หนุ่มเศรษฐีลึกลับ 458 หลงรักเขาเข้าแล้ว!

บทที่ 458 หลงรักเขาเข้าแล้ว!

ผ่านไปพักหนึ่ง ด้านนอกของร้านอาหารจายซิงสะท้อนเสียงร้องอย่างน่าเวทนาของหนุ่มรูปหล่อ ทำให้ลูกสมุนใต้บังคับบัญชาของเขาสยองจนอายุขัยเหลือเพียงครึ่งหนึ่ง แทบอยากจะหนีไปจากที่นี่แต่เนิ่น ๆ หนีไปจากปีศาจลู่เสี้ยงหยางนี่

ผู้คนที่ล้อมดูอยู่รอบ ๆสูดลมหายใจเย็น ๆ เข้าไปหนึ่งคำ ถึงแม้เมื่อกี้ลู่เสี้ยงหยางจะไม่ได้เหยียบที่ไข่ของพวกเขา แต่พวกเขากลับรู้สึกหนาวยะเยือกหาใดเปรียบที่กล่องดวงใจอย่างอธิบายไม่ได้ เป็นผู้ชายเหมือนกัน แน่นอนว่าต้องสามารถรับรู้ถึงรสชาติของการไข่แตกได้เหมือนกับใช้ร่างกายเดียวกัน

“นี่… นี่… นี่…” โอหยางรั่วสุ่ยพูดอะไรไม่ออกอย่างสมบูรณ์ เพียงรู้สึกว่าในใจอบอุ่นหาใดเปรียบ ใจนักเลงหาใดเปรียบ เมื่อครู่หนุ่มรูปหล่อพยายามที่จะครอบครองตน แต่ตอนนี้ ผู้ชายตรงหน้าทำให้ไข่ของเขาแตกจนใช้การไม่ได้แล้ว

เธอสัมผัสได้ถึงความรักและการปกป้องจากบนร่างกายของชายคนนี้ รวมถึงความรู้สึกปลอดภัยอย่างเข้มข้น

ที่แท้ความรู้สึกที่โดนปกป้องมันดีงามมาก ๆ จริง ๆ

คิดมาถึงตรงนี้ โอหยางรั่วสุ่ยก็มองลู่เสี้ยงหยางอย่างเหม่อลอยด้วยความหลงใหลเต็มนัยน์ตา ถึงแม้ว่าจะมองไม่เห็นหน้าของเขา แต่คาดไม่ถึงว่าตนจะหลงรักเขาอย่างยากเกินจะเยียวยา

บางทีนี่อาจจะเป็นความมหัศจรรย์ของความรัก คุณไม่มีทางรู้ได้เลยว่าความรักของคุณจะปรากฏตัวเมื่อไหร่

และหลังจากที่ลู่เสี้ยงหยางทำไข่ของหนุ่มหล่อแตกจนใช้งานไม่ได้แล้ว แสยะยิ้มใส่เขา “เป็นไงบ้าง รสชาตินี้ฟินไหม?”

หนุ่มหล่อถูกทำให้ตกใจจนไม่หลงเหลือความกล้าแม้แต่น้อย ไหนเลยจะกล้าพูดอะไรอีก ทำได้เพียงพยักหน้าเหมือนโขลกกระเทียม

พูดอย่างไม่ได้โอ้อวดแม้แต่น้อย ต่อให้ตอนนี้ลู่เสี้ยงหยางถามเขาว่าอึสุนัขรสชาติดีไหม เขาก็จะพูดอย่างขนหัวลุกว่าดี

ลู่เสี้ยงหยางยิ้มอย่างเฉยเมย พูดต่อว่า “ต่อไปฉันไม่อยากเห็นแกใช้อิทธิพลรังแกคนอื่น ทำเรื่องที่ต่ำทรามยิ่งกว่าสัตว์เดรัจฉานแบบนี้อีก ไม่อย่างนั้น สิ่งที่ฉันจะทำลาย ก็จะไม่ง่ายเหมือนกับไข่ของแก”

หนุ่มหล่อยังคงพยักหน้าเหมือนโขลกกระเทียม รีบพูดขึ้นว่า “ครับ ครับ ครับ ต่อไปผมไม่กล้าทำอีกแล้วครับ ต่อจากนี้ผมจะกลับตัวเป็นคนดี”

“หึ หวังว่าแกจะพูดได้ทำได้นะ” ลู่เสี้ยงหยางทิ้งไว้หนึ่งประโยค ไม่ใส่ใจชายรูปงามอีก เดิมอยากจะไปตั้งแต่ตอนนี้ แต่พอกวาดตามอง มองเห็นบาดแผลบนต้นขาของโอหยางรั่วสุ่ยมีเลือดกำลังไหลอยู่ เนื่องจากเสียเลือดมาก ตอนนี้ใบหน้าของโอหยางรั่วสุ่ยขาวซีด ริมฝีปากเริ่มเขียว เชื่อว่าอีกไม่กี่นาทีเธอก็จะสลบไปเพราะเสียเลือดมาก พอถึงตอนนั้นก็ยากจะรักษาชีวิตไว้

