หนุ่มเศรษฐีลึกลับ 404 ทุกคนลุยพร้อมกัน!

บทที่ 404 ทุกคนลุยพร้อมกัน!

หลังจากที่ฆ่าอาจินได้ ลู่เสี้ยงหยางไม่หยุดยั้ง เขาควักลูกแก้วสีทองที่โตเท่าไข่ไก่ออกมาจากอก

“ไป!”

ลู่เสี้ยงหยางเอ่ยเสียงแผ่ว สะบัดมือ โยนลูกแก้วสีทองพุ่งไปยังทิศทางของเย่สวน

ลูกแก้วสีทองรวดเร็วปานสายฟ้า ชั่วพริบตาก็มาหยุดอยู่ที่ข้างเย่สวน เมื่อตกหล่นลงกับพื้น ก็ระเบิดออกกลายเป็นฝาครอบ

ฝาครอบแยกออกเป็นสองชั้น ฝาครอบทั้งสองชั้นห่อหุ้มเย่สวนเอาไว้อย่างแน่นหนา

เป็นการปกป้องที่ลู่เสี้ยงหยางให้กับเย่สวน!

กระทั่งนาทีนี้ หานหยุนถึงได้สติกลับคืนมา

การที่ลู่เสี้ยงหยางเด็ดหัวอาจิน ไปจนถึงโยนแก้วครอป ทั้งหมดนี้สิ้นสุดลงอย่างเร็วแสง

“ให้ตาย!” หานหยุนโกรธจัด คิดที่จะเอื้อมมือรัดคอของเย่สวนอีกครั้ง เพื่อใช้เย่สวนในการควบคุมลู่เสี้ยงหยาง

หากแต่ เมื่อสัมผัสถูกฝาหมอกรอบกายเย่สวน แรงกัดกร่อนอย่างรุนแรงแล่นเข้ามา

ฉ่า!

ก่อนที่จะเกิดไอควันสีขาวระเหยออกมา มือของหานหยุนถูกเผาลวกเป็นวงกว้าง เหมือนกับถูกน้ำกรดกัดกร่อน

นี่เป็นอาวุธที่ลู่เสี้ยงหยางคิดค้นขึ้นมาใหม่ ซึ่งประกอบไปด้วยยาพิษและอาวุธที่ซ่อนอยู่ของสำนักถังเหมิน ที่สามารถปกป้องเย่สวนให้เป็นอย่างดี

ฝาหมอกด้านนอกสามารถกัดกร่อนศัตรู ฝาโลหะด้านในจะช่วยป้องกันเย่สวน ไม่ได้ถูกหมอกควันด้านนอกกัดกร่อนไปด้วย

“แม่งเอ๊ย รนหาที่ตาย! ทุกคนลุยพร้อมกัน ฆ่ามันซะ” หานหยุนคำรามลั่น ด้วยความโกรธแค้น

“ครับ คุณชาย” เหล่าลูกน้องพุ่งเข้าใส่ลู่เสี้ยงหยางราวกับฝูงขึ้น

ลู่เสี้ยงหยางหัวเราะออกมาอย่างได้ใจ เมื่อเห็นฝูงศัตรูแน่นหนาพุ่งเป้ามายังตน “หลังจากนี้ ไห่ตงจะไม่มีตระกูลหานอีก”

คืนนี้ หานหยุนลักพาตัวเย่สวน ทำให้ลู่เสี้ยงหยางโกรธขึ้นมาจริงๆ ตระกูลหานต้องไร้การสืบทอดอีกถึงจะดับไฟแค้นของเขาได้

ไม่นาน นายหนวดคนหนึ่งประชิดตัวลู่เสี้ยงหยาง พร้อมกับในมือที่ถือดาบยาวเจ็ดฟุต ในตอนนี้เขาง้างดาบเจ็ดฟุตขึ้น แทงไปคอหอยของลู่เสี้ยงหยางราวกับงูพิษ

นี่เป็นวิชาดาบที่อำมหิต

ลู่เสี้ยงหยางเฉยชา หยิบแท่งเหล็กที่ด้านข้างขึ้น ง้างแท่งเหล็กขึ้นเหวี่ยงออกไป

ตุ่บ!

ภายใต้เสียงที่คมชัด แท่งเหล็กประทับอยู่บนดาบยาว ทำให้ดาบยาวเปลี่ยนรูป งอเข้าเป็นอักษรV

“แม่งเอ๊ย พลังกล้าแกร่งมาก!” นายหนวดนิ่งอึ้ง สูดหายใจเข้าด้วยความเย็นวูบ

เมื่อตอนที่ดาบยาวและแท่งเหล็กปะทะเข้าหากัน เหมือนเขาคิดไปเอง เหมือนกับถูกรถยนต์แล่นพุ่งชนเข้ากับตัว

ซี้ด!

