หนุ่มเศรษฐีลึกลับ 436 เศรษฐีใช้ย่ำเล่น

บทที่ 436 เศรษฐีใช้ย่ำเล่น

ทุกคนต่างหันขวับทันที ตามน้ำเสียงของลู่เสี้ยงหยาง

ให้ตาย! ไอ้หมอนี่หงอยไปแล้วไม่ใช่หรือไง?!

ทำไมถึงได้เกิดคลั่งขึ้นมาได้?

“เอ๋! นี่มัน…..” เสว่เฟยเส่จับจ้องลู่เสี้ยงหยางด้วยความอึ้ง ดวงตากลมโตเบิกโต ริมฝีปากอมชมพูอ้ากว้าง จนแทบยัดลูกพลัมเข้าไปได้ทั้งลูก

ด้วยความตกใจสุดขีด หากลู่เสี้ยงหยางมีเงิน1.5พันล้านจริงๆ และประมูลเมล็ดภูเขาไฟมาได้ ถ้าอย่างนั้นการคาดเดาของเขาก็เป็นเรื่องจริง ลู่เสี้ยงหยางไม่ได้เป็นเพียงเขยแต่งเข้าง่ายๆ แน่

“ให้ตายเถอะ ไอ้งั่ง” หยางฮุยหวงดีดลุกขึ้นจากเก้าอี้ จับจ้องลู่เสี้ยงหยางอย่างตะลึง สวรรค์ยังมีความยุติธรรมอยู่ไหม? แค่เขยแต่งเข้า มันกล้าปากดีถึงเพียงนี้เชียว

มู่หรงข่ายหน้าบึ้งขึ้นมาอย่างไม่พอใจ เขาคิดว่าเขาจะได้เมล็ดภูเขาไฟมาในครอบครองในราคา1.1พันล้าน เพื่อมอบให้แก่อาจารย์เป็นของขวัญ แต่ไม่คิดเลย ว่าจะเกิดเหตุไม่คาดฝันขึ้นกลางคัน

ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกว่าเป็นไปไม่ได้

ชายหนุ่มไม่พอใจ ก่อนที่จะหันไปเอ่ยกับลู่เสี้ยงหยางเสียงเรียบ “นี่แก อย่าเก่งแต่ปาก แกคิดว่า1.5พันล้านเป็นเหมือนผักปลาในตลาดหรือไง? เขยแต่งเข้าที่ไร้ประโยชน์อย่างแก จะมีเงินเยอะแยะถึงขนาดนั้นได้ยังไง?”

ลู่เสี้ยงหยางส่ายหน้า ตอกกลับด้วยสีหน้านิ่งเฉย “คุณไม่ต้องสนใจว่าผมจะมีเงินหรือไม่ แกกล้าตามหรือเปล่า หากไม่กล้า ก็อย่าพูดปาก ไสหัวไปอีกทางซะ จะได้ไม่ต้องขายขี้หน้าเหมือนกับใครบางคน”

ขณะแดกดันมู่หรงข่าย ในเวลาเดียวกันก็แดกดันหยางฮุยหวงไปด้วย

“บัดซบ! ไอ้บ้านี่” หยางฮุยหวงโกรธจนกัดฟันกรอด อยากจะรู้จริงๆ ว่าไอ้ลู่เสี้ยงหยาง ว่าวันนี้จะแสร้งอยู่ได้อีกนานแค่ไหน มู่หรงข่ายจะกลัวไอ้เศษเดนได้อย่างไร?

มู่หรงข่ายสีหน้าเย็นชา เขาเป็นคุณชายที่ไม่มีใครกล้าขัดขืน ในฮ่องกง ไม่คิดเลยว่าเพิ่งมาที่แผ่นดินใหญ่ก็ถูกไอ้เขยแต่งเข้าท้าทายเสียได้

“ดี ดีมาก ไอ้กระจอก แกข้ามเส้นฉันแล้ว วันนี้หากใครที่มันไม่ตามต่อ คนนั้นเป็นไอ้กระจอก” มู่หรงข่ายหัวเราะอย่างได้ใจ ก่อนที่จะตะโกนขึ้น “1.6พันล้าน”

ซู๊ด!

เมื่อลั่นประโยค หลายคนตัวเย็นวาบ ให้ตาย นี่สิถึงจะเป็นคุณชายที่มั่งคั่งอย่างแท้จริง ถึงได้กล้าเรียกทีละร้อยล้านในคราวเดียว

หยางฮุยหวงแทรกขึ้นอย่างไม่รู้ความ “ลู่เสี้ยงหยาง ถ้าอย่างนั้นนายจะเรียก1.6พันล้านกับอีก100ไหมล่ะ”

“ฮ่าฮ่าฮ่า” ทุกคนต่างหัวเราะกับประโยคที่ลั่นออกมา พร้อมจับจ้องลู่เสี้ยงหยางอย่างนึกสนุก

