เด็กอัจฉริยะ แม่ลึกลับ 25 ปัญหาเกิดขึ้น

เมื่อเธอหันหลังจะออกไป เสียงประตูบานใหญ่ที่ถูกดึงเปิดออกจากข้างในดังขึ้น เธอรีบซ่อนตัวแวบเข้ามาและเข้าไปในห้อง

"เส่าเฉิน เราจะไปงานเลี้ยงฉลองในเร็ว ๆ นี้ คุณไปด้วยกัน โอเคไหม?" มันเป็นเสียงเกาเหวินที่อ่อนโยนและตุ้งติ้ง

"ผมจะไปตอนนี้ ผมกลัวว่าพวกเขาจะไม่สบายใจ คุณไปคนเดียวเถอะ" หนิงเส่าเฉินพูดอย่างเฉยเมย

เกาเหวินดูเหมือนไม่มีความสุขเล็กน้อยกับคำปฏิเสธของเขา

“แต่มีคนต้องการให้คุณไปกับฉัน ไปนะโอเคไหม เส่าเฉิน”

ความออดอ้อนของเกาเหวินไม่ทำให้หนิงเส่าเฉินสะเทือน

หนิงเส่าเฉินยกแขนขึ้น แล้วเหลือบมองนาฬิกา“ เอานะ คุณไปเถอะ พรุ่งนี้ผมจะส่งคนไปรับคุณในวันเกิดของคุณปู่”

"พรุ่งนี้คือวันพรุ่งนี้ และฉันต้องการให้คุณอยู่กับฉันในวันนี้" เกาเหวินจับมือของหนิงเส่าเฉินและพิงเขา

และโทรศัพท์ของหนิงเส่าเฉินดูเหมือนจะดังขึ้น

เขาตอบว่า " เสี่ยวซี โอเค ลูกกำลังรออยู่ใช่ไหม พ่อกำลังไป" เมื่อวางสายโทรศัพท์เขาเอาแขนออกจากแขนของเกาเหวินแล้วแตะที่ศีรษะของเธอ “เสี่ยวซีรอผมอยู่ ผมต้องไปก่อน อย่าอยู่ดึกเกินไปนะ“

พูดเสร็จ เขาก็เดินไปทางประตูทางออก

แล้วเฉินเป้ยอีเห็นหนิงเส่าเฉินแยกออกจากเกาเหวิน หลังจากนั้นก็เห็นว่าเกาเหวินหยิบตุ๊กตาสีขาวออกมาจากกระเป๋า ถือใส่ปากแล้วฉีกอย่างแรง

หัวและลำตัวของตุ๊กตาขาดทันที เมื่อเห็นว่าตุ๊กตาที่เธอกัดจนผิดรูปร่าง แล้วเธอก็ยิ้มอย่างน่าขนลุก

รอยยิ้มนั้น ทำให้เฉินเป้ยอีล้มลงกับพื้น

เธอกลั้นหายใจ ปิดปากของเธอด้วยความหวาดกลัว

แล้วเธอก็นึกย้อนกลับไปในอดีต

ผู้หญิงคนนั้นดึงนิสัยเดิมออกมา

เธอคิดว่าความรังเกียจของหนิงเสี่ยวซีและการประเมินผลที่อยู่ในใจเขาถูกต้อง

หนิงเสี่ยวซีเคยเห็นเธอแบบนี้เหรอ？

ขนาดเธอยังรู้สึกว่าการกระทำนั้นน่ากลัวเกินไปแล้ว นับประสาอะไรกับลูก

เมื่อคิดถึงตอนนี้ เธอเริ่มกังวลเกี่ยวกับหนิงเสี่ยวซีขึ้นมา

แม้ว่าเธอไม่รู้ว่าเกาเหวินมีนิสัยนี่คืออะไร เห็นได้ชัดว่าพฤติกรรมการฉีกตุ๊กตาคือการปลดปล่อยความโกรธของเธอ

กระบวนการที่คุ้นเคยนั้นของเธอชัดเจนว่าไม่ใช่เพียงครั้งเดียว

เมื่อคิดถึงตุ๊กตาในมือของเธอ

เธออดคิดถึงหนิงเสี่ยวซีไม่ได้

ผู้หญิงนั้นทำไมกัดตุ๊กตา? ทำไมไม่กัดอย่างอื่น?

