หนุ่มเศรษฐีลึกลับ 402 เกล็ดมังกร ผู้ที่สัมผัสต้องตาย!

บทที่ 402 เกล็ดมังกร ผู้ที่สัมผัสต้องตาย!

ลูกเล่นของซุนยีเฉินถูกเปิดโปงอีกครั้ง เขารู้สึกอับอายขายขี้หน้าจนแทบมุดดินหนี ไม่มีหน้าที่จะอยู่ที่นี่ต่อไป

เพราะงั้น เขาเดินออกไปถนนคนเดิน ด้วยความร้อนรนในใจ เขาไม่รู้จริงๆ ว่าหลังจากนี้เขาจะทำให้หวังเสว่กลับมามีความรู้สึกดีๆ ต่อตนได้อย่างไร

หลังจากนั้น เย่สวนและโอหยางรั่วสุ่ยเดินเล่นตามถนนคนเดิน กระทั่งรู้สึกอ่อนล้า ถึงได้แยกจากกันไป

ลู่เสี้ยงหยางส่งเย่สวนกลับไปที่บ้าน ก่อนที่จะกลับไปที่ห้องเรียน

ตอนนี้เขาถูกหญิงมีอายุอย่างจูหยู่เจินจับตามอง การบ้านที่เธอให้เขา หากทำไม่เสร็จแล้วละก็ พรุ่งนี้จะต้องถูกลงโทษอีก

ลู่เสี้ยงหยางไม่อยากถูกทำโทษให้ยืนใต้แสงอาทิตย์ทั้งวันอีก

ก่อนที่จะไปเดินที่ที่ถนนคนเดิน ลู่เสี้ยงหยางได้ทำเสร็จไปแล้วในหนึ่งส่วนสาม เชื่อว่าในอีกไม่กี่ชั่วโมง ก็จะทำเสร็จจงได้

ภายใต้การเร่งทำการบ้าน เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว เวลาเที่ยงคืนคืบคลานเข้ามาใกล้อย่างไม่รู้ตัว

ทันใดนั้น เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น

ลู่เสี้ยงหยางหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู สายปริศนาปรากฏขึ้นบนหน้าจอ มาจากไห่ตง

สายจากไห่ตง?

ลู่เสี้ยงหยางขมวดคิ้วแน่น เขามีความบาดหมางกับตระกูลที่อยู่ไห่ตงไม่น้อย

ตระกูลหาน ตระกูลฉิน ตระกูลซุน…..

“ฮัลโหล คุณคือ? หาใคร?” ในใจเขาเต็มไปด้วยคำถาม ลู่เสี้ยงหยางกดเปิดลำโพง

“เหอะ ไอ้ขยะ ช่างกล้ามาก ที่กล้าแตะต้องคนของตระกูลหาน ไอ้หนู คืนนี้เป็นวันตายของแก” ปลายสายแล่นมาด้วยเสียงหัวเราะที่น่ากลัว

ตระกูลหาน? หานปิงหานจากตระกูลต่ำช้านั่นไม่ใช่หรือ?

ความเยือกเย็นแล่นผ่านสายตาของลู่เสี้ยงหยาง เขายังไม่ทันได้คิดบัญชีกับตระกูลหาน แต่ตระกูลหายกลับรนหาที่เองแล้วหรือ

“เหอะ สวะ คืนนี้แกจะเสียใจที่เกิดมาเป็นคน ผู้หญิงของแกเย่สวนอยู่ในกำมือของฉัน หากไม่อยากตายก็มาที่โรงงานไม้ปินเหอว่านมู่” ตามมา ด้วยเสียงที่เย็นเยือกแล่นผ่านมาตามสาย

ติ๊ด!

เมื่อจบประโยค ปลายสายตัดสายทิ้งทันที

ลู่เสี้ยงหยางหลี่ตาลง ความอาฆาตในกายแผ่ซ่านออกมาอย่างหนาแน่น เย่สวนเป็นผู้หญิงที่เขาอยากปกป้องมากที่สุดในชีวิตนี้ เป็นเกล็ดของเขา ผู้ที่สัมผัสมันต้องตาย

“ตระกูลหานที่สมควรตาย กล้าแตะต้องผู้หญิงของฉัน ฉันจะทำให้พวกแกต้องชดใช้เป็นร้อยเท่าพันทวี” ลู่เสี้ยงหยางเอ่ยอย่างชัดถ้อยชัดคำ เจตนาฆาตกรรมถูกกลั่นออกมาจนเกือบที่จะเป็นรูปเป็นร่าง

