หนุ่มเศรษฐีลึกลับ 519 คนไร้มารยาท

บทที่ 519 คนไร้มารยาท

หลายนาทีผ่านไปภายใต้สายตาผู้คนนับแสน คอนเสิร์ตของหยางฉุนฉุนเริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการ

ซวบ!

แสงไฟทอดไปบนเวที จากนั้นแท่นหนึ่งก็ค่อยๆ เลื่อนขึ้นบนเวที หญิงสาวคนหนึ่งยืนหยู่บนแท่น

หญิงสาวมีรูปลักษณ์ที่ดี รูปร่างเซ็กซี่ แต่งกายด้วยชุดกระโปรงสีขาว ผ้าไหมสีเขียวคลุมไหล่ ภายใต้แสงสปอตไลต์ เธอดูเปล่งประกายแวววาว ราวกับเทพธิดาจากสรวงสวรรค์

เธอคือดาราดังหยางฉุนฉุน

รอบด้านเวทีต่างดังลั่นด้วยเสียงตะโกนร้อง

“ฉุนฉุน!”

“ฉุนฉุน!”

“ฉุนฉุน!”

เสียงตะโกนเหล่านี้ดังลั่นจนเสียดแก้วหู ทุกอย่างดูอลังการ

ลู่เสี้ยงหยางขมวดคิ้วอย่างสงสัย นึกไม่ถึงเลยว่าหยางฉุนนฉุนจะมีแรงดึงดูดมากกว่าที่เขาคิดเอาไว้ซะอีก

หลายวันก่อนศิลปินในค่ายของเขาซูเยียนรันที่มีแรงดึงดูดมากที่สุดก็ได้จัดงานคอนเสิร์ตเช่นเดียวกัน ตอนนั้นแฟนคลับที่มาในงานคอนเสิร์ตของเธอมีเพียงแค่5หมื่นกว่าคน

เมื่อเทียบกันแล้ว หยางฉุนฉุนเป็นที่นิยมมากกว่าซูเยียนรันเสียอีก

แต่ก็เข้าใจได้ หยางฉุนฉุนได้รับตำแหน่งราชินีเสียงเพลง ส่วนซูเยียนรันยังไงเธอก็ยังไปไม่ถึงจุดนั้น

แต่ก่อนหน้านี้ลู่เสี้ยงหยางและซูเยียนรันได้ถ่ายทำเรื่องกาลเวลาที่บากบั่น ตอนนี้ได้ถ่ายทำเสร็จสิ้นไปแล้ว และกำลังจะเข้าฉายในเร็วๆ นี้ เชื่อว่าซูเยียนรันจะได้ถูกแต่งตั้งให้เป็นราชินีเมื่อซีรีย์เรื่องนี้ถูกฉาย

ถึงตอนนั้นซูเยียนรันก็จะเป็นทั้งนักร้องและนักแสดง การที่เธอจะไปไกลกว่าหยางฉุนฉุนยังมีความเป็นไปได้

ในตอนนี้ แทนถูกยกขึ้นสูงสามเมตรจากพื้น ไม่ได้ถูกยกขึ้นอีก หยุดอยู่กลางอากาศ

นิวมือเรียวยาวของหยางฉุนฉุน กำไมโครโฟนกล่าวทักทายแฟนๆ

การกล่าวเปิดงานค่อนข้างน่าสนใจ มีจุดที่ดึงดูดหลายประโยค แต่เชื่อว่าเธอไม่ได้เขียนเองอย่างแน่นอน คงจะเป็นบริษัทเธอเขียนให้

เมื่อจบการเปิดงาน เหล่าแฟนคลับด้านล่างเวทีต่างหวีดร้องชอบอกชอบใจ “ฉุนฉุนฉันรักเธอ ฉุนฉุนฉันรักเธอ”

ลู่เสี้ยงหยางกวาดสายตาไปทั่ว รู้สึกไร้คำพูดกับแฟนคลับพวกนี้

เขาไม่เข้าใจจริงๆ ดารามีอะไรน่าสนใจ มีเวลาเสียไปกับเรื่องไร้สาระ สู้อยู่บ้านดูแลพ่อแม่ไม่ดีกว่าหรือ

