หนุ่มเศรษฐีลึกลับ 413 เศษเดน

บทที่ 413 เศษเดน

ต้องการเทียนไขด้วยไหม?

หยางหรองไม่เข้าใจในสิ่งที่ลู่เสี้ยงหยางสื่อ แต่ก็เข้าใจในการแสดงออกของลู่เสี้ยงหยาง เมื่อสักครู่ที่ไอ้หมอนี่พูดประโยคนั้น เขาเผยสายตาลามก ต้องมีความคิดที่สกปรกแน่

เมื่อนึกขึ้นได้ เธอจึงหันไปทางคุณชายหยาง ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยคำถาม

หยางฮุยหวงหน้าเทา พลันเอ่ยอย่างนุ่มนวล “ซาดิสม์และมาโซคิสซ์ในภาพยนต์ไอซ์แลนด์ พระเอกจับนางเอกมัด แล้วรนด้วยน้ำตาเทียน แล้วก็ฟาดด้วยแส้”

“…..” หยางหรอง เธอทั้งโมโหและอับอาย ไม่นึกเลยว่านายลู่เสี้ยงหยางจะลวนลามเธอแบบนี้ เขาคงไม่อยากมีชีวิตอยู่อีกต่อไปแล้วสินะ

“เหอะ ไอ้คนไม่เอาไหน ฉันจะตัดลิ้นของแกออกมาคอยดู” หยางเหอะไม่พอใจ เธอสับขาก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว มุ่งไปทางลู่เสี้ยงหยาง

ลู่เสี้ยงหยางยังคงยิ้มตาหยี ยกมือขึ้นลูปคาง เมื่อสักครู่นี้เอง เขารู้สึกได้ถึงพลังของปราณเคลื่อนไหวภายในร่างของเธอ ดูท่าเธอก็คงเป็นนักบู๊เหมือนกันสินะ

มิน่าถึงได้อารมณ์ร้อนถึงขนาดนี้

เอ๋ เกิดอะไรขึ้น?

ไม่นาน ลู่เสี้ยงหยางขมวดคิ้วอย่างสงสัย ในตอนนี้ เธอเห็นกลุ่มไอควันดำแผ่ออกมาจากหน้าผากของหยางหรองชัดเจน ซึ่งกลุ่มไอควันดำนี้เป็นพลังงานที่ชั่วร้าย ภายในควันดำ แฝงไปด้วยใบหน้าที่ดุร้ายของปีศาจ

นี่เป็นไอพิฆาต

ลู่เสี้ยงหยางมองทะลุขาดในทันที

“น่าเสียดาย ที่อายุยังน้อยแท้ๆ แต่กลับมาไอพิฆาตในตัว อีกไม่นานก็คงจะชะตาขาดเสียแล้ว” ลู่เสี้ยงหยางอุบอิบกับตัวเอง

ซวบ!

ในขณะที่เขาตกอยู่ในภวังค์ แส้เส้นหนึ่งไถลเข้ามาจากที่ไกลหลายเมตร พุ่งเข้ามายังเหนือหัวของเขา ฟาดลงมาบนหัวของเขา

เปี๊ยะเปี๊ยะ!

แม้ว่าแส้เส้นนั้นจะยืดหยุ่นอ่อนนุ่ม แต่ข้างในนั้นมีพลังของปราณอยู่ จึงมีความแข็งเสมือนกับเหล็กท่อนหนึ่ง

ที่ที่แล่นผ่าน แม้แต่อากาศก็ยังถูกฟาดจนฉีกขาด จนส่งเสียงร้องอันแหลมคมเสียดแก้วหู

ลู่เสี้ยงหยางหลบเลี่ยงไปด้านข้าง สายแส้ประทับลงบนเนื้อตัวของเขา

เปี๊ยะ!

สายแส้ร่วงหล่นลงกับพื้น พื้นหินอ่อนที่แข็งแรงทนทานปรากฏร่องรอยสีขาวอ่อน ในเวลาเดียวกัน ฝุ่นควันที่พื้นปลิวว่อนราวกับใบ้ไม่ฤดูผลิที่ถูกลมพายุหมุน

ลู่เสี้ยงเผยรอยยิ้มอย่างราบเรียบ เขาคาดการณ์ได้ ว่าความสามารถของหยางหรองอยู่ในนักบู๊ระดับเจ็ดชั้นกลาง อยู่ในระดับชั้นเดียวกันกับเขา

ซวบ!

