อลวนรักหมอหญิงชิงลั่ว [ 坑爹儿子鬼医娘亲 ]ตอนพิเศษ 136 การต่อสู้เริ่มขึ้นแล้ว

ตอนพิเศษ 136 การต่อสู้เริ่มขึ้นแล้ว

ตอนพิเศษ 136 การต่อสู้เริ่มขึ้นแล้ว

“ช้าก่อน” ชายคนนั้นมีสายตาเฉียบคมและมืออันว่องไว เพียงแค่ขยับเท้า เขาก็มายืนอยู่ตรงหน้านางในชั่วพริบตา

เนี่ยนเนี่ยนรีบหันหน้าหนีอีกครั้ง แล้วเอามือปิดหน้าไว้

“เจ้าเงยหน้าขึ้นให้ข้าดูเร็ว”

เนี่ยนเนี่ยนไม่อยากตาย นางส่ายหน้า เมื่อเห็นสาวใช้เดินผ่านมาจึงรีบวิ่งหลบไปทางขวาอีกครั้ง

“เฮ้ หยุดนะ” ชายคนนั้นไล่ตามนางทันที ฝีเท้าของเขาเร็วมาก ภายในชั่วพริบตา เขาก็ขวางหน้านางไว้อีกครั้ง

“เจ้าเองหรือ?” สายตาของผู้มาเยือนนั้นเฉียบคมยิ่ง เขาจำนางได้เพียงเห็นแค่ปราดเดียว

เนี่ยนเนี่ยนรู้ตัวว่าไม่มีทางซ่อนได้แล้ว นางจึงลดมือลงทันที ก่อนเงยหน้าขึ้นจ้องมองชายตรงหน้า “เจ้าจำคนผิดแล้ว”

“ข้าจำเจ้าได้ เจ้าเป็นหญิงที่พาสาวใช้ลงมาจากเวทีในวันนั้น เหตุใดเจ้าถึงมาอยู่ที่นี่ เจ้า…” ลู่อวี่นิ่งไปชั่วครู่ ในที่สุดก็สังเกตเห็นเสื้อผ้าที่นางสวมใส่ สายตาของเขาเริ่มแปลกไป “เหตุใดเจ้าถึงมาเป็นสาวใช้ที่นี่?”

เนี่ยนเนี่ยนหรี่ตามองเขา “ไม่ใช่เรื่องของเจ้า ข้าเตือนเจ้าไว้เลยว่าอย่าได้แพร่งพรายเรื่องนี้”

“แต่ว่า…” ลู่อวี่ขมวดคิ้ว “แม่นาง เจ้ามาทำอะไรที่จวนซูกั๋วกงแห่งนี้? เห็นได้ชัดว่าเจ้าเป็นคุณหนู แล้วเหตุใดเจ้าถึงแต่งตัวเป็นสาวใช้และแอบเข้ามาที่นี่? จุดประสงค์ของเจ้าคืออะไร?”

คนผู้นี้น่ารำคาญเสียจริง นางจะทำอะไรก็ไม่ใช่เรื่องของเขา อยู่ห่าง ๆ ได้หรือไม่?

“นี่เป็นเรื่องของข้า”

ลู่อวี่ทำอะไรไม่ถูก “แม่นาง หลิวอี้เป็นเพื่อนของข้า หากเจ้าอยู่ในบ้านของเขา… ด้วยเจตนาร้าย ข้าก็แกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่ได้จริง ๆ ถ้าเจ้าทำร้ายเขา ข้าจะทำอย่างไร? ข้าแนะนำให้เจ้าออกไปจากที่นี่จะดีกว่า หากมีปัญหาใด ๆ ข้าอาจช่วยเจ้าได้”

คุณหนูจากตระกูลใหญ่แอบปลอมตัวเข้ามาในจวนซูกั๋วกง โดยแต่งตัวเป็นสาวใช้ คงไม่ได้แค่มาที่นี่เพื่อความสนุกแน่นอน

ตระกูลลู่กับตระกูลไป๋มีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันมาโดยตลอด เขากับไป๋หลิวอี้ก็มีความสัมพันธ์ที่ดีเช่นกัน เขาจึงไม่อาจนั่งดูหญิงผู้มีเจตนาชั่วร้ายอยู่เคียงข้างสหายของเขาได้

เนี่ยนเนี่ยนไม่เคยรู้ว่าคนตระกูลลู่ชอบยุ่งเรื่องคนอื่นมากถึงเพียงนี้ นางเงยหน้าขึ้นยิ้มให้ลู่อวี่ “เจ้าช่วยข้าได้งั้นหรือ? หากข้าอยากฆ่าใครสักคน เจ้าจะช่วยข้าได้หรือไม่?”

