เด็กอัจฉริยะ แม่ลึกลับ 13 เซี่ยอวี่แสดงความรัก

เฉินเป้ยอีสับสนมองไปที่หนิงเส่าเฉินอย่างงงงวย“ คุณหมายถึงอะไร?”

“เธอช่วยเขา เธอน่าจะอยากได้รางวัล” เขาเป็นนักธุรกิจ เขารู้สึกว่าเงินช่วยเหลือสามารถจ่ายคืนได้ และเขาไม่ต้องการเป็นหนี้ผู้หญิงคนนี้

เฉินเป้ยอีขมวดคิ้วหายใจเข้าลึก ๆ หันหน้าไปทางหน้าต่างมองออกไปนอกหน้าต่าง หลังจากนั้นไม่นานเธอก็หันหน้าไปมองหนิงเส่าเฉินดูเหมือนว่า เขาจะนอนหลับไม่สนิทเมื่อคืนและคิ้วก็เต็มไปด้วยความเหนื่อยล้า เมื่อนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อวานนี้เขาคงรู้สึกหวาดกลัว

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ความโกรธของเธอก็น้อยลงมาก และเธอก็พูดอย่างใจเย็นว่า "ฉันอยากอยู่ดูแลเสี่ยวซี"

หนิงเส่าเฉินไม่ตอบเธอ หลังจากสแกนร่างกายของเธอสักพัก เขาก็หันไป เธอแตกต่างออกไป

"เมื่อไม่เป็นไรก็รีบอาบน้ำ เขาไม่บอกว่าให้เธอไปซื้อของกับเขาในเมืองเหรอ？"

เฉินเป้ยอีเปิดปากของเธอด้วยความดีใจมาก น้ำเสียงของเขายังคงเย็นชา แต่เฉินเป้ยอีรู้สึกพอใจมาก

เมื่อฉันหลับตาและลืมตาขึ้นมาอีกครั้งฉันก็รู้สึกว่าอากาศเงียบลง

ไม่รู้ว่าได้ยินข่าวมาจากไหนว่าเธอกำลังจะประสบอุบัติเหตุ เมื่อเธอไปซื้อของกับหนิงเสี่ยวซีที่เมือง เธอก็เห็นเซี่ยอวี่ที่ประตูและยังคงขับรถสปอร์ตที่น่าทึ่งของเขา

หนิงเสี่ยวซีดูเหมือนจะไม่ชอบเซี่ยอวี่ เมื่อเฉินเป้ยอีขอให้เธอเรียกเขา เขาก็หันกลับมาและเดินเข้าไปในห้องด้วยสีหน้าดูถูกเหยียดหยาม

"ทำไมคุณมาที่นี่ คุณบอกว่าคุณจะกลับไปที่เมืองW ไม่ใช่เหรอ มีเรื่องอะไรรึเปล่า" สำหรับ เซี่ยอวี่ เฉินเป้ยอีไม่รู้จริงๆว่าจะใช้อารมณ์อะไรกับเขา

เห็นได้ชัดว่าเมื่อวานก่อนหน้านี้ เธอเป็นแค่คนแปลกหน้า แต่เพราะเขา เธอเกือบจะสูญเสียโอกาสที่จะได้ร่วมเดินทางไปกับหนิงเสี่ยวซี

แต่ว่าในช่วงหลายปีที่แม่ของเขาป่วยเป็นเรื่องที่ปฏิเสธ ไม่ได้ว่าเขาทำดีที่สุดแล้ว ดังนั้นในตอนนี้เธอรู้สึกอายเล็กน้อยกับความกระตือรือร้นที่กะทันหันของเขา

เซี่ยอวี่มองไปที่ขาที่ง่อยเล็กน้อยของเธอ และใบหน้าของเขาก็จมลง“คุณจะบ้าเหรอ เขาปล่อยคุณไป คุณดันอยากตายเพื่อลูกชายของเขา?”

