หนุ่มเศรษฐีลึกลับ 454 สร้างความวุ่นวายใหญ่

บทที่ 454 สร้างความวุ่นวายใหญ่

เย่หยุนเทามองเห็นอารมณ์ที่แสดงบนสีหน้าของโอหยางรั่วสุ่ย เขารู้ว่าอย่างน้อยในตอนนี้โอหยางรั่วสุ่ยก็ไม่ได้เกลียดเขา

ถ้าเป็นอย่างนี้จริง ๆ ล่ะก็ ตนก็มีความเป็นไปได้ที่ไม่จำกัด แต่ว่าเขาจะรอไปไม่ได้แล้ว ยายแก่นั่นในตระกูลก็ไม่ได้บอกว่าจะส่งต่อตำแหน่งหัวหน้าตระกูลให้เขาเมื่อไหร่

แถมตอนนี้ยายแก่นั่นก็ยังร่างกายแข็งแรงมาก ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะได้ขึ้นสวรรค์ไปสักที

ดังนั้นการที่เขานัดโอหยางรั่วสุ่ยออกมากินข้าว มีเป้าหมายง่ายนิดเดียว อีกสักพักก็จัดการอะไรกับอาหารสักหน่อย ก็จะสามารถได้ตัวโอหยางรั่วสุ่ยมาได้อย่างราบรื่นสมเหตุสมผล

เขาไม่เชื่อว่าถ้าโอหยางรั่วสุ่ยท้องป่องแล้วจะยังสามารถปฏิเสธการขอความรักจากเขา

ไม่ว่าอย่างไรโอหยางรั่วสุ่ยก็เป็นคุณหนูของตระกูลโอหยาง แถมตระกูลโอหยางยังเป็นตระกูลร่ำรวยชั้นหนึ่งที่มีหน้ามีตาในเมืองไห่ซ่าง ขอเพียงตนได้แต่งงานกับโอหยางรั่วสุ่ย หากเป็นเช่นนั้นก็จะสามารถอาศัยอำนาจของตระกูลโอหยางมาทำให้เป้าหมายของตนบรรลุผล

สุดท้ายเขาก็จะกลายเป็นคนเหนือคน พอถึงตอนนั้นยายแก่นั่นจะทำอะไรก็ต้องเกรงใจเขา

พอคิดถึงตรงนี้ เย่หยุนเทาตื่นเต้นดีใจจนเกือบจะกระโดดโลดเต้น แผนการอันยิ่งใหญ่ของเขากำลังจะดำเนินการขั้นตอนใหญ่ที่สำคัญที่สุดแล้ว

ริมฝีปากเผยยิ้มออกมา เย่หยุนเทาเริ่มชวนโอหยางรั่วสุ่ยพูดคุย

ผ่านไปไม่กี่นาที สีหน้าของเย่หยุนเทาก็กลายเป็นสีหน้าตั้งอกตั้งใจสุดขีด พูดกับโอหยางรั่วสุ่ยว่า “รั่วสุ่ย เมื่อก่อนคุณเองก็เคยอาศัยอยู่ที่บ้านของผม นับว่ารู้ที่มาที่ไปของผม ถึงแม้ว่าคนอย่างผมจะมีข้อบกพร่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ค่อนข้างมาก แต่ก็จริงใจกับคุณอย่างแน่นอน คุณเคยคิดถึงช่วงเวลาที่มีความสุขตอนที่พวกเราสองคนอยู่ด้วยกันบ้างไหม”

เมื่อได้ฟังคำพูดพวกนี้โอหยางรั่วสุ่ยก็รู้ว่าเย่หยุนเทาต้องการสารภาพรัก ก็รีบพูดในทันทีว่า “หยุนเทา ระหว่างพวกเราเหมาะจะเป็นเพียงเพื่อนกันทั่วไป ถ้าหากข้ามขีดจำกัดมาแล้วก็หมดความหมาย หวังว่าคุณจะเข้าใจความคิดของฉันนะคะ”

อะไรนะ? เพื่อนกันทั่วไป?