ใบหน้าของลู่อวี่ตึงทันที เขารีบยื่นมือไปทางเนี่ยนเนี่ยน

เนี่ยนเนี่ยนงอตัวหลบการโจมตีของเขาทันที ก่อนจะถอยหลังไปสองก้าว ยกมือขึ้นตั้งรับ

ดวงตาของลู่อวี่เป็นประกายในทันใด ด้วยการเคลื่อนไหวที่รวดเร็วเช่นนี้ สตรีผู้นี้กำลังปกปิดความลับเอาไว้จริง ๆ ไม่น่าแปลกใจเลยที่ในครั้งนั้นนางสามารถเดินผ่านพวกเขาทั้งสี่ไปได้อย่างสงบโดยไร้ซึ่งความหวาดกลัวและความกดดันใด ๆ

มันอันตรายเกินไปหากให้คนเช่นนี้อยู่ข้างกายไป๋หลิวอี้ ลู่อวี่นึกได้เช่นนั้น สีหน้าของเขาก็จริงจังขึ้น ทั่วร่างกายราวกับปล่อยไอเย็นยะเยือกออกมา “แม่นาง คนตระกูลไป๋ไม่ใช่คนที่เจ้าจะยั่วยุได้ ข้าขอแนะนำว่าอย่าทำอะไรวู่วาม หากเจ้ายอมออกไปตอนนี้ ข้ายังปล่อยไปได้ แต่หากเจ้ายังจะอยู่ต่อ ก็อย่าหาว่าข้าหยาบคายแล้วกัน”

เนี่ยนเนี่ยนกลอกตา พี่ใหญ่บอกชัดเจนว่าลู่อวี่เป็นคนอ่อนโยนและคุยด้วยง่าย เขาเคยถูกพี่ชายรังแกมาก่อน เหตุใดตอนนี้เขาถึงเริ่มคุกคามนางด้วยท่าทางเย็นชาเสียแล้ว?

เป็นไปได้หรือไม่ว่าพี่ใหญ่ทำบาปมากเกินไป ตอนนี้ผลกรรมทั้งหมดจึงมาตกอยู่ที่นาง แต่ลู่อวี่จะต้องการเอาคืนจากนางทั้งหมดเลยหรือ? นี่มันโหดร้ายเกินไปแล้ว

เนี่ยนเนี่ยนกัดฟัน พยายามคิดว่าจะทำอย่างไรให้เขายอมปิดปาก ไม่เปิดเผยตัวตนของนาง

หากตัวตนของนางถูกเปิดเผย นางจะไม่มีอิสระ จะถูกจำกัดอย่างมาก

เหตุใดไม่วางยาพิษเขา เพื่อให้เขาพูดไม่ได้สักระยะหนึ่งล่ะ?โนเวลพีดีเอฟ

ไม่ได้ เขายังเขียนได้

แล้วเหตุใดไม่ตัดมือเขาด้วยเลยล่ะ?

นี่จะโหดร้ายเกินไปหรือไม่?

ทุบเขาให้สลบ แล้วขังเขาไว้ในห้องล่ะ?

แต่นี่ไม่ใช่วิธีแก้ปัญหาระยะยาว ไม่สามารถขังไว้ได้ตลอดเวลา สวรรค์เท่านั้นที่รู้ว่า เมื่อไหร่นางจะสามารถกำจัดความสงสัยของคนจวนซูกั๋วกงได้

เอ๊ะ? เหตุใดต้องกำจัดออก แทนที่จะนำไปใช้ประโยชน์?

เนี่ยนเนี่ยนรู้สึกว่าความคิดของตนน่าจะมีการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย ซึ่งมันอยู่นอกเหนือการควบคุมของนาง ทำให้นางรู้สึกแย่มาก

“แม่นาง…” ลู่อวี่มองเห็นแววตาอันตรายที่ฉายในดวงตาของเนี่ยนเนี่ยนได้อย่างชัดเจน ทำให้รู้สึกหนาวสั่นอย่างอธิบายไม่ถูก

แต่ขณะที่เขาพูด เสียงฝีเท้าเบา ๆ ก็ลอยมาเข้าหูเขา

เนี่ยนเนี่ยนรีบจับมือเขา แล้วพุ่งเข้าไปในห้องเล็ก ๆ ด้านข้าง

ลู่อวี่รู้สึกเพียงสัมผัสอบอุ่นที่ข้อมือของเขา จู่ ๆ หัวใจก็พลันเต้นเร็วขึ้น เขาตามนางเข้าไปในห้องเล็ก ๆ โดยไม่ทันได้ตั้งตัว

ทันทีที่เข้าประตูไปแล้ว เนี่ยนเนี่ยนก็ปล่อยมือ ก่อนมองลู่อวี่และพูดว่า “อย่างไรเสีย ข้าก็จะไม่ทำร้ายไป๋หลิวอี้”

ลู่อวี่ลอบสูดลมหายใจลึก ระงับความรู้สึกที่อธิบายไม่ถูกในใจ แล้วพูดอย่างจริงจังว่า “ข้าไม่เชื่อเจ้า”

“ไม่เชื่อหรือ?” เนี่ยนเนี่ยนเลิกคิ้วขึ้น ก่อนจะดีดนิ้ว โดยเล็งไปที่ริมฝีปากของเขา แล้วจู่โจมทันที

ลู่อวี่ไม่ได้สติไปพักหนึ่ง เขารู้สึกว่ามีบางอย่างถูกโยนเข้าไปในปาก และเมื่อเขารู้ตัว สิ่งนั้นก็ถูกกลืนลงไปแล้ว

รูม่านตาของเขาหดลงทันที “เจ้าเอาอะไรให้ข้ากิน?”