เซี่ยอวี่ในความประทับใจนั้นอ่อนโยนและจริงจังเสมอนี่เป็นครั้งแรกที่เฉินเป้ยอีได้เห็นเขา เธอไม่กลัว แต่ค่อนข้างตลกเล็กน้อยกับ "การกระทำ" เธอก็ยังอดหัวเราะไม่ได้

“คุณยังยิ้มได้เหรอ” เซี่ยอวี่รู้สึกอายเล็กน้อยกับรอยยิ้มของเธอ เขายกมือขึ้นและสะบัดหน้าผากของเธอ

เฉินเป้ยอีหยุดยิ้มและก้มหัวลง เห็นได้ชัดว่าเขาไม่สามารถยอมรับพฤติกรรมที่น่ารักของเขาได้

"คุณรู้ได้อย่างไรว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อวานนี้"เฉินเป้ยอีคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ โดยยังคงสงสัยเล็กน้อยสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อวานยังอยู่ในบ้านตระกูลหนิง เซี่ยอวี่จะรู้เร็วเกินไปไหม

เซี่ยอวี่แตะที่ปลายจมูกของเขา ในโลกนี้ยังมีสิ่งที่ไม่สามารถซื้อได้ด้วยเงินเหรอ? ระหว่างเขาเดินทางกลับไปที่เมืองW เมื่อวานนี้มีคนซื้อคนรับใช้คนใหม่จากบ้านตระกูลหนิง และขอให้เธอช่วยดูแลเบาะแสของเฉินเป้ยอี โดยไม่คาดคิดว่ามีบางอย่างผิดปกติเกิดขึ้นในตอนกลางคืน

แต่สำหรับเรื่องนี้เขา ไม่เคยคิดที่จะอธิบายให้เฉินเป้ยอี

“คุณไม่ทำได้ไหม？ ถ้าคุณอยากทำงาน ผมช่วยคุณหาที่เหมาะสมกว่านี้ได้ ถ้าคุณยังอยากเลี้ยงเด็กเป็นพี่เลี้ยงเด็ก … ในอนาคตคุณจะไม่มีหน้ามีตาทางสังคม”

" เซี่ยอวี่… " เฉินเป้ยอีขัดจังหวะเขา แม้ว่าเธอจะรู้ว่าเขายังใจดี แต่เธอก็กัดริมฝีปากล่างของเธอคิดว่าจะบอกความจริงกับเซี่ยอวี่หรือไม่ เขาปรากฏตัวบ่อยเช่นนี้และมันไม่ใช่วิธีแก้ปัญหา

หลังจากนั้นไม่นานหนิงเส่าเฉินจะใช้เป็นข้ออ้างอีกครั้ง

ตรวจสอบเวลาแล้วยังเร็วไปอยู่สำหรับมื้อเย็น

เธอขอให้เซี่ยอวี่รอและกลับไปที่บ้านตระกูลหนิงเพื่อคุยกับแม่นมหลิว

ดังนั้นจึงพาเซี่ยอวี่ไปที่ร้านกาแฟใจกลางบริเวณคฤหาสน์

จากนั้นในการถอนหายใจครั้งหนึ่ง เธอบอกเซี่ยอวี่ถึงประเด็นสำคัญทั้งหมดของห้าปีแน่นอนว่า เธอปกปิดรูปลักษณ์ของเธอ

เซี่ยอวี่ขมวดคิ้วเห็นได้ชัดว่า เขาค่อนข้างยากที่จะยอมรับสิ่งที่น่าทึ่งนี้

อย่างไรก็ตาม เฉินเป้ยอีผ่อนคลายลงอย่างมากหลังจากผ่านไปหลายปีนี่เป็นครั้งแรกที่เธอบอกคนนอกเกี่ยวกับเรื่องเหล่านี้

"คุณบอกว่าลูกชายของหนิงเส่าเฉินเป็นลูกชายของคุณเหรอ" การแสดงออกของเซี่ยอวี่หม่นหมองลง และคำพูดของเธอช้ามาก เฉินเป้ยอีจิบกาแฟและพยักหน้าปฏิกิริยาของเซี่ยอวี่ทำให้เธอรู้สึกว่าการตัดสินใจของเธอถูกต้อง ตอนนี้ เธอไม่ได้โง่ ผู้ชายคนนี้ ปฏิบัติกับเธอดี เธอรู้สึกได้ว่าเขาชอบเธอ แม้ว่าเธอจะไม่เข้าใจว่าเขาเป็นคนที่โดดเด่นแค่ไหน เขาจะชอบตัวเองที่ "ธรรมดา" แบบนี้ได้อย่างไร แต่ความรัก อาจจะไม่มีเหตุผลจริงๆ