หยางฉุนฉุนที่ยืนอยู่บนแท่นพึงพอใจอย่างมาก และชอบใจกับเสียงกรีดร้องของเหล่าแฟนคลับ เธอหลับตาลงสักพัก ก่อนที่จะยกแขนขึ้น เพื่อบอกให้ทุกคนอยู่ในความสงบ

แฟนคลับที่ตะโกนร้องต่างปิดปากเงียบ หอศิลปะที่กว้างใหญ่เงียบกริบ

“เสียงดนตรีดังขึ้น”

เสียงเพลงที่อ่อนโยนบรรเลงไปทั่วทุกทิศหอศิลปะ หยางฉุนฉันนั่งลงบนแทนที่ถูกยกขึ้นสูง พร้อมร้องเพลงแรกกาลเวลาด้วยทีท่าที่น่าดึงดูด

ลู่เสี้ยงหยางและชิวรั่วหานที่นั่งอยู่กับที่ฟังอย่างตั้งใจ ใบหน้าอันเล็กเรียวเผยอาการตื่นเต้น

สามเพลงผ่านไป แท่นที่ถูกยกขึ้นสูงของหยางฉุนฉุนถูกลดต่ำลง

เธอเริ่มเดินวนอยู่บนเวที ทั้งร้อง ทั้งเต้น ควบคุมเวลาได้อย่างดีเยี่ยม

เมื่อมาถึงกลางคอนเสิร์ต หยางฉุนฉุนเริ่มทักทายแฟนคลับ โดยการเดินไปที่ขอบเวทีจับมือทักทายแฟนคลับ

ชิวรั่วหานที่อยู่แถวหน้าสุดตื่นเต้นดีใจมาก เธอลุกขึ้นยื้อแย่งจับมือกับหยางฉุนฉุน

ลู่เสี้ยงหยางไม่สนใจ เขานั่งนิ่งอยู่กับที่ เสียดายที่อยู่แถวหน้า คนที่นั่งอยู่ด้านหลังของเขากัดฟันแน่น ให้ตาย นี่หรือแฟนคลับตัวโยงของหยางฉุนฉุน?

เสียแรงไปตั้งมาก ในที่สุดชิวรั่วหานก็ได้จับมือกับหยางฉุนฉุน เธอดีใจเป็นอย่างมาก หันไปกอดลู่เสี้ยงหยางเขย่าแน่น “พี่เขยดีจังเลย ดีที่สุดเลย ฉันได้จับมือกับหยางฉุนฉุนด้วยล่ะ”

ลู่เสี้ยงหยางกล่าวอย่างเหนื่อยหน่าย “อันที่จริงอย่างเธอ หากเข้าวงการต้องเป็นดาราดังแน่ เธอไม่เห็นจะต้องเคารพนับถือหยางฉุนฉุนขนาดนั้นเลย บางทีสักวันเธอไปไกลกว่าเธอ เธอก็อาจจะหันมาเป็นแฟนคลับเธอแทน”

เอ่อ!

เมื่อได้ยินประโยคของลู่เสี้ยงหยาง ชิวรั่วหานทำตาขาวใส่ “เป็นไปได้ยังไง”

แม้ว่าแม่ของเธอจะเปิดบริษัท ที่บ้านไม่ขาดแคลนเงินทอง แต่กลับไม่มีเส้นสายในวงการบันเทิง หากเธอต้องการเข้าวงการต้องเป็นเรื่องที่ยากลำบากแน่

ลู่เสี้ยงหยางเข้าใจชิวรั่วหานดี เขาส่ายหน้าเบาๆ

พลันคิดในใจพี่เขยของเธอเป็นประธานบริษัทเฟยหยางกรุ๊ป หากชิวรั่วหานต้องการเข้าวงการบันเทิง เฟยหยางกรุ๊ปต้องสนับสนุนเธออยู่แล้ว

เวลาผ่านไป หนึ่งชั่วโมงให้หลัง ท้ายคอนเสิร์ตหยางฉุนฉุน

หยางฉุนฉุนกล่าวขอบคุณแฟนคลับ ท้ายคอนเสิร์ตมีการจัดกิจกรรม โดยการคัดเลือกสามรายชื่อ จะสามารถได้รับลายเซ็นของเธอ

