อลวนรักหมอหญิงชิงลั่ว [ 坑爹儿子鬼医娘亲 ]ตอนพิเศษ 121 ความคิดยอดเยี่ยม

ตอนพิเศษ 121 ความคิดยอดเยี่ยม

ตอนพิเศษ 121 ความคิดยอดเยี่ยม

เนี่ยนเนี่ยนพูดเช่นนี้หมายความว่าอย่างไร?

ในแง่ของความรู้สึก นางค่อนข้างจะชื่นชมคุณชายตระกูลจอมยุทธ์ทั้งสี่ มากกว่าหลานชายของเขางั้นหรือ?

ไม่ดีแน่ เนี่ยนเนี่ยนคงไม่ได้ประทับใจคนเหล่านั้นอย่างจริงจังใช่หรือไม่?

แย่แล้ว ตระกูลลู่กับอวี้ชิงลั่วก็เคยมีความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดกันมาก ครั้งนี้เมื่อเนี่ยนเนี่ยนมาอาณาจักรเทียนอวี่ นางก็ต้องได้พบกับคนตระกูลลู่แน่นอน และอาจจะได้พบลู่อวี่คนนั้นอีกครั้งก็ได้ จะทำอย่างไรดีถ้านางชอบลู่อวี่ขึ้นมาจริง ๆ?

เพื่อฝึกฝนวรยุทธ์ให้ขึ้นสู่ระดับที่สูงขึ้น คนในตระกูลจอมยุทธ์ผู้โด่งดังทั้งสี่จึงมักจะแต่งงานช้า ดังนั้นลู่อวี่จึงยังไม่มีภรรยา

ถ้าเนี่ยนเนี่ยนชอบเขาจริง ๆ แล้วหลานชายคนโตของเขาก็ต้องน่าสงสารมากไม่ใช่หรือ?

ไม่ได้ ๆๆ เขาจะยอมเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้นไม่ได้เด็ดขาด

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ไป๋อีเฟิงก็ถอนหายใจยาว แล้วยกยิ้มมีเลศนัยให้เนี่ยนเนี่ยน “เนี่ยนเนี่ยนเอ๋ย เจ้าพูดอย่างนั้นไม่ได้ไม่ใช่หรือ? เจ้ายังไม่เคยเห็นเลยว่าไป๋หลิวอี้หน้าตาเป็นอย่างไร แล้วเจ้าจะตัดสินได้อย่างไรว่าเขาไม่ดีเท่าสี่คนนั้น? อ่า แน่นอน ข้ารู้ว่าเจ้าไม่ได้มองคนแค่ผิวเผิน ไม่สำคัญว่าหน้าตาจะเป็นอย่างไร สิ่งที่เจ้าให้ความสำคัญคือนิสัยใจคอและวรยุทธ์ แต่เจ้ารู้ได้อย่างไร ว่านิสัยใจคอและวรยุทธ์ของคนในตระกูลอาอย่างหลิวอี้จะไม่ดีเท่าพวกเขา?”

คนเราจะโอ้อวดตัวเองได้อย่างไร?

ไร้ยางอาย

เนี่ยนเนี่ยน เป่ยเป่ยและโม่เพียวเปล่งสามคำนี้ในใจพร้อมกัน

“เนี่ยนเนี่ยน เจ้าคงไม่ต้องการทุบใครให้ตายในไม้เดียวหรอกกระมัง เอาแบบนี้ดีกว่า เจ้าอย่าเพิ่งรีบกลับอาณาจักรเฟิงชาง เจ้าควรจะให้โอกาสเรียนรู้พฤติกรรมของหลิวอี้ ก่อนจะตัดสินใจว่าจะถอนหมั้นหรือเปล่า ดีหรือไม่?” ไป๋อีเฟิงพูดหลอกล่อ

“เรียนรู้หรือ?” เหตุใดเนี่ยนเนี่ยนถึงรู้สึกว่าท่านอาไป๋กลายเป็นพ่อสื่อไปแล้ว?

ไป๋อีเฟิงพยักหน้าอย่างแรง “ใช่แล้ว เรียนรู้ ข้ามีความคิดยอดเยี่ยม ที่จะทำให้เจ้าสามารถเรียนรู้จนเข้าใจเขาอย่างถ่องแท้”

“ความคิดอะไร?” เหตุใดนางถึงมีลางสังหรณ์ไม่ค่อยดีนัก?

ไป๋อีเฟิงหัวเราะ “เอาล่ะ ข้าจะจัดการให้เจ้าไปเป็นสาวใช้ข้างกายหลิวอี้ วิธีนี้จะทำให้เจ้าเข้าใจว่าเขากินอะไร สวมใส่อะไร ปกติชอบทำอะไร รู้เวลาตื่นนอนและเวลาเข้านอน ดีหรือไม่?”