เห้อ ช่างเถอะ เป็นคนดีให้ถึงที่สุดแล้วกัน

ลู่เสี้ยงหยางถอนหายใจในใจครั้งหนึ่ง เดินไปถึงข้างกายของโอหยางรั่วสุ่ยในทันที โอบรอบเอว อุ้มเธอขึ้นมา

ฉากนี้มาอย่างกะทันหันมากจริง ๆ แม้แต่โอหยางรั่วสุ่ยก็โต้ตอบได้ไม่ทัน

รอจนกระทั่งลู่เสี้ยงหยางอุ้มเธอเดินไปหลายก้าวแล้ว เธอถึงจะคิดขึ้นมาได้ หลังจากเอ่ยร้องอย่างตกใจ ทั้งใบหน้าก็ซับสีเลือดแดงก่ำ เขินอายอย่างน่ารักอย่างยิ่ง

แต่ว่า ถึงแม้ว่าตอนนี้เธอจะหลงรักผู้ชายตรงหน้าอย่างมากมายอย่างกับในละคร แต่เธอก็อดทนไม่ได้ที่เขามาทำทะลึ่งกับเธอเช่นนี้

รีบยื่นมือออกมาผลักมือของลู่เสี้ยงหยางทันที พูดอย่างตื่นตระหนกว่า “คุณจะทำอะไรน่ะ? ปล่อยฉันลงนะ”

ลู่เสี้ยงหยางพูดอย่างเยือกเย็นว่า “ตอนนี้แผลของคุณมีเลือดไหลอยู่ ทนได้ไม่กี่นาทีหรอก คุณก็จะมีอันตรายถึงชีวิต คุณแน่ใจหรือว่าจะให้ผมปล่อยคุณลงไป?”

ได้ฟังเช่นนี้ โอหยางรั่วสุ่ยก็นิ่งเงียบ แต่ความร้อนบนใบหน้าก็ยิ่งแผดเผา แถมในใจของหญิงสาวก็ยังเต้นโครมครามไม่หยุด ราวกับลูกกวางที่กระโดดโลดเต้น

ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้านี้ ทำไมต้องละเอียดอ่อนใส่ใจขนาดนี้นะ เธอกลัวว่าตนเองจะหลงรักเขาอย่างไม่คำนึงถึงผลลัพธ์ทั้งหมดที่ตามมา?

ในเมื่อตนเพิ่งจะเผชิญหน้ากับพวกของหนุ่มรูปหล่อ ในใจสิ้นหวังไปแล้ว แม้กระทั่งคิดจะฆ่าตัวตาย แต่ลู่เสี้ยงหยางกลับปรากฏตัวอย่างวีรบุรุษผู้กล้า ให้ชีวิตใหม่กับเธอ เรื่องนี้กระทบจิตใจอย่างรุนแรง คนที่ไม่เจอกับตัวไม่มีทางเข้าใจ

ลู่เสี้ยงหยางก้มหัว เห็นโอหยางรั่วสุ่ยไม่ได้พูดอะไรอีกก็ถือว่าเป็นการที่เธอแสดงการยอมรับเป็นนัย ๆ

ยื่นมือไปอุ้มเธอเดินไปข้างหน้าต่อไป

เขารู้ว่าข้างหน้าไม่ไกลมีโรงแรมอยู่แห่งหนึ่ง

และตลอดทางโอหยางรั่วสุ่ยโดนลู่เสี้ยงหยางกอดไว้ในอ้อมอก เธอรู้สึกว่าความสุขได้ระเบิดออกมาในทันที มีหลายครั้งที่แอบยกหัวขึ้นมามองดูลู่เสี้ยงหยาง

เพียงรู้สึกว่ายิ่งมองใบหน้าของเธอก็ยิ่งแดงปลั่ง เห่อร้อนยิ่งขึ้น นี่มันเหมือนกับว่าเจ้าสาวที่เพิ่งแต่งงานใหม่กำลังโดนคนรักอุ้มไว้ในอ้อมอก

แม้ว่าตั้งแต่เล็กจนโตจะมีคนมากมายเข้ามาจีบเธอ แต่ว่าเธอยังไม่เคยโดนคนต่างเพศอุ้มอยู่ในอ้อมอก

พักหนึ่ง เวลาเดียวกันกับที่กำลังเขินอายก็รู้สึกอึดอัดมาก

ยังดีที่ใช้เวลาไม่นานมาก เพียงแค่ไม่กี่นาที

ในโรงแรม ลู่เสี้ยงหยางจองห้องพักหนึ่งห้อง จากนั้นก็พาตัวของโอหยางรั่วสุ่ยนอนลงบนเตียง

โอหยางรั่วสุ่ยเขินอายจนพูดอะไรไม่ออกมาตั้งนานแล้ว ร่างงดงามงอตัว กระทั่งลืมความเจ็บปวดบนต้นขาไป

ลู่เสี้ยงหยางไม่ได้รับรู้ความคิดพวกนี้ของโอหยางรั่วสุ่ย พูดอย่างเยือกเย็นว่า “ถอดกางเกงออกซะ”

อะไรนะ? ถอดกางเกง?