“ยาพิษ”

“เจ้า…”

เนี่ยนเนี่ยนเลิกคิ้วขึ้น “อย่ากังวล ไม่ตายหรอก ตราบใดที่เจ้าเก็บเป็นความลับ ข้าจะให้ยาแก้พิษแก่เจ้า หลังจากที่ข้าทำธุระที่นี่เสร็จแล้ว”

ใบหน้าของลู่อวี่เปลี่ยนเป็นสีแดง เขาเย้ยหยัน “คาดไม่ถึงเลยว่าแม่นางช่างน่ารังเกียจและไร้ยางอาย แม้ว่าข้า ลู่อวี่ จะเป็นคนรักตัวกลัวตาย แต่ข้าจะไม่มีวันเพิกเฉยต่อความปลอดภัยของสหายข้า ต่อให้เจ้าจะวางยาพิษข้า แต่ข้าก็จะกำจัดเจ้าในวันนี้ เพื่อไม่ให้เกิดปัญหาไม่รู้จบ”

… ใช้ได้

เนี่ยนเนี่ยนอยากจะสับเขาเหลือเกิน ชายที่เสียสติไปแล้วผู้นี้ทำให้นางปวดหัวมาก

ลู่อวี่รู้สึกอึดอัดมาก เขาคาดไม่ถึงเลยว่าหญิงคนนี้จะใช้วิธีไร้ยางอายเพื่อบรรลุเป้าหมายของตัวเอง ในตอนแรกเขายังคงมีความประทับใจที่ดีต่อนาง เมื่อนึกถึงการที่นางกล้าเผชิญหน้ากับสมาชิกตระกูลจอมยุทธ์ผู้ยิ่งใหญ่ทั้งสี่อย่างสงบเยือกเย็น สีหน้าท่าทางของนางทำให้เขาประทับใจมาก

ดังนั้นเมื่อครู่นี้แม้ว่าเขาจะรู้ว่านางแอบเข้ามาในจวนซูกั๋วกงเพื่อจุดประสงค์บางอย่าง เขาก็ยังเกลี้ยกล่อมให้นางออกไปดี ๆ

คาดไม่ถึงว่านางจะป้อนยาพิษให้เขา ใครก็ตามที่จะอยู่กับคนเลวทรามเช่นนี้คงไม่ดีแน่

เขายื่นมือออกไปทันที แล้วเริ่มโจมตีนาง

เนี่ยนเนี่ยนแทบจะหายใจเอาอากาศในอกออกมาไม่ได้ นางยกมือขึ้นสกัดไว้ สีหน้าจริงจัง ขณะรีบแก้ทางการเคลื่อนไหวของเขาอย่างรวดเร็ว

สีหน้าของลู่อวี่กลายเป็นจริงจังมากขึ้น เมื่อเห็นนางถอยหนี เขาก็รีบเขย่งเท้าตามนางไป

การเคลื่อนไหวของเขารวดเร็วมาก เนี่ยนเนี่ยนไม่กล้าประมาท คนตระกูลลู่ก็คือคนตระกูลลู่ พวกเขาเป็นศิษย์ตระกูลเดียวกัน ฝึกวิทยายุทธกันมาตั้งแต่เด็ก ดังนั้นจึงประมาทพวกเขาไม่ได้เลย

เนี่ยนเนี่ยนคิดว่าช่วงสองวันที่ผ่านมานางโชคร้าย นางเพิ่งฝันร้ายเมื่อคืนนี้ และเมื่อนางตื่นขึ้นในตอนเช้า นางก็ต้องฝันร้ายอีกครั้ง

นางอยากจะจับโม่เพียวมาทุบตีจริง ๆ

เนี่ยนเนี่ยนกัดฟันหลีกเลี่ยงความยุ่งเหยิงในห้องอย่างระมัดระวัง ขณะเข้าประจันหน้าต่อสู้ การเคลื่อนไหวของนางก็รวดเร็วเช่นกัน

แต่หลังจากนั้นไม่นาน ลู่อวี่ที่ยังคงโจมตีอย่างดุเดือดอยู่ในขณะนี้ ก็หยุดกะทันหัน แล้วเบิกตากว้างจ้องมองเนี่ยนเนี่ยนด้วยความไม่เชื่อ

เนี่ยนเนี่ยนชะงัก แอบตะโกนในใจว่าแย่แล้ว

……………………………………………………………………………………………………………….

สารจากผู้แปล

เผลอให้ยาพิษผิดชนิดกลายเป็นชนิดที่กินแล้วตายทันทีเหรอ

ไหหม่า(海馬)