หนุ่มเศรษฐีลึกลับ 432 ไม่คู่ควรที่จะเป็นคู่ต่อสู้ของฉัน

บทที่ 432 ไม่คู่ควรที่จะเป็นคู่ต่อสู้ของฉัน

คำของมู่หรงข่าย สายตาของโจวต้าวหย่วนตกไปอยู่ที่ลู่เสี้ยงหยาง เพียงแค่กวาดสายตามองหัวจรดเท้า ไม่ชายตามองชายหนุ่มไปจากกว่านั้น

ทีแรก เขาคิดว่าคนที่ทำให้เรื่องดีๆ ของเขาต้องพังพินาศจะเป็นคนมีความสามารถเสียอีก แต่ไม่คิดเลย ว่าจะเป็นแค่พวกข้างถนน คนธรรมดาที่ไม่มีอะไรเลย สถานะตำแหน่งอย่างเขา ไม่จำเป็นที่จะต้องเสียเวลากับคนชั้นต่ำแบบนั้น

เปรียบเสมือนกับ มนุษย์ที่ไม่จำเป็นต้องเสียเวลากับมดตัวหนึ่ง หากทำให้เสียอารมณ์ขึ้นมา ก็แค่ย่ำให้ตาย

สำหรับโจวต้าวหย่วน ลู่เสี้ยงหยางไม่มีสิทธิ์แม้แต่คุยกับเขาด้วยซ้ำไป ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการเป็นคู่ต่อสู้ของเขา

นี่จึงเป็นสาเหตุที่เขามองข้ามลู่เสี้ยงหยาง

ชายวัยกลางคนขยับฝีเท้า มุ่งไปข้างหน้าต่อ

มู่หรงข่ายคลึงตาใส่ลู่เสี้ยงหยางอย่างดุกร้าว พร้อมเอ่ยอย่างไม่เป็นมิตร “ฉันรับรอง หลังจากพรุ่งนี้ แกจะไม่สามารถอยู่ในเมืองนี้ได้อีกต่อไป”

ลู่เสี้ยงหยางหัวเราะอย่างไม่สะทก ไม่ตอบโต้ใดๆ เขาได้ยินคำนี้ในเมืองปินเหอจนนับไม่ถ้วน แต่เขาก็ยังอยู่ที่นี่จนถึงตอนนี้

หากแต่สำหรับมูหลงข่าย ลู่เสี้ยงหยางคงหวาดหวั่น เมื่อเห็นอาจารย์ของตน จนไม่กล้าพูดอะไรออกมาสักแอะ หลังจากที่ทำหน้าเหยียดลู่เสี้ยงหยาง ไม่พูดอะไรอีก พลางเดินตามโจวต้าวหย่วนเข้าไปในงานประมูล

ส่วนเหล่าคนที่อยู่ข้างกายโจวต้าวหย่วน ต่างก็เป็นผู้มีฐานะตำแหน่งของเมืองปินเหอทั้งนั้น พวกเขารู้จักชื่อเสียงเรียงนามของโจวต้าวหย่วนเป็นอย่างดี เพราะงั้นวันนี้ถึงได้รีบเข้าไปเอาอกเอาใจ เพื่อที่จะขอยันต์ฮวงจุ้ยจากโจวต้าวหย่วน

“ฮ่าฮ่า ปรมาจารย์โจว แต่ก่อนเคยได้ยินว่าท่านน่าเกรงขามวันนี้มีโอกาสได้เจอด้วยตัวเอง เป็นแบบนั้นจริงๆ ครับ แถมตัวจริงกล้าหาญปราชเปรื่องกว่าที่เขาว่าอีกนะครับเนี่ย”

“ใช่ครับ ปรมาจารย์โจว วันนี้ได้พบตัวจริงของท่าน จ่อให้อายุสั้นลงสักหน่อยเราก็ยอม”

“ฮ่าฮ่า ปรมาจารย์โจว หากท่านไม่รังเกียจ ต่อแต่นี้เรายอมติดตามท่าน”

ชั่วพริบตา เหล่าผู้มั่งมีต่างก็เยินยอโจวต้าวหย่วนกันถ้วนหน้า

โจวต้าวหย่วนเก็บกลั้นความดีใจสุดฤทธิ์ เอ่ยอย่างราบเรียบ “หลังจบงานประมูล พวกคุณทุกท่านไปหาศิษย์ของผมมู่หรงข่าย ไปรับยันต์ฮวงจุ้ยจากเขาได้เลย”