เมื่อประโยคนี้ออกมา ก็ทำให้โอหยางรั่วสุ่ยตกใจมาก มองลู่เสี้ยงหยางอย่างระวังตัว

ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นผู้มีพระคุณช่วยชีวิตตนไว้ แถมในใจเธอก็ยังชื่นชอบเขา แต่เขาก็ไม่สามารถที่จะตามใจตัวเองขนาดนี้ มาถึงก็บอกให้เธอถอดกางเกงได้

มองดูสีหน้าของโอหยางรั่วสุ่ย ลู่เสี้ยงหยางก็ฉงน รู้ว่าผู้หญิงคนนี้คิดมากเกินไปแล้ว ต้องคิดอะไรแผลง ๆ แน่ ๆ

หลังจากกระแอมไอไปครั้งหนึ่ง ลู่เสี้ยงหยางก็พูดว่า “แผลบนขาของคุณต้องรีบจัดการ คุณคงไม่ได้คิดจะให้ผมจัดการให้ทั้ง ๆ ที่ใส่กางเกงอยู่แบบนี้หรอกนะ”

อ๊ะ!

ได้ยินแบบนี้ โอหยางรั่วสุ่ยถึงจะมีปฏิกิริยาตอบโต้ ความตื่นตัวก็หายไปกว่าครึ่ง ที่แท้ตนมองลู่เสี้ยงหยางผิดไป

ลู่เสี้ยงหยางไม่ได้คิดอย่างนั้นกับเธอ แต่คิดที่จะจัดการกับแผลของเธอล้วน ๆ เลย

ใบหน้าแดงก่ำอีกครั้งอย่างอธิบายไม่ได้ ตนคิดอะไรอยู่ได้ทั้งวันนะ คิดไม่ถึงว่าจะชั่วร้ายถึงเพียงนี้

แต่ก็ไม่ถูกนะ ทำไมเธอถึงชอบคิดอะไรเลอะเทอะต่อหน้าผู้ชายคนนี้นะ

ลู่เสี้ยงหยางมึนงงอยู่บ้าง ทำไมอยู่ดี ๆ โอหยางรั่วสุ่ยก็หน้าแดงอีกแล้วนะ

เห้อ ไม่เข้าใจเลยจริง ๆ ว่าในใจของพวกผู้หญิงกำลังคิดอะไรกันอยู่

วินาทีต่อมา โอหยางรั่วสุ่ยก็ถอดกางเกงออกอย่างช้า ๆ เหลือไว้เพียงกกน.รัดรูปข้างใน

ผ่านไปพักหนึ่ง ใบหน้าของโอหยางรั่วสุ่ยงดงามราวจะหยาดหยด ดูเหมือนอยากจะแทรกแผ่นดินหนี

ดวงตาของลู่เสี้ยงหยางสว่างวาบขึ้นมาแวบหนึ่ง เพียงรู้สึกว่าขาสวยทั้งสองข้างของโอหยางรั่วสุ่ยนั้นขาวผ่องเรียวยาวงดงามหาใดเปรียบ ราวกับเป็นหยกเจียระไน ผิวงดงามบอบบางราวกับหากดีดแล้วจะแตกหักได้

แม้ว่าทิวทัศน์จะงดงาม แต่ลู่เสี้ยงหยางไม่ได้คิดอะไรเกินเลย ตอนนี้ได้สูดลมหายใจเบา ๆ มานั่งอยู่ข้างขอบเตียง ก่อนอื่นต้องตรวจสอบบาดแผลของโอหยางรั่วสุ่ยเสียก่อน

นิ้วมือเพิ่งจะตกไปโดนผิวที่ขาของโอหยางรั่วสุ่ย ลู่เสี้ยงหยางก็สัมผัสได้ถึงความเกลี้ยงเกลาที่อบอุ่นหาใดเปรียบ ราวกับได้สัมผัสผ้าไหมชั้นดี

และในตอนนี้เอง โอหยางรั่วสุ่ยยิ่งมีปฏิกิริยาตอบโต้ที่รุนแรงยิ่งกว่า ร่างงามชักขาในฉับพลัน ขางามทั้งสองหนีบเข้าหากันแน่น ราวกับโดนงูพิษฉกเข้าไปหนึ่งที

นี่เป็นครั้งแรกที่เธอสัมผัสใกล้ชิดถึงขั้นนี้กับผู้ชายแปลกหน้า

ถูกอุ้ม ถูกมอง ทั้งยังถูกสัมผัส…

สวรรค์! น่าอายจริง ๆ เลย!

เธอรู้ว่าหลังจากผ่านเรื่องราววันนี้ไป ต่อไปคิดอยากจะลืมผู้ชายคนนี้ก็เป็นไปไม่ได้แล้ว

ผู้ชายคนนี้คงจะสลักอยู่ในหัวใจของเธอ เข้ามาอยู่ในชีวิตของเธอ