ส่วนกติกานั้นง่ายดายมาก ขอเพียงแค่ใช้โทรศัพท์เข้าไปลงชื่อในเว็บไซต์ ระบบจะทำการคัดเลือกรายชื่อโดยอัตโนมัติ

ในเวลาอันสั้นแฟนคลับแทบจะทุกคนเข้าไปลงชื่อเพื่อรับสิทธิ์

เว็บไซต์ทำงานคัดเลือกรายชื่ออย่างรวดเร็ว สิ่งที่ทำให้ลู่เสี้ยงหยางต้องประหลาดใจคือ ชิวรั่วหานและเขาได้รับเลือก และผู้โชคดีอีกหนึ่งราย เป็นเด็กผู้หญิงอายุสิบแปดปี

ชิวรั่วหานดีอกดีใจจนยากที่จะบรรยายเป็นคำพูด เธอจูงแขนของลู่เสี้ยงหยางขึ้นไปบนเวทีอย่างตื่นเต้น

เมื่อมาถึงข้างหยางฉุนฉุน ชิวรั่วหานตื่นเต้นจนใบหูแดงก่ำ เธอเอื้อมมือหวังจะทักทายหยางฉุนฉุน

แต่หยางฉุนฉุนไม่แยแสเธอ เธอรับนามบัตรมาจากผู้จัดการ บรรจงเซ็นชื่อของตนเอง ก่อนที่จะโยนไปทางชิวรั่วหาน

การกระทำแบบนี้กับแฟนคลับสติไม่ดีสำหรับหยางฉุนฉุนแล้วไม่มีอะไรที่ไม่เหมาะ ราวกับว่าเป็นเรื่องปกติที่ดาราจะทำแบบนี้กับแฟนคลับของเขา สมควรแล้วที่จะทำแบบนี้

แต่ชิวรั่วหานรู้สึกผิดหวัง เมื่อก่อนเธอดูหยางฉุนฉุนในโทรทัศน์เธอมีมารยาทมาก ไม่คิดเลยว่ามาเจอตัวจริงของเธอ ตอนที่รับลายเซ็นจากเธอช่างแตกต่างจากสิ่งที่เธอได้คิดเอาไว้

ในตอนนี้เอง หยางฉุนฉุนโยนนามบัตรไปทางลู่เสี้ยงหยาง

ลู่เสี้ยงหยางไม่แม้ชายตามอง พลันกล่าวอย่างเย็นชา “คนไร้มารยาทอย่างเธอ คู่ควรร้องเพลงที่ปินเหอด้วยหรือ?”

แม้ว่าเสียงจะไม่ดังมากนัก แต่เสียงกลับแล่นผ่านไมโครโฟนของหยางฉุนฉุน แฟนคลับทั่วหอศิลปะต่างได้ยินชัดเจน

ได้ยังไง?

แฟนคลับทุกคนต่างระเบิดความโมโห

ให้ตาย ไอ้ยาจกนี่เป็นใคร ทำไมถึงได้กล้าพูดแบบนี้กับหยางฉุนฉุน

อะไรนะ?

หยางฉุนฉุนคิดว่าเธอได้ยินผิดไป เธอจ้องลู่เสี้ยงหยางเขม็ง

ตอนนี้เธอเป็นดาราดังของประเทศ ไม่ว่าจะไปที่ไหนก็ได้รับการต้อนรับอย่างดี ทุกคนต่างเยินยอเธอ ต่อให้สั่งให้แฟนคลับไร้สมองพวกนี้คุกเข่าลง เลียรองเท้าของเธอให้สะอาด ก็เป็นเกียรติของคนพวกนี้ แต่ไอ้นี่ กลับไม่เจียมตัว ล่วงเกินเธอ

ผู้จัดการของหยางฉุนฉุนไม่พอใจ ชี้หน้าด่าลู่เสี้ยงหยางอย่างเกรี้ยวกราด “ยาจกจากที่ไหน? คืนนี้แกล่วงเกินคุณหยาง ไม่อยากมีชีวิตอยู่ในปินเหอแล้วใช่ไหม?”