“… ลาก่อน” เนี่ยนเนี่ยนหันหลังเดินจากไป

“เนี่ยนเนี่ยน…” ไป๋อีเฟิงรีบเอื้อมมือไปจับนางไว้ แล้วหันไปมองเย่ฉิงเป่ย พลางขยิบตาให้เขาอย่างสิ้นหวัง

มุมปากของเย่ฉิงเป่ยกระตุกสองครั้ง จากนั้นเขาก็เม้มปากอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นเดินไปข้างเนี่ยนเนี่ยนแล้วพูดว่า “มากับข้า ข้ามีเรื่องจะบอกเจ้า”

ทันทีที่ไป๋อีเฟิงปล่อยมือ เนี่ยนเนี่ยนก็ถูกเย่ฉิงเป่ยพาไปที่มุมหนึ่ง

เนี่ยนเนี่ยนกอดอกหรี่ตามองเขา “ว่าอย่างไร เจ้าก็วางแผนจะเป็นพ่อสื่อด้วยหรือ?”

เย่ฉิงเป่ยกระแอมเบา ๆ ส่ายหน้า สีหน้าของเขาจริงจัง “เนี่ยนเนี่ยน ข้ารู้ว่าเจ้าต้องการถอนหมั้นและกลับอาณาจักรเฟิงชาง แต่ขณะนี้เราไม่สามารถกลับไปได้”

“เพราะเหตุใด?” เนี่ยนเนี่ยนหรี่ตา

เย่ฉิงเป่ยหลุบตาลง ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นลดเสียงลงพูดว่า “อันที่จริง ครั้งนี้ที่ท่านพ่อท่านแม่ขอให้ข้าตามมา เพราะมีเรื่องสำคัญอื่นด้วย”

“เรื่องสำคัญหรือ?” เนี่ยนเนี่ยนขมวดคิ้ว เหตุใดนางไม่รู้เรื่องนี้

“เจ้ายังจำเหตุการณ์การวางยาพิษราชวงศ์เทียนอวี่เมื่อห้าปีก่อนได้หรือไม่? แม้ว่าฆาตกรจะถูกจับได้ในครั้งนั้น แต่เสด็จลุงเพิ่งได้เบาะแสใหม่ ว่าอาจมีผู้บงการอยู่เบื้องหลังอีก และตระกูลไป๋… ก็เป็นผู้ต้องสงสัยเช่นกัน”

รูม่านตาของเนี่ยนเนี่ยนหดลง “เป่ยเป่ย เจ้าไม่ได้โกหกข้าใช่หรือไม่?”

“นี่คือจดหมายที่ข้าโต้ตอบกับท่านพ่อระหว่างเดินทาง” เขาหยิบจดหมายออกมาจากกระเป๋า แล้วยื่นให้นาง จดหมายฉบับนี้เป็นจดหมายโต้ตอบ เมื่อพวกเขาเข้ามาในอาณาจักรเทียนอวี่เป็นครั้งแรก ซึ่งย่อมกล่าวถึงเหตุการณ์ที่ราชวงศ์ถูกวางยา

เป็นเพียงว่าไม่ได้กล่าวถึงตระกูลไป๋

当然，白家是怀疑的对象之一这件事情也不是他随意杜撰的，毕竟……天雨国所有的官宦宗亲都是怀疑对象嘛。

แน่นอนว่าเขาไม่ได้คิดขึ้นมาเอง ว่าตระกูลไป่เป็นหนึ่งในผู้ต้องสงสัย เพราะสุดท้าย… เหล่าข้าหลวงและเชื้อพระวงศ์ทุกคนในอาณาจักรเทียนอวี่ ก็ตกเป็นผู้ต้องสงสัยด้วย

เพียงแต่ว่าท่านพ่อยังคงมองไป๋หลิวอี้ในแง่ดี เขาจึงบอกไปเช่นนั้น อย่างน้อยที่สุดเนี่ยนเนี่ยนกับไป๋หลิวอี้ก็ควรได้พบกัน และเรียนรู้ซึ่งกันและกัน หากทั้งสองไม่มีความสัมพันธ์กันจริง ๆ ไป๋หลิวอี้ก็เต็มใจถอนหมั้น

เนี่ยนเนี่ยนกวาดสายตาอ่านจดหมายอย่างรวดเร็ว คิ้วของนางขมวดแน่นยิ่งขึ้น หากเรื่องนี้เป็นความจริง เสด็จลุงและเสด็จตาของนางก็ยังคงตกอยู่ในอันตราย

“เนี่ยนเนี่ยน เราไม่อาจกลับไปตอนนี้ได้ ตอนที่ราชวงศ์ถูกวางยาพิษเมื่อห้าปีก่อน หมอเฒ่าฉยงซานบังเอิญอยู่ในเมืองหลวงพอดี ทำให้ทุกคนรอดพ้นจากการลอบสังหาร แต่ครั้งนี้หมอเฒ่าฉยงซานไม่ได้อยู่ที่นี่ ท่านพ่อกับท่านแม่จึงให้เจ้ามา เห็นได้ชัดว่าเป็นการให้เจ้ามาที่นี่เพื่อถอนหมั้นด้วยตนเอง แต่ที่จริงก็เผื่อไว้ เพราะเราทุกคนรู้ทักษะทางการแพทย์ของเจ้าดี ในเมื่อเราอยู่ที่นี่แล้ว เราก็ต้องช่วยเสด็จลุงกำจัดเนื้อร้ายเหล่านั้นออกก่อน ไม่เช่นนั้นเราจะต้องเสียใจไปตลอดชีวิต”

เนี่ยนเนี่ยนเม้มปากแน่น หลังจากนั้นไม่นานนางก็เงยหน้าขึ้น จ้องมองเย่ฉิงเป่ย “เหตุใดเจ้าไม่บอกข้าเรื่องนี้ตั้งแต่แรก?”