ประโยคที่ลั่นออกไป เหล่าเศรษฐีที่ล้อมรอบโจวต้าวหย่วน ดีใจจนถึงขีดสุด ต่างสรรเสริญเยินยอไม่หยุด

ยันต์ฮวงจุ้ยของโจวต้าวหย่วนมีมูลค่ามากในเกาะฮ่องกง ยันต์ของโจวต้าวหย่วน ราคาขายออกต่ำที่สุดอยู่ที่ใบละสองล้านกว่า แถมยังมีจำนวนไม่มากในตลาด

ตามคำบอกเล่า หากได้ยันต์ฮวงจุ้ยมาไว้ในครอบครอง โชคลาภจะดีขึ้นหลายเท่า

พวกเขาต่างก็ทำธุรกิจใหญ่โต โชคลาภเป็นเรื่องสำคัญ

หากโชคลาภสามารถดีขึ้นได้หลายเท่า ความมั่งคั่งที่พวกเขาจะได้รับ ก็จะมากขึ้นไปด้วยหลายเท่าเช่นเดียวกัน

เพราะงั้นสำหรับพวกเขาแล้ว โจวต้าวหย่วนไม่สามารถใช้เงินทองในการวัดค่าได้เลย

ในเวลานี้ ลู่เสี้ยงหยางที่อยู่อีกด้าน เสว่เฟยเส่ที่เงียบมาโดยตลอดปริปากขึ้น “ปรมาจารย์โจวคนนี้มีชื่อเสียงโด่งดังที่เกาะฮ่องกง ฉันเคยดูบทสัมภาษณ์ของเขาอยู่บ้าง เหมือนว่าเขามีความสามารถมากจริงๆ”

“อืม งั้นเหรอ? คุณลองบอกผมหน่อยสิ ว่าเขามีความสามารถอะไรบ้าง?” ลู่เสี้ยงหยางเอ่ยถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น

นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้พบกับปรมาจารย์ฮวงจุ้ยตัวเป็นๆ ในชีวิต จึงเกิดความอยากรู้อยากเห็นอยู่บ้าง

เสว่เฟยเส่เอ่ยอย่างนิ่งเฉย “ปรมาจารย์โจวคนนี้ไม่เพียงแต่มีความสามารถด้านฮวงจุ้ย แถมยังมีความรู้ทางด้านปากว้า และดูดวง เมื่อสองปีก่อน ที่เกาะฮ่องกงมีดาราหญิงสองคนที่มีชื่อเสียงมาก เคยให้ปรมาจารย์โจวดูดวงให้ ตอนนั้นปรมาจารย์โจวยืนยันว่า พวกเธอทั้งคู่ในอนาคตจะมีข่าวฉาว จึงแนะนำให้เธอไปที่แผ่นดินใหญ่แทน ตอนนั้นดาราสาวทั้งสองคนนั้นไม่เชื่อ ก็เลยไม่ได้ฟังคำแนะนำของเขา อยู่ที่เกาะฮ่องกงต่อ ผลลัพธ์เป็นยังไงรู้ไหม เพียงแค่สองเดือน ดาราสาวทั้งสองคนก็ถูกเปิดโปงว่าเล่นชู้”

ตั้งแต่นั้นมาชื่อเสียงของปรมาจารย์โจวในเกาะฮ่องกง ราวกับสายตาที่เสียดแก้วหู

และเรื่องเมื่อเดือนก่อน ปรมาจารย์โจวได้ทำนายเอาไว้ ว่าเศรษฐีคนหนึ่งในเกาะฮ่องกงจะมีเคราะห์เลือดตกยางออก ผ่านไปแค่เพียงสัปดาห์ เศรษฐีคนนั้นก็เกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์เสียชีวิต

เรื่องราวเหล่านี้รวมกัน ทำให้ปรมาจารย์โจวเป็นนักทำนายที่โด่งดังที่สุด

เมื่อได้ยินเรื่องราวเหล่านี้ ลู่เสี้ยงหยางหรี่ตาลงอย่างพิจารณา ดูเหมือนว่านายโจวอะไรนี่จะมีความสามารถอยู่บ้าง ไม่แปลกที่กล้าโอ้อวดหยิ่งผยองในแผ่นดินใหญ่

ลู่เสี้ยงหยางและเสว่เฟยเส่เดินเข้าไปในงานประมูลพอดี ขณะสนทนาไปด้วย

ในงานประมูลคึกคักเสมอ โดยเฉพาะคืนนี้ที่คนเยอะกว่าวันไหนๆ คนเหล่านี้มาเพื่อเป็นสักขีพยานในความรุ่งโรจน์ของปรมาจารย์โจว

