หมอยาหวานใจท่านประธาน 318 เรื่องนี้ง่าย! / 319 มีรอยสีแดงเหมือนกันไม่มีผิด

ตอนที่ 318 เรื่องนี้ง่าย!

 

 

ลูกบอลเงินถ่ายการสนทนาเมื่อครู่ของซีเหมินหลงเซี่ยวไว้หมด รวมทั้งแววตาและสีหน้าเขาด้วย ไม่พลาดแม้แต่น้อย

 

 

ต่อให้เป็นเทคโนโลยีเวลานี้ก็ไม่อาจทำได้สมบูรณ์แบบเช่นนี้ บางมุมต้องอาศัยกล้องหลายตัวถ่าย แต่ลูกบอลเงินถ่ายตามสบายก็มีประสิทธิภาพดังกล่าว

 

 

ดูแล้วที่เรียกว่าดวงดาวนั้น สติปัญญาของสิ่งมีชีวิตนอกโลกรวมทั้งวิทยศาสตร์และเทคโนโลยีของพวกเขาไม่ธรรมดาเลย

 

 

“ดูท่าเขาคงสงสัยข้าแล้ว” ไม่ว่าใครเห็นคนที่สวมแหวนหยกในสถานที่ขายแหวนหยกล้วนรู้สึกแปลกใจ ทั้งตอนนั้นพวกเธอก็ชวนให้คนอื่นรู้สึกแปลกใจจริงๆ

 

 

ที่จริงตอนนั้นเธอออกแบบภาพร่าง ไม่คิดจะขายให้หลิ่วเฟยอวิ๋น เพราะไม่ต้องการให้เขาเข้ามาเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ แต่คิดไม่ถึงว่าเขาจะไม่เกี่ยงราคา ยอมจ่ายเงินมัดจำ

 

 

เวลานี้มีกระแสนิยมของย้อนยุคสูงมาก ถ้าผลิตแหวนหยกแบบนี้ออกจำหน่าย ต้องทำกำไรได้แน่นอน คิดดูแล้วจึงมอบโอกาสนี้ให้เขา แต่คาดไม่ถึงว่าขณะนี้กับทำให้ตนเองเดือดร้อน

 

 

“ก็แค่สงสัยเท่านั้น เขาไม่มีหลักฐานอะไรเลย” กล้องวงจรปิดที่ถ่ายรถยนต์ของอีลั่วเสวี่ยใกล้กับสถานที่ประมูลตอนนั้นได้ถูกลูกบอลเงินทำให้เป็นสีดำไปแล้ว สีดำแค่ไม่กี่วินาทีนั่น ย่อมไม่มีใครไปสืบค้น

 

 

ต่อให้ซีเหมินหลงเซี่ยวต้องการตามหานาง ก็ไม่ได้เบาะแสอะไรจากกล้องวงจรปิด อีกทั้งคนที่รู้ว่าอีลั่วเสวี่ยคือหมอปีศาจก็มีเพียงหูปิงคนเดียว ไว้ใจคนผู้นี้ได้ ไม่ต้องกลัวว่าเขาจะเผยฐานะของเธอออกไป

 

 

ส่วนทางตระกูลเฟิงดูเหมือนเธอจะเคยเอ่ยถึงฐานะหมอปีศาจ ก็ไม่น่าห่วง ซีเหมินหลงเซี่ยวเป็นชาวซีกั๋ว ไม่กล้าวุ่นวายกับคนสำนักบำเพ็ญเพียร

 

 

อีลั่วเสวี่ยเม้มปากเล็กน้อย “ซีเหมินหลงเซี่ยวเป็นศัตรูตัวฉกาจ จะประมาทไม่ได้” คนคนนี้ดูแล้วเหมือนกระต่ายที่ไม่มีพิษภัย แต่ที่จริงเป็นจิ้งจอกที่ซ่อนหางไว้ เจ้าเล่ห์ เหลี่ยมจัดที่สุด

 

 

เขามีความสามารถในการสังเกตที่เฉียบคมมาก ไม่เช่นนั้นคงไม่สงสัยเธอ แต่อย่างไรก็ไม่มีอะไรให้ตรวจสอบ ทั้งหมดง่ายเกินไป ทั้งยังไม่มีหลักฐานแน่ชัด

 

 

“วางใจได้ มีข้าอยู่ ขอเพียงเป็นที่ที่เขามาปรากฏตัว ข้าจะเตือนเจ้าทันที” ลูกบอลเงินพูดปลอบ มันเองตรวจพบว่เป็นคนที่รู้จัก จึงไปแอบฟัง

 

 

“ข้าย่อมรู้ความสามารถของเจ้าดี แต่ข้าไม่อยากพึ่งเจ้ามากเกินไป ทำเช่นนี้แล้วจะทำให้ข้าดูเหมือนไร้ค่า” โลกที่ขาดแคลนไอทิพย์ ทำให้ความสามารถของเธอรุดหน้าไปช้ามาก จนเธอขาดความมั่นใจ

 

 

