หนุ่มเศรษฐีลึกลับ 429 ปรมาจารย์โจวเกาะกั่งเต่า

บทที่ 429 ปรมาจารย์โจวเกาะกั่งเต่า

ชายหนุ่มคนนี้หน้าตาหล่อ และแต่งตัวดี มีกลิ่นอายสูงส่งออกมาจากร่างกายของเขา ดูก็รู้ว่าเป็นคนที่มีสายเลือดสูงส่ง

ข้างๆเขายังมีกลุ่มซึ่งลูกคนรวยตามหลังอยู่ พวกลูกคนรวยเหล่านี้ลูกหลานคนรวยของปินเหอทั้งหมด

หยางเก๋อเก๋อขมวดคิ้ว มองไปที่ชายหนุ่มรูปหล่อและถามว่า "คุณคือ?"

ไม่จำเป็นต้องให้เขาแนะนำตัวเอง ลูกคนรวยที่อยู่ข้างหลังเขาก็พูดขึ้น:"หัวหน้าหยาง คุณชายคนนี้มาจากเกาะกั่งเต่า คือลูกศิษย์ที่สอนมากับมือของปรมาจารย์โจวที่เป็นปรมาจารย์ฮวงจุ้ย มู่หรงข่ายคุณชายมู่หรงข่าย"

หยางเก๋อเก๋อตกตะลึง แน่นอนว่าเขาเคยได้ยินชื่อของปรมาจารย์โจวจากเกาะกั่งเต่า ปรมาจารย์ฮวงจุ้ยจากเกาะกั่งเต่าค่อนข้างเข้มข้นในบรรดาปรมาจารย์ฮวงจุ้ยทั้งหลาย ปรมาจารย์โจวติดอันดับต้นๆ

พูดแบบไม่เวอร์ ปรมาจารย์โจวเจริญรุ่งเรืองดุจดั่งพระอาทิตย์กลางท้องฟ้า เป็นแขกรับเชิญของบุคคลสำคัญมากมาย

แม้แต่ในประเทศ ชื่อของปรมาจารย์โจวก็ดังมาก มีคนรวยหลายคนใช้เงินเป็นจำนวนมาก เพื่อขอให้ปรมาจารย์โจวไปดูฮวงจุ้ย แต่ก็เชิญไม่ได้

เห็นแก่ปรมาจารย์โจว หยางเก๋อเก๋อก็ปฏิบัติต่อลูกศิษย์ที่สอนมากับมือของปรมาจารน์โจวอย่างเคารพ พูดอย่างเกรงใจกับเขาว่า:"คุณชายมู่หรงข่ายมาเยี่ยมบ้าน รู้สึกเป็นเกียรติมาก ไม่ทราบว่าคุณชายมู่หรงข่ายมีธุระอะไรรึเปล่า?"

มู่หรงข่ายยิ้มพูดว่า:"ผมได้ยินมาว่า ช่วงนี้บ้านของหัวหน้าหยางไม่ค่อยราบรื่น เลยจะมาดูให้ แต่บังเอิญ ได้ยินเด็กน้อยพูดโอ้อวด"

ได้ยินคำนี้ หนางเก๋อเก๋อก็ขมวดคิ้ว บนโลกนี้ไม่มีอะไรที่ได้มาฟรีๆ คนดังอย่างปรมาจารย์โจว ให้ลูกศิษย์ที่สอนมากับมือมาดูฮวงจุ้ยให้ตนเอง ต้องมีแผนอื่นแน่นอน

อันที่จริง หยางเก๋อเก๋อทายถูก เมื่อไม่นานมานี้ปรมาจารย์โจวได้เปลี่ยนเป้าหมายมาในประเทศ ต้องการสร้างดินแดนของตัวเองในประเทศ ในปินเหอก็มีแค่เขาที่พัฒนาในประเทศเป็นที่แรก

ในเมื่อต้องการพัฒนา และสร้างดินแดนของตัวเอง งั้นก็ต้องมีผู้ติดตาม หยางเก๋อเก๋อควบคุมสมาคมการประมูลในปินหอ มีอิทธิพลมากทีเดียว ดังนั้นปรมาจารย์จึงสนใจ และต้องให้เขาเป็นผู้ติดตาม

ตอนนี้ลูกคนรวยที่อยู่กับมู่หรงข่าย ได้อาศัยไปที่ปรมาจารย์โจว แล้วยอมเป็นสุนัขรับใช้ด้วยความเต็มใจของปรมาจารย์โจว

ลู่เสี้ยงหยางยิ่นนิ่งๆ ไม่พูด อยากรู้ว่าไอ้กากอย่างมู่หรงข่ายจะทำอะไรได้?

