หนุ่มเศรษฐีลึกลับ 394 ได้เธอไปครอง

บทที่ 394 ได้เธอไปครอง

ในขณะเดียวกันที่เย่สวนกับโอหยางรั่วสุ่ยกำลังเดินช้อปปิ้งอยู่ในถนนคนเดิน

เซี่ยงหยู่โม่ ไป๋เหวินปางและซุนยีเฉินก็เดินอยู่ในถนนคนเดินเช่นเดียวกัน และทั้งสามเดินอยู่ในฝูงชนที่อยู่ไม่ไกลจากเย่สวน

ความจริงทั้งสามได้เดินตามเย่สวนมาสักพักแล้ว

ครั้งล่าสุดที่เซี่ยงหยู่โม่ได้เห็นเย่สวนตั้งแต่ออกนอกสถานที่ เขาก็เริ่มรู้สึกหลงใหลในตัวของเย่สวน

และหลายวันที่ไม่ได้เจอหน้าเย่สวน เขาก็รู้สึกมีความโหยหาเธอมากขึ้น

ในคืนนี้ เซี่ยงหยู่โม่ ไป๋เหวินปางและซุนยีเฉินทั้งสามออกมาเดินเที่ยวเล่นด้วยกัน เซี่ยงหยูโม่ที่เห็นเย่สวนโดยความบังเอิญ ในที่สุดเขาก็ไม่อาจหักห้ามใจที่จะขวนขวายตัวเธอแล้ว

สำหรับลูกเขยกระจอกอย่างลู่เสี้ยงหยางคนนี้ไม่ได้อยู่ในสายตาของเซี่ยงหยู่โม่เลย

แค่ไอ้เด็กน้อยที่ยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม ไม่มีทางทำอะไรคุณชายจากครอบครัวมหาเศรษฐีอย่างเขาได้หรอก

ดังนั้นเขาจึงติดต่อผู้จัดการของถนนคนเดินเพื่อเช่าป้ายโฆษณา LED ทั้งหมดในงานและให้เขียนคำว่า ‘สวน ผมรักคุณ’ ลงไป

เขาเชื่อว่าภายใต้การสารภาพรักที่ตื่นตานี้ จะทำให้เย่สวนใจอ่อนและยอมเป็นผู้หญิงของเขาโดยทันที

ในขณะนี้ ซุนยีเฉินที่ยืนอยู่ข้างๆ เซี่ยงหยู่โม่ก็ยิ้มพูดขึ้นมา “ขอแสดงความยินดีกับคุณเซี่ยงที่จะได้แฟนใหม่ด้วยนะครับ คืนนี้ถือว่าคุ้มมากที่คุณจะได้เย่สวนไปครอบครอง เพราะในเมืองปินเหอนี้ผู้หญิงอย่างเย่สวนก็ถือว่าเป็นเทพธิดาระดับท็อปเลยล่ะ ฮ่า ๆ แม้เธอจะแต่งงานกับไอ้กระจอกอย่างลู่เสี้ยงหยางไปแล้ว แต่ไอ้กระจอกคนนั้นยังไม่มีโอกาสได้แตะต้องเธอเลย ดังนั้นก็ถือว่าเธอยังเป็นสาวสวยบริสุทธิ์อยู่”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ไป๋เหวินปางก็รู้สึกอิจฉาด้วยเช่นกัน แต่ก็น่าเสียดายที่เซี่ยงหยู่โม่เป็นคนเริ่มจีบเธอก่อน เขาคงไม่อาจเข้ามาแทรกแซงได้อีก

“ฮ่า ๆ” เซี่ยงหยู่โม่เงยหน้าแล้วหัวเราะอย่างตื่นเต้น ความคิดของเขาเต็มไปด้วยความมโน

เมื่อนึกภาพถึงเขาที่กำลังจะปรากฏตัวต่อหน้าเย่สวนและสีหน้าความอ่อนไหวของเย่สวนที่ถูกเขาสารภาพรัก

พูดตามตรง ถ้าได้ครอบครองเย่สวนและได้มีโอกาสลิ้มรสเธอบนเตียงแม้แต่ครั้งเดียว ต่อให้มีอายุสั้นลงอีกสักสิบปีก็ต้องยอม

จากนั้นสักพัก ไป๋เหวินปางก็เหมือนนึกอะไรบางอย่างได้ เขาจึงหันไปถามซุนยีเฉินว่า “จริงด้วยสิ คุณชายซุน ความสัมพันธ์ของคุณกับคุณหวังเสว่ไปถึงไหนกันแล้ว?”