ไม่ได้ จะหย่อนยายการบำเพ็ญเพียรไม่ได้ อำนาจควบคุมภายนอกก็จะขาดไม่ได้ จะอาศัยแค่ความแข็งกร้าวของพลังในตัวเธออย่างเดียวไม่ได้ ถึงตอนนั้นอาจถูกฝ่ายตรงข้ามเล่นงานได้ เกรงว่าปืนใหญ่นับไม่ถ้วนก็ระเบิดสังหารเธอได้

 

 

“จริงสิ เจ้าลูกบอล ขอถามอะไรหน่อย” เธอนึกอะไรบางอย่าง แล้วคว้าเจ้าลูกบอลเงินที่กำลังกระโดดเหยงๆ มาวางไง้ตรงหน้า

 

 

ดวงตาของลูกบอลเงินกะพริบด้วยความหวาดผวา “เจ้า…มีอะไรจะพูดก็พูดเลย อย่าลงไม้ลงมือ ข้าเองก็เป็นคนที่มีศักดิ์ศรี อ้อไม่ใช่ เป็นเครื่องจักรที่มีศักดิ์ศรี”

 

 

“เครื่องจักรที่มีศักดิ์ศรี บ้าอะไร” อีลั่วเสวี่ยไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี บางครั้งเจ้าลูกบอลงานก็ตลกดี

 

 

“เอาละ ข้าไม่ตีเจ้าหรอก ข้าไม่ใช่คนที่รังแกเพื่อนเพื่อความสนุก ข้าอยากถามเจ้าเรื่องหนึ่ง จะสร้างแหวนหยกที่เหมือนแหวนของข้าทุกอย่างได้ไหม ให้ข้างในมีเส้นสีแดงด้วย”

 

 

พูดแล้วก็หยิบแหวนหยกที่ทำเลียนแบบที่เปลี่ยนในห้องทำงานของหลิ่วเฟยอวิ๋นออกมา

 

 

แหวนหยกของเธอต่างกับแหวนหยกคนอื่นตรงที่มีเส้นสีแดงเพิ่มขึ้น ตามหลักแล้ว หยกบริสุทธิ์น้อยมากที่จะมีรอยสีแดง ต่อให้มี ตอนนั้นหลิ่วเฟยอวิ๋นตั้งใจเลือกแหวนให้พวกเธออย่างละเอียด

 

 

ตอนนั้นเธอเอาตัวรอดไปได้ แต่หลังจากนี้ล่ะ ระวังตัวหน่อยจะดีกว่า สัญชาตญาณบอกเธอว่าแหวนหยกทำเลียนแบบวงนี้จะมีประโยชน์มาก นี่คือเหตุผลที่เธอยังเก็บไว้

 

 

 

 

ตอนที่ 319 มีรอยสีแดงเหมือนกันไม่มีผิด

 

 

“เจ้าต้องการให้แหวนหยกวงนี้มีรอยสีแดงสายหนึ่งใช่ไหม?” ดวงตาลูกบอลเงินกลอกไปมา เห็นได้ชัดว่าเมื่อเป็นอย่างนี้แล้วของปลอมก็จะเป็นของปลอมอย่างแท้จริง

 

 

อีลั่วเสวี่ยพยักหน้า “งั้นเจ้าว่ามา มีวิธีหรือไม่” ถ้าเจ้าลูกบอลเงินไม่มีวิธี เธออาจจะต้องไปหาหินหยกชิ้นหนึ่ง .shคนช่วยลอบทำขึ้น แต่ทำอย่างนั้นอาจถูกเปิดเผยได้ง่าย เธอเองก็ไม่อยากยุ่งยาก

 

 

“ถ้าเจ้าไปหาคนให้ช่วยทำ ไม่แน่ว่าจะหาหยกที่มีเนื้อเดียวกับหยกเดิมได้ อีกอย่างวันหน้าถ้ามีการตรวจสอบก็พบได้ง่ายว่าไม่ได้มาจากหยกก้อนเดียวกัน แต่สำหรับข้าแล้วก็ไม่แน่ ข้าเป็นร้านตลาดมืดปัญญาประดิษฐ์ชั้นสูง ไม่สิ ตอนนี้ข้าไม่ใช่ร้านตลาดมืดแล้ว…”

 

 

มันยังพูดไม่จบก็ถูกอีลั่วเสวี่ยทุบเบาๆ “ไร้สาระน้อยหน่อย ทำได้หรือไม่ได้?”

