หนุ่มเศรษฐีลึกลับ 379 กำลังจะถูกทอดทิ้ง

บทที่ 379 กำลังจะถูกทอดทิ้ง

ครึ่งชั่วโมงให้หลัง ลู่เสี้ยงหยางและเย่สวน กับหลิวจิ้งกลับมาถึงบ้านเป็นที่เรียบร้อย

ลู่เสี้ยงหยางบอกกับให้ทั้งคู่ย้ายบ้านในวันพรุ่งนี้ ให้พวกเธอเก็บข้าวของให้เสร็จในคืนนี้

หลิวจิ้งและเย่สวนจึงเริ่มทำการเก็บข้าวของ

ในตอนนี้เอง ลู่เสี้ยงหยางได้รับสายโทรศัพท์หนึ่ง สิ่งที่ทำให้พวกเขาประหลาดใจ คือผู้ที่ติดต่อเขาคือดาวประจำสถาบันกงหยู่หนิง

ลู่เสี้ยงหยางกดรับสาย “มีอะไรรึเปล่า?”

กงหยู่หนิงเอ่ย “วันนี้เป็นวันเกิดของอาจารย์ประจำชั้นเรา คืนนี้สองทุ่ม ที่KTVMagic เพื่อนๆ จะจัดปาร์ตี้วันเกิดให้กับเธอ นายจะมาด้วยไหม?”

ลู่เสี้ยงหยางฉงน ไม่มีใครบอกเขาเลย ว่าวันนี้เป็นวันเกิดของอาจารย์ประจำชั้น และก็ไม่มีใครบอกเขา ว่าคืนนี้จะจัดงานปาร์ตี้ให้กับเธอ

ลู่เสี้ยงหยางหัวเราะอย่างขมขื่น “หากไม่ใช่เธอบอกผม ผมยังไม่รู้เรื่องนี้เลย”

กงหยู่หนิงประหลาดใจ “ปาร์ตี้วันเกิดของวันนี้ ฉินหยุนเฟยเป็นคนต้นคิด เขาไม่ได้บอกนายเหรอ?”

ลู่เสี้ยงหยางส่ายหน้า “เปล่านี่”

ให้ตาย มิน่าตนถึงได้ไม่รู้อะไรเลย ที่แท้เป็นฝีมือของไอ้งั่งฉินหยุนเฟยนี่เอง คิดที่จะเฉดหัวตนออกจากชั้นเรียนสินะ

“โอเค ตอนนี้นายรู้แล้ว นายจะมาไหม?” กงหยู่หนิงรอคอยคำตอบ

ลู่เสี้ยงหยางพยักหน้ารับ “ในเมื่อเป็นวันเกิดของอาจารย์ประจำชั้น แถมยังจุดปาร์ตี้วันเกิดอีก ถ้างั้นนักเรียนอย่างผม ยังไงก็ต้องไปอยู่แล้ว”

“ดีเลยดีเลย ฉันรู้อยู่แล้วว่านายต้องมาแน่ ถ้างั้นฉันจะรอนายที่KTVMagic” กงหยู่หนิงตื่นเต้นอย่างเห็นได้ชัดเจน

หลังวางสาย ลู่เสี้ยงหยางรายงานกับเย่สวน ว่าตนมีธุระต้องออกไปข้างนอก ก่อนที่จะออกจากบ้าน

…..

เมืองหลวง วิลล่าของลู่เซี่ยงหลง

ลู่เซี่ยงหลงคำนวณเวลา ได้เวลาแล้ว เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดต่อสายหาใครบางคน

ไม่นาน โทรศัพท์ของหูคัยไท่ที่อยู่เมืองปินเหอที่ห่างไกลออกไปดังขึ้น เมื่อหยิบขึ้นมาดู เป็นสายจากผู้อยู่เบื้องหลังของตน เขาผละออกจากดาราสาวปลายแถวออกไปด้านนอก ก่อนที่จะกดรับสายด้วยน้ำเสียงนอบน้อม “นายครับ”

ก่อนหน้านี้ คัยไท่กรุ๊ปเป็นแค่บริษัทการบันเทิงที่ด๊อกด๋อย ที่ถูกเฟยหยางกรุ๊ปปราบปราม แต่ไม่นานมานี้ ลู่เซี่ยงหลงลงทุนให้กับคัยไท่กรุ๊ปด้วยเงินจำนวนมาก

แน่นอนว่าสิ่งที่ลู่เซี่ยงหลงต้องการไม่เพียงแค่เฟยหยางกรุ๊ปเท่านั่น

เมื่อเดือนที่แล้ว เขาปลอมเป็นลู่เสี้ยงหยาง ขืนใจวางหยู่ ทำให้ลู่เสี้ยงหยางกลายเป็นหนูท่อที่น่าขยะแขยง ถูกขับไล่ออกจากตระกูล