ทันทีที่พูดถึงเรื่องนี้ ซุนยีเฉินก็รู้สึกไม่พอใจขึ้นมา เพราะล่าสุดช่วงที่ออกนอกสถานที่ เขาอุตส่าห์หางูหลามปลอมมาเพื่อจะทำให้หวังเสว่ประทับใจ แต่สุดท้ายกลับถูกไอ้ซื่อบื่อลู่เสี้ยงหยางทำลายทิ้ง และผลที่ตามมาคือหวังเสว่กลับดูถูกการกระทำของขา หลายวันหลังจากนั้นเขาต้องพยายามตามง้อหวังเสว่ จนในที่สุดเธอหายโกรธจนได้

หลังจากนั้นซุนยีเฉินก็ยิ้มตอบอย่างมั่นใจว่า “คอยดูเถอะ คืนนี้ผมจะเอาหวังเสว่ให้อยู่หมัด พวกคุณรอไปฉลองงานแต่งของผมเลย”

ว่าไงนะ? ฉลองงานแต่ง?

ไป๋เหวินปางและเซี่ยงหยู่โม่ที่เห็นความมั่นใจของซุนยีเฉินต่างก็รู้สึกแปลกใจและรุมถามซุนยีเฉินว่าเขามีไพ่ตายอะไร

ซุนยีเฉินยื่นใบหน้าความมั่นใจของเขาออกไปแล้วกระซิบพูดข้างหูเขาสองคน

เมื่อได้ยินคำพูดของซุนยีเฉินแล้ว ทั้งไป๋เหวินปางและเซี่ยงหยู่โม่ต่างก็รู้สึกว่าวิธีนี้มันน่าเกลียดเกินไป แต่พวกเขาต้องยอมรับว่ามันเป็นวิธีที่ดีที่สุดในการเอาชนะใจผู้หญิง

สักพักทั้งสองก็ชูนิ้วโป้งให้กับซุนยีเฉิน

“พี่ซุนฉลาดสมคำร่ำลือจริงๆ”

“ฮ่า ๆ” ซุนยีเฉินยิ้มหน้าบานจนแทบหุบไม่ได้ แต่เขาก็ยังแสร้งทำเป็นเจียมตัวแล้วพูดต่อ “ไม่ขนาดนั้นหรอกน่า”

คืนนี้เขานัดหวังเสว่มาที่ถนนคนเดินด้วย ทันทีที่หวังเสว่มาถึง เขาก็จะเริ่มแผนการของเขาทันที

ถ้าไม่มีอะไรที่นอกเหนือความคาดหมายเกิดขึ้น คืนนี้หวังเสว่ก็จะตกหลุมรักเขาอย่างสมบูรณ์แบบ

ฮ่า ๆ ทันทีที่หวังเสว่หวั่นไหวในตัวเขา เขาก็จะพูดถึงเรื่องเปิดห้องกับเธอ และในช่วงที่หวังเสว่ปากแข็ง เธอก็จะเสร็จเขาอย่างไม่รู้ตัว

ด้วยบทสนทนานี้ ทั้งสามก็ได้พูดคุยอย่างเมามันและเดินตามเย่สวนกับโอหยางรั่วสุ่ยไปด้วย

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้หวังเสว่ยังมาไม่ถึง แผนของซุนยีเฉินก็ยังดำเนินไม่ได้ ดังนั้นพวกเขาจึงเริ่มแผนของเซี่ยงหยู่โม่กับเย่สวนก่อน

ครึ่งชั่วโมงต่อมา

เย่สวนกับโอหยางรั่วสุ่ยเดินมาถึงบริเวณจุดศูนย์กลางของถนนคนเดิน ที่นี่เป็นสี่แยกและมีตึกสูงทั้งสี่ด้าน บนผนังตึกสูงทั้งหมดนี้จะมีจอ LED ขนาดใหญ่ติดอยู่

โดยปกติแล้ว บนหน้าจอเหล่านี้จะเป็นโฆษณาทุกประเภท แต่คืนนี้กลับมีเพียงประโยคเดียว ‘สวน ผมรักคุณ’

สาวๆ มากมายที่มาเดินถนนคนเดิน เมื่อเห็นข้อความบนหน้าจอต่างก็พากันอิจฉาและพูดคุยถึงเรื่องนี้

“โหย ใครกันแน่ที่ชื่อสวนนะ? นางช่างโชคดีจริงๆ ที่ได้รับการสารภาพรักที่อลังการขนาดนี้”

“เหอะๆ ถ้าเป็นฉันนะ ฉันจะแต่งงานกับผู้ชายคนนั้นทันทีเลยล่ะ”

“ให้ตายเถอะ! คงไม่มีผู้หญิงคนไหนสามารถต้านทานคำสารภาพที่แสนโรแมนติกขนาดนี้ได้หรอก”

เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ ในใจเย่สวนก็เริ่มมโน

ผู้หญิงทุกคนต้องชอบความโรแมนติกอยู่แล้ว ถ้าลู่เสี้ยงหยางทำกับเธอแบบนี้ได้ เธอคงไม่รู้จะอธิบายความสุขนี้อย่างไร