 

 

“ได้ ทำไมจะทำไม่ได้ เรื่องนี้ง่ายมาก เดี๋ยวกลับไปข้าจะใช้เครื่องมือพิเศษเติมรอยสีเดียวกันลงไปก็ได้แล้ว” จะดูเบาร้านปัญญาประดิษฐ์ขั้นสูงอย่างมันไม่ได้ มันทำอะไรเป็นมากจริงๆ

 

 

พออีลั่วเสวี่ยได้ยินก็เหมือนยกหินก้อนใหญ่ออกจากอก แล้ววางลูกบอลเงินลงบนเก้าอี้ข้างคนขับ

 

 

“ความรู้สึกที่แก้ปัญหาหนักใจเรื่องหนึ่งได้ไม่เลวเลย กลับกันเถอะ” วันนี้กินอาหารกับพวกเขามากมาย บางอย่างยังมีอันตรายต่อสุขภาพ กลับไปต้องเพิ่มการบำเพ็ญเพียร ขับสิ่งแปลกปลอมออกไป

 

 

โลกนี้อะไรก็ดีไปหมด อาหารอร่อยมากมาย มีของกินของเล่นมากเหลือเกิน แต่ขณะเดียวกันของเหล่านี้ไม่ดีต่อสุขภาพ

 

 

เวลานี้เธอรู้บ้างแล้วว่าเพราะเหตุใดคนบนโลกนี้ที่สามารถบำเพ็ญเพียรได้มีน้อยจริงๆ อาหารไม่มีไอทิพย์ กลับมีสิ่งที่เป็นผลเสียต่อสุขภาพเจือปนอยู่ แล้วคนจะบำเพ็ญเพียรได้อย่างไร

 

 

บางทีอาจมีคนที่ในตอนเด็กมีพรสวรรค์ที่จะบำเพ็ญเพียรได้ แต่ไม่มีใครรู้ ภายหลังค่อยๆ สูญเสียความสามารถนี้ไป กลายเป็นคนธรรมดา

 

 

“มีเสียก็มีได้ มีสภาพแวดล้อมที่เหมาะสม อาหารรสเลิศ วิทยาการขั้นสูง ที่เสียไปก็คงเป็นรูปแบบชีวิตที่มีจังหวะเชื่องช้า” เธอมองดูรถราข้างหน้าที่แล่ยขวักไขว่ แล้วพูดอย่างสะเทือนใจ

 

 

ในใจเธอซับซ้อน การสืบทอดร่างกายนี้ทั้งยังรับเอาความรู้สึกและวิธีคิดบางอย่างของเจ้าของร่างเดิมไว้ ขณะเดียวกันเธอยังมีนิสัยและความปรารถนาในโลกเก่าของเธอ

 

 

อีกประการหนึ่ง สำหรับโลกที่ทั้งแปลกหน้าและคุ้นเคย บางครั้งเธอรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนหนึ่งในนี้ แต่บางครั้งกลับรู้สึกว่าไม่อาจเข้ากันได้ ตัวเธอเป็นแค่คนนอกที่อาศัยอยู่ที่นี่ชั่วคราวเท่านั้น

 

 

“เฮ้อ ไม่รู้ว่าอาจารย์เป็นอย่างไรบ้าง ถ้าท่านผู้เฒ่ารู้ว่าข้าระเบิดตัวเอง คงจะผิดหวังมาก” อีลั่วเสวี่ยพึมพำ มีรอยยิ้มอย่างขมขื่นและรู้สึกผิด

 

 

“เจ้านะเจ้า ถ้าคิดถึงท่านละก็ ทุ่มเทบำเพ็ญเพียรสิ รอจนความสามารถเจ้าสูงถึง กฎเกณฑ์แห่งฟ้าดินของโลกนี้ก็จะเปิดประตูให้เจ้า ถึงตอนนั้นเจ้าจะกลับไปย่อมง่ายมาก”

 

 

แต่ละโลกจะมีกฎเกณฑ์แห่งฟ้าดินที่ไม่อาจอธิบายให้ชัดเจน บางคนเมื่อบำเพ็ญเพียรถึงขั้นหนึ่ง ไม่เหมาะที่จะอาศัยในโลกนี้ ก็จะมีเส้นทางสำหรับทางเดินต่อไปของพวกเขาปรากฏขึ้น

 

 

เพียงแต่การจากไปและหายตัวไปของพวกเขาไม่ได้ทำให้คนอื่นตื่นตกใจ หรืออาจตกใจบ้าง แต่คนที่รู้ก็มีเพียงส่วนน้อยเท่านั้น

 

 

อีลั่วเสวี่ยยิ้ม “ใช่แล้ว แต่ความสามารถของข้าในขณะนี้ยังห่างไกลมาก” ความสามารถเป็นสาเหตุหนึ่ง ยังมีอีกสาเหตุหนึ่ง นั่นคือเธอยังไม่อยากจากที่นี่ไป

 

 

พอคิดจะไป ในหัวจะมีภาพใบหน้าหล่อเหลาที่พยายามยิ้มผุดขึ้นทันที รวมทั้งดวงตาที่เปี่ยมด้วยความรักและอ่อนโยน เฉวียนหมิง ถ้าต้องไปจากที่นี่ เธอจะทำใจได้หรือ ทำใจได้หรือไม่

 

 

“รถคันหน้า เจ้าของรถหมายเลขทะเบียนxxxx ถ้าไม่มีเรื่องอะไร อย่าขับแช่บนช่องทางด่วน” ขณะที่อีลั่วเสวี่ยกำลังคิดจนใจลอย มีเสียงแตรรถดังมาจากข้างหลัง คงเป็นเสียงเตือนให้เธอรีบขับออกไป

Favorite