หนุ่มเศรษฐีลึกลับ 438 หยกมหัศจรรย์

บทที่ 438 หยกมหัศจรรย์

ลู่เสี้ยงหยางพูดไม่ออกกับประโยคของโจวต้าวหย่วน ส่ายหัว “สุนัขที่กัดคน จะไม่เห่า สุนัขที่เห่า จะไม่กัดคน หากมีปัญญาเอาชีวิตผม ก็ลงมือเลยตอนนี้สิ หากไม่มีปัญญา ก็หุบปากอีกาของแกไปซะ อย่าทำให้ผมต้องอารมณ์เสีย”

ประโยคที่หลุดออก ทำให้โจวต้าวหย่วนโกรธจัดขึ้นมาอีกครั้ง ที่นี่ไม่ใช่ที่ของเขา ภายใต้งานประมูลที่มีผู้คนมากมาย เขาไม่กล้าลงมือฆ่าคน

เขาเด้งลุกขึ้นจากเก้าอี้ เดินออกจากที่ ในใจเขา ลู่เสี้ยงหยางเป็นศพไปตั้งนานแล้ว

เหล่าผู้คนที่เยินยอโจวต้าวหย่วนเมื่อสักครู่ ก็ลุกขึ้นตามไปด้วยเช่นเดียวกัน พลันเดินออกจากงานประมูลไปอย่างโกรธจัด

ในตอนนี้ คนรอบข้างจับจ้องลู่เสี้ยงหยางด้วยความรู้สึกที่สับสน ไอ้หน้าละอ่อนนี่ มันมีความสามารถจริงๆ หรือว่าแค่เสแสร้งกันแน่?

หยางฮุยหวงหงุดหงิดอย่างมาก ไม่ได้เห็นลู่เสี้ยงหยางถูกปรมาจารย์โจวสั่งสอนอีกแล้ว

เสว่เฟยเส่จ้องมองลู่เสี้ยงหยาง อย่างเพ่งพินิจ ด้วยความรู้สึกอะไรบางอย่าง

ก่อนหน้านี้ที่สโมสรการจัดงานประมูล เพราะต้วนหงซิ่ว ลู่เสี้ยงหยางได้ช่วยชีวิตเธอเอาไว้ เป็นผู้มีพระคุณของเธอ

ในคืนนี้ ลู่เสี้ยงหยางทุ่มเงินเป็นจำนวนมาก ประมูลในสิ่งที่เธอเองก็ไม่มีปัญญาประมูลมาได้อย่างเมล็ดภูเขาไฟ ความเอาแต่ใจนี้ แทบจะทำให้เธอยอมรับได้ดเวย

“ไม่สิ ไอ้หมอนี่ไม่ง่ายแน่ วันหลังฉันจะต้องสืบประวัติของเขาให้แน่ชัดให้ได้” เสว่เฟยเส่คิดในใจ

ต่อมา ไม่มีใครเป็นคู่แข่งกับลู่เสี้ยงหยางอีกต่อไป ลู่เสี้ยงหยางบอกตัวเลขในบัตรธนาคารอีกครั้ง เจ้าหน้าที่เริ่มทำธุรกรรม

หลังจากที่ธุรกรรมเสร็จสิ้นลง ทุกคนรอบข้างต่างอ้าปากค้าง ไม่มีใครคาดคิด ว่าลู่เสี้ยงหยางจะมีความสามารถถึงเพียงนี้ ถึงขนาดใช้เงิน5พันล้านเพื่อซื้อก้อนหินเพียงก้อนเดียว

หยางฮุยหวงไม่พอใจ พลันกระแทกแดกดันดั่งเก่า “ไอ้หน้าละอ่อนที่เกาะผู้หญิงกิน ใช้เงินของเมียแก มันน่าภูมิใจตรงไหนกัน?”

