หนุ่มเศรษฐีลึกลับ 477 แกห้ามฆ่าข้า

บทที่477 แกห้ามฆ่าข้า

แม้ว่าหลิวชิงไห่จะดึงดาบในมือจนถึงขั้นสุด แต่ดาบก็ยังไม่ขยับ ไม่สามารถทะลุผ่านรมณ์มัจจุราชของลู่เสี้ยงหยางได้เลย

หลิวชิงไห่ขมวดคิ้วเป็นเส้นตรง และเปลี่ยนรูปแบบการต่อสู้อย่างรวดเร็ว

ถือดาบยาวไว้ในมือทั้งสองข้าง เดินไปรอบ ๆตัวลู่เสี้ยงหยาง ดาบยาวในมือฟันออกไปไม่หยุด ฟันทั้งตัวของลู่เสี้ยงหยาง

แกร็กแกร็ก

ทันใดนั้นเสียงฟันดังชัดเจน ยังคงดังมาจากรอบตัวของลู่เสี้ยงหยาง

และพร้อมกับเสียงเหล่านี้ มีกลุ่มประกายไฟกระเซ็นออกมาอย่างหนาแน่น

ลู่เสี้ยงหยางแอบถอนหายใจ แม้ว่ารมณ์มัจจุราชของเขาจะค่อนข้างแข็งแกร่ง แต่มันก็ค่อนข้างเสียพลังงานอย่างน่ากลัวเช่นกัน

เพียงไม่กี่นาที ปราณก็ถูกดึงออกไปประมาณ1ในห้าส่วน

เคร้ง!

ตอนนี้ ดาบอีกเล่มตกลงบนรมณ์มัจจุราช

แม้ว่ารมณ์มัจจุราชจะแข็งแกร่งมาก แต่ขอบเขตระหว่างลู่เสี้ยงหยางกับหลิวชิงไห่ก็เห็นได้อยู่

ตอนนี้ รมณ์มัจจุราชถึงขีดจำกัดแล้ว ต้านไม่ไหวอีกแล้ว แตกกระจายออกมาทันที

เคร้ง!เคร้ง!เคร้ง!

จากนั้น ดาบในมือของหลิวชิงไห่ก็รับไม่ไหวเช่นกัน บนดาบมีรอยร้าวปรากฏขึ้น จากนั้น ก็หักแตกเป็นเสี่ยงๆนับไม่ถ้วนลงบนพื้น

"นี่ นี่มันเป็นไปได้อย่างไร? "หลิวชิงไห่ดูตกใจเล็กน้อย

ดาบในมือของเขา ติดตามเขามานานกว่าสิบปีในสงครามเหนือและใต้ มีมิตรภาพที่ลึกซึ้งกับเขา

แน่นอนว่าวัสดุของดาบเล่มนี้ไม่ธรรมดา มันแหลมคมมากจริงๆ

ไม่คาดคิดว่า ตอนนี้มันแตกโดยตรงเลย

ในวินาทีถัดมา ในตอนที่หลิวชิงไห่ตกใจ ลู่เสี้ยงหยางก็ล้วงเอายาเม็ดหนึ่งออกมา แล้วกลืนลงไป

ยาเม็ดนี้เป็นยาฟื้นจิต ซึ่งเป็นยาที่ได้รับการปรับปรุงใหม่ของยารวมจิต และฤทธิ์ยาของมันมีความทนทานและรุนแรงกว่ายารวมจิต สามารถฟื้นปราณที่เสียไปในร่างกายของลู่เสี้ยงหยางได้ทันที

ตอนนี้ มันมีความแตกต่างในด้านความแข็งแกร่งระหว่างลู่เสี้ยงหยางและหลิวชิงไห่ ในระยะสั้นการต่อสู้กับหลิวชิงไห่สูสีกัน แต่เมื่อพูดถึงการต่อสู้ที่ยืดเยื้อ หลิวชิงไห่มีข้อได้เปรียบ เพราะปราณในร่างกายหลิวชิงไห่ เข้มข้นกว่าปราณในตัวเขา

ในขณะนี้ เมื่อลู่เสี้ยงหยางกลืนยาฟื้นจิตลงไป ปราณที่เสียไปในรมณ์มัจจุราชเมื่อกี้ก็ฟื้นขึ้นมา

ลู่เสี้ยงหยางกลับสู่สภาวะสูงสุดของเขา

หลิวชิงไห่สังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงในร่างกายของลู่เสี้ยงหยางได้แน่นอน ในตอนแรกเขารู้สึกประหลาดใจเล็ก

ลู่เสี้ยงหยางต้องพึ่งพายาเพื่อรักษา ถึงจะต่อสู้กับตัวเองได้

เขาไม่เชื่อว่าลู่เสี้ยงหยางจะมียาเพื่อสู้ต่อได้ตลอด

รอถึงฤทธิ์ยาของลู่เสี้ยงหยางหมดลง ก็ถึงเวลาฆ่าเขาด้วยตัวเอง

เมื่อคิดเช่นนี้ หลิวชิงไห่ก็หัวเราะ ราวกับว่าการฆ่าลู่เสี้ยงหยางมันเป็นเพียงเรื่องในไม่ช้านี้

ฮึบ!