แต่ต่อให้เป็นอย่างนั้น บิดาของลู่เสี้ยงหยางก็ยังคงนำกิจการที่อยู่ปินเหอย่างหยูเม่ยหยินกรุ๊ป เฟยหยางกรุ๊ป ร้านอาหารรอยเอิลเบอร์หนึ่ง และหอการค้าที่ปินเหอมอบให้แก่ลู่เสี้ยงหยางดูแล

ทำให้เขาไม่พอใจนัก เพราะงั้นเขาจะทำให้หยูเม่ยหยินกรุ๊ป เฟยหยางกรุ๊ป ร้านอาหารรอยเอิลเบอร์หนึ่ง และหอการค้า หายไปซะ เช่นนี้ถึงจะทำให้ลู่เสี้ยงหยางไม่เหลืออะไรเลย

“เรื่องที่ฉันให้แกไปจัดการไปถึงไหนแล้ว?” ลู่เซี่ยงหลงเอ่ยเสียงเรียบ

หูคัยไท่เอ่ยด้วยความเชื่อมั่น “วางใจได้เลยครับนาย เฟยหยางกรุ๊ปถูกคัยไท่กรุ๊ปของเราปราบปรามเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ตอนนี้ ดาราที่โด่งดังของคัยไท่กรุ๊ป มากกว่าเฟยหยางกรุ๊ปหลายเท่า และเส้นสายต่างๆ ในวงการบันเทิงก็อยู่ที่เราครับ ผมมีความเชื่อมั่น เราจะกลืนกินเฟยหยางกรุ๊ปภายในครึ่งปีนี้”

“ครึ่งปี?” ลู่เซี่ยงหลงสีหน้าบูดบึ้ง “นานเกินไป ฉันให้เวลาแกสามเดือน หากภายในสามเดือน แกไม่สามารถจัดการเฟยหยางกรุ๊ปได้ ก็จะมีคนเข้าไปรับมือคัยไท่กรุ๊ปต่อจากนาย”

ให้ตาย แค่สามเดือน? จะเป็นไปได้ยังไง?!

หูคัยไท่ก่นด่าในใจ แต่ก็ยังคงความเคารพนอบน้อม “ครับ เจ้านาย ภายในสามนี้ ผมจะทำภารกิจให้เสร็จสิ้น ล้มเฟยหยางกรุ๊ปทิ้ง”

“อืม ผมจะรอฟังข่าวดี หวังว่าคุณจะไม่ทำให้ผมต้องผิดหวัง” ลู่เซี่ยงหลงตัดสายทิ้งหลังจบประโยค

หูคัยไท่ยังมีอารมณ์เล่นกับดาราสาวต่อซะที่ไหน เขาต่อสายหาผู้บริหารระดับสูงของบริษัททันที เพื่อให้พวกเขาเปิดการประชุมด่วน

ส่วนลู่เซี่ยงหลง เมื่อวางสายโทรศัพท์ หญิงสาวที่นั่งอยู่ข้างๆ เขาอย่างเซี่ยตงเสว่หัวเราะออกมา “เป็นไงบ้าง? เฟยหยางกรุ๊ปยังอยู่ต่อไปได้อีกนานแค่ไหน?”

ลู่เซี่ยงหลงหัวเราะเสียงดัง “ไม่ถึงสามเดือน”

เซี่ยตงเสว่เผยสีหน้าร้ายกาจ “เพียงแค่ทำให้ลู่เสี้ยงหยางไม่เหลืออะไรเลย ทำให้เขาสูญเสียการสนับสนุนทางด้านการเงิน ถึงตอนนี้หากเราต้องการที่จะบี้เขาให้ตาย ก็ง่ายเสียกว่าปอกกล้วยเข้าปาก”

“อืม ใช่แล้ว” ลู่เซี่ยงหลงพยักหน้า ทันใดนั้นเขานึกอะไรขึ้นมาได้กะทันหัน หัวคิ้วผูกติดกันแน่น เอ่ยอย่างเป็นกังวล “ตอนนี้เรากลัวก็แต่เรื่องของวางหยู่ถูกเปิดเผย ถึงตอนนั้น อำนาจของเราทั้งหมดก็จะสูญสิ้น”

รอยยิ้มบนใบหน้าของเซี่ยตงเสว่หายไปทันที อันที่จริงพวกเขาเพียงต้องใช้แผนการนี้ เพื่อให้ลู่เสี้ยงหยางถูกขับไล่ออกไป

แต่ไม่คาดคิดเลย ว่าวางหยู่จะท้องในครั้งเดียว แถมอีนังนี่ยังคิดจะเก็บเด็กคนนี้เอาไว้อย่างหน้าไม่อาย