โอหยางรั่วสุ่ยเดาใจเย่สวนได้และยิ้มพูดว่า “ถ้าเธอยังอยู่กับไอ้กระจอกลู่เสี้ยงหยาง ความฝันลมๆ แล้งๆ ของเธอคงไม่มีวันเป็นจริงได้หรอก แต่ในทางกลับกัน ความฝันเหล่านี้ก็ไม่ได้อยู่ไกลเกินอ้อมหรอกนะ ถ้าเธอยอมเปลี่ยนไปคบกับผู้ชายที่ดีกว่า”

เย่สวนได้แต่ส่ายหัวแล้วตอบอย่างแน่วแน่ว่า “ในเมื่อฉันยืนยันว่าจะเป็นลู่เสี้ยงหยาง ฉันก็จะไม่มีวันเปลี่ยนใจ และต่อจากนี้เธอก็ไม่ต้องโน้มน้าวฉันอีกแล้วนะ”

หือ?

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ โอหยางรั่วสุ่ยก็ยังไม่ตายใจและกำลังจะพูดกับเย่สวนต่อ แต่ทันใดนั้นดวงตาที่งดงามของเธอก็เบิกกว้างขึ้น เธอดูตกใจและได้แต่จ้องไปที่หน้าจอ LED อย่างไม่คลาดสายตา

บนหน้าจอ LED ก่อนหน้านี้จะมีตัวหนังประโยคเดียวเท่านั้นที่ปรากฏ แต่ตอนนี้ทุกๆ ครั้งที่ตัวหนังสือกะพริบก็จะมีภาพโปสเตอร์ของผู้หญิงคนหนึ่งปรากฏขึ้น

ผู้หญิงในภาพโปสเตอร์เป็นผู้หญิงที่งดงามมาก เธอสวมชุดกระโปรงสีแดงทำให้เธอดูน่าตื่นตาราวกับนาง

พญา

โอหยางรั่วสุ่ยในขณะนี้ เธอไม่ได้ตกตะลึงกับความงามของผู้หญิงในหน้าจอ แต่สิ่งที่เธอตกตะลึงก็คือผู้หญิงบนหน้าจอคือเย่สวนมากกว่า!

มีคนสารภาพรักกับเย่สวน!

หือ?

ในขณะเดียวกัน เย่สวนก็สังเกตเห็นรูปของตัวเองปรากฏอยู่บนหน้าจอ ซึ่งมันก็ทำให้เธอรู้สึกประหลาดใจอย่างอธิบายไม่ถูก

ในความคิดแรก สิ่งที่เธอสงสัยคือเหตุการณ์นี้มันเป็นการเซอร์ไพรส์จากลู่เสี้ยงหยางหรือไม่?

ชั่วขณะนั้น เธอรู้สึกหวั่นไหวและรู้สึกหัวใจถูกเติมเต็มมาก เธอซาบซึ้งจนแทบจะกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่

ในที่สุดลู่เสี้ยงหยางก็เข้ามาเติมเต็มสิ่งที่ขาดเหลือในใจเธอแล้วหรือ?

ความจริงนี้ได้พิสูจน์แล้วว่า ไม่มีผู้หญิงคนไหนสามารถต้านทานคำสารภาพที่แสนโรแมนติกนี้ได้

ในเวลานี้ มีคนตาคมอยู่ในท่ามกลางฝูงชนที่เห็นเย่สวนเป็นคนเดียวกันกับคนบนหน้าจอ ทันใดนั้นเธอก็ตะโกนขึ้นว่า “ทุกคนดูสิ เธอคนนี้ก็คือสวนคนนั้นไม่ใช่เหรอ?”

เมื่อได้ยินเสียงนี้ ทุกสายตาก็จับจ้องมาที่เย่สวนทันที

ผู้คนต่างก็มีการแสดงออกที่แตกต่างกันไป บางคนก็รู้สึกอิจฉาและบางคนก็เต็มไปด้วยความยินดี

“เย่สวน ผมรักคุณนะ ผมรอโอกาสที่จะได้สารภาพรักกับคุณมานานแล้ว” วินาทีถัดมา ในขณะที่ทุกคนยังรู้สึกประหลาดใจกันอยู่ จู่ ๆ ก็มีเสียงอ่อนโยนจากชายคนหนึ่งดังขึ้น

เมื่อทุกคนหันหน้ามองไปตามเสียงก็ได้เห็นชายหนุ่มรูปร่างหล่อเหลาสวมชุดสูทสีขาวรองเท้าหนังสีสดใสเดินเข้ามาพร้อมกับช่อดอกไม้ในมือ

เขาก็คือเซี่ยงหยู่โม่