ทันใดนั้นเสมือนกับมีลมแรงพัดผ่าน หากแต่เป็นลู่เสี้ยงหยางที่ประชิดตัวเขา แท่งเหล็กพุ่งมาที่เขาอีกครั้ง

ให้ตาย!

นายหนวดไม่กล้าปะทะด้วย พลันถอยหลังกลับไป

แต่ก็ยังช้าไป แท่งเหล็กเหวี่ยงเข้ามาอย่างรวดเร็วปานสายฟ้า ที่สุดตกหล่นลงกับอกของเขา

ปัง!

พลังอันน่ากลัวปะทุแตกออก เหมือนกับเขื่อนแตก ที่ซัดใส่นายนวดเข้าอย่างจัง

ฟิ้ว!

นายนวดบินออกไปด้านนอก ราวกับลูกกอล์ฟ

ปังปังปัง!

แถมยังพุ่งทับชายหลายนายที่วิ่งเข้ามาด้วยจากทางด้านหลังพลอยบินออกไป กระแทกลงกับพื้นกระอักเลือดสีแดงสดออกมา สูญเสียพลังการต่อสู้

ฟิ้ว!

ทันใดนั้นด้านหลังของลู่เสี้ยงหยางเกิดเสียงลมพัดผ่าน หากแต่เป็นชายหนุ่มสามคนที่ถือดาบกำลังคิดที่จะพุ่งเข้าใส่หัว และแผ่นหลังของลู่เสี้ยงหยาง

เมื่อสักครู่ แม้ว่าลู่เสี้ยงหยางจะแสดงพลังการต่อสู้ที่กล้าแกร่งออกมา แต่ลูกน้องของหานหยุนไม่กลัวตายเลยแม้แต่น้อย เพราะงั้น จนถึงตอนนี้ก็ยังพุ่งเข้ามาไม่หยุดยั้ง เพียงแค่ต้องการดับลมหายใจของลู่เสี้ยงหยางอย่างเดียว

ลู่เสี้ยงหยางคิ้วขมวดเล็กน้อย เขารู้สึกได้ถึงแรงลมที่แล่นเข้ามาจากทางด้านหลัง เขาไม่จำเป็นต้องหันกลับไป เขาตวัดแท่งเหล็กไปทางด้านหลัง

ซู๊ด!

แท่งเหล็กพวยพุ่งสู่กลางอากาศ ทำให้เกิดเสียงอันน่าเบื่อหน่ายขึ้นอีกครั้ง

ปังปังปัง!

จามมาด้วยเสียงอื้ออึงจากทั้งสามนาย

ชายทั้งสามบินออกไป ตกกระทบลงกับพื้นกระอักเลือดออกมาอย่างรุนแรง ไม่รู้คงว่าเป็นหรือตาย

“ฆ่ามันฆ่ามัน!”

ทันใดนั้น รอบกายลู่เสี้ยงหยางตามมาด้วยชายอีกสองนายติดๆ

ตอนนี้พวกเขาดวงตาแดงก่ำ ราวกับสัตว์ร้าย สูญเสียสติสัมปชัญญะ ไม่ใช่ลู่เสี้งหยางตายก็เป็นพวกเขาที่ต้องตาย

หานหยุนรูม่านตาขยาย เมื่อเห็นลู่เสี้ยงหยางมีฝีมือที่ร้ายกาจถึงเพียงนี้ เขาตะโกนออกมาอย่างควบคุมไม่ได้ “ฆ่ามันซะ ฉันจะตบเงินรางวัลร้อยล้าน”

เมื่อได้ยินประโยค ทุกคนเกิดบ้าคลั่งมากกว่าเก่า

พุ่งเข้าใส่ลู่เสี้ยงหยางด้วยความกระหายเลือดมากกว่าเดิม พร้อมดวงตาที่แดงก่ำ สีหน้าเหี้ยมโหด เสมือนกับว่าจะฉีกลู่เสี้ยงหยางออกเป็นชิ้นๆ

พลังการต่อสู้ของลู่เสี้ยงหยางถูกบีบออกมา เขาหัวเราะเสียงดัง “เข้ามาเลย เข้ามาหาที่ตายกันให้หมด”

มือทั้งสองข้างกำแท่งเหล็กเหวี่ยงออกไป ใครที่สัมผัสถูกแท่งเหล็ก จำต้องปลิวว่อนออกไปทุกราย เสมือนกับลูกเบสบอลที่ถูกไม้เบสบอลฟาดเข้า

ปังปังปัง!