เย่หยุนเทาอึ้งอยู่พักหนึ่ง

แต่ผ่านไปอย่างรวดเร็ว ในใจของเขาก็หัวเราะอย่างเยือกเย็นซ้ำแล้วซ้ำเล่า ‘โถ อีกะหรี่ ต่อหน้ากูทำมาแอ๊บใส อีกสักพักหนึ่งเถอะกูจะเอาขึ้นเตียง ดูซิว่ามึงจะหลวมแค่ไหน เฮอะ กูรับรองว่าผ่านไปแค่วันเดียวหลังจากนั้นมึงก็จะลืมกูไม่ลง’

แม้ว่าความคิดในใจจะชั่วร้ายมาก แต่ภายนอกของเย่หยุนเทาก็เสแสร้งทำเป็นสุภาพบุรุษอย่างมาก ส่ายศีรษะและพูดขึ้นว่า “ไม่เป็นไรครับ รั่วสุ่ย ผมรู้ว่าตอนนี้คุณยังรู้จักผมไม่มากพอ ระหว่างเราสองคนยังมีเวลาเพียงพอ ค่อย ๆ ทำความเข้าใจ ไม่ต้องรีบ”

“…” โอหยางรั่วสุ่ย ในใจรู้สึกอับจนด้วยปัญญา หรือผู้ชายจะหน้าด้านกันทุกคนหรือ?

ต่อจากนั้น เย่หยุนเทาและโอหยางรั่วสุ่ยก็เริ่มพูดคุยเรื่อยเปื่อยอีกครั้ง

แต่ว่าคุยกันได้ไม่นานก็มีผู้ชายรูปหล่อสวมชุดสูทสีขาวทั้งตัว รุกเข้ามาถึงข้างตัวของโอหยางรั่วสุ่ย ยิ้มตาหยีและพูดขึ้นว่า “สวัสดีครับคุณหนู ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ สะดวกทิ้งช่องทางติดต่อไหมครับ? คืนนี้ผมเลี้ยงอาหารค่ำ”

อะไรนะ? มาจีบผู้หญิงบนหัวกูเลยเนี่ยนะ?

ไม่รอให้โอหยางรั่วสุ่ยออกความเห็น เย่หยุนเทาก็โมโหเดือดดาลแล้ว มองผู้ชายรูปหล่อและพูดว่า “เย็ดแม่ เล่นเหี้ยอะไร? เธอเป็นผู้หญิงของกู มึงจะนัดเธอ กูยอมหรือยัง?”

“แฟนของคุณหรือครับ?” ชายรูปงามอึ้งไปนิดหนึ่ง เมื่อกี้เขาอยู่ที่โต๊ะข้าง ๆ ได้ยินอย่างชัดเจนว่าโอหยางรั่วสุ่ยปฏิเสธการสารภาพรักจากเขา แต่เจ้าหมอนี่หน้าหนานัก ตอนนี้กลับมัดมือชกพูดว่าเป็นแฟนของเขา

“เหลวไหล ไม่อย่างนั้นล่ะ? ถ้าหากรั่วสุ่ยไม่ใช่แฟนของกู เธอจะออกมาทานข้าวกับกูไหม?” เย่หยุนเทาพูดอย่างลำพองใจมากมาย

แต่เขาเพิ่งจะพูดจบ โอหยางรั่วสุ่ยก็พูดขึ้นว่า “หยุนเทา คุณอย่าพูดมั่ว ๆ ฉันไม่ใช่แฟนของคุณ”

หลังพูดจบเธอถึงจะพูดกับชายรูปงามคนนั้นว่า “ขอโทษนะคะ คืนนี้ฉันมีธุระ ไม่ว่าง อีกอย่างนะ ฉันไม่เดทกับคนแปลกหน้าค่ะ ขอบคุณในความหวังดีนะคะ”

นี่…

ชายรูปงามโดนปิดประตูใส่หน้า วางสีหน้าไม่ถูก แต่ว่าเขาเองก็ไม่สามารถจะถอดใจไปง่าย ๆ เช่นนี้

พูดตามตรง ไม่ว่าจะเป็นรูปโฉม รูปร่าง หรือนิสัยของโอหยางรั่วสุ่ย ล้วนแต่เป็นคุณสมบัติชั้นเลิศที่สามารถดึงดูดคุณชายตระกูลเศรษฐีอย่างเขาเป็นอย่างมาก

