หนุ่มเศรษฐีลึกลับ 480 นางมารคุกเข่าลง

บทที่480 นางมารคุกเข่าลง

ได้ยินที่หลิวชิงไห่พูด ลู่เสี้ยงหยางประหลาดใจเล็กน้อย ไม่นึกเลยว่าหลิวชิงไห่จะเป็นลูกศิษย์ของสำนักกวางหมิง

คนรอบข้างหลายคน สีหน้าเปลี่ยนไปทันที พวกเขารู้อย่างแน่นอน สำนักกวางหมิงกับสำนักจิ่วโยวคือลัทธิชั่วร้าย ทุกคนต่างก็รู้กัน

ตอนนี้ในโลกการต่อสู้ ที่สามารถเอาออกมาพูดได้ก็คือห้าลัทธิใหญ่ เป็นตัวแทนของความยุติธรรมในโลก

ดังนั้นคนของห้าลัทธิใหญ่สามารถเดินไปมาในโลกการต่อสู้ได้อย่างเปิดเผย สำหรับสำนักจิ่วโยวและสำนักกวางหมิงที่ค้าน ได้แต่ใช้ชีวิตอยู่ใต้ดินได้เท่านั้น

ในสายตาของห้าลัทธิใหญ่ ผู้คนในสำนักกวางหมิงและสำนักจิ่วโยวกำลังเอ้อระเหย

ไม่มีใครคิดเลยว่า เป็นถึงผู้นำตระกูลหลิว จะเป็นลูกศิษย์ของสำนักกวางหมิง

แต่ว่า ลู่เสี้ยงหยางก็แค่รู้สึกประหลาดใจเพียงเล็กน้อย การเคลื่อนไหวบนเท้า กลับไม่ได้ชะลอความลังเลใด ๆ

หลิวชิงไห่ได้แตะต้องความโกรธของเขาแล้ว ไม่ต้องพูดถึงว่าเขาเป็นแค่ลูกศิษย์สำนักกวางหมิง แม้ว่าเขาจะเป็นพระเจ้า วันนี้ก็ต้องตาย

ดังนั้นขาที่เหยียบค่อยๆกดลงไป

กึก!

ทันใดนั้นเสียงกดก็ดังขึ้น และเท้าของลู่เสี้ยงหยางก็เหยียบลงบนหัวของหลิวชิงไห่

พื้นดินใต้ศีรษะของหลิวชิงไห่ก็แตกออกทันที และมีรูโผล่ออกมา

ครึ่งหนึ่งของหัวของหลิวชิงไห่ถูกเหยียบเข้าไปในหลุมนี้ และเลือดกับสมองก็ค่อยๆไหลออกมา

ไม่มีโอกาสกรีดร้องออกมา หลิวชิงไห่ก็ตายไปแล้ว

ฟู่!

ทุกคนที่อยู่รอบตัวเขาหายใจเข้าอย่างรุนแรง ดวงตาของพวกเขาลดลงจนมีขนาดเล็กกว่าปลายเข็ม และมีความเย็นยะเยือกไหลออกมาทั่วร่างกาย

หลิวชิงไห่ถูกฆ่าอย่างนั้นหรือ?

ตึกตักตึกตัก

ระดับสูงหลายคนในตระกูลหลิวรู้สึกเพียงว่า พลังงานในร่างกายของพวกเขาดูเหมือนจะหมดไป ล้มลงกับพื้นทีละคน พร้อมกับสีหน้าที่น่ากลัว

เอ่อ! นี่มัน……

ระดับสูงหลายคนในตระกูลหานมองหน้ากัน สีหน้าของพวกเขาดูแย่เป็นพิเศษ ราวกับว่าพวกเขาเพิ่งกินขี้มา

ลู่เสี้ยงหยางสามารถฆ่าหลิวชิงไห่ได้ พวกเขาในตระกูลหานยิ่งไม่ต้องพูดถึง

ขณะที่ทุกคนตกใจและหวาดผวา ลู่เสี้ยงหยางก็หันหน้าไปมองหานจิ่วโจวและพูดเบา ๆ ว่า:"ว่ามาเถอะ นานอยากตายยังไง ผมจะทำให้นายสมหวัง"

สีหน้าหน้าของหานจิ่วโจวเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว เขากัดฟันและพูดว่า:"ตราบใดที่นายปล่อยให้ตระกูลหานของเราอยู่ต่อไป นายมีเงื่อนไขอะไร ผมก็ตอบตกลง"

ลู่เสี้ยงหยางส่ายหัวและพูดว่า:"เงื่อนไขของผมง่ายมาก ขอแค่นายตาย ผมก็จะมีความสุข บางทีผมอาจจะไว้ชีวิตคนอื่น ๆ ในตระกูลหานของนายได้"

อะไรนะ?