“… เจ้าก็รู้ว่าท่านพ่อรักเจ้ามากเสมอ และท่านพ่อก็ไม่อยากให้เจ้าแบกภาระที่หนักอึ้งเช่นนี้ตั้งแต่แรก”

เนี่ยนเนี่ยนไม่มีอะไรจะพูด นี่เป็นนิสัยของพ่อนางจริง ๆ

แต่ว่า…

“ตระกูลไป๋เป็นผู้ต้องสงสัยจริงหรือ?” นางขมวดคิ้วและต้องการการยืนยันอีกครั้ง และอดไม่ได้ที่จะหันไปมองไป๋อีเฟิง

เป่ยเป่ยถอนหายใจ “ข้าก็หวังว่าจะไม่ ความสัมพันธ์ของเรากับตระกูลไป๋นั้นดีอยู่แล้ว แต่เมื่อบางสิ่งเกี่ยวข้องกับผลประโยชน์ มันก็จะกลายเป็นเรื่องซับซ้อน เราไม่อาจแน่ใจได้ว่าจะมีการเปลี่ยนแปลงใด ๆ ระหว่างกลางหรือไม่ ท่านอารองไป๋อุทิศตนให้กับการทำสุรา จึงไม่ค่อยน่าสงสัยมากนัก แต่ตระกูลไป๋… ท่านอาใหญ่ไป๋ตอนนี้เป็นซูกั๋วกง ด้วยสถานะเช่นนี้ … “

เขาไม่ได้พูดต่อ แต่เนี่ยนเนี่ยนก็เข้าใจได้

ตอนนี้จวนซูกั๋วกงก็เป็นผู้นำในราชสำนักเช่นกัน ซูกั๋วกงมีอำนาจมากขึ้น การวางยาพิษราชวงศ์เมื่อห้าปีที่แล้ว มีจุดประสงค์เพื่อปลงพระชนม์ฮ่องเต้ ไท่จื่อและคนอื่น ๆ อย่างชัดเจน ซึ่งก็ต้องเป็นคนในที่ทรยศไม่ใช่หรือ? ใครจะมีคุณสมบัติและความคิดที่จะทำเรื่องแบบนี้ได้ หากไม่ใช่ผู้ที่มีตำแหน่งสูงและมีอำนาจ?

เนี่ยนเนี่ยนถอนหายใจ ก่อนลูบหว่างคิ้วตัวเอง วินาทีต่อมาสีหน้าของนางก็เปลี่ยนไป และจ้องมองเป่ยเป่ยทันที “หากเป็นเช่นนั้น ไป๋หลิวอี้ก็เป็นผู้ต้องสงสัยเหมือนกันใช่หรือไม่?”

นางรู้ว่าเขาไม่ใช่คนดี และตอนนี้เขาก็กลายเป็นผู้ต้องสงสัย

“…” เขาทำได้แค่ขอโทษพี่เขยในอนาคตของเขา หากต้องการทำให้เนี่ยนเนี่ยนกลับมาประทับใจได้ ท่านก็คงต้องพยายามให้หนักขึ้นด้วยตัวเองแล้ว

เมื่อนึกได้ดังนั้น เขาก็พยักหน้าอย่างจริงจัง “ใช่”

ใบหน้าของเนี่ยนเนี่ยนบึ้งตึงยิ่งกว่าเดิมทันที

เป่ยเป่ยตีเหล็กขณะร้อน “ตอนแรกข้ากำลังคิดอยู่ ว่าจะแทรกซึมเข้าไปในจวนตระกูลไป๋ โดยไม่ดึงดูดความสนใจของคนอื่น และเริ่มการสืบสวนได้อย่างไร แต่หากเจ้าปรากฏตัวในจวนซูกั๋วกงอย่างเปิดเผย เจ้าก็จะกลายเป็นจุดสนใจ และยากที่จะสืบอย่างละเอียดได้ แต่ตอนนี้ท่านอาไป๋เสนอความคิดเช่นนั้นมา มันจึงสะดวกสำหรับเรายิ่งนัก”

จู่ ๆ ใบหน้าของเนี่ยนเนี่ยนก็บูดบึ้ง นางบีบแขนของเป่ยเป่ยด้วยมือข้างเดียว แล้วแสยะยิ้มน่ากลัว “เจ้าหมายความว่า เจ้าต้องการให้ข้าไปเป็นสาวใช้ของไป๋หลิวอี้จริง ๆ หรือ?”

………………………………………………………………………………….

สารจากผู้แปลวส

แผนล้ำลึกมาก ให้ไปเป็นสาวใช้ เนี่ยนเนี่ยนจะเผลอวางยาคุณชายน้อยตระกูลไป๋เปล่าเนี่ย

ไหหม่า(海馬)