หลายวันมานี้ ข่าวที่โจวต้าวหย่วนได้เดินทางมาที่ปินเหอแพร่สะพัดไปทั่ว แถมยังมีคนมากมายใส่สีตีไข่จนเกินความเป็นจริง บอกว่าเขาเป็นครึ่งคนครึ่งเทพ เพราะงั้นคนมากมายจึงเกิดความประหลาดใจ จึงมาเพื่อดูรูปลักษณ์ของโจวต้าวหย่วนอย่างไร ถึงได้เป็นครึ่งคนครึ่งเทพได้

ลู่เสี้ยงหยางและเสว่เฟยเส่นั่งลงกับเก้าอี้ ตามหมายเลขบนบัตร รอเปิดการประมูลอย่างเงียบเชียบ

ไม่นาน หญิงสาวที่อยู่ในชุดกี่เพ้าเซ็กซี่เดินขึ้นไปบนเวที กล่าวเปิดงานไม่กี่ประโยค ก่อนที่งานประมูลจะเริ่มขึ้น

ของชิ้นแรกในงานประมูลคือชามลายดอก ในราชวงศ์ซ่ง เป็นของในราชวัง งานละเอียดไร้ที่ติ สีของดอกไม้เองก็สวยงามอย่างมาก ท้ายที่สุดถูกคุณลุงคนหนึ่งประมูลไปในราคา3ล้าน

ของชิ้นที่สองในงานประมูลคือจานหยก ท้ายที่สุดคุณป้าคนหนึ่งประมูลไปในราคาหนึ่งล้าน

สิ่งของเหล่านี้ เป็นของการเก็บสะสมเท่านั้น ไม่ได้มีมูลค่าทางด้านโบราณวัตถุ ลู่เสี้ยงหยางจึงไม่สนใจ

กระทั่งต่อมา เมื่อหญิงสาวในชุดกี่เพ้าเปิดการประมูลไข่มุกราตรี ในที่สุดสายตาของลู่เสี้ยงหยางก็เป็นประกายขึ้นมา

ไข่มุกราตรี มีส่วนประกอบหนึ่ง ที่ใช้เป็นส่วนผสมของการกลั่นยาทะลุแดน

เพราะงั้นเมื่อหญิงสาวชุดกี่เพ้าเปิดการประมูลที่ราคา5แสน ลู่เสี้ยงหยางตามทันที

“หนึ่งล้าน” ลู่เสี้ยงหยางชูป้ายขึ้น

ควับ!

ทันใดนั้น ทุกคนต่างจับจ้องไปที่ลู่เสี้ยงหยางเป็นตาเดียว ให้ตาย ไอ้หมอนี่บ้าไปแล้วแน่ๆ ไข่มุกราตรีนี้ราคาสูงที่สุดก็แค่หาถึงเจ็ดแสน แค่เขาจ่ายหนึ่งล้าน ดูเหมือนว่าจะเป็นไอ้งั่งที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรเลย

ตอนนี้ ยังไม่มีใครที่คิดจะสู้ราคากับลู่เสี้ยงหยาง

หญิงสาวในชุดกี่เพ้าเผยรอยยิ้มกว้าง ขายไข่มุกราตรีในราคาหนึ่งล้าน ได้กำไรอยู่ไม่น้อย แค่เปอร์เซ็นต์ เธอก็คงจะได้ไปหลายแสน

“ขอแสดงความยินดีกับคุณผู้ชายท่านนี้ด้วย ราคาหนึ่งล้าน ยังมีใครที่จะให้ราคาสูงไปกว่านี้ ในการซื้อไข่มุกราตรีไปในครอบครองไหม” หญิงสาวในชุดกี่เพ้าเอ่ยถามขึ้น

ไร้การตอบรับใดๆ

ฮ่าฮ่า ไข่มุกราตรี ทั้งวัสดุและสีต่างก็ไม่ถือว่าเป็นชั้นเลิศ เกินเจ็ดแสนก็ถือว่าขาดทุนแล้ว ไอ้งั่งเท่านั้นที่จะซื้อ

เมื่อเห็นสถานการณ์ตรงหน้า หญิงสาวในชุดกี่เพ้าประกาศ “หนึ่งล้านครั้งที่หนึ่ง หนึ่งล้านครั้งที่สอง หนึ่งล้านครั้งที่…..”

หากแต่คำสุดท้ายไม่ทันหลุดปาก ทันใดนั้นน้ำเสียงอันแปลกประหลาดของชายหนุ่มคนหนึ่งดังขึ้น

“หนึ่งล้านห้าแสน”

เจ้าของเสียง คือหยางฮุยหวง