เมื่อได้ยินเช่นนี้ หานจิ่วโจวก็รู้สึกโกรธจนหน้าแดง

ลู่เสี้ยงหยางไม่ได้พูดเรื่องไร้สาระอีกต่อไป เดินไปหาหานจิ่วโจว แล้วตบหัวหานจิ่วโจวด้วยฝ่ามือ

ทันใดนั้นสีหน้าของหานจิ่วโจวก็เกิดด้วยความสยดสยอง จากนั้นตามัว สุดท้ายก็ล้มลงกับพื้น

เขายังไม่มีโอกาสร้องด้วยซ้ำ ก็ตายแล้ว

เห็นฉากนี้ แทบทุกคนตัวสั่นอย่างควบคุมไม่ได้ ในเวลานี้ลู่เสี้ยงหยางอยู่ในสายตาของพวกเขานั่นคือปีศาจที่ฆ่าคนโดยไม่กะพริบตา

เดิมทีหานปิงหานผู้ที่มีชนะในมือ ร่างสวยกลับแข็งทื่อ ในสมองว่างเปล่าไปหมด

ไม่คิดเลยว่าลู่เสี้ยงหยางจะฆ่าหลิวชิงไห่กับหานจิ่วโจวจริงๆ

เช่นนี้ ลู่เสี้ยงหยางต้องการที่จะล้มล้างตระกูลหานและตระกูลหลิว มันเป็นเรื่องที่ง่ายมากๆ

เฉินซวงซวงเบิกตากว้างด้วยความตกตะลึง ปากเล็ก ๆ ของเธอเป็นรูปตัว O ถ้าเธอไม่ได้เห็นด้วยตาของเอง เธอจะไม่เชื่อเลยว่า ว่ามีใครเหยียบสองตระกูลยิ่งใหญ่ทั้งตระกูลหานและตระกูลหลิวได้ ด้วยกำลังตัวเอง

หานเชียนเชียนตกอึ้งมาก มองไปที่ลู่เสี้ยงหยางอย่างอึ้งๆ เพียงรู้สึกว่าเธอจะยิ่งอยู่ยิ่งไม่รู้จักลู่เสี้ยงหยางแล้ว

พระเจ้า นี่คือลู่เสี้ยงหยางจริงๆหรือ?

"โอ้ แม่งเอ้ย จบแล้วๆ วันนี้ตระกูลหลิวของเราจะจบลงแล้ว" หลิวจวิ้นที่เพิ่งด่าลู่เสี้ยงหยางไป ตอนนี้กลัวจนแทบจะฉี่ราด และคุกเข่าลงบนพื้น

หลังจากที่ลู่เสี้ยงหยางฆ่าหลิวชิงไห่และหานจิ่วโจว สีหน้าของเขาดูสงบ ราวกับว่าเขาไม่ได้ฆ่าเลย ที่ฆ่าก็มีเพียงไก่ป่าสองตัวที่ไม่สำคัญเท่านั้น

จากนั้นสายตาก็จ้องมองไปที่ร่างของหานปิงหาน และเขาพูดด้วยรอยยิ้มจางๆ:"ทำไม? แปลกใจมากเหรอ?"

หานปิงหานไม่กล้าที่จะพูดอีก กำหมัดเข้าแน่นๆ ก้มหน้าลงตั้งนานแล้ว

เมื่อก่อนเธอเคยหยิ่งขนาดนั้น ในสายตาของเธอ ผู้ชายทุกคนเป็นเพียงของเล่นหรือเครื่องมือของเธอ

แต่ตั้งแต่ได้พบกับลู่เสี้ยงหยาง เธอก็ทุกข์ทรมานในมือของลู่เสี้ยงหยางมาเรื่อยๆ

ตอนนี้แม้แต่ชีวิตของตัวเองก็อยู่ในมือของลู่เสี้ยงหยาง

เธอรู้สึกอับอายและไม่เต็มใจอย่างยิ่ง

"เหอะๆ"เมื่อเห็นหานปิงหานไม่พูด ลู่เสี้ยงหยางก็หัวเราะแล้วพูดว่า:"ดูเหมือนว่าเธอจะไม่มีคำพูดสุดท้ายที่จะฝากฝังแล้ว ถ้าเป็นเช่นนั้น ก็ไปด้วยความสงบสุขเถอะ"