ทันใดนั้น ลู่เสี้ยงหยางก็กำหมัดแน่นและชกออกไป

แม้ว่าหมัดนี้จะเรียบง่าย ปล่อยง่ายเก็บง่าย แต่หมัดเพิ่งผ่านอากาศ ก็มีลมโชยอยู่ในอากาศ

ในเวลาเดียวกัน เสียงของคลื่นกระทบกับโขดหินดังมาจากร่างของลู่เสี้ยงหยาง

แต่ในขณะนี้ ลู่เสี้ยงหยางได้ใช้รมณ์มัจจุราชแล้ว

ตูม!

หมัดของลู่เสี้ยงหยางตกลงบนร่างของหลิวชิงไห่

เรื่องที่ทุกคนไม่คาดคิดเลยว่า หลิวชิงไห่ผู้ทรงพลังยืนไม่อยู่ ถูกต่อยจนลอยออกไป

เมื่อเห็นฉากนี้ ทุกคนก็ยืนนิ่ง ร่างกายกลายเป็นรูปสลักหินไปนานแล้ว

ลู่เสี้ยงหยางต่อยหลิวชิงไห่ขึ้นไปในอากาศด้วยหมัดเดียว

เหลือเชื่อ นี่มันเหลือเชื่อจริงๆ

แต่ว่าจากที่ลู่เสี้ยงหยางดู เป็นเรื่องปกติ วิชาอมตะนั้นทรงพลังเกินไป

แต่หลังจากที่หลิวชิงไห่ถูกลู่เสี้ยงหยางชกลอยออกไป ก็ลุกขึ้นจากพื้นอย่างรวดเร็ว ดวงตาของเขาแดงมาก จ้องมองไปที่ลู่เสี้ยงหยาง เขาพูดทีละคำว่า:"ไอหนู แกทำให้ข้าโกรธแล้วจริงๆ ต่อไปข้าจะให้แกตายทั้งเป็น"

ทันทีที่เสียงนั้นจบลง เขาก็พุ่งตรงไปที่ลู่เสี้ยงหยาง

ทุกย่างก้าวบนพื้น ทั้งห้องโถงดูเหมือนจะสั่นสะเทือนเบา ๆ เช่นเดียวกับสัตว์ร้ายโบราณ ที่วิ่งเข้าหาลู่เสี้ยงหยาง

ระดับสูงหลายคนของตระกูลหลิว มีความตื่นเต้น ผู้นำของพวกเขาเอาจริงแล้ว ดังนั้นการแสดงของลู่เสี้ยงหยางคงจะจบลง

สีหน้าของหานจิ่วโจวมืดมน เขาหวังว่า ลู่เสี้ยงหยางกับหลิวชิงไห่จะต่อสู้กันจนตายไปข้างหนึ่ง หรือตายไปพร้อมกันก็จะดีที่สุด ถึงตอนนั้น ตระกูลหานของพวกเขาจะได้ประโยชน์จากมัน

ในไม่ช้า หลิวชิงไห่ก็ไปที่ด้านข้างของลู่เสี้ยงหยางแล้ว และทั้งสองก็เริ่มการต่อสู้อย่างดุเดือดอีกครั้ง

มีดใบหลิวที่เพิ่งฆ่าเถ่ซานไปได้ปรากฏตัวขึ้นอีกครั้งในมือของหลิวชิงไห่

มีดใบหลิวแกว่งไปมาในมือของเขา และแทงไปยังจุดสำคัญของลู่เสี้ยงหยาง

ลู่เสี้ยงหยางยังคงหลบหลีก และในเวลาเดียวหมัดทั้งสองข้างเหมือนคลื่นพายุฝน พุ่งไปที่หลิวชิงไห่

ในช่วงเวลาหนึ่ง ทั้งสองฝ่ายไม่มีใครยอมใคร ไม่มีใครเอาเปรียบใคร

30นาทีผ่านไป ลู่เสี้ยงหยางจงใจเผยข้อบกพร่อง

หลิวชิงไห่ตาประกายทันที จับมีดใบหลิวแทงไปที่หน้าอกของลู่เสี้ยงหยาง

เห็นว่ากำลังจะแทงโดนหน้าอกแล้ว ลู่เสี้ยงหยางถึงเอียงข้างอย่างกะทันหันเพื่อหลบมีดใบหลิว