สายแส้ไม่ถูกลู่เสี้ยงหยาง ทันใดนั้น หยางหรองหมุนข้อมือ แส้ สายแส้กวาดไปข้างหน้า จู่โจมที่ส่วนร่างของลู่เสี้ยงหยาง ลู่เสี้ยง หยางเอนไปข้างหน้า หลบหลีกการโจมตีได้อีกครั้ง

ส่วนหยางหรองที่จู่โจมไม่ถูกลู่เสี้ยงหยางเสียที เธอเริ่มไร้ความอดทน ทีแรกในสายตาเธอ คนอย่างลู่เสี้ยงหยาง แค่ครั้งเดียวก็สามารถฟาดเขาจนหมอบได้แล้ว แต่สิ่งที่เกิดขึ้นเกินความคาดหมายของเธอนัก

“เหอะ” แต่เธอไม่คิดว่าลู่เสี้ยงหยางจะเป็นพวกมีความสามารถ ลู่เสี้ยงหยางก็แค่โชคดี ที่หลบการโจมตีของเธอได้เพียงสองหนเท่านั้น เธอไม่สบอารมณ์ ก่อนที่จะจู่โจมลู่เสี้ยงหยางอีกครั้ง

คราวนี้ เธอถ่ายพลังปราณไปที่แส้ไม่ขาด แส้แข็งตึงขึ้นมา เสมือนกับแท่งเหล็กในมือของเธอ

เปี๊ยะ!

มือทั้งสองข้างกำแส้แน่น หยางหรองพุ่งตรงไปที่ลู่เสี้ยงหยาง

ทันใดนั้น เสียงแหลมคมดังก้องกังวาน ราวกับลูกศรอันแหลมคมแทงทะลุกลางอากาศ พุ่งยิงไปที่ลู่เสี้ยงหยาง

หยางหรองมีความเชื่อมั่น ว่าจะสามารถแทงทะลุร่างของลู่เสี้ยงหยาง เพราะเธอเคยทำการทดลองมาก่อน เธอถ่ายทอดพลังปราณทั้งหมดไปไว้ที่แส้ จนสามารถเจาะทะลุกระเบื้องหินอ่อนขนาดสิบเซนติเมตรได้อย่างง่ายดาย

น่าเสียดาย ที่หยางหรองดูแคลนลู่เสี้ยงหยางจนเกินไป ลู่เสี้ยงหยางยื่นมือขวาออกมา กำแส้เอาไว้ได้อย่างง่ายดาย

แส้ที่พุ่งไปข้างหน้าในทีแรก หยุดนิ่งกลางอากาศกะทันหัน ราวกับว่าติดคาอยู่ในก้อนหิน ที่ไม่สามารถมุ่งไปข้างหน้าได้อีกแม้สักนิดเดียว

นี่มัน?

หยางหรองประหลาดใจ ลู่เสี้ยงหยางรับการจู่โจมของเขาได้อีกครั้ง และครั้งนี้ไม่ได้ใช้วิธีการคาดเดา แต่เขารับการจู่โจมของเธอเอาไว้โดยตรง

หรือว่าไอ้หมอนี่มีความสามารถจริงๆ?

“ไม่ เป็นไปไม่ได้ ไอ้หมอนี่เป็นแค่ผู้ชายไม่เอาไหนที่เป็นแต่พูดไปวันๆ”

เมื่อนึกขึ้นได้ดังนั้น หยางหรองถ่ายเทพลังงานหมดไปไว้ที่แส้

แต่ต่อให้เป็นเช่นนั้น แส้ที่อยู่ในกำมือของลู่เสี้ยงหยาง ก็ยังคงแน่นหนาราวกับเขาไท่ซาน ราวกับฝังลึกอยู่ในรอยแหกของหินขนาดใหญ่

เอ่อ! ให้ตาย! เกิดอะไรขึ้น?

หยางฮุยหวงถลึงตาโตจนแทบหลุดออกมาจากเบ้า เขารู้ดีถึงความสามารถของพี่สาวของเขา โดยปกติผู้ชายร่างกำยำก็ต้องพ่ายให้กับเธออย่างไม่เป็นท่า แต่ไม่คิดเลย ว่าตอนนี้แค่ไอ้กระจอกยังจัดการไม่ได้

คนรอบข้างต่างตกตะลึงกับภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตรงหน้า หรือว่าการที่ลู่เสี้ยงหยางกล้าลวนลามคุณหนูหยาง เพราะเขามีความสามารถเล็กๆ น้อยๆ อยู่บ้าง

แต่ไอ้หมอนี่ใสซื่อเกินไป คิดว่ามีความสามารถเพียงน้อยนิด ก็สามารถหือลือกับคุณหนูหยางอย่างนั้นเหรอ?