ก่อนหน้านี้ เมื่อรู้ว่าลู่เสี้ยงหยางเป็นเขยแต่งเข้า พวกเขาต่างก็ดูหมิ่นลู่เสี้ยงหยาง

แต่หลังจากนั้น เมื่อเห็นลู่เสี้ยงหยางที่เป็นเพียงเขยแต่งเข้าแต่กลับควักเงินตั้งมากมายออกมาโอ้อวด พวกเขาก็ต่างนึกอิจฉาไปตามๆ กัน

ให้ตาย อาชีพเขยแต่งเข้านี่มันหาเงินง่ายกว่านักธุรกิจอย่างพวกเขาเสียอีก

เพราะงั้นตอนนี้พวกเขาต่างก็อยากเห็นลู่เสี้ยงหยางหน้าแหก ถูกเหยียบย่ำอยู่ใต้ฝ่าเท้า

“ไอ้โง่” ลู่เสี้ยงหยางตอบกลับหยางฮุยหวงเสียงเรียบ ก่อนที่จะตกโกนขึ้น

“2พันล้าน”

ควับ!

จบคำ คนรอบข้างต่างอ้าปากค้างอย่างตะลึง

ให้ตายสิ ไอ้หมอนี่เริ่มลอยแล้วสินะ คนอื่นเขาเรียกแค่ร้อยล้าน แต่เขากลับเรียก4ร้อยล้านในคราวเดียว

“บัดซบ” หยางฮุนหวงหนังตากระตุกอย่างบ้าคลั่ง จนแทบจะควักลูกกะตาออกมา ลู่เสี้ยงหยางจะอวดดีเกินไปแล้ว แต่อย่างน้อยเขาก็หาข้ออ้างปลอบใจตัวเองขึ้นมาได้บ้าง

ดูเหมือนว่าลู่เสี้ยงหยางไม่ได้กดทับให้เขาจมดินแค่คนเดียว เมื่อตอนที่แย่งชิงกับเขา เมื่อขณะที่แย่งชิงกับมู่หรงข่าย ก็เหยียบให้เขาจมดินด้วยเช่นเดียวกัน

“เอ่อ…..ลู่เสี้ยงหยาง นายไม่ได้ล้อเล่นใช่ไหม หรือว่าวันนี้กินยาผิดมาก่อนออกจากบ้าน?” เสว่เฟยเส่หันไปเอ่ยกับลู่เสี้ยงหยาง ด้วยความไม่แน่ใจ ลู่เสี้ยงหยางพอมีความสามารถอยู่บ้าง แต่2พันล้าน ไม่ใช่ว่าเธอจะหามาได้ง่ายๆ

หากแต่ลู่เสี้ยงหยางยังคงรอยยิ้มเอาไว้อยู่อย่างนั้น พลันจับจ้องมู่หรงข่ายอย่างท้าทาย

มู่หรงข่ายสีหน้าโมโห หันไปเอ่ยกับลู่เสี้ยงหยาง “ไอ้กระจอก ฉันสงสัยว่าในตัวแกตอนนี้ไม่มีเงิน แต่แสร้งทำเป็นเรียกราคา”

เขามั่นใจว่าในตัวลู่เสี้ยงหยางไม่มีเงิน แต่แกล้งอัพราคาของเขาเท่านั้น เพื่อที่จะกลั่นแกล้งเขา

ลู่เสี้ยงหยางหัวเราะออกมา “แกไม่ต้องสนใจว่าในตัวฉันมีเงินหรือไม่ แค่เรียกราคาก็พอแล้ว ฮ่าฮ่า เมื่อกี้ไม่รู้ว่าไอ้โง่คนไหนได้ประกาศเอาไว้ ว่าใครไม่ตามคนนั้นเป็นไอ้กระจอก”

เมื่อได้ยินประโยค สีหน้าของเขาดูไม่ได้มากกว่าเก่า ตอนนี้เขาไขว้เขวไม่แน่ใจ ว่าในตัวลู่เสี้ยงหยางมีเงินหรือไม่ หากมีเงินจริงๆ ก็ช่างปะไร ตนไม่แคร์อยู่แล้ว แต่ถ้าหากไม่มีเงินละก็ ตนก็จะกลายเป็นผู้โชคร้ายคนนั้น

แต่จะให้เขายอมแพ้ง่ายๆ เป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว จึงกัดฟันสู้ตะโกนเสียงดัง “2.1พันล้าน”

ลู่เสี้ยงหยางตามมาติดๆ โดยไม่คิด “2.5พันล้าน”

บัดซบ!