เสียงดังต่อเนื่อง ชายหนุ่มมากมายบินว่อนออกไปในพริบตา

กระทบล้มลงกับพื้นไม่รู้เป็นตายร้ายดีอย่างไร

บัดนี้ ด้วยความสามารถของลู่เสี้ยงหยางหากต้องการฆ่าคนพวกนี้ ง่ายดายเหลือเกิน

ก่อนหน้านี้ พลังของเขาติดอยู่ที่นักบู๊ระดับเจ็ดชั้นต้น ตอนนี้ได้ทะลุก้าวขึ้นมาเป็นระดับเจ็ดชั้นกลาง เพียงแค่ต้องพยายามอีกเพียงนิดเดียวก็จะเลื่อนจากระดับเจ็ด ไปสู่นักบู๊ระดับแปด!

หานหยุนที่อยู่อีกด้าน สีหน้าไม่สู้ดี ไม่คิดเลยว่าความสามารถของลู่เสี้ยงหยางจะเหี้ยมโหดถึงเพียงนี้ เพียงแค่ไม่กี่นาที ลูกน้องของเขาก็บาดเจ็บไปกว่าครึ่ง

หากเป็นเช่นนี้ต่อไป เขาได้กลายเป็นแม่ทัพผู้ขัดสนแน่

หากแต่ ตระหนกก็ส่วนตระหนก ต่อให้เป็นแบบนั้น เขาก็ยังคงมีความเชื่อมั่น

เขาหันไปทางชายหนุ่มสี่คนที่อยู่รอบกาย

สี่คนนี้ ถึงเป็นลูกน้องฝีมือดีที่เหนือที่สุด ไม่เคยพ่ายเลยแม้แต่ครั้งเดียว

หลายวินาทีผ่านไปอีกครั้ง

ลูกน้องหลายสิบนายถูกลู่เสี้ยงหลายทุบจนปลิว เห็นเพียงซากศพที่กองกับพื้นแน่นหนา เลือดสีแดงสดหยดย้อมไปทั่วบริเวณ

เย่สวนไม่เคยเห็นทะเลเลือดเช่นนี้มาก่อน เธออ้วกออกมาอย่างสุดทน

“ฮ่าฮ่า เป็นพวกขยะทั้งนั้น ต่อจากนี้ แกตายแน่” ลู่เสี้ยงหยางหัวเราะออกมาอย่างหน้าตาย ก่อนเอ่ยกับหานหยุนเสียงเรียบ

หานหยุนรู้สึกชาที่หัวเล็กน้อย รู้สึกคลั่นเนื้อคลั่นตัว

ส่วนหานจิ่วโจวบนหน้าจอ จับจ้องลู่เสี้ยงหยางที่ทำการฆ่าไปทั่วทุกทิศ เขาไร้ปฏิกิริยาใดๆ เสมือนกับว่าลู่เสี้ยงหยางเป็นเพียงตัวตลก

“เหอะ รนหาที่ตาย เทพองครักษ์ทั้งสี่ฆ่ามันซะ!” ในเวลานี้เองหานหยุนไม่สามารถทนได้อีกต่อไป ตะโกนเสียงดัง เตรียมการใช้การต่อสู้ที่ทรงพลังที่สุด

ฟุ่บฟุ่บฟุ่บ!

คนเหี้ยมโหดมักสงบคำ เงาร่างทั้งสี่ลงมือทันที พร้อมกับก้าวไปข้างหน้า เหมือนกับกำแพงเหล็ก เพื่อสร้างความกดดันให้กับลู่เสี้ยงหยาง

ลู่เสี้ยงหยางสีหน้าบูดบึ้ง กวาดสายตามองชายหนุ่มทั้งสี่

ชายหนุ่มร่างสูงผมนายหนึ่ง ชายหนุ่มร่างแกร่งกำยำนายหนึ่ง อีกนายหนึ่งค่อนข้างเตี้ย กับอีกนายสุดท้ายที่รูปร่างท้วม

ลู่เสี้ยงหยางเพียงมองแค่แวบเดียวก็รู้สึกได้ถึงปราณที่ไหลเวียน

“ฮ่าฮ่า ไอ้หมอนี่สมควรตาย ฉันคนเดียวก็พอแล้ว” ชายร่างท้วมอยู่ลำดับที่สี่ ในตอนนี้เขาระเบิดเสียงหัวเราะ ก้าวเข้าไปข้างหน้า พุ่งเข้าใส่ลู่เสี้ยงหยางเสมือนกับลูกดอก

แม้ว่าเขาจะรูปร่างค่อนข้างท้วม แต่เขาว่องไวนัก เขาประชิดตัวลู่เสี้ยงหยางอย่างรวดเร็ว

กำปั้นง้างขึ้น พุ่งเข้าไปที่หน้าอก

ตุ่บ!

เสียงอันดังลั่นแล่นขึ้นกลางอากาศ ฝุ่นควันที่พื้นฟุ้งกระจาย

หมัดของนายน้องสี่ช่างน่าเกรงขาม!