ทันใดนั้นเธอเริ่มกระสับกระส่ายเล็กน้อย

ใช้เวลานานกว่าเธอจะเดินออกจากห้องไปอย่างช้าๆ

แล้วมือถือของเธอก็สั่น

ซึ่งเป็นหนิงเสี่ยวซีที่วีดีโอคอลมาพอดี

เธอวางสายด้วยความสั่นเทา

“เสี่ยวซี มีอะไรเหรอ” มือที่พิมพ์ข้อความของเธอสั่นเทา

"แม่น้อยครับ พรุ่งนี้เป็นวันเกิดคุณปู่ ผมอยากให้คุณไปซื้อของขวัญด้วยได้ไหม"

"พ่อของคุณอยู่ที่ไหน"เมื่อกี้หนิงเส่าเฉินเห็นได้ชัดว่าเขาโทรคุยกัน

"พ่อผม พ่อผมยุ่งมากและไม่มีเวลา"

เฉินเป้ยอีขมวดคิ้ว ยุ่งมาก ไม่มีเวลา เมื่อกี้เธอเพิ่งเห็นว่าหนิงเส่าเฉินดูเหมือนว่าจะไปหาหนิงเสี่ยวซี

หลังจากนั้น เธอคิดอะไรบางอย่างได้ เด็กแซบหรือยังไม่ยอมแพ้?

"เสี่ยวซี แม่น้อยมีเรื่องต้องทำ อาจจะไปไม่ได้ ลูกให้ลุงจางไปกับลูกก็ได้"

แล้วก็ไม่มีการตอบกลับอีก

เฉินเป้ยอีคิดว่าเขายอมแพ้แล้ว

เธอจึงยิ้ม และเก็บโทรศัพท์มือถือไว้ในกระเป๋า เลิกคิดหนัก แล้วก็กลับไปที่ห้องแต่งตัว

มีสาวอ้วนอยู่ในห้องแต่งตัว เมื่อเห็นเธอมา เธอก็ถามว่า "เป้ยอี ทำไมเธอไม่ไปงานเลี้ยง?"

เฉินเป้ยอีวางกล่องแต่งหน้าไว้ใต้โต๊ะหยิบกระเป๋าเป้ขึ้นมาแล้วยิ้ม“ ฉันไม่ชอบสถานที่แบบนี้ แล้วทำไมคุณไม่ไปล่ะ” เธอถามบอย่างไม่เป็นทางการ

"ฉัน? แฟนฉันมารับฉันเป็นครั้งแรก ดังนั้นฉันจะไม่ไปแล้ว"

ในความเป็นจริงเธอไม่ได้อ้วนเพียงแต่เธอเพิ่งมีทารกแรกเกิด ใคร ๆ ก็เรียกเธอว่าน้องสาวอ้วน

เธอไม่อ้วน เธอสวย รูปร่างและบุคลิกของเธอเป็นที่ชื่นชอบมากขึ้น

เธอกล่าวว่าเธอมีแฟนและเฉินเป้ยอีก็เกือบจะนึกถึงชายสูงรวยหล่อ

"คุณไปไหม เราไปด้วยกันเถอะ” อันที่จริง เธอแค่ถามอย่างสุภาพ แต่เมื่อเธอเห็นใบหน้าของน้องสาวอ้วนเธอก็ดูเหมือนจะเปลี่ยนไปในทันที เธอส่ายหน้า “ไม่ต้อง ฉันยังมีบางอย่างที่ยังไม่ได้เก็บ คุณไปก่อนเถอะ”

เฉินเป้ยอีพยักหน้า หลังจากออก รู้สึกไม่สบายท้อง เธอจึงไปในห้องน้ำ

เมื่อเธอกลับมา เธอเพิ่งเดินไปที่ประตูบริษัท และเห็นน้องสาวอ้วนถูกชายหัวโล้นกอดเอวเข้าไปในรถคันหรูพร้อม

ชายหัวโล้นน่าจะเป็นพ่อของเธอ

จากหน้าต่างรถ เธอยังเห็นชายคนนั้นกดทับเธอ

เฉินเป้ยอีกลัวว่าเธอจะพบตัวเอง เธอจึงซ่อนตัวอยู่หลังเสาและแอบมอง

รอยยิ้มบนใบหน้าของน้องสาวอ้วน ทำให้เธอเกิดคลื่นในใจอีกครั้ง

หรือเพราะทุกคนด้านหนึ่งจะเป็นอีกแบบและอีกด้านหนึ่งก็มีอีกแบบ

เช่นเกาเหวินสง่า แต่มีพฤติกรรมผิดปกติ

เหมือนน้องสาวอ้วนที่ไร้เดียงสาและมีชีวิตชีวา แต่ … ดูเหมือนจะเป็นเมียน้อย ?

โทรศัพท์เธอสั่นอีกครั้ง

เธอคิดว่าเป็นหนิงเสี่ยวซี

จึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโดยไม่ได้ดู

“ เซียวซี … ”

"คุณอยู่ที่ไหน?"

หนิงเส่าเฉิน？เฉินเป้ยอีดูโทรศัพท์อีกครั้งซึ่งเป็นหมายเลขแปลก ๆ

“คุณหนิงคะ มีอะไร?”

"คุณอยู่ที่ไหน" คนที่อยู่อีกด้านหนึ่งของสายไม่ได้ตอบเขา แต่น้ำเสียงของเขากลับเป็นใบ้และสั่น

“กำลังจะเลิกงาน มีอะไรเหรอ”

"เซียวซีเกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์ คุณมาที่นี่เร็ว"