ลู่เสี้ยงหยางเอ่ยเสียงเรียบ “แกไม่ต้องสนใจว่าฉันใช้เงินของใคร เอาเป็นว่าฉันมีตางค์ ใครจะไปเหมือนไอ้โง่อย่างแก ก็แค่หมาหงอย ขนาดฉันหลับตาข้าง แกยังไม่กล้าสู้กับฉันเลย”

“…..” ประโยคนี้ทำให้หยางฮุยหวงพูดไม่ออก ใบหน้าเขียวปั้ด

ให้ตาย! สังคมสมัยนี้ใครมีเงินนับเป็นพ่อ ใครจนนับเป็นน้องสิท่า

ไม่นาน เจ้าหน้าที่สโมสรนำเมล็ดภูเขาไฟมาให้กับลู่เสี้ยงหยางด้วยความเคารพ

เสว่เฟยเส่ก็อยากได้เมล็ดภูเขาไฟมาไว้ในครอบครองเช่นเดียวกัน แต่ก็คงไม่แย่งมาจากคนอื่นไม่ได้ เธอได้แต่จ้องตาเป็นมัน ก่อนที่จะสลัดความคิดออกไป

หลังจากนั้นงานประมูลในค่ำคืนนี้ได้จบลง ลู่เสี้ยงหยางและเสว่เฟยเส่ออกจากสโมสร

หลังจากที่ลู่เสี้ยงหยางและเสว่เฟยเส่แยกย้ายจากกัน ทั้งคู่ก็ตรงกลับบ้านทันที

เย่สวนและโอหยางรั่วสุ่ยยังไม่กลับมาจากการเดินเล่น ลู่เสี่ยงหยางมุ่งเข้าห้องนอน เพื่อวิจัยเมล็ดภูเขาไฟที่เพิ่งได้มา

ลู่เสี้ยงหยางวางเมล็ดภูเขาไฟไว้ในมือ ปราณในร่างกายเริ่มเคลื่อนไหว ไหลผ่านไปตามฝ่ามือ เข้าสู่เมล็ดภูเขาไฟ

ในตอนนี้เอง อุบัติเหตุได้เกิดขึ้นอีกครั้ง

ก่อนหน้านี้ หยกที่ท่านอาวุโสไฟนภาให้มานั้น ลอยออกมาจากในกระเป๋าอีกครั้ง แขวนอยู่บนศีรษะของลู่เสี้ยงหยาง เกิดหารหมุนอย่างรุนแรง จนเกิดกระแสน้ำวนขนาดเล็ก

แรงดูดสูบที่น่าหวาดเสียวไหลออกมา ทำปฏิกิริยากับเมล็ดภูเขาไฟ

“บัดซบ แย่แล้ว” ลู่เสี้ยงหยางหงุดหงิด ครั้งก่อน เขาได้พระพุทธรูปหยกมาจากถนนคนเดินขายของเก่า เรกิข้างในถูกหยกนี่สูบจนเกลี้ยง

ทำให้ตนต้องเหนื่อยเปล่า ไม่ได้ผลประโยชน์อะไรเลยแม้แต่น้อย

ดูเหมือนว่าคืนนี้จะประวัติซ้ำรอยอีกแล้วสิท่า

เป็นไปตามคาด ภายใต้การดูดสูบของหยก แก่สวรรค์และโลก และแก่นดินธาตุไฟ ถูกถ่ายเทไปที่หยกต่อเนื่อง

ลู่เสี้ยงหยางฉงน ไอ้หยกนี่มันอะไรกัน? มันไม่เพียงแต่สูบพลังเรกิ แถมยังสูบแก่นสวรรค์และโลก ไปจนถึงแก่นดินธาตุไฟ

ลู่เสี้ยงหยางประหลาดใจ มันยังสูบอย่างอื่นได้อีกหรือ

แก่นสวรรค์และโลก และแก่นดินธาตุไฟมีความเข้มข้นอย่างมาก เพียงไม่กี่นาที ก็ถูกหยกสูบจนแห้งไม่เหลือ

เมล็ดภูเขาไฟที่อุดมสมบูรณ์ เงาระยับ ในตอนนี้กลับหม่นหมอง ไร้ความสว่างไสวแม้แต่น้อย

แต่มันไม่ได้ระเบิดแตกออกเป็นเสี่ยงๆ เหมือนกับครั้งก่อน

เป็นการปลอบใจลู่เสี้ยงหยางอยู่บ้าง แม้ว่าเมล็ดภูเขาไฟนี่จะถูกสูบแก่นสวรรค์และโลก กับแก่นดินธาตุไฟจนสิ้น แต่ก็ยังเป็นวัตถุดิบที่ดีในการกลั่นเครื่องมือทางธรรม