ทันใดนั้น มู่หรงข่ายพูดด้วยความหยิ่งผยอง:"คิดว่าหัวหน้าหยางคงเคยได้ยินชื่อของท่านอาจารย์ ในประเทศมีคนรวยมากมายเชิญท่านอาจารย์ไปดูฮวงจุ้ย ท่านอาจารย์ก็ปฏิเสธ แต่ท่านอาจารย์ชื่นชอบหัวหน้าหยางมาก นี่เป็นข้อยกเว้น ท่านอาจารย์ให้ผมมาดูฮวงจุ้ยให้หัวหน้าหยาง ไม่รับค่าตอบแทนใดๆ ให้เป็นความจริงใจเล็กน้อยที่ท่านอาจารย์ต้องการเป็นเพื่อนกับหัวหน้าหยาง"

ประโยคนี้พูดออกมาอย่างชัดเจน ถ้าวันนี้มู่หรงข่ายช่วยหยางเก๋อเก๋อดูฮวงจุ้ย แล้วแก้ปัญหาของบ้านเขาได้ ถ้างั้นอนาคตหยางเก๋อเก๋อก็ต้องอยู่ฝั่งเดียวกับปรมาจารย์โจว

หยางเก๋อเก๋อลำบากใจเล็กน้อย วันนี้เขาเชิญปรมาจารย์อย่างลู่เสี้ยงหยางมาแล้ว

ถ้าตอนนี้ตอบตกลงมู่หรงข่ายอีก ก็คงจะเป็นการทำผิดกับลู่เสี้ยงหยาง

แต่ถ้าวันนี้ไม่ตอบตกลงมู่หรงข่าย ก็ทำผิดกับปรมาจารย์โจว

ยังไงวันนี้ไม่ว่าเขาจะตัดสินใจแบบไหน ก็ต้องทำผิดกับอีกคน

แต่หยางเก๋อเก๋อทำงานในสมาคมการประมูลมาหลายปี ปลิ้นปล้อนมากแล้ว ยิ้มแล้วพูดว่า:"ปรมาจารย์โจวมีน้ำใจนี้ ผมรู้สึกขอบคุณมาก ผมก็เต็มใจที่จะเป็นเพื่อนกับปรมาจารย์โจว แต่ว่าเรื่องดูฮวงจุ้ยนี้ ก่อนหน้านี้ผมเชิญอาจารย์ลู่ไปแล้ว ตามที่ว่าคน ไม่มีเรื่องอะไรก็ต้องมีการมาก่อนมาหลัง ตอนนี้อาจารย์ลู่คนนี้ไปถึงครึ่งแล้ว หรือว่าให้เขาทำไสยศาสตร์ให้จบก่อนค่อยว่ากัน"

คำพูดนี้มีเหตุผล มู่หรงข่ายไม่สามารถตอบโต้ได้เลย

แต่ถึงอย่างนั้น เขาไม่ชอบใจลู่เสี้ยงหยางอย่างมาก ร้องฮึ แล้วพูดว่า:"หัวหน้าหยาง คิดว่าคุณน่าจะถูกหลอกแล้วล่ะ คนแบบนี้ยังกล้าเรียกว่าปรมาจารย์ เป็นการดูถูกคำว่าปรมาจารย์มากจริงๆ"

เขาเพิ่งพูดจบ ผู้ติดตามคนหนึ่งที่อยู่ข้างเขาก็จำลู่เสี้ยงหยางได้ หัวเราะจนหงายหลัง แล้วพูดว่า:"โอ้ย เชี่ย นี่มันลูกเขยเข้าบ้านของตระกูลเย่ไม่ใช่เหรอ?ทำไมเผลอแป๊ปเดียวก็เป็นปรมาจารย์ฮวงจุ้ยได้ล่ะ ฮ่าฮ่าฮ่า ตลกจริงๆ"

อะไรน่ะ? ลูกเขยเข้าบ้าน?

มู่หรงข่ายก็งงสักแป๊ป จากนั้นก็หัวเราะดังๆออกมา มองหยางเก๋อเก๋อแล้วพูดว่า:"หัวหน้าหยาง ในประเทศพวกคุณไม่มีใครแล้วเหรอ?ถึงได้เอาลูกเขยเข้าบ้านมาดูฮวงจุ้ย"

หนางเก๋อเก็อรู้สึกหดหู่ เขาเคยสืบพื้นหลังของลู่เสี้ยงหยาง

รู้ว่าลู่เสี้ยงหยางเป็นลูกเขยเข้าบ้าน เขาก็ตกใจเล็กน้อย

นึกไม่ออกเลยจริงๆ ว่าคนที่มีความสามารถอย่างลู่เสี้ยงหยาง ทำไมถึงได้ไปเป็นลูกเขยเข้าบ้าน

ทันใดนั้น พวกผู้ติดตามของมู่หรงข่ายก็หัวเราะเยาะเย้ย

"ฮ่าฮ่า คาดว่าไอ้ขยะนี้อยู่ในตระกูลเย่ไม่ได้แล้ว ช่วงนี้เมียให้ค่าขนมน้อย เลยออกมาทำงานชั่วคราว แกล้งเป็นคนหลอกลวง ไปเป็นปรมาจารย์ฮวงจุ้ย"

"เยสแม่ง นี่เขาดูฮวงจุ้ยให้ตัวเองสินะ ถึงได้เป็นลูกเขยเข้าบ้าน ฮ่าฮ่าฮ่า"