หากแต่ ในสถานการณ์แบบนี้ โกรธก็ส่วนโกรธ ลู่เสี้ยงหยางต่อสายหาเย่สวนในทันที หากแต่ติดต่อเธอไม่ได้ ก่อนที่จะต่อสายหาถังหลง

ตอนนี้เขาต้องแน่ใจ ว่าเย่สวนอยู่ในเงื้อมมือของตระกูลหานจริงหรือไม่

ตอนนี้ ถังหลงเป็นผู้ที่มีอำนาจในโลกมืด มีสายลับมากมาย เพราะงั้นเขาสามารถสืบหาความเป็นมาของสถานการณ์ได้เป็นอย่างดี

ใช้เวลาเพียงแค่สิบนาทีเท่านั้น สายเรียกเข้ามาถังหลงก็ติดต่อกลับมาทันที

“เป็นยังไงบ้าง?” ลู่เสี้ยงหยางเข้าประเด็นทันที

ถังหลงเอ่ยอย่างระมัดระวัง “พี่ใหญ่ ในครึ่งชั่วโมงก่อน คุณเย่ถูกเบนซ์คันหนึ่งลักพาตัวไปครับ”

อะไรนะ?

ตอนนี้มั่นใจได้อย่างไร้ข้อกังขา เกิดเรื่องขึ้นกับเย่สวนจริงๆ

“อืม ฉันรู้แล้ว” ลู่เสี้ยงหยางตอบเสียงเรียบ ความอาฆาตในสายตามากขึ้นไปอีก

“พี่ใหญ่ ไม่รู้ว่าไอ้งั่งที่ไหนช่างกล้าลงมือกับอาซ้อ ต้องการให้เรายื่นมือเข้าช่วยไหมครับ?” ถึงหลงเอ่ยถามด้วยความโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ

ลู่เสี้ยงหยางส่ายหน้า “ไม่ต้องหรอก เรื่องนี้ฉันจะลงมือจัดการด้วยตัวเอง”

ติ๊ด!

สายถูกตัดทันทีที่จบประโยค ก่อนที่จะออกจากห้องเรียนด้วยไฟแค้น มุ่งไปที่โรงงานไม้ม่านมู่

ครึ่งชั่วโมงให้หลัง ลู่เสี้ยงหยางเดินทางมาถึงโรงงานไม้ว่านมู่เป็นที่เรียบร้อย

โรงงานไม้ว่านมู่เป็นบริษัทผลิตยางในอดีต หลายปีก่อนหน้ามีการพัฒนาไปในทางที่ดีมาก แต่ต่อมาเจ้าของบริษัทมีการคดโกง ข่าวทางด้านลบโถมเข้าใส่ หุ้นของบริษัทตกฮวบ แม้ว่าในภายหลังจะมีแผนการการลบล้างข่าวสาร แต่ผลลัพธ์ไม่ค่อยดีนัก ครึ่งปีก่อนได้มีการประกาศล้มละลาย

ตอนนี้ โรงงานชำรุดเสียหาย ทรุดโทรมจนดูไม่ได้

ลู่เสี้ยงหยางยืนอยู่ที่หน้าโรงงาน กวาดสายตาไปทั่ว ก่อนที่จะมุ่งเข้าไปด้านใน ไม่หยุดฝีเท้า

หลายนาทีผ่านไป ลู่เสี้ยงหยางมาถึงโรงจอดรถร้าง

เดิมทีโรงจอดรถร้างแห่งนี้ค่อนข้างว่างเปล่า แต่ตอนนี้ ข้างในกลับมีเงาร่างดำทมึนยืนเรียงรายหลายสิบนายเต็มลูกตา

ในกายพวกเขา อบอวลไปด้วยไอพิฆาตอย่างแรง ดูก็รู้ว่าเป็นพวกฆ่าคนโดยไม่ต้องกะพริบตา

ลู่เสี้ยงหยางกวาดสายตามอง ทันใดนั้นก็ได้พบเย่สวน ที่ถูกมัดติดกับเก้าอี้ ที่มีผ้าสีดำอุดปาก ไม่สามารถออกเสียงได้

นาทีนี้ เธอเห็นลู่เสี้ยงหยาง ทันใดนั้นเธอส่ายหน้าให้กับลู่เสี้ยงหยางไม่หยุดยั้ง ส่งเสียงอู้อี้ฟังไม่ได้ศัพท์ออกมา เพื่อสื่อให้เขาหนีออกไปจากที่นี่

ในสายตาเธอ ลู่เสี้ยงหยางแค่คนเดียว หากต่อกรกับคนมากมายถึงเพียงนี้ คืนนี้คงได้เกิดเหตุการณ์ที่ไม่กล้านึกคิดขึ้น!