จะว่าไปก็แปลก หลังจากที่หยกนี่สูบเรกิที่อยู่ในพระพุทธรูปหยก ในหัวของลู่เสี้ยงหยางมีสิ่งที่น่าประหลาดปรากฏเข้ามา

เป็นความรู้ทางด้านเครื่องมือทางธรรม

ลู่เสี้ยงหยางลูบไล้คางอย่างพิจารณา ดวงตาจับจ้องที่เมล็ดภูเขาไฟ พร้อมพูดกับตัวเอง “ใช้เมล็ดภูเขาไฟ กับวัตถุดิบอื่น สามารถกลั่นเครื่องมือการขับไล่วิญญาณสิ่งชั่วร้าย”

บัดนี้หยางเก๋อเก๋อและครอบครัวต้องเผชิญหน้ากับการทรมานของจิตมาร สามารถใช้เครื่องมือนี้ในการควบคุมพอดีเลย

แต่เขาต้องการวัตถุดิบอื่น ทางด้านหยางเก๋อเก๋อยังทำการรวบรวมอยู่ ยังไม่ส่งมา

เพราะงั้นการกลั่นเครื่องมือการขับไล่วิญญาณชั่วร้าย จึงต้องพักเอาไว้ก่อน

จากนั้น ลู่เสี้ยงหยางวางเมล็ดภูเขาไฟขึ้น หยิบหยกขึ้นเพื่อทำการศึกษา

หยกนี่ประหลาดขึ้นทุกที เหมือนว่าตนเพียงแค่ให้เรกิที่เพียงพอแก่มัน และแก่นสวรรค์และโลกต่างๆ กับมัน มันก็จะตอบแทนเขา

ครั้งนี้ หยกนี่สูบแก่นสวรรค์และโลกกับแก่นดินธาตุไฟกับมัน ไม่รู้ว่ามันจะตอบแทนอะไรตน

วิ้ง!

ขณะที่ลู่เสี้ยงหยางใช้ความคิด แสงสีขาวแผ่ออกมาจากหยกกะทันหัน แสงสีขาวมีความว่องไว เพียงแค่พริบตา ก็เดินทางมาถึงหัวของตน

ลู่เสี้ยงหยางรูม่านตาขยาย ต้องการต่อต้านแสงสีขาวด้วยสัญชาตญาณ แต่แสงสีข่าวนี่เกินพลังความสามารถของเขาที่จะต่อต้านได้ ทำให้เขาไม่สามารถต่อต้านใดๆ ได้เลย พลันมุดเข้าไปในหัวของเขา

“ไม่ได้การ แย่แล้ว” ลู่เสี้ยงหยางตะโกนเสียงดัง

ในเวลาเดียวกัน ข้อความที่หนาแน่นระเบิดขึ้นในหัว ความรู้สึกเจ็บจี๊ดแล่นเข้าสู่หัวสมองเป็นระลอกใหญ่

“โอ๊ย” แม้ว่าลู่เสี้ยงหยางจะสมรรถภาพดีสักเพียงใด ในตอนนี้เขาก็อดไม่ได้ที่จะตะโกนร้องออกมาอย่างสุดเสียง มือทั้งสองข้างกุมขมับแน่น หัวสมองเสมือนกับกำลังระเบิดออก

ดีที่ภาพในหัว

ดีที่ระยะเวลาของฉากในหัวไม่นานมากนัก

หลังจากนั้น ความเจ็บปวดในหัวของลู่เสี้ยงหยางหายไป และในตอนนี้เอง ลู่เสี้ยงหยางรู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงในหัว ทันใดนั้นเขาอ้าปากทำตัวตกใจและร่างของเขาก็แข็งเหมือนหิน ได้เกิดสิ่งน่าแปลกใจ

“นี่มัน…..นี่มัน…..นี่มัน…..มีเรื่องแบบนี้ด้วยหรือ” ลู่เสี้ยงหยางตกอกตกใจ เขารู้สึกเหมือนว่าประตูบานใหญ่ค่อยๆ ถูกเปิดออก