ต้องรู้สิ ว่าผู้หนุนหลังของเธอคือตระกูลหยาง

ผู้มีอำนาจในวงการของเก่าโบราณ!

ในตอนนี้ ลู่เสี้ยงหยางหัวเราะออกมากะทันหัน “คุณหนูหยาง ในฐานะที่เธอเป็นแม่สาว เมื่อสักครู่ผมตั้งใจยอมคุณสามครั้ง ตอนนี้ถึงคราวผมบ้างแล้ว”

จบคำ มือที่กำแส้เอาแต่แน่นถูกคลายออก ส่วนหยางหรองยังคงถ่ายพลังทั้งหมดไปไว้ที่แส้ หากเป็นเช่นนี้ต่อไป แส้ไม่สามารถควบคุมได้ จนลอยออกไปข้างหน้ากะทันหัน

ซวบ!

ความเร็วที่ว่องไว หยางหรอกเพียงแค่กะพริบตา แส้ก็มาถึงลู่เสี้ยงหยาง ในขณะที่แส้กำลังจะถูกตัวลู่เสี้ยงหยาง แต่กลับลอยออกไปต่อเนื่อง

ลู่เสี้ยงหยางไม่อยากเห็นหยางหรองล้มหน้าคะมำกับพื้น จึงเอื้อมแขนออกไปรั้งเธอเข้ามาไว้ในอ้อมกอด

“อ้ะ?”

หยางหรองนิ่งแข็งทื่อ ในหัวขาวโพลน เอวบางสั่นเทา

ในตอนนี้ในอ้อมกอดของลู่เสี้ยงหยาง เธอได้กลิ่นอายอันแข็งแกร่งในกายลู่เสี้ยงหยาง ทำให้เธอหลงมึนเมา ความรู้สึกนี้ทั้งงดงามและอับอาย

แต่เล็กจนโต เพราะการสั่งสอนที่เคร่งครัดของตระกูล หยางหรองไม่ค่อยได้มีโอกาสที่จะได้สัมผัสกับเพศตรงข้ามนัก หลังจากที่โตมาจนรู้ความ เธอก็ถูกส่งไปที่สำนักของปรมาจารย์ชั้นสูงเพื่อล่ำเรียนวิชาการต่อสู้ เธอเพิ่งออกมาจากสำนักได้ไม่กี่วัน วันนี้ก็ตกอยู่ในอ้อมกอดของลู่เสี้ยงหยางเสียแล้ว ถูกเขาเอารัดเอาเปรียบ

ยิ่งคิดหยางหรองยิ่งโมโห ความเย็นชาบนใบหน้ามากขึ้นกว่าเก่า

ลู่เสี้ยงหยางในตอนนี้ รู้สึกขบขันในใจ แม้แต่ลมหายใจเองเริ่มติดขัดไปด้วย

ตอนนี้ในอ้อมกอดของเขามีผู้หญิงที่สวยงามอยู่ แม้ว่าจะมีเสื้อผ้ากีดขวาง แต่เขาก็ยังคงสัมผัสมันได้ ความอบอุ่นละมุนในร่างของเธอ ทำให้เขารู้สึกดีจนแทบทนไม่ไหว

กลิ่นอายที่หอมกลุ่นในร่างของเธอ กลิ่นอายนั้นเข้าสู่ร่างกายของลู่เสี้ยงหยางผ่านจมูกและปากต่อเนื่อง ทำให้เม็ดเลือดในกายของเขาเดือดพล่าน

ลู่เสี้ยงหยางเอื้อมมือบิดตรงที่เอวของเธอ อย่างควบคุมไม่ได้

“โอ๊ย!” พริบตา หยางหรองดวงตาเบิกกว้าง ริมฝีปากสีชมพูอ่อนอ้ากว้างเป็นอักษรo บัดนี้เธอดูตะลึง และเหนียมอายอย่างชัดเจน

มือของไอ้บ้าลู่เสี้ยงหยางบิดตรงไหนของเธอกัน?

“ไอ้เศษเดน สมควรตาย กล้าลวนลามฉัน ฉันจะตัดมือแกทิ้งเสีย” หยางหรองได้สติกลับคืนมา ในทันที ใบหน้าที่เย็นชาของเธอแดงก่ำ ก่อนที่จะยกเข่าขึ้น พุ่งไปที่กล่องดวงใจของลู่เสี้ยงหยาง!