และใช้ประโยชน์จากโอกาสในการหลบนี้ หมัดของลู่เสี้ยงหยางชกเข้าที่หน้าอกของหลิวชิงไห่

หลิวชิงไห่ถูกชกจนลอยออกไปอีกครั้ง หลังจากล้มลงกับพื้น ก็อาเจียนออกมาเป็นเลือด

สำหรับหลิวชิงไห่ นี่เป็นเพียงบาดแผลเล็กน้อย เขาไม่สนใจเลย กลิ้งกระโดดขึ้นจากพื้นอีกครั้งและพุ่งเข้าหาลู่เสี้ยงหยางต่อ

จากนั้น การต่อสู้ระหว่างลู่เสี้ยงหยางกับหลิวชิงไห่ยังคงดำเนินต่อไป

ในระหว่างนี้ ลู่เสี้ยงหยางกินยาฟื้นจิตเรื่อยๆ ได้แต่พึ่งฤทธิ์ของยาเท่านั้น ที่ลู่เสี้ยงหยางจะรักษาสถานะสูงสุดของเขาได้ และด้วยวิธีนี้เขาจะสามารถต่อสู้กับหลิวชิงไห่ต่อไปได้

และในระหว่างนี้ หลิวชิงไห่ก็ไม่รู้ว่าเขาถูกลู่เสี้ยงหยางชกออกไปกี่ครั้ง

แม้ว่าทุกครั้ง แผลที่ลู่เสี้ยงหยางทำให้หลิวชิงไห่ได้รับมันเป็นแผลเล็กน้อย แต่การบาดเจ็บเล็กน้อย อาจกลายเป็นบาดเจ็บสาหัสได้

ยิ่งไปกว่านั้น ทุกครั้งลู่เสี้ยงหยางจะชกไปที่จุดเดียวกันของหลิวชิงไห่ ก็คือหน้าอก

ดังนั้น เมื่อลู่เสี้ยงหยางชกหมัดสุดท้ายออกไป หลิวชิงไห่ก็อาเจียนเป็นเลือด ใบหน้าของเขาซีดมาก ลมหายใจของเขาต่ำ และเขารู้สึกว่าหัวใจของเขากำลังจะระเบิด

ทันใดนั้น ทุกคนก็เห็นว่ามีรอยกำปั้นปรากฏบนหน้าอกของหลิวชิงไห่ และสามารถมองเห็นซี่โครงได้อย่างชัดเจน และแม้แต่หัวใจที่อยู่ใต้ซี่โครงก็ยังมองเห็นได้จางๆ

ฟู่!

ทุกคนหายใจเข้าลึกๆ ไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าลู่เสี้ยงหยางจะเป็นเหมือนยมทูต สุดท้ายแม้แต่หลิวชิงไห่ก็ไม่สามารถทำอะไรเขาได้ ในทางตรงกันข้ามเขาได้รับบาดเจ็บสาหัส

คุณพระช่วย

ลู่เสี้ยงหยางเทพพิฆาตนี้ โผล่ออกมาจากไหนกันแน่? ทันต้องน่ากลัวขนาดนั้นเลยเหรอ?

ลู่เสี้ยงหยางเพิกเฉยต่อการแสดงออกของผู้คน และไม่ได้หยุดหลังจากที่เขาทำให้หลิวชิงไห่บาดเจ็บ และเดินไปหาหลิวชิงไห่

ตอนนี้หลิวชิงไห่กำลังพิงเสาอยู่ ร่างกายของเขาเปื้อนสีแดงไปด้วยเลือด และฝืนหายใจ และพูดกับลู่เสี้ยงหยางว่า:"แกห้ามฆ่าข้า ไม่งั้น ข้าสัญญาว่า แกจะเสียใจ"

ลู่เสี้ยงหยางยิ้มและพูดว่า:"ผมเป็นคนที่ไม่เคยผิดสัญญาผมบอกว่าวันนี้เป็นวันตายของคุณ"

"ดี ดี ดีมาก ถ้าเป็นอย่างนั้น แกก็ไปตายซะ" ทันใดนั้น หลิวชิงไห่ก็หัวเราะอย่างผิดปกติ พร้อมกับสีหน้าที่โหดร้ายและกระหายเลือด

ก่อนที่เขาจะพูดจบ มีลูกปัดอยู่ในมือของเขา บีบเล็กน้อยลูกปัดก็ระเบิดและกลายเป็นก้อนเลือด