พูดไป มือของเขาก็ยืดออกไป เตรียมลงมือกับหานปิงหาน

สีหน้าของหานปิงหานเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว และในที่สุดก็คุกเข่าลงตรงหน้าลู่เสี้ยงหยาง ขอร้องด้วยความเมตตา:"ลู่ คุณลู่ อย่าฆ่าฉัน ถ้าคุณไว้ชีวิตฉัน อนาคตฉันจะเป็นสาวใช้ของคุณ คุณจะให้ฉันทำอะไรก็ได้"

เดิมทีหานปิงหานเป็นคนที่เซ็กซี่และมีเสน่ห์ และใบหน้าที่เหมือนนางฟ้านั้นสามารถสร้างความประทับใจให้กับสิ่งมีชีวิตได้ ในขณะนี้เสียงพูดดูนุ่มมาก ซึ่งทำให้กระดูกของหลาย ๆ คนอ่อนลง

ในสถานการณ์แบบนี้ มีผู้ชายเพียงไม่กี่คนที่สามารถฆ่าหานปิงหานได้อย่างโหดร้าย

แต่ว่าลู่เสี้ยงหยางเป็นข้อยกเว้น หานปิงหานไม่ได้มีสิ่งล่อใจใด ๆ ในสายตาของเขา

แต่ว่า เมื่อกี้เขาทำให้หานปิงหานกลัวเท่านั้นเอง และไม่อยากฆ่าเธอจริงๆ

พูดตามตรง ตอนนี้หานจิ่วโจวตายไปแล้ว ตระกูลหานก็ไม่มีภัยคุกคามใด ๆ กับเขาแล้ว

ลู่เสี้ยงหยางส่ายหัวและยื่นมือออกมา บีบคางของหานปิงหาน ยกหน้าเธอขึ้นและพูดอย่างเย็นชา:"ผมเคยบอกเธอแล้ว สาวสังคมระดับสูงอย่างเธอ ในสายตาผู้ชายคนอื่น ๆ มันอาจเป็นเทพธิดา แต่ในสายตาของผม มันไม่ต่างอะไรจากไก่ป่าเลย"

"…"หานปิงหาน โกรธมากจนหน้าดำหน้าแดง สุดท้ายหน้าก็ซีดลงอย่างสมบูรณ์

ไม่ใช่เรื่องเกินจริงที่จะบอกว่า ในขณะนี้ ความนับถือตนเองของเธอได้ถูกทำลายโดยลู่เสี้ยงหยางอย่างสิ้นเชิง

หันหน้าไปทางลู่เสี้ยงหยาง เธอรู้สึกว่าเธอเป็นปลาบนเขียงและยอมให้เขาจัดการ

หานเชียนเชียนที่อยู่ข้างๆเขาก็ขาดความมั่นใจ ในสายตาของเธอ หานปิงหานมีเสน่ห์มากกว่าตัวเธอเอง และรู้ดีกว่าตัวเองว่าจะครองใจผู้ชายได้อย่างไร

แต่ตอนนี้ เธอดูแย่มากในสายตาของลู่เสี้ยงหยาว

คนอย่างตัวเอง จะเข้าไปอยู่ในสายตาของลู่เสี้ยงหยางได้อย่างไร?

เมื่อคิดเช่นนี้ หานเชียนเชียนรู้สึกประหม่าและตื่นตระหนก

ต่อมาลู่เสี้ยงหยางมองไปที่ระดับสูงหลายคนของตระกูลหานและหลิว แล้วพูดเบาๆ:"ถ้าพวกคุณต้องการแก้แค้น ก็มาด้วยกันเถอะ"

อะไรนะ? แก้แค้น?

เยสเข้ ในสถานการณ์นี้ น้ำเข้าสมองถึงจะคิดจะแก้แค้น

ความแตกต่างระหว่างการแก้แค้นและความตายคืออะไร?

ระดับสูงของตระกูลหานและหลิวหลายคนคุกเข่าลง และก้มหัวกราบลู่เสี้ยงหยาง:"นับจากนี้ไป คุณลู่จะเป็นผู้ควบคุมตระกูลหานและหลิวของเรา จากนี้ไปตระกูลหานและหลิวของเราจะเคารพคุณ"

นี้มัน? !

เมื่อเห็นเช่นนี้ คนรวยที่อยู่รอบ ๆ ก็ตกตะลึง