"ฮิฮิ เป็นปรมาจารย์จริงๆ ปรมาจารย์ที่ไม่เหมือนใคร"

……

ฟังคำพูดถากถางของคนพวกนี้ ในที่สุดลู่เสี้ยงหยางก็พูดแล้ว:"อย่าคิดว่าฝรั่งปลอมๆที่มาจากเกาะกั่งเต่า พาหมาแมวที่ไหนมาทำอะไรก็ได้ในประเทศ ขอเตือนนายนะ รีบไสหัวกลับเกาะกั่งเต่านายไปเถอะ ในประเทศไม่ใช่ที่ที่นายจะมาทำบ้าๆได้"

ลู่เสี้ยงหยางดูออก มู่หรงข่ายเป็นเลือดผสม มีเลือดของต่างชาติ

มีความเย็นชาแวบผ่านในตาของมู่หรงข่าย แต่เขายังคงควบคุมได้ดี ยิ้มพูดว่า:"คนชั่วที่ไม่ได้เรื่อง ไม่มีความสามารถอะไร เก่งแต่ปาก ผมเห็นมาเยอะแล้ว"

พูดจบก็ไม่สนใจลู่เสี้ยงหยางอีก พูดกับหยางเก๋อเก๋อว่า:"พรุ่งนี้ ท่านอาจารย์ก็ถึงปินเหอ หัวหน้าหยางเป็นคนฉลาด รู้ว่าควรเลือกยังไง"

พูดจบเขาก็ไม่ได้อยู่ต่อ โบกมือพาผู้ติดตามกลุ่มนั้นออกจากบ้านหยางเก๋อเก๋อ

"เฮ้อ"หยางเก๋อเก๋อถอนหายใจ สีหน้าลำบากใจมากยิ่งขึ้น

เขาก็เคยเห็นฝีมือของลู่เสี้ยงหยางแล้ว รู้ว่าลู่เสี้ยงหยางคาดเดาไม่ได้

แต่ชื่อของปรมาจารย์โจวก็ดังทั่วเกาะกั่งเต่า มีชื่อเสียงในประเทศอีกด้วย เป็นปรมาจารย์ที่คาดเดาไม่ได้เหมือนกัน

ตอนนี้ไม่ว่าเขาทำยังไง ก็เป็นการทำผิดต่ออีกคน

"ช่างเถอะ ให้อาจารย์ลู่ลองก่อนเถอะ เรื่องของอนาคตค่อยว่ากัน"แต่ว่าลำบากใจก็อยู่ส่วนลำบากใจ หยางเก๋อเก๋อตัดสินใจอย่างรวดเร็ว

"แหะๆ อาจารย์ลู่ เมื่อกี้ถูกรบกวน ขอโทษจริงๆนะครับ งั้นตินนี้คุณต่อเถอะ"หยางเก๋อเก๋อยิ้มพูด

ลู่เสี้ยงหยางพยักหน้า เอาพู่กันหมึกและกระดาษออกมาจากกระเป๋าถือ

เขียนคาถาบนกระดาษสีเหลือง และห่อเหรียญทองแดงด้วยผ้าสีแดง

เหรียญทองแดงนี้มีบทบาทสำคัญในการทำไสยศาสตร์เหรียญทองแดงถูกเรียกว่าเงินห้าจักรพรรดิ ซึ่งสามารถปราบปรามสิ่งชั่วร้ายและขับไล่ปีศาจ

หลังจากนั้น ลู่เซียงหยางหยิบกระจกออกมา ขอให้หยางเก๋อเก๋อจับไก่ตัวผู้มา หยิกหงอนไก่แตก แล้วทำสัญลักษณ์บนกระจก

หลังจากเตรียมการเหล่านี้เสร็จ ลู่เสี้ยงหยางได้แขวนเครื่องรางทั้งสี่ไว้ที่สี่ทิศของวิลล่า

เหรียญทองแดงห่อผ้าแดง วางอยู่บนศีรษะของรูปปั้นทารก

ที่ผนังตรงข้าม ยังมีกระจกแขวนอยู่ ซึ่งส่องรูปปั้นทารกได้พอดี

บ๊ะ!

ทันใดนั้น รูปปั้นทารกก็เริ่มมีควันสีขาวออกมาโดยไม่มีเหตุผล และเสียงร้องที่น่ากลัวของทารกดูเหมือนจะดังก้องในวิลล่า

หยางเก๋อเก๋อและพวกเขาทั้งหมดก็ขนพองสยองเกล้า แสดงสีหน้าที่น่ากลัวออกมา

โชคดีที่เวลาในการแสดงฉากนี้สั้นมาก เพียงแค่หายวับไป

ในขณะนี้ หยางหรองและหยางฮุยหวงต่างรู้สึกว่าร่างกายของพวกเขาผ่อนคลายขึ้นมาก และออร่าที่รุนแรงในใจของพวกเขาก็ลดลงอย่างกะทันหัน