แต่ว่า ถ้ามีบางอย่างหากคุณสามารถให้อีกฝ่ายเลือกได้ก่อนหน้านี้ มันไม่ยุติธรรมสำหรับอีกฝ่าย เช่นหนิงเสี่ยวซีเป็นลูกชายของเธอ

เซี่ยอวี่ไม่พูดอะไรอีกวางมือบนโต๊ะและลูบหน้าผากของเขา หลังจากนั้นไม่นานเขาก็เงยหน้าขึ้นและมองไปที่เฉินเป้ยอี

เฉินเป้ยอีเห็นเขารู้สึกประหม่าเล็กน้อย แต่ไม่รู้ว่าจะพูดอะไร

"เป้ยอี ผมชอบคุณ ผมไม่สนใจหรอกว่าคุณจะมีลูกของคนอื่น" น้ำเสียงที่นุ่มนวลและอ่อนโยนดังออกมาจากปากของเซี่ยอวี่ จากนั้นมือของเฉินเป้ยอีก็ถูกจับไว้แน่น

การสารภาพอย่างกะทันหันของเขา ทำให้เฉินเป้ยอีตกตะลึง เธอเม้มริมฝีปากของเธอ " เซี่ยอวี่ ขอบคุณที่ชอบฉัน แต่ฉันคิดว่า พวกเราเป็นไปไม่ได้ ดูการแต่งตัวของคุณ ฉันเดาว่าครอบครัวคุณต้องร่ำรวย มีเกียรติ ฉันคิดว่าเป็นไปไม่ได้ที่ครอบครัวของคุณจะยอมรับผู้หญิงที่มีลูกแล้วอย่างฉัน "

เมื่อเธอพูดจบ เธอก็ดึงมือกลับ ดวงตาเซี่ยอวี่ก็มืดลงชั่วขณะ และได้ยินเขาพูดว่า: "คุณบอกผมอ้อมๆว่า คุณไม่ชอบผมเลย ใช่มั้ย?"

ความเศร้าของเขาทำให้เฉินเป้ยอีหน้าแดงอย่างอธิบายไม่ถูก และวิสัยทัศน์ของเขาก็เลือนลางเล็กน้อย เธอเคยเป็นคนสวย แต่ยังเด็ก ยังไม่เข้าใจว่าความรักหมายถึงอะไร เมื่อต้องเผชิญกับการไล่ตามของเพื่อนร่วมชั้น เธอไม่เคยให้ใจใคร

ในที่สุดก็ถึงวัยที่จะตกหลุมรักได้ แต่ความสวยกลับ "แพ้"

เธอยอมรับว่า เซี่ยอวี่นั้นยอดเยี่ยมมาก และเซี่ยอวี่ก็อบอุ่นมากเช่นกัน แต่ …

แม่ฉันดีมากและพ่อฉันก็ปฏิบัติกับเธออย่างดี เขาเลือกที่จะหนีเมื่อภัยพิบัติใกล้เข้ามา

เธอเป็นแบบนี้ ความรัก … เป็นไปได้ไหม บางทีเซี่ยอวี่อาจจะไม่ได้พบกับผู้หญิงแบบเธอ มันก็รู้สึกสดชื่นอยู่พักหนึ่ง

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เธอก็ถอนหายใจและไม่รู้ว่าจะตอบสนองอย่างไร

ทันใดนั้น โทรศัพท์ก็ดังขึ้นซึ่งเป็นของเฉินเป้ยอี เธอเงยหน้าขึ้นและยิ้มขอโทษที่เซี่ยอวี่ก่อนจะหยิบขึ้นมา "เสี่ยวซี มีอะไรหรือ?"

ไม่รู้ว่าแม่นมหลิวพูดอะไร เฉินเป้ยอีก็ลุกขึ้นยืนทันที "โอเค ฉันจะกลับไปเดี๋ยวนี้"