เด็กอัจฉริยะ แม่ลึกลับ 39 การดูแลของเขา

ตอนนี้หลิวซูพูดไม่ออก ทำไม? คุณต้องการที่จะถาม? ผู้หญิงคนนี้ ช้ากว่าประธานหนิงของพวกเขาครึ่งหนึ่ง

"ยังรู้สึกไม่สบายตรงไหนรึเปล่า"หนิงเส่าเฉินมองไปที่ใบหน้าที่ยังคงซีดของเธอ และไม่ตอบสนองต่อเธอในเชิงบวก

เฉินเป้ยอีส่ายหัว กัดริมฝีปาก แล้วดึงผ้าห่มขึ้นและลง

ห้องก็เงียบลงทันทีและบรรยากาศก็เริ่มน่าอึดอัด

ในที่สุด เธอก็พูดเสียงเบา: "อืม ขอบคุณที่มาหาฉัน"

หนิงเส่าเฉินกำลังจะออกไปข้างนอกหลังจากได้ยินสิ่งที่เธอพูด เขาก็หยุดชั่วคราว "ไม่มีครั้งหน้า"

คำพูดง่ายๆไม่กี่คำเข้ามาในหูของเธอ เฉินเป้ยอีเงยหัวขึ้นและมองไปที่ชายที่สวมเพียงเสื้อเชิ้ตต่อหน้า เขาเสื้อเชิ้ตสีขาวยังคงเปื้อนสิ่งสกปรกและเลือด

ใบหน้ารู้สึกร้อนขึ้นเล็กน้อยในทันที และมีความรู้สึกที่ไม่รู้จักเกิดขึ้นในใจ

แต่มันก็เป็นไปตามนั้น เป็นการตำหนิตัวเองและผสมกับการสูญเสีย เฉินเป้ยอีอย่าล่อลวง อย่าไปคิดเลย นี่คือผู้ชายของคนอื่น

ผู้จัดการของโรงแรมเดินเข้ามาจากด้านนอกเกือบจะวิ่งไปถึงหนิงเส่าเฉิน เมื่อสายตาสบกับเฉินเป้ยอีก็รู้สึกประหลาดใจอย่างเห็นได้ชัด

พวกเขาใช้เวลาครึ่งคืนก็เพื่อผู้หญิงคนหนึงเท่านี้หรอก?

มองดูสิ่งสกปรกบนตัวหนิงเส่าเฉินอีกครั้ง ก็มีความหมายที่ไม่ชัดเจนยิ่งขึ้นในสายตามากขึ้น หนิงเส่าเฉินมีคู่หมั้นแล้วไม่ใช่หรอ?

แต่ความรู้สึกเช่นนี้อยู่ไม่นาน เขาก็พูดด้วยสีหน้าสงบว่า: "คุณหนิงครับ รถมาแล้ว คืนนี้คุณพักผ่อนบนเกาะไหมครับหรือ … "

"ฮ่ะฉิ้ว … " เฉินเป้ยอีอดไม่ได้ที่จะจาม

ตอนนั้นอยู่ในป่าทั้งหนาวและกลัว จึงไม่แปลกที่จะไม่เป็นหวัด

"พักผ่อนหนึงคืน และออกเดินทางพรุ่งนี้เช้า" จากมุมหางตาของหนิงเส่าเฉิน เขามองเข้าไปในห้อง ขมวดคิ้วและพูดอย่างไม่แยแส

"คุณหนิงครับ คุณ … " หลิวซูก้าวไปข้างหน้าอยาก เตือนสติหนิงเส่าเฉิน วันนี้เขาไม่ได้นำยาออกมา แต่ให้หนิงเส่าเฉินเหลือบมองและหยุด

วันก่อน เขารู้แค่ว่าคนธรรมดาจะเสียสติเมื่อได้พบกับความรัก มันดูเหมือนหนิงเส่าเฉินนี้เป็นเพียงคนธรรมดาคนหนึ่ง