มู่หรงข่ายเริ่มไร้ความมั่นใจ ตอนนี้ในตัวเขามีเพียง2.2พันล้านเท่านั้น ไม่กล้าตามต่อจริงๆ เขาไม่แน่ใจ ว่าลู่เสี้ยงหยางเป็นเขยแต่งเข้าที่หน้าด้านไร้ศีลธรรมหรือไม่

หากลู่เสี้ยงหยางกลั่นแกล้งเขา ให้เขากลายเป็นผู้โชคร้ายคนนั้น หากตนไม่มีเงินจ่าย ก็จะขายขี้หน้ามากกว่าตอนนี้หลายเท่าตัว

เมื่อนึกขึ้นได้ มู่หรงข่ายหันไปทางโจวต้าวหย่วน เพื่อขอความเห็นจากเขา

โจวต้าวหย่วนย่นคิ้วลงเล็กน้อย ในตัวลู่เสี้ยงหยาง เขากลับไม่รู้สึกคลื่นอารมณ์ความรู้สึกใดๆ ของเขาเลยตั้งแต่ตน เพราะงั้น เขาจึงไม่สามารถคาดเดาได้ว่าลู่เสี้ยงหยางคิดอะไรอยู่กันแน่

“ฉันเอง” ที่สุดโจวต้าวหย่วนเอ่ยเสียงเรียบ เตรียมออกโรงด้วยตนเอง

มู่หรงข่ายพยักหน้ารับ

ในที่สุดอาจารย์ของเขาก็ออกโรงเสียที คอยดูว่าลู่เสี้ยงหยางถูกเหยียบจนเละนั้น ไม่ใช่เรื่องยากอีกต่อไป

“3พันล้าน” เป็นไปตามคาด โจวต้าวหย่วนออกตัวอย่างยิ่งใหญ่ เพียงแค่ครั้งแรกก็เรียกไป5พันล้าน

ควับ!

ภายในงานประมูลดุเดือด ดูเหมือนว่าเขยแต่งเข้าอย่างลู่เสี้ยงหยางจะพอมีความสามารถอยู่บ้าง ถึงได้บีบปรมาจารย์โจวออกโรงด้วยตนเอง

ชั่วพริบตา สายตาของทุกคนตกไปอยู่ที่ลู่เสี้ยงหยาง เพื่อรอดูว่าจรจัดอย่างเขาจะรับมือปรมาจารย์โจวได้หรือไม่

หยางฮุยหวงหัวเราะเสียงดังอย่างชอบใจ พลันหันไปเอ่ยกับลู่เสี้ยงหยาง “นี่แก ปรมาจารย์โจวออกโรงด้วยตัวเอง แกยังไม่รีบคุกเข่าขอร้องเขาอีกหรือ ไม่เช่นนั้นอีกประเดี๋ยวแม้แต่กางเกงชั้นในก็คงไม่เหลือ” ปรมาจารย์โจวออกโรงด้วยตนเอง แกคงไม่มีแม้แต่ที่ฝังศพตัวเองด้วยซ้ำไป

“ฮ่าฮ่าฮ่า” ทุกคนต่างหัวเราะออกมา

เหล่าเศรษฐีที่เยินยอปรมาจารย์โจวก่อนหน้านี้ ต่างก็เอ่ยขึ้นตามๆ กัน

“ไอ้หนู แกนี่ไม่เจียมตัวเองเสียเลย ยังไม่คุกเข่ายอมรับผิดอีกหรือ”

“ให้ตาย ก็แค่คนไร้ประโยชน์ที่เกาะเมียกิน ไปเอาความกล้าในการขัดข้อกับปรมาจารย์โจวมาจากไหน ไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อไปแล้วสินะ”

“ไอ้หนู เราจะบอกไปให้ด้วยความอาลัย ในอนาคต ปินเหอจะไม่มีที่สำหรับคนเกาะเมียกินอย่างแกอีกต่อไป”

…..

ในเวลาอันสั้นทุกเสียงต่างโจมตีไปที่ลู่เสี้ยงหยาง

ลู่เสี้ยงหยางไม่สนใจคำพูดเหล่านั้น พลันเอ่ยเสียงเรียก “5พันล้าน”

ความจริง เขาไม่ต้องการที่จะเปลืองน้ำลายค่อยๆ เล่นกับโจวต้าวหย่วนไปเรื่อยๆ เมล็ดภูเขาไฟนี่ ต้องเป็นของล้ำค่าอย่างแน่นอน หากประมูลมาได้ในราคา5พันล้าน ต้องเป็นกำไรแน่นอน

และค่าประมูลทั้งหมดในคืนนี้ทางสโมสรจะเป็นผู้รับผิดชอบ ลู่เสี้ยงหยางไม่เสียดายแม้แต่น้อย สโมสรเองก็ทำเงินเป็นกอบเป็นกำ มีรายได้ต่อปีอยู่ในหลักหมื่นล้านอย่างสบายๆ

การที่ลู่เสี้ยงหยางช่วยเหลือตระกูลหยางในคราวนี้ ให้สโมสรจ่ายไปหลายพันล้าน ก็ถือว่าเป็นกำไรของตระกูลหยางอยู่ดี

และในตอนนี้ ทุกคนในที่นี้ต่างตัวแข็งเป็นหิน เมื่อลู่เสี้ยงหยางตะโกนตัวเลขออกไป