๆ ซะหน่–“

แอ็คชั่น

ทริกเกอร์ เปิดใช้งาน ดาบแสง(ลุกซ์)– ผมปัดป้องการโจมตีที่เล็งไปที่คุณหนูปากร้าย

โอ๋…โอ๊ะ…!!

น่าตกใจสุด ๆ

ดวงตาของตัวเอกเบิกกว้างและมองมาที่ผมด้วยความประหลาดใจ

“เอาละนะคะ ซึกิโอริ ซากุระ! มาดวลกันอย่างยุติธรรมเถอะค่า–เอ๋อ๋อ๋!?”

พอเห็นพวกเราประชันกัน คุณหนูปากร้ายก็ร้องออกมาด้วยความตกใจ

ข้างบน

ซากุระลงมาจากบนเพดาน จากนั้นเธอก็กระโดดใส่กำแพงห้องและโจมตีด้วยความเร็วสูงจากทุกทิศทาง

“เดี๋ยวก่อนๆๆๆ เดี๋ยวก่อนสิ คุณหนู!! คนปากร้ายน่ะอยู่ตรงนั้นต่างหากล่ะ!? เมื่อกี้นี้ก็แค่เผลอตัวไปหน่อยเอง เราเป็นพวกเดียวกันนะ!!”

พอผมปัดการโจมตีได้ทั้งหมด–ซากุระก็มองมาด้วยความตกใจ

“…อะไรกันน่ะ นาย”

“โอฟิเลีย ฟอน มาร์เจไลน์”

เดี๋ยวสิเห้ย ไม่ใช่หล่อนซักหน่อยเฟ้ย

เธอคนนั้นยืดอกขึ้นและยิ้มอย่างไม่มีความกลัวในขณะที่ถือสร้อยคอไว้

“แล้วชายคนนี้ก็เป็นทาสสุดพิเศษของดิฉันเองค่ะ!!”

แถมเธอยังเอาผมไปเป็นทาสเอาเองเฉยเลยอีกต่างหาก สไตล์การคิดที่เครมเอาเครดิตทั้งหมดให้ตัวเองในเวลาแค่นี้ได้อีกเนี่ย ดูจิ๊บจ๊อยเชียวนะ โอฟิเลีย

“มานี่ซะสิ เจ้าทาส”

ผมถูกเธอเรียกด้วยรอยยิ้ม

“เรื่องครั้งนี้คงต้องปล่อยไปก่อนล่ะค่ะ! ยังไงขุนนางต้องแสดงความเมตตาต่อสามัญชนอยู่แล้วล่ะนะคะ! โอ๊โฮะโฮะโฮะโฮะ!!”

ในขณะที่ผมกำลังถูกตัวเอกมองมาด้วยความสนใจ

ผมก็รีบหนีเข้าไปในห้องเรียนด้วยความคิดที่ว่าผมโชคดีแล้ว