หากเด็กลืมตาดูโลก สำหรับลู่เซี่ยงหลงแล้ว มันเป็นเสมือนกับระเบิด

กระดาษยังไงก็ไม่สามารถห่อไฟได้ ตาข่ายสวรรค์ แม้จะห่างแต่ไม่รั่ว

สักวันความจริงของเรื่องนี้จะถูกเปิดเผยเพราะเด็กคนนี้

“เพราะงั้น ตอนนี้คุณต้องคิดหาวิธี ทำลายผลข้างเคียงของเรื่องนี้ให้เรียบร้อย” ลู่เซี่ยงหลงเอ่ย

เขาอดใจไม่ได้ที่จะนึกย้อนกลับไป วางหยู่เธอยังบริสุทธิ์ ในคืนนั้น เรื่องของเขาและวางหยู่ เขาไม่มีวันลืม รสชาติอันหอมหวาน

เซี่ยตงเสว่นิ่งไปสักพัก ก่อนที่รอยยิ้มร้ายกาจจะเผยขึ้นบนใบหน้า พร้อมเอ่ยอย่างชัดถ้อยชัดคำ “ในเมื่อตอนนี้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น ถ้าอย่างนั้นก็ต้องแก้ปัญหาจากต้นเหตุ เราต้องใช้แผนถอนฟืนใต้กระทะ ทำให้นางแพศยาวางหยู่ตายไปซะ ให้เธอและเด็กนรกในท้องเธอหายไปพร้อมกัน ถึงตอนนั้น คุณก็ไม่ต้องกังวลกับเรื่องนี้อีก”

“อืม คงต้องเป็นอย่างนั้น” ลู่เซี่ยงหลงพยักหน้า แม้ว่าจะนึกเสียใจอยู่บ้าง อันที่จริงเขาไม่ต้องการให้วางหยู่ตาย แต่เพื่ออนาคตของเขา มันเทียบกันไม่ได้เลย

จบคำ ลู่เซี่ยงหลงหยิบโทรศัพท์ขึ้น เข้าสู่เว็บไซต์เฉพาะ ภายในเว็บไซต์เต็มไปด้วยประวัติของนักฆ่า

ลู่เซี่ยงหลงเลือกเป้าหมาย ก่อนที่จะติดต่ออีกฝ่าย

…..

ในเวลาเดียวกัน ตระกูลหานแห่งไห่ตง

หานปิงหานกลับถึงบ้านเป็นที่เรียบร้อย แต่เพราะเธอไม่สามารถทำภารกิจให้ลุล่วงได้ที่ปินเหอก่อนหน้านี้ จึงถูกลงโทษจากตระกูล จึงไม่มีโอกาสได้พบกับผู้นำตระกูลหานเสียที

วันนี้การกักบริเวณถูกยกเลิก เธอถูกนำตัวไปยังห้องทำงานของผู้นำตระกูลหาน

ผู้นำตระกูลหานมีชื่อว่าหานจิ่วโจว อายุราวๆ 50โดยประมาณ เขาใส่กางเกงสแล็ค พร้อมกับออร่าของผู้ชนะแผ่ปกคลุมไปทั่ว ดวงตากลมโคคิ้วหนาดก ให้ความรู้สึกดุดัน

ทันทีที่หานปิงหานก้าวเข้าห้อง เธอคุกเข่าลงทันทีอย่างรู้งาน พร้อมเอ่ยกับหานจิ่วโจว “ผู้นำของตระกูล ฉันทำให้คุณผิดหวัง ขออภัยด้วย”

หานจิ่วโจวเอ่ยเสียงเรียบ “นี่เป็นปัญหาทางด้านความสามารถของเธอ ฉันลงโทษแกแล้วจะเปลี่ยนแปลงอะไรได้อย่างนั้นหรือ? หรือว่าแกเสียตวาดไปแล้วในปินเหอ จะเอากลับมาใหม่ได้ไหม? ไอ้ลู่เสี้ยงหยางก็จะถูกหั่นเป็นหมื่นเป็นแสนชิ้นงั้นเหรอ?”

หานปิงหานไม่กล้าปริปาก ในใจเธอรู้สึกเหมือนว่าเธอกำลังจะถูกทอดทิ้ง

แต่เธอไม่ยอมแพ้ “ผู้นำตระกูลคะ ให้โอกาสฉันอีกสักหน่อยได้ไหม ฉันรับรองว่าจะแย่งตลาดที่ปินเหอทาให้ได้ และจะพาไอ้ลู่เสี้ยงหยางมาพบท่านด้วย”

หายจิ่วโจวส่ายหน้า “ไม่ต้องหลอก ผมมีตัวเลือกที่ดีกว่าแล้ว”

จบคำ ประตูห้องถูกเปิดออก ปรากฏเงาร่างหนึ่งเดินเข้ามา