ในโรงแรม ผู้จัดการไม่ทราบว่าเจตนาหรือไม่เจตนา เปิดหนิงเส่าเฉินและเฉินเป้ยอีอยู่ในห้องชุดเดียวกัน

และหนิงเส่าเฉินไม่คัดค้านการจัดเตรียมนี้

เมื่อเฉินเป้ยอียืนขึ้นเพื่อเทน้ำดื่มให้ตัวเอง ก็ได้ยินว่าเขาจะอยู่กับเธอด้วย เธอก็นึกถึงคืนนั้น แม้ว่าความทรงจำจะหายไป แต่ข้อเท็จจริงก็มีอยู่จริง และใบหน้าของเธอก็ร้อนอีกครั้ง

แต่ไปคิดมา ตอนนั้น หนิงเส่าเฉินถูกวางยาจึงสัมผัสเธอ วันนี้เงียบขรึม คงไม่เกิดอะไรหรอก?

คิดแบบนี้ก็อุ่นใจขึ้นเยอะเลย

"คุณไม่กลัวที่จะเดินคนเดียวในสถานที่เช่นนี้หรือ" เสียงต่ำของหนิงเส่าเฉินดังมาขณะที่เฉินเป้ยอีกำลังจะปิดประตู

หัวใจของเฉินเป้ยอีเต้นรัว เปิดประตูและเดินออกจากห้อง แม้ว่าขาจะเจ็บนิดหน่อย แต่เทียบกับความกลัวในตอนนั้น นี่มันไม่มีอะไรจริงๆ เธอยืนพิงกำแพงข้างประตู ก้มหัวเล็กน้อย พูดเบาๆ "เมื่อแม่ของฉันเสียชีวิต ฉันนั่งอยู่หน้าสุสานของเธอทั้งคืน" ดังนั้นเส้นทางดังกล่าวไม่มีอะไรเลย?

สิ่งที่เธอพูดคือความสงบ หนิงเส่าเฉินรู้สึกดึงหัวใจ แต่ต้องมองเธอ "สิ่งที่น่ากลัวเกี่ยวกับคนตายและคนที่กลัวก็ยังมีชีวิตอยู่" เขาพูดจบ เงียบไปชั่วขณะ และก็พูดอีกครั้ง "เจอสถานการณ์นั้น แม้ว่าคุณจะไม่อาศัยอยู่ในโรงแรม？คุณควรหาเพื่อนมาช่วยคุณไม่ใช่หรือ ทำไมไปที่นั่น？ "

อาศัยอยู่ในโรงแรม? หาเพื่อน? เฉินเป้ยอีอิ้หัวเราะเยาะ

จู่ๆเธอก็ได้รับแจ้งในวันนี้ว่าเธอจะต้องออกมาแต่งหน้า และไม่เคยคาดหวังเรื่องแบบนี้ ดังนั้นเธอก็ไม่ได้พกเงิน

นอกจากนี้ แม้ว่าเธอจะนำเงินมา โรงแรมราคาแพงขนาดนี้ เธอก็จ่ายไม่ไหว

ส่วนเพื่อนเหรอ

"ทั้งไม่มีเงิน และยังไม่มีเพื่อน"

หัวใจของหนิงเส่าเฉินถูกกระแทกและเหลือบมองเธอเบา ๆ “ ทำไมคุณไม่แต่งงาน? ถ้าคุณแต่งงานแล้ว เมื่อเจอเหตุการณ์แบบนี้ คุณสามารถหาที่พึ่งพา”

เฉินเป้ยอีเงยหน้าขึ้นและก้มลงอีกครั้ง เธอเคยมีลูกมาแล้ว … ตอนนี้ ยังไม่มีรูปร่างสมบูรณ์ ใครจะหวงแหน?

แล้วแม่ที่สวยราวกับนางฟ้าและพ่อของเขารักกันมาตลอดชีวิต ในที่สุดหรือ? เมื่อเธอต้องการที่จะพึ่งพาก็ไม่มีใครสามารถหาได้อีกแล้ว เธอ … ตอนนี้หน้าตาแบบนี้ แล้วยังคงต้องการหาคนช่วยเหรอ?