“วางใจเถอะ คืนนี้ไอ้พวกสวะของตระกูลหานพวกนี้ต้องตายทุกคน ให้พวกมันได้ชดใช้ความโง่เง่าของพวกมันเอง” ลู่เสี้ยงหยางเข้าใจในความนึกคิดของเย่สวน จึงเอ่ยขึ้นอย่างชัดถ้อยชัดคำ

“ถุย ก็แค่เขยแต่งเข้า กล้ามากนะ ตลกสิ้นดี” หานหยุนที่อยู่ข้างเย่สวนหัวเราะออกมาอย่างเย็นชา ตอนนี้

หานหยุนวางเก้าอี้ตัวหนึ่งเอาไว้ที่ข้างกายเย่สวน เขานั่งลงกับเก้าอี้ ชุดสูทเข้าที่ รองเท้าหนังเงาวับ เส้นผมถูกจัดเซตไอด้านหลัง ดูหล่อเหลาสง่า หากแต่ ใบหน้าของเขากลับดูกระหายเลือด

“ฮ่าฮ่า ลู่เสี้ยงหยาง แกอึดดีจริงๆ แต่น่าเสียดาย ที่แกได้มาเจอฉัน หากฉลาดพอก็คุกเข่าลงซะ ฉันจะไม่ทำอะไรผู้หญิงของแก”

หานหยุนจับจ้องลู่เสี้ยงหยาง อย่างเล่นสนุก

ก่อนที่เขาจะเดินทางทาที่ปินเหอ เขาได้สืบค้นประวัติของลู่เสี้ยงหยางเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เขารู้ว่าไอ้หมอนี่บู๊เก่งมาก เพราะงั้นเขาถึงได้จับตัวเย่สวนมาไว้ก่อน เพื่อลดทอนความเชื่อมั่นของเขาลง ถึงนั้นจะฆ่าจะแกงไอ้หมอนี่ ก็ไม่ใช่เรื่องที่ตัวเขาเองจะเลือกได้

ลู่เสี้ยงหยางหน้าตาย พลันเอ่ยเสียงเรียบ “แกรับมือไหวเหรอ?”

“น่าสนใจ ยังจะปากดีอยู่อีก” หานหยุนหัวเราะออกมา

ลู่เสี้ยงหยางไม่เอ่ยใดๆ ความเยือกเย็นถูกแผ่ซ่านออกมา

“เหอะ ขยะ ไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา” หานหยุนเย้ยหยัน พลันลุกออกจากที่นั่งมุ่งไปที่ด้านหลังของเย่สวน มือทั้งสองข้างวางลงที่เชือกเส้นหนึ่งที่ลำคอของเย่สวน ก่อนออกแรงดึง

ทันใดนั้น

เย่สวนเผยสีหน้าเจ็บปวด ใบหน้าที่ขาวซีดบวมแดงขึ้นมา ร่างกายเธอดิ้นพร่านไม่หยุด เจ็บปวดแสนสาหัส

เมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น ลู่เสี้ยงหยางดวงตาแดงก่ำ มือทั้งสองข้างกำแน่น จ้องหานหยุนนิ่งพร้อมตอกย้ำชัดเจน “แกรนหาที่ตาย” เขาเกลียดการที่คนอื่นข่มขู่เขามากที่สุด แถมยังใช้คนที่เขาให้ความสำคัญมากที่สุด

“เลิกพูดมากได้แล้ว จะคุกเข่าหรือไม่ ฉันให้เวลาแกตัดสินใจสามวินาที” หานหยุนเอ่ย พลางออกแรงดึงมากกว่าเก่า

เชือกค่อยๆ แน่นขึ้น โดยปริยาย รัดแน่นเข้ากับลำคอของเย่สวนมากยิ่งกว่าเก่า

เย่สวนขัดขืน แต่ไร้เรี่ยวแรงแต่อย่างใด เธอรู้สึกถึง ลมหายใจที่ค่อยๆ ถูกตัด

ลู่เสี้ยงหยางเสมือนกับถูกมีดคมกรีดเฉือน ความอาฆาตในใจเสมือนกับเขื่อนที่ระเบิดแตก แรงจนไร้สิ่งเปรียบเทียบ

“ฮ่าฮ่า ไอ้กระจอก ถ้าแกยังยืนนิ่งอยู่อย่างนั้น แกจะได้เห็น ผู้หญิงของแกตายไปต่อหน้า”

หานหยุนระเบิดหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง ดุจดั่งสัตว์ร้าย พร้อมกับเริ่มนับถอยหลัง “3…..2…..”

เชือกบนลำคอของเย่สวนหดเล็กลง ตามตัวเลขที่ดังขึ้น อันตรายคืบคลานเข้าหาเย่สวนใกล้มากยิ่งขึ้น