แถมเขายังมีวิธีจีบสาวมากมาย เขาไม่เชื่อว่าภายใต้กลเม็ดจีบสาวทั้งไม้แข็งไม้อ่อนของเขานั้น จะไม่สามารถจีบโอหยางรั่วสุ่ยให้ติดได้

คิดแล้ว ชายรูปงามลอบยิ้มออกมาบนใบหน้า พูดต่อว่า “คุณหนูท่านนี้ อย่าเพิ่งรีบปฏิเสธเลยครับ เย็นนี้คุณไม่ว่าง งั้นพวกเราก็ไม่นัด รอจนพรุ่งนี้คุณว่างพวกเราค่อยนัดกันนะครับ เอาอย่างนี้ ตอนนี้ทิ้งช่องทางการติดต่อไว้ให้ผมหน่อยดีไหมครับ? ฮึฮึ สุภาษิตกล่าวไว้ได้ดีว่า มีเพื่อนเพิ่มอีกก็มีเส้นทางมากขึ้นอีก ในปินเหอนี่ผมก็มีอยู่หลายทางนะ ถ้าหากต่อไปคุณหนูเจอปัญหา ไม่แน่นะ ผมอาจจะช่วยคุณหนูแก้ไขได้”

ได้ฟังคำนั้น คิ้วงามของโอหยางรั่วสุ่ยขมวดลง อารมณ์บนใบหน้าแสดงความไม่พอใจอยู่บ้าง

ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องหรือ? หน้าด้านหน้าทนขนาดนี้ เหมือนกับสุนัขพันธุ์ปักกิ่ง ทำให้คนอื่นรู้สึกสะอิดสะเอียน

ในใจของเย่หยุนเทายิ่งรู้สึกขัดใจมากขึ้นไปอีก วันนี้เขานัดโอหยางรั่วสุ่ยออกมา เดิมก็เพื่อจะอวดรวย เพื่อที่จะได้รับความชอบจากโอหยางรั่วสุ่ย แต่คิดไม่ถึงว่าจะมีปัญหาเกิดขึ้นเหนือความคาดหมาย ทำลายเรื่องดี ๆ ของเขา

ภายใต้สถานการณ์นี้ ถ้าหากเขาไม่ทำตัวแมน ๆ สักหน่อย ถ้าอย่างนั้นต่อไปเกรงว่าจะโดนโอหยางรั่วสุ่ยดูแคลนไปโดยสิ้นเชิง

เขาตบโต๊ะและยืนขึ้นทันที มองไปที่ชายรูปหล่อแล้วพูดขึ้นว่า “ห่า แม่มึงเถอะ ไอ้หน้าโง่ ไม่รู้จักตักน้ำใส่กะโหลกชะโงกดูเงาตัวเองเลยว่าทำตัวน่าเอือมแค่ไหน นางฟ้าอย่างรั่วสุ่ยใช่คนที่มึงจะจีบได้หรือ? แม่งเหอะ ถือโอกาสไสหัวไปเสียตอนนี้ ไม่อย่างนั้นรอดูได้เลยว่ากูจะเฉือนกับมึงยังไง”

ได้ยินดังนั้น ชายรูปงามก็หัวเราะอย่างโมโห มองเย่หยุนเทาอย่างเหยียดหยามและพูดขึ้นว่า “นักเลงหัวไม้อย่างแกเนี่ยนะคิดจะเฉือนฉัน? ต่อให้แกมีความกล้ามากกว่านี้แกก็ยังไม่กล้าหรอกมั้ง?”

“งั้นหรือ?” เย่หยุนเทายิ้มอย่างโหดเหี้ยม ถือโอกาสหยิบกาน้ำชาใบหนึ่งขึ้นมาจากบนโต๊ะ เดินถือเข้าไปถึงข้างกายชายรูปงาม พริบตาเดียวก็ทุบมันเข้ากับศีรษะของเขา

เนื่องจากกาน้ำชาเป็นเครื่องกระเบื้องเคลือบ มันก็เลยแตกร้าวขึ้นมาทันที เศษที่แหลมคมทิ้งร่องรอยบาดแผลยาว ๆ ไว้บนหน้าผากของชายรูปงาม เลือดสด ๆ ทะลักออกมา

แถมน้ำชาที่ร้อนระอุในกาน้ำชาก็รวมตัวกันทะลักออกมา เพียงชั่วพริบตาก็เกิดตุ่มน้ำพอง ๆ จำนวนนับไม่ถ้วนบนใบหน้าและศีรษะของชายหนุ่ม