แปลก นอกจากนี้ ถ้าจะพูดอีก การพึ่งนี้ไม่ใช่สิ่งที่คุณสามารถมีได้หากต้องการ

แน่นอนว่า สิ่งเหล่านี้ เธอรู้สึกว่าไม่จำเป็นต้องพูดคุยกับหนิงเส่าเฉิน ดังนั้น เธอจึงตอบเบาๆ: "ฉันไม่เคยเจอใครที่ฉันชอบ"

จากนั้น ก็เงียบ เมื่อเธอคิดว่าหนิงเส่าเฉินจะไม่พูดอีก

“สถานการณ์ครอบครัวของเซี่ยอวี่ดี และดูเหมือนว่าจะน่าสนใจสำหรับคุณ ไม่ชอบหรือ?”

เฉินเป้ยอีเงยหน้าขึ้นมองหนิงเส่าเฉินที่นั่งอยู่บนโซฟา ขณะวางแขนบนพนักพิงเขารู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย ชายคนนี้มีการเปลี่ยนแปลงลักษณะคืนนี้หรือไม่? ทำไม … รู้สึกแตกต่างกันเล็กน้อยแล้ว?

ราวกับเห็นความคิดของเธอ หนิงเส่าเฉินก็ลุกขึ้นและพูดอย่างเคร่งขรึมว่า: "เสี่ยวซีให้ผมดูแลคุณด้วย!"

เฉินเป้ยอีขมวดคิ้ว เสี่ยวซีให้เขาจะดูแลเธอหรือ？ดังนั้น นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมกลางดึกจึงไปที่เกาะเพื่อตามหาเธอ?

"เออ งั้นฝันดีนะ" เธอหันไปก็เข้าห้องตัวเอง

และไม่ตอบคำถามหลังจากนี้ของหนิงเส่าเฉิน

เมื่อปิดประตู เธอหัวเราะเยาะเล็กน้อย เลิกใช้ตัวเอง เธอเกือบจะคิดว่า …

หลังจากอาบน้ำแล้ว เฉินเป้ยอีก็แต่งหน้าของตัวเอง เพราะอยู่ข้างนอก จึงกลัวอุบัติเหตุในตอนกลางคืน ดังนั้น เธอยังอยากปลอดภัย เพื่อตัวเอง"แต่งหน้าน่าเกลียด"

หลังจากแต่งเสร็จ ก็ได้ยินเสียงมีคนมาเคาะประตู เธอคิดอยู่สักพัก ก็ง่อยและเดินออกไป

ในห้องนั่งเล่น บริกรของโรงแรมวางถาดไว้บนโต๊ะในห้องอาหาร "คุณเฉินคะ นี่คือชาขิงที่คุณหนิงต้องการให้เราเตรียมไว้ให้คุณ คุณดื่มในขณะที่ยังร้อนอยู่นะคะ" หลังจากพูดแล้ว ก็มองไปที่ฝั่งตรงข้าม หลังจากมองที่เฉินเป้ยอี แล้วเธอก็จากไปด้วยความอิจฉา

ชาขิง?เฉินเป้ยอีสงสัย? จู่ๆก็นึกออกว่าก่อนหน้านี้เธอจาม …

เธอขมวดคิ้ว ใส่ใจขนาดนี้? อยู่ในขอบเขตการดูแลด้วยหรือไม่?

แต่เป็นเวลาหลายปีที่ผ่านมา เธอไม่เคยชินจริงๆกับการถูกดูแลแบบกะทันหัน!

เธอดื่มชาขิงเสร็จ

หลังจากกลับมาที่ห้อง กำลังจะไปนอน ก็ได้ยินเสียงใครบางคนมาเคาะประตูอีกครั้ง

เธอลุกขึ้น …

เปิดประตูและแปลกใจที่เห็นหนิงเส่าเฉิน