“อ๊าก! ชายรูปงามร้องขึ้นอย่างน่าเวทนาในทันที สายตาดุร้ายหาใดเปรียบ จ้องไปที่เย่หยุนเทาอย่างเหี้ยมโหด แทบอยากจะทำเหมือนกับที่เขาทำกับตน

เย่หยุนเทาไม่ได้รู้เลยว่าตนเองชักนำภัยใหญ่เข้าสู่ตัว ยิ้มอย่างลำพอง ยกขาถีบพ่อหนุ่มรูปหล่อจนล้มลงไปบนพื้น พูดอย่างได้เปรียบว่า “ไสหัวไป ไม่อย่างนั้นกูจะตีขามึงให้หักทั้งสองข้าง”

หนุ่มรูปงามทั้งโมโหทั้งเดือดดาล ในใจก็คิดได้ว่าผู้ฉลาดย่อมสามารถอ่านสถานการณ์ ควรหลีกเลี่ยงเรื่องที่ไม่เอื้อประโยชน์เพื่อป้องกันการเสียเปรียบ เขาจึงหยักายขึ้นมาจากพื้น จากไปด้วยความหวาดกลัวปัสสาวะแทบรด แต่ว่าก่อนที่จะจากไปเขากลับทิ้งคำพูดโหดเหี้ยมไว้ประโยคหนึ่งว่า “มึง มึงรอดูกูเถอะ อีกไม่นานกูจะทำให้มึงมีชีวิตอยู่ไม่สู้ตาย บ้านแตกสาแหรกขาด”

เย่หยุนเทาไม่ได้ใส่ใจอำนาจคุกคามของหนุ่มหล่ออย่างสมบูรณ์ จัดระเบียบเสื้อผ้าของตัวเองใหม่และนั่งลง ยิ้มตาหยีกับโอหยางรั่วสุ่ยและพูดขึ้นว่า “รั่วสุ่ย เมื่อกี้ทำให้คุณตกใจแย่เลย คุณวางใจเถอะ มีผมอยู่ทั้งคน พวกหมาแมวไม่สามารถมารบกวนคุณได้แน่”

ดวงตาของโอหยางรั่วสุ่ยสว่างขึ้นพักหนึ่ง คิดไม่ถึงว่าเย่หยุนเทาก็มีช่วงที่นักเลงขนาดนี้

ยิ้มอย่างขอบคุณเย่หยุนเทาทันที หลังจากนั้นก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นได้ พูดอย่างเป็นกังวลว่า “เอาเป็นว่าพวกเรากลับกันเสียตอนนี้เถอะ เมื่อกี้คุณเพิ่งจะผิดใจกับคนคนนั้น ถ้าหากว่าเขากลับมาสร้างความลำบากให้พวกเราจะทำอย่างไร?”

เย่หยุนเทาโบกไม้โบกมืออย่างไม่ใส่ใจเลยสักนิด และพูดว่า “ไม่เห็นจะเป็นไร ที่ปินเหอนี่ ผมเย่หยุนเทายังพอมีหน้ามีตาอยู่บ้าง เจ้าหมอนั่นมันก็แค่ตัวตลก ไม่ต้องกลัวนะ ผมยังกลัวเสียอีกว่ามันจะไม่กลับมาอีก ถ้ามันยังกล้ามาอีก ผมจะอัดมันให้ยับเลย”

นี่!

โอหยางรั่วสุ่ยสั่นอยู่ในใจ ในปินเหอนี่คำพูดของเย่หยุนเทามีน้ำหนักมากขนาดนั้นเลยเหรอ?

อาหารเมนูแนะนำของทางร้านทั้งหมดที่เย่หยุนเทาสั่งไว้ถูกนำมาเสิร์ฟอย่างรวดเร็ว เย่หยุนเทาลุกขึ้นดูแลให้โอหยางรั่วสุ่ยทานเมนูแนะนำทุกเมนู

แต่ในตอนนี้เอง ก็มีเสียงโกลาหลส่งมาจากทางประตูร้าน เห็นเพียงชายถืออาวุธในมือหลายสิบคนรีบร้อนบุกกันเข้ามา